💞مــتــقــیــان💞 (𝐏𝐈𝐎𝐔𝐒114)

#سبک_زندگی را از #نهج_البلاغه بیاموزیم (۱۷)
#زبان #عاقل و زبان #احمق

 وَ قالَ عَلَيْهِ السَّلامُ: لِسانُ الْعاقِلِ وَراءَ قَلْبِهِ، وَ قَلْبُ الاَْحْمَق ِوَراءَ لِسانِهِ.
حکمت ۴۰ نهج البلاغه

و آن حضرت فرمود: زبان عاقل، پشت قلب او قرار دارد، و قلب احمق، پشت زبان او جاى گرفته است. (عاقل، با انديشه سخن مى‏ گويد و نادان، بدون ‏فكر )

انسان عاقل، وقتى بخواهد سخن بر زبان آورد، نخست به دل و انديشه خود مراجعه مى‏ كند، معنى آن سخن و نيكى يا بدى آن را با عقل و شعور خود مى‏ سنجد،
نتيجه‏ اى را كه ممكن است از آن حاصل شود حساب مى ‏كند،
و هنگامى كه به درستى و خوبى سخن خود اطمينان يافت، آن را بر زبان مى‏ آورد.

پس عاقل، قلب و انديشه‏ اش را بيش از زبانش به كار مى‏ اندازد،
و زبانش را پشت سر عقل و شعور خود نگاه ميدارد.

اما احمق، بر عكس رفتار مى ‏كند. يعنى هر سخنى كه به زبانش آمد، نسنجيده و بدون فكر و انديشه بيان مى‏ كند،
و پس از آن كه سخن او، در ديگران، تأثير بد گذاشت، تازه بفكر مى ‏افتد كه آيا سخنش درست بوده يا نادرست!

يعنى احمق، نخست زبان خود را به كار مى ‏اندازد و نسنجيده حرف مى‏ زند،
و بعد از آن، به قلب و عقل خود مراجعه مى ‏كند و در باره نيك و بد سخن خود و نتيجه و حاصل آن مى ‏انديشد!

به همين دليل است كه خردمندان، از قديم گفته ‏اند:
«سخنى كه درباره آن كاملا فكر نكرده ‏اى، بر زبان مياور»
@mahdaviyaanbahal