رقص قلم

دو شهید
جبهه ی جنگ بود جنگی نابرابر
من که رفتم بعد من آمد برادر

بر نگشتیم هردو از آن جنگ و جبهه
ما شدیم هر دو شهید دین برتر

چند سالی هم پدر مهمانمان است
هر دو می بوییم او را پای تا سر

من دلم تنگ است برای خواهرم که
منشی یک شرکتی شد در نیاسر

مادرم دست دعا تا مرگ دارد
مانده در دنیا چرا ؟ بیچاره مادر

تار به تار موی مادر جان سفید است
ناله اش گوش فلک را می کند کر

من کنار سجده گاهش می نشینم
قصه ها می گوید از گلهای پرپر

خواهرم پی جوی شغلی آبرومند
صبح تا شب می رود دفتر به دفتر

گاه می ایستد به صف سرویس بیاید
نکبتی بوق می زند ،باز می کند در

دوش برادر گفت ایکاش مانده بودیم
لا اقل از ما یکی در نزد خواهر

خانه مرد می خواهد و دنیای نامرد
چشم بد دارد به هر معصومه دختر

گفتم او را آن زمان مردان بودند
این زمان نامرد ها هستند بیشتر

خرداد ٩۵ - منصوری

کودک غزه
کودک غزه به میدان نبرد آمده است
چار ستون دل انسان به درد آمده است

کاش این دشمن غداره نباشد روزی
تا نباشد خبری ، از غم جنگ افروزی

پشت این غاصب نامرد ، جهان خوارانند
کافران و بی خدایان و ستم کارانند

نکند‌ قوم یهود از کودکان می ترسد
از زن وکودک واز پیر و جوان میترسد

مادرش گفته بیا تا برویم جایی امن
جانمان را ببریم تا دل ماوایی امن

من شنیدم معمدانی سقف امنی دارد
میرویم آنجا که ‌ بمب ، راحتمان بگذارد

غافل از آن که شیاطین ، گرا میگیرند
مادر و کودک و بیمار ، همه می میرند

آری آن دشمن بی رحم و خبیث دوران
نکند رحم به آواره و هم بیماران

کودکان غزه در گیر کدام جنگ بودند ؟!
در کدام جبهه ی ارتش ، هماهنگ بودند

این چه جنگ است که شیطان بزرگ میآید
به مدد کاری خونخواری گرگ می آید

ارتش صهیون اگر جرات جنگی دارد
روبروی صف مردانه قدم بگذارد

مهر ۱۴۰۲ _ منصوری

‏فیلم از طرف منصوری

استادمنصوری

همسان سازان
دُوازَه دولت رتِن و اُومان
ای همسان‌ سازی بیَه وِ یَمان
دُمِ خر کُلَه رسی وِ زِمی
مسئولین فِره‌ بی ؤرِ دِمان
خط فقیری پنجا ملیُونَه
کمرمُو خم بی چی خط کمان
خوشُو هم دونَن حقوقِم کمَه
دادِم رَسی وِ زِمین و زمان
بازنشستَه یا زِنِه ای نارَن
دل خوش کِردنَه که فقط زِنٌان
مَر قرار نئی یخچالِم پُر با
هِه مِه خوش بام و گاال چم چمان
خدا نسازَه سی دِروزِنیا
سی خالی باف و فِلان و بَمان
سیسمونی شُو هم اروپائیَه
نجومی گیرَن حقوق کلان
سُوار خِوَر دِ پیادَه نارَه
سیر هم دِ گُسنَه , نه چی که سران
جُونالِک بیئم سی همسان سازی
یه هم شعری وا سبک‌ میر جوان

شهریور ۱۴۰۲ _ منصوری

امروز نوشته ها و یادداشت های گذشته را نگاه میکردم به شعر خداحافظی استاد منصوری همکار گرامی برخورد کردم یادش بخیر

محرم1402
بانوای استاد شیرزادافشونیان


شاعر کنی منصوری

نه انصافی به اصناف است امروز
نه دل با دیگری صاف است امروز
بزرگی ، کوچکی ، جایی ندارد
شعار کسب اجحاف است امروز

منصوری _ فروردین ۱۴۰۲

چنان چشم و دلم پر می گشایند
که شعر حمد او را می سرایند
تمام عمر در شکرش بکوشم
ملائک در مقام حیرت آیند

منصوری _ فروردین ۱۴۰۲

اگر غم را برم پیش دماوند
تمام سنگهاش از جا در آیند
چنان از هم بپاشد ، صاف گردد
و یا رانش کند پهلوی الوند

منصوری _فروردین ۱۴۰۲