پژواک قلم
#اصلاح_طلبان
Channel
84
subscribers
53
links
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.
"آن یکی" نیست، یک ملت است
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۶/۲۷
آیا تحقیر قهرمانان ملی، ابزار وفاق ملی است؟
مقدمه: وقتی رئیس محترم جمهور در کنفرانس خبری ۲۶ شهریور برای آزادی محصوران، آقای میرحسین موسوی را " آن یکی" خطاب می کند و حتی اشاره ای به بانوی آزاده خانم رهنورد نمی کنند، پس :
یکم: برای جنبش های مردمی مثل #جنبش_سبز با نماد " #میر_حسین_موسوی"، جنبش زن، زندگی، آزادی با نماد #مهسا(ژینا) و #جنبش_اکثریت_هشتاددرصدی ها، یا احترام قائل نیست و یا باور ندارد یا با آنها مخالف بوده و گاهی فقط شعار طرفداری می‌دهد؛
دوم: رئیس جمهور بعنوان نماینده ی #اصلاح_طلبان، با سوال چالشی عدم داشتن پشتوانه ی پنجاه درصدی ها و شصت درصدی ها مواجه شد ولی خواستار وحدت، اتحاد، گذشت و وفاق بود در حالیکه جریان اصلاحات نیز در صف هشتاد درصدی های معترض بهمراه جنبش سبز قرار داشت و تحقیر قهرمان جنبش سبز به معنای عدم تعهد کلامی پزشک جمهور به #وفاق بین جریانات مردمی است؛
سوم: گرچه شخصیت و کلام آقای رئیس جمهور در کنفرانس، بارقه هایی از امید را بهمراه داشت و خود ایشان هم معتقد بود که بدون مردم و سرمایه ی اجتماعی نمی توان کاری کرد، لیکن نباید فراموش کرد که حافظه ی تاریخی ملت ایران پر از حرف ها و شعارهایی است که عملی نشد و حالا به عنوان نمره ی منفی آن دولت ها محسوب می شود.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱: به نظر می رسد که با وجود پیام ها و سیگنال های مثبت در لابلای فرمایشات رئیس جمهور محترم، نشانه هایی از تسلط و قدرت مجمع تشخیص مصلحت در موضوعات رفع تحریم و FATF به نمایش گذاشته شد که ممکن است وعده های ایشان را با چالش های جدی مواجه سازد؛
۲: به نظر می رسد که فرمایش رئیس محترم جمهور در مورد مذاکره با شورای عالی امنیت ملی و شورای انقلاب فرهنگی، نشان از سعی ایشان برای متقاعد سازی شوراهایی است که ظاهراَُ قانونی ولی دارای عملکرد سوال برانگیز هستند؛
۳: به نظر می رسد که ایشان ساختار شکنی را مساوی هنجار شکنی دانسته و تعهد جامعه برای حفظ هنجارهای با ارزش فرهنگی، ملی و مذهبی را مساوی اجبار مردم به عدم اصلاح، تغییر و عبور از ساختارهای فساد زا می دانند؛
۴: به نظر می رسد که رئیس محترم جمهور در این کنفرانس خبری، جلوه هایی از مردمی بودن را نشان دادند اما متقاعد سازی و اقناع مردم با وجود استفاده از فعل"مستقبل" در تمام وعده های گره گشا بخصوص در حوزه ی معیشت، فیلترینگ، تحریم و حقوق شهروندی، حاکی از وجود تفکر، برنامه و تیم عملیاتی است که در آینده ی دور یا نزدیک ممکن است موفق به انجام تعهدات شوند، و ممکن است موفق هم نشوند؛
۴: به نظر می رسد که موضوعات برای نقد و آسیب شناسی دولت چهاردهم را خودشان فراهم می کنند و این مهم را باید به فال نیک گرفت و در دستور کار کنشگران مدنی، معترضان و منتقدان قرار داد.
فراموش نکنیم که گرچه مهندس میر حسین موسوی در #حصر بوده و به مرور زمان دچار کهولت سن و ضعف جسمانی شده اند اما ایشان همچنان رهبر جنبش مردمی معروف به "جنبش سبز" و از مطالبه گران مطرح و از وطن دوستان به نام هستند که به هیچ وجه نمی توان با بی اعتنایی و تحقیر ایشان، راه سبزشان را از جنبش مردمی ایران جدا دانست.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/pezhvakeghalam
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۶/۲۷
آیا تحقیر قهرمانان ملی، ابزار وفاق ملی است؟
مقدمه: وقتی رئیس محترم جمهور در کنفرانس خبری ۲۶ شهریور برای آزادی محصوران، آقای میرحسین موسوی را " آن یکی" خطاب می کند و حتی اشاره ای به بانوی آزاده خانم رهنورد نمی کنند، پس :
یکم: برای جنبش های مردمی مثل #جنبش_سبز با نماد " #میر_حسین_موسوی"، جنبش زن، زندگی، آزادی با نماد #مهسا(ژینا) و #جنبش_اکثریت_هشتاددرصدی ها، یا احترام قائل نیست و یا باور ندارد یا با آنها مخالف بوده و گاهی فقط شعار طرفداری می‌دهد؛
دوم: رئیس جمهور بعنوان نماینده ی #اصلاح_طلبان، با سوال چالشی عدم داشتن پشتوانه ی پنجاه درصدی ها و شصت درصدی ها مواجه شد ولی خواستار وحدت، اتحاد، گذشت و وفاق بود در حالیکه جریان اصلاحات نیز در صف هشتاد درصدی های معترض بهمراه جنبش سبز قرار داشت و تحقیر قهرمان جنبش سبز به معنای عدم تعهد کلامی پزشک جمهور به #وفاق بین جریانات مردمی است؛
سوم: گرچه شخصیت و کلام آقای رئیس جمهور در کنفرانس، بارقه هایی از امید را بهمراه داشت و خود ایشان هم معتقد بود که بدون مردم و سرمایه ی اجتماعی نمی توان کاری کرد، لیکن نباید فراموش کرد که حافظه ی تاریخی ملت ایران پر از حرف ها و شعارهایی است که عملی نشد و حالا به عنوان نمره ی منفی آن دولت ها محسوب می شود.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱: به نظر می رسد که با وجود پیام ها و سیگنال های مثبت در لابلای فرمایشات رئیس جمهور محترم، نشانه هایی از تسلط و قدرت مجمع تشخیص مصلحت در موضوعات رفع تحریم و FATF به نمایش گذاشته شد که ممکن است وعده های ایشان را با چالش های جدی مواجه سازد؛
۲: به نظر می رسد که فرمایش رئیس محترم جمهور در مورد مذاکره با شورای عالی امنیت ملی و شورای انقلاب فرهنگی، نشان از سعی ایشان برای متقاعد سازی شوراهایی است که ظاهراَُ قانونی ولی دارای عملکرد سوال برانگیز هستند؛
۳: به نظر می رسد که ایشان ساختار شکنی را مساوی هنجار شکنی دانسته و تعهد جامعه برای حفظ هنجارهای با ارزش فرهنگی، ملی و مذهبی را مساوی اجبار مردم به عدم اصلاح، تغییر و عبور از ساختارهای فساد زا می دانند؛
۴: به نظر می رسد که رئیس محترم جمهور در این کنفرانس خبری، جلوه هایی از مردمی بودن را نشان دادند اما متقاعد سازی و اقناع مردم با وجود استفاده از فعل"مستقبل" در تمام وعده های گره گشا بخصوص در حوزه ی معیشت، فیلترینگ، تحریم و حقوق شهروندی، حاکی از وجود تفکر، برنامه و تیم عملیاتی است که در آینده ی دور یا نزدیک ممکن است موفق به انجام تعهدات شوند، و ممکن است موفق هم نشوند؛
۴: به نظر می رسد که موضوعات برای نقد و آسیب شناسی دولت چهاردهم را خودشان فراهم می کنند و این مهم را باید به فال نیک گرفت و در دستور کار کنشگران مدنی، معترضان و منتقدان قرار داد.
فراموش نکنیم که گرچه مهندس میر حسین موسوی در #حصر بوده و به مرور زمان دچار کهولت سن و ضعف جسمانی شده اند اما ایشان همچنان رهبر جنبش مردمی معروف به "جنبش سبز" و از مطالبه گران مطرح و از وطن دوستان به نام هستند که به هیچ وجه نمی توان با بی اعتنایی و تحقیر ایشان، راه سبزشان را از جنبش مردمی ایران جدا دانست.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.center/pezhvakeghalam
Telegram
پژواک قلم
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.
بی‌اعتمادی هشتاددرصدی‌ها
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۵/۱۳
آیا یکی از دلایل عدم مشارکت هشتاد درصدی‌ها، بی‌اعتمادی نبود؟
مقدمه: وقتی مجموعه‌ی به هم تنیده‌ای از اقدامات مبهم و عدم شفافیت و عدم پاسخگویی مسئولین باعث بی‌اعتمادی مردم شد، دیدیم که #اکثریت_هشتاددرصدی‌ها در یک پیمان نانوشته، عدم اعتماد خود را به نمایش گذاشتند و بعد از آن نیز در اتحاد شصت‌درصدی‌ها و بعد در همبستگی بالای پنجاه درصدی‌ها نیز همان رفتار و کنش اجتماعی را داشتند.
یکم: چه اتفاقی افتاده که چشم و دل و عقل خود را به اطلاعات و اخبار این‌ور آبی‌ها و آن ور آبی ها سپرده و به هرگونه اخباری که مورد تأیید منابع معتبر و موثق نیست، واکنش مثبت نشان می‌دهیم؟
دوم: چرا به منابعی که قبلاً نسبت به آنها بی‌اعتماد بودیم و آنها را جهت دار و در اختیار قدرت‌ها می‌دانستیم، اعتماد می‌کنیم؟
سوم: چرا #مطالبه‌ی #شفاف‌سازی و #پاسخگویی و #مجازات عاملین را پس از سانحه‌ی هلی‌کوپتر از یاد بردیم؟
چهارم: چرا اکثریت هشتاد درصدی‌ها اتحاد خود را ازدست‌داده و به بازی اطلاعات و اخبار ساخته‌شده‌ی منابع نامطمئن وارد شده و دچار انشقاق شدند؟
پنجم: مگر نه این بود که با یک "نه" بزرگ به تبلیغات و اخبار یک‌سویه و تحریف شده ی رسانه ها و بنگاه های خبر پراکنی و افسران جنگ نرم تولید کننده ی محتواهای دروغ، جواب رد دادیم و بدون پیمان‌نامه ای نوشته شده، متحد شدیم و بزرگ‌ترین شکست را برای اقلیت خود اکثریت پندار رقم زدیم؟
ششم: به نظر می‌رسد که سیر حوادث غیرمترقبه و بسیج همگانی منابع خبرپراکنی فیک و شایعه‌سازی، بر ذهن اکثریت هشتاد درصدی‌ها تأثیر گذاشته و مطالبه‌ی عمومی شفافیت خواهی و پاسخگویی و مجازات عاملین هر رخداد ضدملی و ضد امنیتی را فراموش کرده‌ایم.
هفتم: هنوز با مشکل هضم اطلاعات ناقص و متناقض سانحه‌ی هلی‌کوپتر، پذیرش نماینده‌ی اصلاح‌طلبان و کسب رأی پایین برای احراز مسئولیت ریاست‌جمهوری و بعد هم ترور مهمان مواجه بودیم که چنان نمایش هایی اجرا شد که یادمان رفت، ما هشتاد درصدی‌های بی‌اعتماد به شوآف ها هستیم.
هشتم: گرچه بی‌اعتمادی هشتاد درصدی ها به حاکمیت یک واقعیت انکار ناپذیر است؛ اما فراموش نکنیم که حدود سی درصد از ما، امیدوارانه و با حسن‌ظن به اصلاح حداقلی وضعیت موجود روی آورده و موجب پیروزی نمایندة #اصلاح_طلبان شدیم.
نهم: اصل بر صداقت و برائت از دروغ و خیانت، یک اصل انسانی است و باید به این ارزش پایبند بود؛ اما هشیاری در مقابل حجم بالای بمباران اطلاعاتی ناصحیح، دروغ، تحریف، بزرگ‌نمایی، کوچک‌نمایی و سیاه‌نمایی را نباید به فراموشی سپرد و از آن درس عبرت نگرفت.
دهم: نباید قدرت هشتاد درصدی‌ها را در راه اندازی نهضت شفاف‌سازی به طرفیت ذی‌نفوذان و صاحبان قدرت و منافع حکومتی و غیر حکومتی و رسانه ای و ... را دست کم گرفت.
یازدهم: نباید فراموش کنیم که عدم همراهی اکثریت هشتاددرصدی‌ها با جنگ‌طلبان، انتقام خواهان و خون خواهان، نشانه ی خردورزی، رشد یافتگی و هشیاری است زیرا این جنگ طلبان می خواهند کشور را بدون داشتن منابع و پشتوانه‌های زیر ساختی و معیشتی به یک جنگ خانمان سوز وارد کنند.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱- از یک سو جنایت دشمن خارجی باید از طریق مجامع بین‌المللی تا محکومیت و مجازات او پیگیری شود و از سوی دیگر با ایجاد همگرایی و اتحاد با دوستان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، زمینه ی قطع نفوذ و حذف منافع دشمن را فراهم کرد که همانا یک انتقام سخت، فراگیر، پشیمان کننده، بازدارنده و موثر است اما به گونه‌ای باید عمل کرد که به مردم و یاران منطقه‌ای آسیب نرسد.
۲- جنگ، خشونت و ترور همیشه منفور بوده و هست، اما اهداف، مجریان و منافع حاصل از جنگ افروزی و ضرر و زیان جنگ برای منطقه نیز حایز اهمیت است و نباید به گونه ای عمل کرد که منافع آنها در خسارت مادی و جانی به کشورهای منطقه باشد.
۳- زمانی با انتقام و خون‌خواهی موافق هستم که جنگ طلبان در خط مقدم بوده و خودشان در راه اهدافشان مجاهدت کرده و مردم را وارد نکنند،چرا که هشتاد درصدی‌ها همواره به منافع ملت می‌اندیشند نه جنگ‌افروزی.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.me/+QJg_SxlCSLhiYjFk
https://t.center/pezhvakeghalam
@pezhvakeghalam
✍رضارضائی ۱۴۰۳/۵/۱۳
آیا یکی از دلایل عدم مشارکت هشتاد درصدی‌ها، بی‌اعتمادی نبود؟
مقدمه: وقتی مجموعه‌ی به هم تنیده‌ای از اقدامات مبهم و عدم شفافیت و عدم پاسخگویی مسئولین باعث بی‌اعتمادی مردم شد، دیدیم که #اکثریت_هشتاددرصدی‌ها در یک پیمان نانوشته، عدم اعتماد خود را به نمایش گذاشتند و بعد از آن نیز در اتحاد شصت‌درصدی‌ها و بعد در همبستگی بالای پنجاه درصدی‌ها نیز همان رفتار و کنش اجتماعی را داشتند.
یکم: چه اتفاقی افتاده که چشم و دل و عقل خود را به اطلاعات و اخبار این‌ور آبی‌ها و آن ور آبی ها سپرده و به هرگونه اخباری که مورد تأیید منابع معتبر و موثق نیست، واکنش مثبت نشان می‌دهیم؟
دوم: چرا به منابعی که قبلاً نسبت به آنها بی‌اعتماد بودیم و آنها را جهت دار و در اختیار قدرت‌ها می‌دانستیم، اعتماد می‌کنیم؟
سوم: چرا #مطالبه‌ی #شفاف‌سازی و #پاسخگویی و #مجازات عاملین را پس از سانحه‌ی هلی‌کوپتر از یاد بردیم؟
چهارم: چرا اکثریت هشتاد درصدی‌ها اتحاد خود را ازدست‌داده و به بازی اطلاعات و اخبار ساخته‌شده‌ی منابع نامطمئن وارد شده و دچار انشقاق شدند؟
پنجم: مگر نه این بود که با یک "نه" بزرگ به تبلیغات و اخبار یک‌سویه و تحریف شده ی رسانه ها و بنگاه های خبر پراکنی و افسران جنگ نرم تولید کننده ی محتواهای دروغ، جواب رد دادیم و بدون پیمان‌نامه ای نوشته شده، متحد شدیم و بزرگ‌ترین شکست را برای اقلیت خود اکثریت پندار رقم زدیم؟
ششم: به نظر می‌رسد که سیر حوادث غیرمترقبه و بسیج همگانی منابع خبرپراکنی فیک و شایعه‌سازی، بر ذهن اکثریت هشتاد درصدی‌ها تأثیر گذاشته و مطالبه‌ی عمومی شفافیت خواهی و پاسخگویی و مجازات عاملین هر رخداد ضدملی و ضد امنیتی را فراموش کرده‌ایم.
هفتم: هنوز با مشکل هضم اطلاعات ناقص و متناقض سانحه‌ی هلی‌کوپتر، پذیرش نماینده‌ی اصلاح‌طلبان و کسب رأی پایین برای احراز مسئولیت ریاست‌جمهوری و بعد هم ترور مهمان مواجه بودیم که چنان نمایش هایی اجرا شد که یادمان رفت، ما هشتاد درصدی‌های بی‌اعتماد به شوآف ها هستیم.
هشتم: گرچه بی‌اعتمادی هشتاد درصدی ها به حاکمیت یک واقعیت انکار ناپذیر است؛ اما فراموش نکنیم که حدود سی درصد از ما، امیدوارانه و با حسن‌ظن به اصلاح حداقلی وضعیت موجود روی آورده و موجب پیروزی نمایندة #اصلاح_طلبان شدیم.
نهم: اصل بر صداقت و برائت از دروغ و خیانت، یک اصل انسانی است و باید به این ارزش پایبند بود؛ اما هشیاری در مقابل حجم بالای بمباران اطلاعاتی ناصحیح، دروغ، تحریف، بزرگ‌نمایی، کوچک‌نمایی و سیاه‌نمایی را نباید به فراموشی سپرد و از آن درس عبرت نگرفت.
دهم: نباید قدرت هشتاد درصدی‌ها را در راه اندازی نهضت شفاف‌سازی به طرفیت ذی‌نفوذان و صاحبان قدرت و منافع حکومتی و غیر حکومتی و رسانه ای و ... را دست کم گرفت.
یازدهم: نباید فراموش کنیم که عدم همراهی اکثریت هشتاددرصدی‌ها با جنگ‌طلبان، انتقام خواهان و خون خواهان، نشانه ی خردورزی، رشد یافتگی و هشیاری است زیرا این جنگ طلبان می خواهند کشور را بدون داشتن منابع و پشتوانه‌های زیر ساختی و معیشتی به یک جنگ خانمان سوز وارد کنند.
به اعتقاد این کنشگر مدنی:
۱- از یک سو جنایت دشمن خارجی باید از طریق مجامع بین‌المللی تا محکومیت و مجازات او پیگیری شود و از سوی دیگر با ایجاد همگرایی و اتحاد با دوستان منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای، زمینه ی قطع نفوذ و حذف منافع دشمن را فراهم کرد که همانا یک انتقام سخت، فراگیر، پشیمان کننده، بازدارنده و موثر است اما به گونه‌ای باید عمل کرد که به مردم و یاران منطقه‌ای آسیب نرسد.
۲- جنگ، خشونت و ترور همیشه منفور بوده و هست، اما اهداف، مجریان و منافع حاصل از جنگ افروزی و ضرر و زیان جنگ برای منطقه نیز حایز اهمیت است و نباید به گونه ای عمل کرد که منافع آنها در خسارت مادی و جانی به کشورهای منطقه باشد.
۳- زمانی با انتقام و خون‌خواهی موافق هستم که جنگ طلبان در خط مقدم بوده و خودشان در راه اهدافشان مجاهدت کرده و مردم را وارد نکنند،چرا که هشتاد درصدی‌ها همواره به منافع ملت می‌اندیشند نه جنگ‌افروزی.
پاینده باد ایران آزاد، آباد، شاد و متحد
https://t.me/+QJg_SxlCSLhiYjFk
https://t.center/pezhvakeghalam
@pezhvakeghalam
Telegram
پژواک قلم
در این کانال از فریاد قلم می گوییم تا پژواک آن به گوش ها برسد و کنشگری خشونت پرهیز و مطالبه گری مدنی بعنوان حقوق شهروندی راه خود را در اذهان عمومی باز کند.