کانون شعر و ادب دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی

به کنار تپه شب رسید.
با طنین روشن پایش آیینه فضا شکست.
دستم را در تاریکی اندوهی بالا بردم
و کهکشان تهی تنهایی را نشان دادم،
شهاب نگاهش مرده بود.
غبار کاروان ها را نشان دادم
و تابش بیراهه ها
و بیکران ریگستان سکوت را،
و او
پیکره اش خاموشی بود.
لالایی اندوهی بر ما وزید.
تراوش سیاه نگاهش با زمزمه سبز علف ها آمیخت.
و ناگاه
از آتش لب هایش جرقه لبخندی پرید.
در ته چشمانش ، تپه شب فرو ریخت .
و من،
در شکوه تماشا، فراموشی صدا بودم.


#سهراب_سپهری
@poem_sru

از این به بعد اگر بی بهانه گریه کنم
به من نخند و نگو مخفیانه گریه کنم

همان ترانه که با هم به خنده می خواندیم
زمان آن شده با آن ترانه گریه کنم

زمانه خواست که دود از سرم بلند شود
زمانه خواست ته قهوه خانه گریه کنم

تمام عمر به ساز زمانه رقصیدم
بگو چگونه به ساز زمانه گریه کنم؟

تو در مقابل و ایمان و عقل پشت سرم
مرددم چه کنم در میانه گریه کنم؟

تو را فقط برسانم به خانه ات.. خود را
سریعتر برسانم به خانه گریه کنم.


#صادق_فغانی

@poem_sru

چشمانت از اصالت این قهوه چیزتر

یعنـــی غلیظ تر، بله! یعنی غلیظ تر

سرد است، نبض ساعتم آهسته می زند

هـــر لحظه حال عقـــربه هایــــم مریض تر

من رفته ام! و در کلمات تو نیستم

تــــو رفته رفته در کلماتم عزیزتر...

چندی ست جمله های تو را فکر می کنم

تا طعــم طعنــــه هــای تو را تند و تیزتر...؛

دیوانه نیستم! ولی این کار ساده ایست-

تا از کنایـــه های شمـــا مستفیض تر...

ای دانه های تلخ زمان در تو حل شده!

فنجــــان چشم های مرا هی نریز – تر

در مرگ من تو سرد و کفن پوش می رسی

نـــرم و سفید ،  توی لباســــی تمیـــــــزتر

این بیت را به قصد وصیت نوشته ام؛

قبـــــر مرا برای تو قدری عریض تر...



#صالح_دروند
@poem_sru

شب خرداد
به آرامیِ یک مرثیه
از روی سر ثانیه‌ها می‌گذرد ...

#سهراب_سپهری
@poem_sru

گردون نِگَری ز قدّ‌ِ فرسودهٔ ماست،
جیحون اثری ز اشکِ پالودهٔ ماست،


دوزخ شَرَری ز رنجِ بیهودهٔ ماست.
فردوس دمی زِ وقتِ آسودهٔ ماست


#خیام

۲۸ اردیبهشت ماه سالروز بزرگداشت حکیم خیام نیشابوری گرامی باد🌱

@poem_sru

زندان زندگی


تا هستم ای رفیق ندانی که کیستم
روزی سراغ وقت من آیی که نیستم

در آستان مرگ که زندان زندگی است
تهمت به خویشتن نتوان زد که زیستم

پیداست از گلاب سرشکم که من چو گل
یک روز خنده کردم و عمری گریستم

طی شد دو بیست سالم و انگار کن دویست
چون بخت و کام نیست چه سود از دویستم؟

خود مدّعی که نمرهٔ انصاف اوست صفر
در امتحان صبر دهد نمره بیستم

گر آسمان وظیفهٔ شاعر نمی‌دهد
گو نام هم به خفیه بلیسد ز لیستم

سرباز مفت این همه درجا نمی‌زند
سرهنگ گو ببخش به فرمانِ ایستم

گوهرشناس نیست در این شهر شهریار
من در صف خَزَف چه بگویم که چیستم


#شهریار
@poem_sru

مکن بد، که بینی به فرجام بد
   ز بد گـردد اندر جهان ، نام بد

   به نیـکی ببـاید تن آراستـن
   که نیکی نشاید ز کس خواستن

  
#روز_بزرگداشت_حکیم_ابوالقاسم_فردوسی گرامی🌹
@poem_sru

تا دقایقی دیگر جلسه شعرخوانی فردوسی آغاز می‌شود.
کتابخانه تربیت بدنی جنب زمین چمن و سالن پینگ پنگ.

منتظر حضور گرمتان هستیم

تا از دو چشم مستت بیمار و دردمندیم
هم ایمن از بلاییم، هم فارغ از گزندیم

گفتی برو ز کویم تا پای رفتنت هست
ز این جا کجا توان رفت؟ زیرا که پایبندیم

از طاق ابروانت و از تار گیسوانت
هم خستۀ کمانیم، هم بستۀ کمندیم

در دعوی محبّت هم خوار و هم عزیزیم
در عالم مودّت هم پست و هم بلندیم

او جز ملامت ما بر خود نمی‌پذیرد
ما جز سلامت او بر خود نمی‌پسندیم

در عین تیرباران چشم از تو برنبستیم
در وقت دادن جان دل از تو برنکندیم

وقتی نشد که بی دوست بر حال خود نگرییم
روزی نشد که در عشق بر کار خود نخندیم

گو از کمان مزن تیر که از دل به خون تپیدیم
گو از میان مکش تیغ که از کف سپر فکندیم

با قهر و لطف معشوق در عاشقی فروغی
هم چشمه‌سار زهریم، هم کاروان قندیم


#فروغی_بسطامی


@poem_sru