زندگی در راهِ تو ، عرفانِ خوبی می شود می نویسم از تو چون، دیوانِ خوبی میشود سینه ام مینالد از آلودگی ها ، چاره چیست؟ مطمٸنم عشق تو ، درمانِ خوبی می شود خاکِ پایت سُرمه شد تا چشم دل بینا شود میزبانم باش ، "من" ، مهمانِ خوبی می شود دل به دریایِ نگاهت می زنم ، بی ترسِ مرگ هر کسی غرقِ تو شد ، انسانِ خوبی می شود حرفِ من یادت بماند، بت پرستی کفر نیست گاه گاهی ، کفر هم ، ایمانِ خوبی می شود باز هم تکرار کن یک بارِ دیگر بوسه را این سکانسِ آخری ، پایانِ خوبی می شود اشکِ شعرم را در آوردی تو با لبخند خود زندگی در قاب ها زندانِ خوبی می شود می زنم آتش به قلبم ، هر چه باد آباد ، باد خودکشی در شعرها ، عنوانِ خوبی می شود.