🔻خلقی بمیرند از واهمه!✍ آذری خاکستر
🔸شهر
#مشهد به دلیل زائرپذیری، همواره در معرض
#اپیدمی بیماریهای واگیر از جمله وبا بوده است. شیوع این بیماری موجب میشده تا در هر مرحله، جمعیت زیادی بهواسطه آن تلف شوند. شدت این بیماریها تا جایی بوده که در اسناد و منابع تاریخی نیز منعکس شدهاند.
🔸 در هفتم شوال 1309
#وبا به مشهد نفوذ میکند و بیست هزار نفر از جمعیت شهر و اطراف را تلف مینماید.
🔸 همچنین در 27 ربیعالثانی 1322 نیز بیماری وبا در خراسان و مشهد شایع میشود . با تلفاتش کابوسی را رقم میزند. این بار این ناخوشی از
#هندوستان سپس از
#افغانستان وارد مرزهای
#ایران شد و گسترش این بیماری در حدی بود که برای نخستین بار اعمال قرنطینه را به جای آوردند.
📍وبایی ندیدم بدان همهمه/ که خلقی بمیرند از واهمه
زپیر و جوان مردمان دلیر /همه بر گلو بسته طوقی زسیر
📍مرگ جلال، زنگهای هشدار را به صدا درآورد
مولف
#تاریخ_پزشکی در ایران نوشته است. سال 1862م. وبا دوباره شیوع یافت و این بار از مشهد آغاز شد و در آن جا تلفات به روزی 100تا 120نفر میرسید. مرگ
#جلال_الدوله پسر شاه و
#حاکم_خراسان، دولت را از شدت این بیماری مطلع کرد.
🔸 در پنجم اوت کاروان بزرگی شامل 5000 نفر
#زوار از مشهد به
#تهران رسید. با این که این جمعیّت از محلّی میآمد که وبا در آن جا شایع بوده و تمام آنها به عامل این بیماری آلوده هستند، هیچ نوع اقدام احتیاطی، قبل یا بعد از رسیدن آنها به تهران از طرف اولیای امور محلّی به عمل نیامد. در نتیجه در هفتم همان ماه وبا در تهران و در محلّههای فقیرنشین شهر منتشر گردید.
🔸گزارشهای
#کنسولگری_انگلیس در مشهد نشان میدهند، طی سالهای 1868 ،1892 و 1904م. اپیدمی سخت وبا و در سال 1893م./1310ق. وبای محدودی در شهر شیوع یافت.
🔸 تخمین زده میشود اپیدمیهای سال 1893م. که چندان وسیع نبوده است، فقط 125 نفر را تلفکرده باشد، اما وبای سال 1904م./1321ق. که بهطور کامل در تمام شهر شایع شد، بیش از 8000 نفر از جمعیّت شهر را کشت. این بیماریها، علاوه بر تلفات جانی، موجب رکود و کسادی بازار و تجارت نیز میشد....../
تاریخ شفاهی ایرانinstagram.com/miras_bashi@mirasbashi