#معنا_شناسی_واژه #چگل . ✳️ چِگِل در ادبیات پارسی: ❇️ «چـِگِل » نام یکی از قبائل ترک تبار خاور دور و از ترکان خَلُّخ (ناحیه‌ای در حدود کاشغر) است. سابقه این قبیله از قرن هفتم میلادی شناخته شده‌است و در اطراف دریاچه ایسیق‌کول واقع در کشور قرقیزستان کنونی زندگی می‌کردند. از مردم چِگل بردگان زیباروی را از چگل به ایران می‌آورده‌اند از این رو در نزد شاعران فارسی‌زبان و در ادبیات فارسی به زیبایی و خوش‌اندامی از ایشان یاد شده‌است و واژهٔ چِگِل یا کنایه شمع چِگِل در ادبیات پارسی به زیبا و زیبارویی مانند شده‌است. 🔸حافظ: صفای خلوت خاطر از آن شمع چِگل جویم، فروغ چشم و نور دل از آن ماه ختن دارم... سوختم در چاه صبر از بهر آن شمع چگل، شاه ترکان فارغ است از حال ما، کو رستمی؟ 🔸خواجوی کرمانی گوید: ای شمع چِگل، دوش در ایوانِ که بودی، وی سرو روان دی به گلستانِ که بودی... 🔸حکیم صبوری گوید: ور براندازد نقاب از صورت شمع چِگل، زهد را غارت نماید هوش را یغما کند... 🔸شاهنامه جنگ بزرگ کیخسرو: چو افراسیاب ان چهارم پسر  ،       کمر بسته آمد به پیش پدر بدو داد ترک چگل صدهزار     زره دار و با گرزه ی گاوسار که باشد نگهدار پشت پشنگ، نپیچد اگر بارد از ابر، سنگ 🔸شاهنامه پادشاهی گشتاسپ: مکن دلت را بیشتر زین نژند به داد خدای جهان کن بسند بدادش بسی پند و بشنید شاه چو خورشیدگون گشت برشد به گاه نشست از بر گاه و بنهاد دل به رزم جهانجوی شاه چگل از اندیشهٔ دل نیامدش خواب به رزم و به بزم‌ش گرفته شتاب..... @molavi_asar_o_afkar @makhzanenokatenegarshi_virayashi