پژواک قلم
#فرمان
Channel
84
subscribers
53
links
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.
پزشک جمهور در آزمون پزشکی
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۶/۱۹
آیا امیدی به موفقیت پزشک جمهور در کنکور پزشکی جامعه است؟
مقدمه: وقتی به اعتراف همه‌ی مردم، بخش‌های زیادی از جامعه دچار بیماری شده، امید به درمان قطعی، کم یا غیرممکن است. مگر آنکه معجزه‌ای صورت بگیرد (#فرمان حکومتی صادر شود، فوت صاحب قدرتی اتفاق بیفتد، #عزل ناکارآمدان انجام شود، #اعتراضات مردمی صورت بگیرد، فشارهای مجامع بین‌المللی بر روی حاکمیت افزایش یابد، گشایش‌های اقتصادی با اصلاح سریع روابط خارجی و جذب سریع سرمایه‌گذاری خارجی محقق شود، امنیت سرمایه‌های خارجی تضمین شود، امنیت و رفاه نسبی برای نخبگانی که مهاجرت کرده‌اند فراهم شود) یا مجموعه‌هایی از پزشکان، مشغول درمان بخش‌های مختلف جامعه شوند.
یکم: اقتصاد، سیاست و سیاست‌گذاری، فرهنگ، ورزش، محیط‌زیست، نظام اداری، نظام آموزشی، نظام سلامت، کشاورزی، دامداری، آبخیزداری، مراتع، برنامه‌ی کویرزدایی، تربیت، قضا، قانون‌گذاری، مبارزه با فساد، امنیت داخلی، حفاظت، بازرسی، حراست و... همگی به‌شدت بیمار هستند و نیاز به درمان جزئی، سرپایی، کلی، جراحی، تعویض عضو و پیوند اعضا دارند؛
دوم: جامعه دچار استرس، بلاتکلیفی و بیماری روحی است و نیاز به پزشکان حاذق دارد؛
سوم: مدیریت، رهبری، کنترل، نظارت، اخذ مالیات، تقسیم بودجه، بازخوردگیری، پایش، اصلاح فرایندها و سیستم‌ها، همگی بیمار هستند و نیاز به گروه‌های پزشکی متخصص دارند.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱- پزشک جمهور نمی‌تواند در کنکور هم‌زمان موارد بالا موفق شود. مگر آنکه چند معجزه بیافریند (دفع #فاسدان و رفع گلوگاه‌های #فسادزا) و دست در دست جمهور بگذارد؛
۲- وقتی که برای مدیریت یک بیمارستان لزوماً نیاز به پزشک نیست بلکه نیاز به مدیر هست، پزشک جمهور نیز لزوماً نیاز به عمل جراحی مثل جابه‌جاکردن پایتخت ندارد؛ بلکه انرژی و آب و زمین و مسکن را مدیریت کند بهتر است؛
۳- جغرافیای ایران‌زمین با تمام گستردگی و تنوع اقوام، دارای پتانسیل بالایی از پزشکان حاذقی است که ناشناخته مانده و یا ترد شده‌اند و جذب و به‌کارگیری آنها بخشی از نیازها به پزشکان حاذق را جبران می‌کند؛
۴- برای دردهای کل کشور نمی‌توان نسخه‌ی واحد پیچید، بلکه به نظر می‌رسد که مناطق مختلف حسب برخوردار بودن یا محروم بودن، دوری یا نزدیکی به مرکز، کم آب یا پر آب بودن، کویری یا کوهستانی بودن، نزدیکی به دریا، صنعتی یا کشاورزی بودن، بندرگاهی بودن یا داشتن مناطق آزاد تجاری و... نیازمند نسخه‌های درمانی خاص خود بر اساس نظرات کارشناسی بومی هستند؛
۵- برای درمان بیماری‌های درهم‌تنیده (تجارت، اینترنت، محصورین، زندانیان سیاسی، بیان و قلم، بنگاه‌های اقتصادی در اختیار نهادها، صداوسیما و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دولتی) که از پیچیده‌ترین نوع بیماری‌های کنونی جامعه است باید از روش "آزادسازی" و استفاده از پزشکان حاذق داخلی و خارجی به همراه تغییر قوانین و مقررات استفاده نموده و همچنین پزشک جمهور شجاعت انجام عمل‌های سخت جراحی را داشته باشد؛
۶- پزشک جمهور برای قبولی در آزمون پزشکی باید قدرت، شهامت و سازوکار استفاده از روش "رهاسازی و نظارت" را نیز به دست بیاورد، برای مثال رهاسازی و نظارت بر منابع درآمدی مردم مثل بورس، صندوق‌های بازنشستگی و سپرده‌گذاری در بانک‌ها؛
۷- به نظر می‌رسد که یکی از مهم‌ترین مسائل پیش روی پزشک جمهور، حل مسائل پیچیده‌ی ناهنجاری‌های فرهنگی است که طی آن، برخی کالاها به سرمایه شده و رانت و دلال‌بازی را در کشور نهادینه کرده است مثل طلا، زمین، خودرو و مسکن. عبور از بخش بیماری‌های فرهنگی کنکور پیش روی پزشک جمهور نیاز به انتخاب گزینه‌های صحیح دارد (اصلاح قوانین و فرهنگ‌سازی مناسب) و با آزمون‌وخطا نمی‌تواند از آنها نمره‌ی قبولی بگیرد.
نباید از خاطر دور داشت که پزشک جمهور برخلاف تمامی کنکورها، برای شرکت در این کنکور باید با یک تیم مشاوره‌ای و عملیاتی مخلص و کارآمد حضور بیابد و موفقیت او در کنکور ۱۴۰۳_۱۴۰۷ بستگی به پایه ریزی‌های صحیح دارد و خدا نکند که در پیش کنکور مردود شود چراکه ممکن است مردم پاستور را از او پس بگیرند.
پاینده باد ایران، آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/pezhvakeghalam
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۶/۱۹
آیا امیدی به موفقیت پزشک جمهور در کنکور پزشکی جامعه است؟
مقدمه: وقتی به اعتراف همه‌ی مردم، بخش‌های زیادی از جامعه دچار بیماری شده، امید به درمان قطعی، کم یا غیرممکن است. مگر آنکه معجزه‌ای صورت بگیرد (#فرمان حکومتی صادر شود، فوت صاحب قدرتی اتفاق بیفتد، #عزل ناکارآمدان انجام شود، #اعتراضات مردمی صورت بگیرد، فشارهای مجامع بین‌المللی بر روی حاکمیت افزایش یابد، گشایش‌های اقتصادی با اصلاح سریع روابط خارجی و جذب سریع سرمایه‌گذاری خارجی محقق شود، امنیت سرمایه‌های خارجی تضمین شود، امنیت و رفاه نسبی برای نخبگانی که مهاجرت کرده‌اند فراهم شود) یا مجموعه‌هایی از پزشکان، مشغول درمان بخش‌های مختلف جامعه شوند.
یکم: اقتصاد، سیاست و سیاست‌گذاری، فرهنگ، ورزش، محیط‌زیست، نظام اداری، نظام آموزشی، نظام سلامت، کشاورزی، دامداری، آبخیزداری، مراتع، برنامه‌ی کویرزدایی، تربیت، قضا، قانون‌گذاری، مبارزه با فساد، امنیت داخلی، حفاظت، بازرسی، حراست و... همگی به‌شدت بیمار هستند و نیاز به درمان جزئی، سرپایی، کلی، جراحی، تعویض عضو و پیوند اعضا دارند؛
دوم: جامعه دچار استرس، بلاتکلیفی و بیماری روحی است و نیاز به پزشکان حاذق دارد؛
سوم: مدیریت، رهبری، کنترل، نظارت، اخذ مالیات، تقسیم بودجه، بازخوردگیری، پایش، اصلاح فرایندها و سیستم‌ها، همگی بیمار هستند و نیاز به گروه‌های پزشکی متخصص دارند.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱- پزشک جمهور نمی‌تواند در کنکور هم‌زمان موارد بالا موفق شود. مگر آنکه چند معجزه بیافریند (دفع #فاسدان و رفع گلوگاه‌های #فسادزا) و دست در دست جمهور بگذارد؛
۲- وقتی که برای مدیریت یک بیمارستان لزوماً نیاز به پزشک نیست بلکه نیاز به مدیر هست، پزشک جمهور نیز لزوماً نیاز به عمل جراحی مثل جابه‌جاکردن پایتخت ندارد؛ بلکه انرژی و آب و زمین و مسکن را مدیریت کند بهتر است؛
۳- جغرافیای ایران‌زمین با تمام گستردگی و تنوع اقوام، دارای پتانسیل بالایی از پزشکان حاذقی است که ناشناخته مانده و یا ترد شده‌اند و جذب و به‌کارگیری آنها بخشی از نیازها به پزشکان حاذق را جبران می‌کند؛
۴- برای دردهای کل کشور نمی‌توان نسخه‌ی واحد پیچید، بلکه به نظر می‌رسد که مناطق مختلف حسب برخوردار بودن یا محروم بودن، دوری یا نزدیکی به مرکز، کم آب یا پر آب بودن، کویری یا کوهستانی بودن، نزدیکی به دریا، صنعتی یا کشاورزی بودن، بندرگاهی بودن یا داشتن مناطق آزاد تجاری و... نیازمند نسخه‌های درمانی خاص خود بر اساس نظرات کارشناسی بومی هستند؛
۵- برای درمان بیماری‌های درهم‌تنیده (تجارت، اینترنت، محصورین، زندانیان سیاسی، بیان و قلم، بنگاه‌های اقتصادی در اختیار نهادها، صداوسیما و خبرگزاری‌ها و رسانه‌های دولتی) که از پیچیده‌ترین نوع بیماری‌های کنونی جامعه است باید از روش "آزادسازی" و استفاده از پزشکان حاذق داخلی و خارجی به همراه تغییر قوانین و مقررات استفاده نموده و همچنین پزشک جمهور شجاعت انجام عمل‌های سخت جراحی را داشته باشد؛
۶- پزشک جمهور برای قبولی در آزمون پزشکی باید قدرت، شهامت و سازوکار استفاده از روش "رهاسازی و نظارت" را نیز به دست بیاورد، برای مثال رهاسازی و نظارت بر منابع درآمدی مردم مثل بورس، صندوق‌های بازنشستگی و سپرده‌گذاری در بانک‌ها؛
۷- به نظر می‌رسد که یکی از مهم‌ترین مسائل پیش روی پزشک جمهور، حل مسائل پیچیده‌ی ناهنجاری‌های فرهنگی است که طی آن، برخی کالاها به سرمایه شده و رانت و دلال‌بازی را در کشور نهادینه کرده است مثل طلا، زمین، خودرو و مسکن. عبور از بخش بیماری‌های فرهنگی کنکور پیش روی پزشک جمهور نیاز به انتخاب گزینه‌های صحیح دارد (اصلاح قوانین و فرهنگ‌سازی مناسب) و با آزمون‌وخطا نمی‌تواند از آنها نمره‌ی قبولی بگیرد.
نباید از خاطر دور داشت که پزشک جمهور برخلاف تمامی کنکورها، برای شرکت در این کنکور باید با یک تیم مشاوره‌ای و عملیاتی مخلص و کارآمد حضور بیابد و موفقیت او در کنکور ۱۴۰۳_۱۴۰۷ بستگی به پایه ریزی‌های صحیح دارد و خدا نکند که در پیش کنکور مردود شود چراکه ممکن است مردم پاستور را از او پس بگیرند.
پاینده باد ایران، آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/pezhvakeghalam
Telegram
پژواک قلم
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.
جریمه‌ی وعده
✍رضارضائی. ۱۴۰۳/۵/۶
آیا می‌شود به ازاء وعده‌های عمل نشده، جریمه، خسارت و ضرر و زیان گرفت؟
مقدمه: گرچه عمل‌نکردن به وعده در روابط بین فردی و حتی جمعی یک عمل نکوهیده و زشت است، ولی موضوع بحث ما، عمل نکردن به وعده‌های #کارگزاران_حکومتی طی ۴۵ سال اخیر است که موجب نا امیدی و سلب اعتماد #جمهور شده است.
یکم: قطعاً نیاز به لیست‌کردن وعده‌های عمل نشده نیست چرا که فقط کافی است به وضعیت خودمان و کل کشورمان نگاه کنیم.
دوم: قطعاً روان‌شناسان می‌توانند به آثار سوء روحی و روانی خلف وعده بپردازند و جامعه‌شناسان نیز می‌توانند به آثار مخرب و ویرانگر خلف وعده بر روح اجتماع و روان جمعی بپردازند.
سوم: قطعاً اقتصاددانان می‌توانند به آثار مخرب خلف وعده بر پایه‌های #اقتصاد و زیر ساخت‌های اقتصادی و ضرر و زیان‌های ناشی از آن بپردازند.
چهارم: قطعاً تحلیلگران سیاسی نیز می‌توانند به مجموعه‌ای از وعده‌های سیاستمداران که هیچگاه لباس عمل به تن نکرد، بپردازند و تعیین کنند که چه بلایی بر سر #اعتماد_عمومی و #امید مردم آمد.
پنجم: قطعاً با نگاه منصفانه باید بپذیریم که علل و عوامل مختلفی در عدم تحقق وعده‌ها دخالت داشته و حتی می‌توان برخی افراد را تبرئه کرد اما نمی‌توان از سر تقصیر افراد موثر بر شکست وعده ها گذشت، چرا که آنها صاحب فعل، دستور و گوش به #فرمان عده‌ای #ذی‌نفوذ بوده‌اند که در نتیجه باید همه را مقصر دانست.
ششم: قطعاً اخذ جریمه بابت خلف وعده از افرادی که دارای پست و منصب نبوده و یا نیستند (چه قبل از انقلاب مثل روشنفکرنماها و روحانی‌نماها و چه بعد از انقلاب)، واجب، اما نشدنی است، ولی اخذ جریمه از آنها که عهد و پیمان شکستند و طی این سال‌ها دارای پست و منصب بودند و هنوز فوت نکرده یا فرار نکرده‌اند را می‌شود مطالبه کرد.
هفتم: قطعاً اخذ جریمه و خسارت از افرادی که به وعده‌های خود عمل نکردند، کار درستی است؛ اما باید در مؤثربودن آن تأمل کرد و به فکر راه‌حل‌های مؤثرتر بود.
به اعتقاد این کنشگر مدنی: باید مطالبه‌ی عمل به وعده (حتی آنچه در قانون اساسی آمده) را در فرهنگ جامعه نهادینه کرد به‌گونه‌ای که خلف وعده به‌عنوان یک #قبح شناخته شده و زنان و جوانان با تکیه بر #هوش_مصنوعی و سیستم های #هوشمند نوین آن‌چنان عمل کنند که هیچ وعده‌ای فوت نشود.
اما تا آن زمان می‌توان با اقدامات کوچک‌تر و مؤثرتر شروع کرد، مثلاً: در صورت خلف وعده‌های انتخاباتی، اخذ جریمه و خسارت در قالب استعفای رئیس و وزیر و وکیل و معاون و مشاور را مطالبه و پیگیری کرد یا برگرداندن حقوق و مزایا و رانت‌های استفاده شده و جبران خسارت‌های فردی و اجتماعی را در دستور کار مطالبه‌گری عمومی قرار داد.
یا در مقام بالاتر می توان برای ترمیم اعتماد جامعه، مطالبه از مراجع حقوقی و قضائی بر علیه فریبکارانی که وعده دادند ولی عمل نکردند را طی کارزار جمع آوری امضا یا پویش مردمی (که هردو مبارزه منفی و کنشگری مدنی خشونت پرهیز است) را پیگیری نمود.
به هرحال باید هزینه ی وعده دادن و عمل نکردن (فریبکاری) را بالا برد و مردم را هوشیار کرد.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.me/+QJg_SxlCSLhiYjFk
https://t.center/pezhvakeghalam
@pezhvakeghalam
✍رضارضائی. ۱۴۰۳/۵/۶
آیا می‌شود به ازاء وعده‌های عمل نشده، جریمه، خسارت و ضرر و زیان گرفت؟
مقدمه: گرچه عمل‌نکردن به وعده در روابط بین فردی و حتی جمعی یک عمل نکوهیده و زشت است، ولی موضوع بحث ما، عمل نکردن به وعده‌های #کارگزاران_حکومتی طی ۴۵ سال اخیر است که موجب نا امیدی و سلب اعتماد #جمهور شده است.
یکم: قطعاً نیاز به لیست‌کردن وعده‌های عمل نشده نیست چرا که فقط کافی است به وضعیت خودمان و کل کشورمان نگاه کنیم.
دوم: قطعاً روان‌شناسان می‌توانند به آثار سوء روحی و روانی خلف وعده بپردازند و جامعه‌شناسان نیز می‌توانند به آثار مخرب و ویرانگر خلف وعده بر روح اجتماع و روان جمعی بپردازند.
سوم: قطعاً اقتصاددانان می‌توانند به آثار مخرب خلف وعده بر پایه‌های #اقتصاد و زیر ساخت‌های اقتصادی و ضرر و زیان‌های ناشی از آن بپردازند.
چهارم: قطعاً تحلیلگران سیاسی نیز می‌توانند به مجموعه‌ای از وعده‌های سیاستمداران که هیچگاه لباس عمل به تن نکرد، بپردازند و تعیین کنند که چه بلایی بر سر #اعتماد_عمومی و #امید مردم آمد.
پنجم: قطعاً با نگاه منصفانه باید بپذیریم که علل و عوامل مختلفی در عدم تحقق وعده‌ها دخالت داشته و حتی می‌توان برخی افراد را تبرئه کرد اما نمی‌توان از سر تقصیر افراد موثر بر شکست وعده ها گذشت، چرا که آنها صاحب فعل، دستور و گوش به #فرمان عده‌ای #ذی‌نفوذ بوده‌اند که در نتیجه باید همه را مقصر دانست.
ششم: قطعاً اخذ جریمه بابت خلف وعده از افرادی که دارای پست و منصب نبوده و یا نیستند (چه قبل از انقلاب مثل روشنفکرنماها و روحانی‌نماها و چه بعد از انقلاب)، واجب، اما نشدنی است، ولی اخذ جریمه از آنها که عهد و پیمان شکستند و طی این سال‌ها دارای پست و منصب بودند و هنوز فوت نکرده یا فرار نکرده‌اند را می‌شود مطالبه کرد.
هفتم: قطعاً اخذ جریمه و خسارت از افرادی که به وعده‌های خود عمل نکردند، کار درستی است؛ اما باید در مؤثربودن آن تأمل کرد و به فکر راه‌حل‌های مؤثرتر بود.
به اعتقاد این کنشگر مدنی: باید مطالبه‌ی عمل به وعده (حتی آنچه در قانون اساسی آمده) را در فرهنگ جامعه نهادینه کرد به‌گونه‌ای که خلف وعده به‌عنوان یک #قبح شناخته شده و زنان و جوانان با تکیه بر #هوش_مصنوعی و سیستم های #هوشمند نوین آن‌چنان عمل کنند که هیچ وعده‌ای فوت نشود.
اما تا آن زمان می‌توان با اقدامات کوچک‌تر و مؤثرتر شروع کرد، مثلاً: در صورت خلف وعده‌های انتخاباتی، اخذ جریمه و خسارت در قالب استعفای رئیس و وزیر و وکیل و معاون و مشاور را مطالبه و پیگیری کرد یا برگرداندن حقوق و مزایا و رانت‌های استفاده شده و جبران خسارت‌های فردی و اجتماعی را در دستور کار مطالبه‌گری عمومی قرار داد.
یا در مقام بالاتر می توان برای ترمیم اعتماد جامعه، مطالبه از مراجع حقوقی و قضائی بر علیه فریبکارانی که وعده دادند ولی عمل نکردند را طی کارزار جمع آوری امضا یا پویش مردمی (که هردو مبارزه منفی و کنشگری مدنی خشونت پرهیز است) را پیگیری نمود.
به هرحال باید هزینه ی وعده دادن و عمل نکردن (فریبکاری) را بالا برد و مردم را هوشیار کرد.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.me/+QJg_SxlCSLhiYjFk
https://t.center/pezhvakeghalam
@pezhvakeghalam
Telegram
پژواک قلم
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.