📜🖋 @AdabSar🔅 سالگشت درگذشت «سیبویه» ایرانی که برای زبان اربی/عربی دستور زبان(صرفونحو) نوشت
و نگاهی به جایگاه جهانی ادب پارسی
🖋 با نگاه به روزنگارهای جهانی، «سیبویهSibbuyeh» زبانشناس نامدار ایرانی در نخستین هفتهی ژانویهی سال ۷۹۳ ترسایی در شیراز درگذشت. او
زادهی استان پارس بود. سیبویه نخستین کسی بود که برای زبان اربی دستور زبان نوشت و آواهای این زبان را سامان داد. نشانههای ــَــِـُــًــٍــٌ ساختهی سیبویه است. این کار در زمان خود شاهکار بود و او را با نام «سیبویه نحوی» میخواندند. سیبویه به مانک(معنی) کسی است که بوی میوهی سیب میدهد. بی کوشش او پیشرفت زبان اربی شایا(ممکن) نبود و این زبان به شیوهی کنونیاش پایدار نمیماند. همین یک رخداد پاسخی درخور به پارسیستیزانی است که زبان تنومند، باستانی و ریشهدار پارسی را گویشی از زبان اربی میدانند.
🖋 هنگامی که از ادبسار(ادبیات) پارسی نام برده میشود فردید(منظور) همهی آن چیزی است ایرانیان و پارسیگویان سراسر جهان سروده و نگاشتهاند و گسترهی آن سراسر سرزمینهایی است که فرهنگ ایرانی و زبان پارسی در آنها روامند(رایج) بود. ادب کنونی ایران مرزهای فرهنگی گسترده در سراسر آسیای میانه، ایران خاوری، کشمیر، قفقاز و ایران باختری گذشته را در بر میگیرد. میدانیم که تا سدهها زبان دربار پادشاهان هند و عثمانی و زبان ادبوران(ادیبان) و اندیشمندان هندی و روسیه نیمروزی(جنوبی) پارسی بود.
«امیرخسرو دهلوی» و «محمد اقبال لاهوری» نمونههای برجستهی آن هستند. پس از خودسالاری(استقلال) پاکستان، سرود میهنی این کشور به زبان پارسی بود.
🖋 اکنون در دانشنامه(دایرهالمعارف)ها، ادب پارسی با پشتوانهی ادبی توانمند و نگارندگان و سرایندگانِ فَرینه(ممتاز)، گستردهترین ادبسار در همهی جهان شناخته شده است که با نگر(توجه) به اوستا، پیشینهی آن بیش از سههزار سال است. ادب پارسی بهویژه در سدههای میانی بالاترین تراز(سطح) در درازنای سدهها و هزارهها است. ارزش هازهشناسی(جامعهشناسی) ادب پارسی در سدههای میانی، در این است که آکنده از پند به همگان، از نوجوانان تا رامیاران(سیاستمداران) است. دیگر اینکه فراوانی چامه(شعر)های پارسی این زبان را که نشانهی گسترهی اندیشهی مردمانش است به «زبان چامه» نامور ساخته است. ما اکنون این جایگاه را وامدار سامانیان، فردوسی و سرایندگان سدهی نهم تا سیزدهم هستیم که خاستگاه بیشتر آنان ایران خورآیی(شرقی)، اَپاختر خورآیی(شمال شرقی)، آسیای میانه و پارس بود.
🖋 سرودگان پارسی بر خنیای ایرانی در میان کشورهای هنرخیز برتری بخشیده بودند. ادب و هنر مرزهای پیمانی را درمینوردند تا گواه کیستی مردمان خود باشند. یک نمونه از آن در سدههای گذشته برگردان کاووسنامه(قابوسنامه) است که یازده سده پیش از این به دست یک فرمانروای تبرستانی از دودمان زیاریان نوشته و به زبانهای یونانی، هبرو، اسپانیایی، ایتالیایی، آلمانی، انگلیسی و فرانسوی برگردانده شد. ترزبان(مترجم) آن به زبان انگلیسی «سر توماس نورث» بود.
🖋 ترزبانی(ترجمه) ادبی در جهان ارب(عرب) نیز با برگردان «کلیله و دمنه» از پارسی ساسانی به اربی و در سده هشتم ترسایی به دست «روزبه» انجام شد. روزبه را با نام ابنمقفع میشناختند. ولی شوربختانه با اینکه روزبه چنین کار ارزندهای در کارنامه داشت، منصور عباسی دستور داد تا جان او را بستانند.
#روزشمار نیاکان
برداشت آزاد از تارنمای "امروز در تاریخ"، نویسنده
#نوشیروان_کیهانی_زادهبازنویسی و برگردان به پارسی پاک: ادبسار
📜🖋 @AdabSar