کانون شعر و ادب دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

مرغ شب خوان که با دلم می خواند
رفت و این آشیانه خالی ماند

آهوان گم شدند در شب دشت
آه از آن رفتگان بی برگشت

گر نه گل دادم و بر آوردم
بر سری چند سایه گستردم

دست هیزم شکن فرود آمد
در دل هیمه بوی دود آمد

کنده ی پیر آتش اندیشم
آرزومند آتش خویشم...

بخشی از مثنوی سماع
۶ اسفند زادروز هوشنگ ابتهاج
#سایه

@poem_sru

در این سرای بی کسی، کسی به در نمی زند
به دشت پر ملال ما پرنده پر نمی زند


یکی ز شب گرفتگان چراغ بر نمی کند
کسی به کوچه سار شب در سحر نمی زند


نشسته ام در انتظار این غبار بی سوار
دریغ کز شبی چنین سپیده سر نمی زند

دل خراب من دگر خراب تر نمی شود
که خنجر غمت از این خراب تر نمی زند


گذر گهی است پر ستم که اندر او به غیر غم
یکی صلای آشنا به رهگذر نمی زند

چه چشم پاسخ است از این دریچه های بسته ات
برو که هیچ کس ندا به گوش کر نمی زند


نه سایه دارم و نه بر ،بیفکنندم و سزاست
اگر نه بر درخت تر، کسی تبر نمی زند

#سایه

@poem_sru

#شب_شعر

سایه جان رفتنی استیم بمانیم که چه
زنده باشیم و همه روضه بخوانیم که چه...

✍#شهریار
به یاد #سایه🖤
@poem_sru

➖درگذشت #سایه، شاعر بزرگ روزگار ما، مرگ دوره‌ای از ادبیات و فرهنگ است. با او نوعی از سخنسرایی برای همیشه رفت. شیوه‌ای که ریشه‌‌های عمیقی در سنت داشت و حتی در بیان امروزی‌ترین حرفها هم از زبان و خیال کهن استفاده می‌کرد. شعری که خواندنش برای ما، طعم خوش و امنیت‌بخش سر زدن به خانۀ پدری و سرزمین مادری را داشت. شعر او، تجسم زندۀ شعرای بزرگ ما بود. معروف است که هانری کربن بعد از درگذشت سیدجلال‌الدین آشتیانی گفته بود: ملاصدرا دوباره مرد. بی‌وجه نیست که امروز بگوییم: حافظ دوباره مرد.

(روحت شاد و یادت جاویدان
#پیر_پرنیان_اندیش🖤🥀)
#کانون_شعر_و_ادب

@poem_sru

#به_وقت_موسیقی 🎧
🎼 قطعه «گنچ گمشده» با صدای محمد معتمدی و تار علی قمصری، با شعر هوشنگ ابتهاج #سایه (از آلبوم «عبور» ۹۴)
@poem_sru

#به_وقت_موسیقی 🎧
🎼 قطعه «هوای زمزمه‌هایت» با صدای همایون شجریان و آهنگ غلامرضا صادقی، با شعر #حسین_منزوی و هوشنگ ابتهاج #سایه (از سریال «می‌خواهم زنده بمانم» ۹۹)
@poem_sru

▪️ خانم آلما مایکیال، بعد از شصت سال زندگی مشترک استاد هوشنگ ابتهاج #سایه (در ۱۳۳۷ ازدواج کرده بودند) درگذشت. سایه برای همسرش اشعار متعددی دارد، از جمله غزلی است که در ایام محبس برای او سروده: «هوای روی تو دارم نمی گذارندم/ مگر به کوی تو این ابرها ببارندم/ مرا که مست توام این خمار خواهد کشت/ نگاه کن که به دست که می سپارندم ...» در بزرگداشت این بانوی گرامی، به دو آهنگ زیبا از همایون شجریان و محمد معتمدی از این غزل پراحساس گوشِ جان می سپاریم .👇🏻👇🏻👇🏻👇🏻

@poem_sru