✳️ نوروز که قرنهای دراز است بر همه جشنهای جهان فخر میفروشد، از آن رو "هست" که یک قرارداد مصنوعی اجتماعی و یا یک جشن تحمیلی سیاسی نیست؛ جشن جهان است و روز شادمانی زمین، آسمان و آفتاب، و جوش ِشکفتنها و شورِ زادنها و سرشار از هیجانِ هر "آغاز".
جشنهای دیگران، غالباً انسانها را از کارگاهها، مزرعهها، دشت و صحرا، کوچه و بازار، باغها و کشتزارها، در میان اطاقها و زیر سقفها و پشت درهای بسته جمع میکند: کافهها، کابارهها، زیر زمینها، سالنها، خانهها ... در فضایی گرم از نفت، روشن از چراغ، لرزان از دود، زیبا از رنگ و آراسته از گلهای کاغذی، مقوایی، مومی، بوی کندر و عطر و ... اما
نوروز، دست مردم را میگیرد و از زیر سقفها، درهای بسته، فضاهای خفه، لای دیوارهای بلند و نزدیک شهرها و خانهها، به دامن آزاد و بیکرانه طبیعت میکشاند: گرم از بهار، روشن از آفتاب، لرزان از هیجان آفرینش و آفریدن، زیبا از هنرمندی باد و باران، آراسته با شکوفه، جوانه، سبزه و معطر از:
بوی باران،
بوی پونه،
بوی خاک
شاخههای شسته، بارانخورده، پاک
#علی_شریعتی#دکتر_شریعتی#کویر#هبوط_در_کویر(چاپ سوم، تهران: انتشارات چاپخش، زمستان ۱۳۶۷)
صفحات ۵۰۱ و ۵۰۲.
#نوروزاگر کانال گزیدهخوانی کتاب "آب و آتش" را پسندیدهاید، آن را به دوستان و فهرست مخاطبان و گروههایی که در آن عضو هستید، پیشنهاد کنید:
@Ab_o_Atash