پروفسور سید حسن امین

پروفسور امین در همایش پنجاه و پنجمین سالگرد درگذشت آل احمد سخنرانی کرد.

به گزارش ریال نیوز ،پروفسور سیدحسن امین، فیلسوف، حقوقدان و ایرانشناس سرشناس در مراسمی ویژه در خانه موزه سیمین و جلال در دزآشیب، کوچه‌ رمضانی به مناسبت پنجاه و پنجمین سالگرد درگذشت جلال احمد سخنرانی کرد.‌

این مراسم که با تأخیر در سوم شهریور ۱۴۰۳ برگزار شد، به همت محمد توسلی مدیر فرزانه خانه موزه سیمین و جلال و با حضور محمدحسین دانایی خواهرزاده جلال آل احمد برگزار شد.‌

پروفسور امین در این سخنرانی که در بعد از ظهر سه شنبه سوم مهر ایراد کرد، ضمن تجلیل از آل احمد، به دو بخش از اثرگذاری های او اشاره کرد. نخست، آثارقلمی و تاثیرات ادبی چه به عنوان نویسنده، چه مترجم و چه پژوهشگر و دوم کنش‌گری اجتماعی و کارهای تشکیلاتی از جمله مشارکت در تاسیس کانون نویسندگان.
امین در همین باب از سابقه مجامع فرهنگی، مجالس احتجاج، مناظره. سخنوری، انجمن های ادبی و پاتوق های فرهنگی، هنری و روشنفکری از عصر ساسانیان تا امروز صحبت کرد.

✅️گزارش نشست:
نهمین نشست مجازی گروه تخصّصی "محفل حقوق بین‌الملل" با سخنرانی جناب آقای پروفسور سیّد حسن امین با عنوان "بایسته‌های حقوق بین‌الملل: از دانشگاه تا مجامع جهانی" برگزار شد.
ایشان بیان داشتند هنگامی که سخن از مجامع جهانی می‌رود، این نه تنها شامل دادگاه‌های اختصاصی، تخصّصی و مراکز داوری بین‌المللی می‌شود، بلکه شامل حتّی مجامع و مراجعی که جنبه‌ی منطقه‌ای داشته باشند، خواهد شد.
حقوق بین‌الملل دارای شاخه‌های بسیار گسترده و متفاوت است، جداگانه پرداختن به هر حوزه باعث می‌شود از اصل و اساس حقوق بین‌الملل غافل شویم.
موضوع سخن را به نوعی دیگر هم می‌شود تعبیر کرد که از تئوری تا عمل، این چه حالاتی به خود می‌گیرد و در دانشگاه بیشتر جنبه‌ی تئوری و فهم مفاهیم است ولی در مجامع جهانی امری می‌شود که کاملاً با سرنوشت کشورها پیوند دارد.
مجامع بین‌المللی یعنی عمل‌گرایی و practical بودن و اینکه حقوق بین‌الملل را به عنوان امری تاثیرگذار  ببینیم چه اثراتی داشته است.
در اینجا چند مسئله قابل ذکر است؛ هنگامی که ایران در مسئله‌ی بحرین در جامعه‌ی ملل حقوق خویش را مطالبه کرد، سیّد حسن تقی زاده نماینده‌ و سفیر ایران در لندن بود و هنگامی که انگلستان حقّ حاکمیّت ایران را نقض کرد، آقای تقی زاده به این امر اعتراض کرد و به وزیر امور خارجه‌ی وقت یعنی هژیر نامه نوشت تا به وزیر دربار عبدالحسین تیمورتاش برساند و پیشنهاد کرد که باید جواب قطعی حقوقی و محکمه پسند به انگلستان داده شود و از حقّ ایران در بحرین دفاع شود، بهتر است ایران از یک دانشمند حقوقدان بین‌المللی خارجی کمک بگیرد و این امر بعدها در اختلاف ملّی کردن صنعت نفت بین ایران و انگلیس و حاکمیّت اقتصادی ایران بر منابع خودش هم مورد قبول قرار گرفت و ایران از یک پروفسور ایتالیایی استفاده کرد و به نتایج مطلوب هم رسید‌ و امروز در مجامع جهانی کسانی هستند که به طور تخصّصی وکیل دادگستری هستند که در پرونده‌های متعدّدی حضور پیدا می‌کنند و از افراد، دول یا سازمان‌های بین‌المللی مختلف، کاملاً به طور رسمی در مجامع جهانی وکالت آن‌ها را برعهده می‌گیرند و دفاع می‌کنند.
از جمله از بزرگ‌ترین کارها در ایران اوّل ملّی کردن صنعت نفت در زمان دکتر محمّد مصدّق بود که ابتدا به شورای امنیّت رفتند.
هنگامی هم که پرونده به دیوان بین‌المللی دادگستری رفت، قضات دیوان بیان داشتند که طرف ایران دولت بریتانیا نیست و شرکتی‌ست که دولت انگلیس سهامدار آن است که امتیاز دارسی هم در زمان حضور دول استعماری طیّ قراردادی منعقد شده است.
امری دیگر: پس از اتمام جنگ جهانی دوم قوای اشغالگر انگلیس، شوروی و آمریکا تعهّد کردند که پس از پایان جنگ قشون خود را از ایران بیرون بکشند و شوروی به این تعهّد عمل نکرد و ایران به شورای امنیت شکایت کرد و احمد قوام هم برای این امر با هیئتی به شوروی رفت و با استالین ملاقات کرد.
ایران در نهایت با درایت تقی زاده به عنوان سفیر ایران در انگلستان و حسین علا به عنوان سفیر ایران در ایالات متّحده، که توانستند شکایت ایران را در سازمان ملل متّحد تعقیب کنند، موفّق شد.
در یک مسئله هم موضوع به نفع ایران نشد و آن مسئله‌ی انتزاع بحرین از ایران بود و از روزگاران قدیم عصر هخامنشیان خلیج فارس همیشه خلیج فارس بوده است و بحرین یکی از مراکز متعلّق به ایران بوده است.
و حتّی در دوره‌ی قاجار ایران به هیچ وجه از حاکمیّت ولو اسمی خویش در بحرین صرف‌نظر نکرد.
در دوره‌ی رضاخان هم تیمورتاش در نامه‌ای به انگلیس بر حاکمیّت ایران بر بحرین پای فشرد.
در ادامه‌ی نشست ایشان به بیان دیدگاه‌های حقوقی خویش پیرو مسئله‌ی غزه پرداختند و با نگاهی مفصّل بر جایگاه حقوق بین‌الملل در مجامع جهانی با تاکید بر سیر تاریخ ایران در این حوزه تا زمان حاضر از جمله جزایر سه‌گانه و سهم ایران از خزر، موضوع را مورد بررسی قرار دادند.
در انتهای جلسه هم پرسش و پاسخی گسترده بین ایشان و حضّار، پیرو موضوع نشست از جمله حقوق بین‌الملل عملی در اروپا و تفاوت‌های آن با ایران، صورت گرفت.
(فایل صوتی این نشست، پیوست این فایل همزمان در کانال تلگرامی گروه تخصّصی "محفل حقوق بین‌الملل" منتشر گردید.)
@MAHFEL_HB

✅️گروه تخصّصی "محفل حقوق بین‌الملل" برگزار می‌کند:
نهمین نشست مجازی چهارشنبه‌های هم‌افزایی در حقوق بین‌الملل

✍️عنوان:
"بایسته‌های حقوق بین‌الملل: از دانشگاه تا مجامع جهانی"

🗣سخنران:
جناب آقای پروفسور سیّد حسن امین، دکتری حقوق بین‌الملل، استاد تمام دانشگاه گلاسکو کالدونیان اسکاتلند، استاد مدعو دانشگاه‌های هند و چین، وکیل محاکم اروپایی، نویسنده، مترجم و تئوریسین فلسفه‌ی حقوق

🧑‍💻دبیر نشست:
سیّد محمّدرضا رضوی نژاد،
پژوهشگر دکتری حقوق بین‌الملل عمومی و وکیل پایه یک دادگستری

🕗زمان:
۲۳. خرداد. ۱۴۰۳_ساعت هشت شب به وقت ایران

💻مکان:
بستر گوگل میت (Google-Meet)

📌نکته:
حضور در این نشست رایگان خواهد بود.
@mahfel_hb

🎞 نسخه جداگانه

🔸 درگذشت دکتر محمود مصدق
صد سال پیش
با پروفسور حسن امین

دکتر محمود مصدق نوه‌ی محمد مصدق یکی از تاثیرگذارترین شخصیت‌های تاریخ معاصر ایران بود؛ پزشکی حاذق که اگرچه تحصیلات خود را در رشته‌ی حقوق آغاز کرد اما بعدا در دانشگاه لوزان سوئیس دوره پزشکی را گذراند و به ایران برگشت و بیش از نیم قرن به خدمت‌رسانی به بیماران پرداخت.

🗓 دوشنبه ( ۲۶ شهریور ۱۴۰۳)

@asianewsiran

پنج‌تن از اعضای شورای مرکزی جبهه ملی ایران. از راست: مهندس کورش زعیم، دکتر علی رشیدی، پروفسور حسن امین، دکتر حمید شمس، دکتر آریا پور فرهاد

پروفسور امین به همراه جمعی از اعضای جبهه ملی

سرای مهندس کورش زعیم، ۲۰ شهریور ۱۴۰۳

امین امانت‌دار راستین فرهنگ و تاریخ ایران

پس ما تولید پزشکان متخصص فراوانی داشتیم که می‌توانند خدمت کنند و توریست پزشکی جذب کنند.

به همین ترتیب اگر بتوانیم عوض اینکه نیروهای تحصیل‌کرده خودمان را به صورت خام به کشورهای دیگر به صورت مهاجرت‌های بی‌بازگشت صادر کنیم، بتوانیم فرآورده‌ها و تولیدات علمی و فنی آنها را صادر کنیم آن وقت به مرحله واقعی رشد علمی و فناوری رسیده‌ایم، یعنی هنگامی که بتوانیم از علم و فناوری موجود برای کشور صادرات و تولیدات علمی فراهم کنیم نه اینکه پول فراوانی صرف مخارج دانشگاه کنیم و در پایان بهترین فارغ التحصیلان خودمان را رایگان از کشور خارج کنیم تا در دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌های خارجی فعالیت کنند.

باید به حدی از پژوهش در داخل کشور رسیده باشیم که پژوهشگر ایرانی در همین کشور جذب خدمت شود، جذب کارهای پژوهشی شود و این بتواند منجر به تولید علم و صدور تولیدات علمی از ایران به خارج شود. باید به دنبال این کار باشیم. حتما وزیر علوم به این مطالب اشراف دارد اما باید دید از چه طریقی می‌تواند به این اهداف برسد و مخصوصا از فرار مغزها و مهاجرت‌های بی‌بازگشت جلوگیری کند. آن کشورها نیروی کار آماده به خدمت که هزینه‌اش را خانواده ایرانی داده جذب می‌کنند. طبیعتا این افراد در سیاستگذاری علمی آن کشور اثرگذاری ندارند و نهایتا پروژه‌ای که کشورهای بیگانه براساس اولویت خودشان تصویب کردند انجام می‌دهند و در واقع یک عمله علمی و یک کارمند و کارگر علمی هستند. اینکه دانشجویان ما آنجا فعالیت کنند مایه افتخار نیست، افتخار زمانی است که همان کاری که آنجا موظفند انجام دهند را داخل کشور انجام دهند و ارتقای علمی برای کشور خودمان ایجاد کنند.

https://iqna.ir/fa/news/4234794/%D8%A8%DB%8C%E2%80%8C%D8%B9%D8%AF%D8%A7%D9%84%D8%AA%DB%8C-%D9%88-%D8%AA%D9%82%D9%84%D8%A8-%D8%B9%D9%84%D9%85%DB%8C-%D9%85%D9%87%D9%85%E2%80%8C%D8%AA%D8%B1%DB%8C%D9%86-%D8%A2%D9%81%D8%AA-%D9%86%D8%B8%D8%A7%D9%85-%D8%AF%D8%A7%D9%86%D8%B4%DA%AF%D8%A7%D9%87%DB%8C-%D8%A7%D8%B3%D8%AA

گزارش ایکنا، پس از تعطیلات سه‌ماهه تابستان، از امروز ۱۷ شهریورماه درهای دانشگاه‌ها به روی دانشجویان گشوده می‌شود. این رویداد با آغاز به‌کار حسین سیمایی صراف، وزیر علوم، تحقیقات و فناوری، که با شعار بازگرداندن نشاط به دانشگاه کار خود را آغاز کرده همزمان شده است.

به همین مناسبت با سیدحسن امین، حقوقدان و استاد بازنشسته دانشگاه کلدونین گلاسگو، درباره مهم‌ترین اولویت‌های نهاد آموزش عالی کشور گفت‌‌وگو کردیم که در ادامه می‌خوانید؛



ایکنا ـ با توجه به اینکه در آستانه بازگشایی دانشگاه‌ها هستیم و از طرفی وزیر علوم، تازه کار خود را آغاز کرده است از نظر شما مهم‌ترین مسئله نظام آموزش عالی کشور چیست؟

مهمترین مسئله عدالت آموزشی است. متاسفانه در شرایط موجود تعداد زیادی از شهروندان ایرانی از اینکه فرزندانشان عادلانه بتوانند به تحصیل در مقطع دانشگاهی بپردازند، به دلیل مسائل مالی محروم هستند. از طرف دیگر مشکل عمده مسئله تقلب علمی و خرید مدرک و خرید پایان‌نامه است. این مسئله برای کشوری مانند ایران با این سابقه درخشان علمی و تولید علم در قرون گذشته اسباب شرمندگی است.

ایکنا ـ این مسئله‌ به اخلاق پژوهش برمی‌گردد یا ناشی از مشکلات زیرساختی نظام آموزشی است؟

مشکل این است که به اندازه کافی به محتوای پایان‌نامه‌ها و یا اختبار و مصاحبه حضوری دقت نمی‌شود. چند سال پیش هنگامی که دکتر شفیعی کدکنی می‌گفتند؛ دانشگاه‌های ما طوری است کسانی که دارنده مدرک دکتری شدند همان پایان‌نامه‌ای که برای‌شان نوشته شده را نمی‌توانند از رو بخوانند. همین امروز وقتی یک شهروند معمولی از جلوی دانشگاه عبور می‌کند شاهد است افرادی با نهایت گستاخی فریاد می‌زنند پایان‌نامه برایتان می‌نویسیم یا در مجلات خارجی پذیرش مقاله می‌گیریم. جالب این است که همه این مدارک در دانشگاه‌ها مورد قبول واقع می‌شود. بنابراین لازم است دانشگاه‌ها طوری باشد که از تقلب‌ و سرقت ادبی و علمی رها شود. مسلما راه‌هایی هست که کشورهای متمدن جهان آن راه‌ها را رفتند.

همانطور که برای دانشگاه‌ها رتبه‌بندی وجود دارد که نشان می‌دهد کدام دانشگاه‌ها برتر هستند، یک معیارهایی هم وجود دارد که نشان می‌دهد در کدام کشورها تقلب علمی و دزدی علمی و سرقت ادبی بالا است. متاسفانه ما در رتبه‌بندی دانشگاهی، رتبه‌مان پایین آمده ولی در بخش تقلب علمی رتبه‌مان بالا رفته است. وزارت علوم ضمن اینکه یکی از اهداف مهمش این است که تولید علم انجام شود و سطح پژوهش بالا برود باید از این مدرک‌های تقلبی نیز جلوگیری کند. باید قانونی وجود داشته باشد و با کسانی که از عناوین به طور غیر واقع استفاده می‌کنند برخورد شود و به کسانی که با مدارک تقلبی اظهار وجود می‌کنند در سیستم علمی کشور بها داده نشود.

حتی در طبابت کسانی مدرکشان را از ایران گرفتند ولی وقتی می‌خواهند تابلو بزنند می‌نویسند عضو کالج سلطنتی انگلیس هستند. حالا ممکن است طرف سفری رفته باشد یا در کنفرانسی شرکت کرده باشد. اینها علامت این است که در شرایط خوبی قرار نداریم و وزیر محترم علوم باید کارگروه‌های جدی داشته باشد و این مسئله را پیگیری کند.

در قانون ما نوشته شده کسانی که فاقد مدرک واقعی هستند و این مدارک را به خودشان نسبت می‌دهند جرم مرتکب می‌شوند. حرف من این است حداقل کسانی که این کار را کردند جریمه بشوند تا دیگران دنبال این کار نباشند و عوض تقلب، زحمت بکشند تا هم مایه افتخار خودشان باشند و هم جامعه ما در سطح جهان به عنوان کشوری که در آن تقلب علمی وجود دارد مطرح نشود.

ایکنا ـ همانطور که اشاره کردید، مشکلی که چند سالی است به وجود آمده کاهش جایگاه علمی ایران در رتبه‌بندی‌های جهانی است. به نظر شما، رشد علمی چه مبنایی دارد و چه زمانی می‌توان گفت در جامعه رشد علمی محقق شده است؟ آیا ملاک رشد علمی تولید مقاله و کتاب است یا ملاک دیگری وجود دارد؟

واقعیت قضیه این است که تولید علم حاصل اختراع، اکتشاف و صدور علم است. تولید و بعد صدور علم. ممکن است اساتید به دلیل قواعدی که برای ارتقای اعضای هیئت علمی از استادیاری به دانشیاری داریم مجبور شوند مقالاتی بنویسند. جالب است همین که آن مقالات در مرحله پذیرش باشد، بدون اینکه به مرحله انتشار برسد از سوی دانشگاه پذیرفته می‌شوند؛ یعنی همین که نامه‌ای نوشته شود که بگویند فلان مجله علمی این مقاله را در نوبت نشر قرار داده هیئت ممیزه دانشگاه آن را قبول می‌کند.

آنچه از همه چیز مهمتر است این است که تولید علم منجر به صدور علم شود. مثلا اگر بتوانیم یک گوشی تلفن همراه بسازیم که نه تنها در کشور خودمان مردم تمایل داشته باشند آن را بخرند بلکه تعدادی را هم صادر کنیم این پیشرفت علمی است. الان پزشکان خوب ایرانی در سطح کشور حضور دارند که مراجعانی از کشورهای همسایه برای جراحی و معالجه به کشور ما می‌آیند و به آنها مراجعه می‌کنند.

پرفسور سیدحسن امین:
«بی‌عدالتی» و «تقلب علمی» مهم‌ترین آفت نظام دانشگاهی است.

به گزارش ایکنا، پرفسور امین ضمن اشاره به اینکه بی‌عدالتی و تقلب علمی و ادبی از مهمترین مسائل نظام آموزشی کشور است بیان کرد: مسئله تقلب علمی برای کشوری مانند ایران با این سابقه درخشان علمی و تولید علم در قرون گذشته اسباب شرمندگی است.

به یاد دکتر محمود مصدق و خاندان مصدق

پرفسور حسن امین
فیلسوف، حقوقدان و مورخ

میراث معنوی، فرهنگی و سیاسی دکتر محمد مصدق، فارغ از افراط و تفریط هواداران و منتقدانش، در افکار عمومی ایرانیان، کاریزمایی کم نظیر و تاثیری  چشمگیر داشته است.
اهمیت و ماندگاری جایگاه دکتر مصدق در تاریخ معاصر ایران را می‌توان به دو بخش میراث سیاسی و میراث‌ خانوادگی تفکیک کرد.
دکتر محمود مصدق، نوه و یادگار مرحوم محمد مصدق‌ از جمله کسانی است که مسیر علمی و پزشکی را با موفقیت پیمود و در طول زندگانی خود، طبابت را بر سیاست، ترجیح داد و خدمات زیادی را برای مردم و بیماران به ثبت رساند. این در حالی است که صدها پزشک ایرانی، به عکس، از طبابت به سیاست نقب زده‌اند، سیاهه‌ای بلند بالا شامل چهره‌هایی همچون دکتر منوچهر اقبال نخست وزیر و دبیرکل حزب ملیون در عصر پهلوی دوم که در عهد صدارتش خود را چاکر و غلام جان نثار محمدرضاشاه امضا می‌کرد، تا رییس جمهوری دکتر مسعود پزشکیان حافظ نهج البلاغه امام علی که امروز آینده نود میلیون ایرانی به برنامه‌های کلان او برای برون رفت از بحران‌ها گره خورده است.
دکتر محمد مصدق پیشوای نهضت ملی کردن صنعت نفت ایران و از رهبران مبارزات ضد استبدادی و ضد استعماری در میان ملل شرق بود. دو پسر او مهندس احمد مصدق و دکتر غلامحسین مصدق و نیز نوه پسری او دکتر محمود مصدق از شخصیت‌های اصیل، شریف و تحصیل کرده ایران و از قضا دکتر غلامحسین و دکتر محمود هر دو پزشک بودند. اما این چهره‌ها، از این که مدعی و متقاضی سهمی در سیاست باشند، خودداری کردند، یعنی از سرنوشت پدر و پدربزرگشان، ناخشنود بودند و در تمام عمرشان، آگاهانه از کنش‌گری سیاسی، پرهیز داشتند، یعنی از نگاه مثبت، تقوایی سیاسی داشتند و از نگاه منفی، معتقد بودند به خطر انداختن زندگی شخصی، خانوادگی و حرفه‌ای به خاطر منافع ملی و اهداف مردمی، به مصلحت‌شان نیست.
داماد دکتر مصدق دکتر احمد متین دفتری استاد ما در دانشکده حقوق بود. او در طول زندگانی خود مسیر و راه خود را از پدر همسرش مصدق و نیز برادران همسرش جدا کرده بود و همزمان با تدریس در دانشکده حقوق با همکاری با دولت‌های پس از کودتا، وزیر دادگستری و سناتور شد.‌ اما پسر او هدایت الله متین دفتری که نوه دختری مصدق بود، بر خلاف پدر، در کسوت وکیل دادگستری در سیاست، به مشی و مسیر پدربزرگ رفت و عضو جبهه ملی شد.
هدا متین دفتری در سالهای قبل از انقلاب به مبارزه سیاسی بر ضد رژیم پهلوی پرداخت و وجاهتی یافت، ولی بعد از انقلاب از محبوبیت افتاد، چرا که بعد از پیروزی انقلاب، با تأسیس جبهه دموکراتیک ملی و همکاری با مسعود رجوی از جبهه ملی، انشعاب کرد و با این حرکت سیاسی، هم به جبهه ملی زیان رسانید و هم خودش بعد از مدتی از ایران آواره شد. تنها کار ثمر بخش او در طول دوری خودخواسته‌اش از ایران، انتشار فصلنامه آزادی بود.‌
دکتر محمود مصدق نوه پسری دکتر مصدق اما در ایران ماند و با پرهیز از ورود به سیاست و عدم تظاهر به میراث‌داری مصدق بزرگ، زندگی بی حاشیه ای را گذراند. او که متولد ۱۳۱۳ بود، البته در جوانی نخست همچون پدر بزرگش حقوق خوانده بود و احیانا می‌خواست راه او را ادامه دهد، ولی به اصرار پدرش تغییر رشته داد و پزشک شد، تا از عقوبات سیاست‌ورزی در کشوری بی‌ثبات و توسعه‌نیافته در امان ماند.‌ او نیز پند پدر را پذیرفت و تا پایان عمر به این حرفه وفادار ماند.
من خاطرات و تأملات دکتر محمد مصدق را به خواهش پسرش دکتر غلامحسین مصدق با همکاری دکتر همایون کاتوزیان از فارسی به انگلیسی ترجمه و در لندن از سوی انتشارات جبهه ملی به مدیریت احمد انواری منتشر کردم. دکتر محمود مصدق را که دو روز پیش در نود  سالگی در تهران از دنیا رفت، اول بار در یک روز تابستانی در چنین ایامی (در باغ بزرگ  بانو حمزوی همسر هلاکو رامبد نایب رییس مجلس شورای ملی، نماینده تالش، در محمد آباد کرج)،  همراه دکتر شیخ الاسلام زاده وزیر بهداری کابینه هویدا دیدم. او با وسواس از وابستگی به جبهه ملی پس از انقلاب و به ویژه آنان که از این رهگذر قصد ایجاد اعتبار و اشتهار برای خود داشتند، پرهیز داشت و از این که ادیب برومند رئیس شورای مرکزی جبهه ملی به دروغ شایع کرده بود که مصدق او را شاعر ملی خوانده است، انتقاد می‌کرد. او با سرفرازی تنها کار پزشکی‌اش را می‌کرد و مسئول مزار  مصدق در قلعه احمدآباد بود.‌ در طرف مقابل، همه اذعان داشتند که دکتر محمود مصدق، شهروندی متمدن، نجیب‌زاده‌ای اصیل و شرافتمند بود، اما توقع کنش‌گران سیاسی را بر نیاورد. شاید کرامت او هم در همین بود که هیچ جاه‌طلبی سیاسی نداشت و از نام پدر بزرگش استفاده شخصی و منفعت فردی نکرد و فعالیت  جبهه ملی را به اهلش واگذاشت.

به یاد دکتر محمود مصدق و خاندان مصدق

پرفسور حسن امین
فیلسوف، حقوقدان و مورخ

میراث معنوی، فرهنگی و سیاسی دکتر محمد مصدق، فارغ از افراط و تفریط هواداران و منتقدانش، در افکار عمومی ایرانیان، کاریزمایی کم نظیر و تاثیری چشمگیر داشته است.
اهمیت و ماندگاری جایگاه دکتر  مصدق در تاریخ معاصر ایران را می‌توان به دو بخش میراث سیاسی و میراث‌ خانوادگی تفکیک کرد.
دکتر محمود مصدق، نوه و یادگار مرحوم محمد مصدق‌ از جمله کسانی است که مسیر علمی و پزشکی را با موفقیت پیمود و در طول زندگانی خود، طبابت را بر سیاست، ترجیح داد و خدمات زیادی را برای مردم و بیماران به ثبت رساند. این در حالی است که صدها پزشک ایرانی، به عکس، از طبابت به سیاست نقب زده‌اند، سیاهه‌ای بلند بالا شامل چهره‌هایی همچون دکتر منوچهر اقبال نخست وزیر و دبیرکل حزب ملیون در عصر پهلوی دوم که در عهد صدارتش خود را چاکر و غلام جان نثار محمدرضاشاه امضا می‌کرد، تا رییس جمهوری دکتر مسعود پزشکیان حافظ نهج البلاغه امام علی که امروز آینده نود میلیون ایرانی به برنامه های کلان او برای برون رفت از بحران ها گره خورده است...

دوست نازنین من، شاعر قدر اول غزل‌سرا استاد محمدعلی بهمنی دیروز جمعه نهم شهریور از دنیا رفت.
خبر سکته‌ی مغزی و وخامت حال او را چند روز پیش برادرش دوست قدیمی و صمیمی‌ام مهدی بهمنی مدیر مجله اینه زندگی که سه سال از او بزرگتر است، با پیامی ویژه به من داده و التماس دعا برای شفایش کرده بود.
جای #محمدعلی_بهمنی در دل دوستانش و دوست‌داران شعر و غزل ناب پارسی برای همیشه خالی خواهد ماند‌.
بهمنی هم شاعر خوبی بود و هم انسان خوبی بود. تقریبا سه ماه پیش کامبیز عبدلزاده هنرمند نگارگر و موسیقی به افتخار او ضیافتی داشت که من به دلیل سفر از حضور عذر خواستم و اکنون افسوسم دو برابر شده است که چرا نتوانستم یک‌بار بیشتر از حضورش بهره بگیرم.
فقدان غمبار او را به همسر و فرزندان خویش و همه اعضای خاندانش به ویژه برادر شاعر و روزنامه نگارش مهدی بهمنی و‌ جامعه فرهنگی هنری ایران بزرگ، صمیمانه تسلیت می‌گویم.

روانش شاد و یادش جاودان

سیدحسن امین

تصویر:
از راست: استاد محمدعلی بهمنی، پروفسور سیدحسن امین، استاد قربانعلی اجلی (وثیق)
نمایشگاه آثار کامبیز عبدلزاده
باغ موزه هنرهای ایرانی، ۱۴ مرداد ۱۴۰۱

🎞 نسخه جداگانه

🔸 میراث زکریای رازی؛
پذیرش شواهد
به جای دُگم‌اندیشی

پنجم شهریور‌ ماه روز بزرگداشت ابوبکر محمّد بن زَکَریای رازی، پزشک، فیلسوف و شیمی‌دان ایرانی است که دستاوردهای او در علم پزشکی، نقطه‌ی عطفی در تاریخ این رشته است. در قسمت دیگری از برنامه‌ی صد سال پیش با پروفسور حسن امین ضمن پرداختن به مسائل صد سال گذشته که در چنین روزهایی در شهریور ماه روی دادند، در زادروز زکریای رازی به بزرگداشت این چهره‌ی شاخص تاریخ علم و دستاورد‌های آن می‌پردازیم.

🗓 دوشنبه ( ۵ شهریور ۱۴۰۳)

@asianewsiran

ترجمه انگلیسی فرمان محمدرضا شاه دایر به اعطای مدال پهلوی بابت خدمات علمی به یکی از خدمتگزاران فرهنگ و پژوهش های علمی