✳️ نوروز تنها فرصتی برای آسایش، تفریح و خوشگذرانی نیست؛ نیاز ضروری جامعه، خوراک حیاتی یک ملت نیز هست. دنیایی که بر تغییر و تحول، گسیختن و زائل شدن،
در هم ریختن و از دست رفتن بنا شده است، جایی که
در آن، آنچه ثابت است و همواره لایتغیر و همیشه پایدار، تنها تغییر است و ناپایداری؛ چه چیز میتواند ملتی را، جامعهای را،
در برابر عرابهٔ بیرحم زمان -که برهمه چیز میگذرد و له میکند و میرود، هر پایهای را میشکند و هر شیرازهای را میگسلد- از زوال مصون دارد؟
هیچ ملتی با یکنسل و دونسل شکل نمیگیرد؛ ملت، مجموعهٔ پیوستهٔ نسلهای متوالی بسیار است. اما زمان، این تیغ بیرحم، پیوند نسلها را قطع میکند؛ میان ما و گذشتگانمان -آنها که روح جامعهٔ ما و ملت ما را ساختهاند- درهٔ هولناک تاریخ حفر شده است؛ قرنهای تهی ما را از آنان جدا ساختهاند؛ تنها سنتها هستند که پنهان از چشم جلاد زمان، ما را از این درهٔ هولناک گذر میدهند و با گذشتگانمان و با گذشتههایمان آشنا میسازند.
در چهرهٔ مقدس این سنتهاست که ما حضور آنان را
در زمان خویش، کنار خویش و
در "خودِ خویش" احساس میکنیم، حضور خود را
در میان آنان میبینیم و جشن نوروز، یکی از استوارترین و زیباترین سنتهاست.
#علی_شریعتی #هبوط_در_کویر انتشارات چاپخش
صفحات ۵۰۲ و ۵۰۳.
@Ab_o_Atash