🖋 یادداشتی بر یک نظر...
▪️محمد داس مه در نسخه ی آزمایشی یک روزنامه به بیانِ نظرات خودش درباره ی «لایحه قانونی حمایت از حیوانات» پرداخته است. وکیلی که یک تنه دستورالعملی شهری و استحفاظی برای سگ های
#بهبهان نوشته و تمام قد از آن دفاع هم می کند. نکته ی قابل توجه این است که اعتقاد به تخصص گرایی نیز گویا به
#تبعیض و «مصلحت» آلوده شده است! براساسِ این اعتقاد، به هیچ وجه حقِ اظهار نظر درباره ی موضوعات حقوقی توسط افرادِ غیرحقوق دان وجود ندارد ولی همین حقوق دانان(شاید) بتوانند در سایر حوزه ها به راحتی نظر دهند و چه بسا، دست به اقدام و عمل هم بزنند!!!
▪️این وکیل پایه یک دادگستری در نگاهی حقوقی به این لایحه گفته است: ««شورای نگهبان در بررسیهای خود و احراز انطباق و نبود انطباق با قانون اساسی و شرع، لایحه را از جهت دیگری هم بررسی میکند؛ طرح و لوایحی که برای دولت هزینهزا باشد اگر محل تامین اعتبار آن در قانون مشخص نشود، به دلیل تعارض با قانون اساسی از سوی این شورا رد میشود»
🔺ابهام و پرسشی که مطرح می شود این است که آیا برای
#شورای_نگهبان، کشتار و نسل کُشی وحشیانه و متوحشِ سگ ها در ایران که بی هیچ شک و شبهه ای هزینه های زیادی از جمله تهیه و تامین گلوله، حقوق و دستمزد، هزینه حمل و نقل و دفن دارد، مهم نیست!؟ یا فقط به این دلیل که «محل تامین اعتبار» آنها مشخص است، قابل قبول است و هیچ تعارضی با هیچی ندارد!!!؟
▪️جمله ی دیگری از این اظهار نظر را با هم بخوانیم: « حقوق حیوانات ریشه فقهی و قرآنی دارد؛ دین اسلام به منع حیوانآزاری و نهی از این کار بسیار تاکید میکند. این لایحه منطبق با شرع مقدس است»
🔺«علم اگر اشتباه کند، اشتباهش را می پذیرد. ولی افراد متعصب شما را می کُشند تا ثابت کنند دین هرگز اشتباه نمی کند.» برتراند راسل
🔺حیوانات و انسان هایی که در جست و جوی تحققِ حقوق آنها هستند، همگی، وام دارِ اندیشه ی حقوق حیوانات از خاستگاهِ مغرب زمینی آن هستند. این نگرش ریشه در فلسفه ی غرب و فیلسوفان و اندیشمندانِ جاودان دارد.
فلور خواجوی
@Pazudharma