خبری خواندم که نوشته بود اعدام فردی در همدان که به 200نفر خانم تجاوز کرده است. در شرح جزییات تجاوز هم اینکه مثلا به بهانه قرص سقط جنین آنها را به باغ برده یا در خانه بعد از صرف مشروب به آنها تعرض کرده و… یا در لابد در حمام هنگامی که پشت‌شان را کیسه می‌کشیده کار بدی کرده و فلان و بهمان… اولا چطور کسی طی 25سال بدون رضایت طرف مقابل و از طریق اعمال زور دست به 200 مورد تجاوز آن هم در یک شهر نسبتا کوچک زده و گیر نیافتاده؟ آیا این به شدت دستگاه انتظامی و قضایی و حتی کارایی خود قوانین موجود را زیر سوال نمی‌برد؟ اما اگر اینطور نباشد و قضیه صرفا در حد روابط نامشروع بوده باشد چه؟ اینکه مثلابا دامنه‌دار شدن پرونده خیلی از خانم‌ها به قصد رفع اتهام از خود و یا انتقام عاطفی و انگیزه‌های دیگر مساله تجاوز را مطرح کرده باشند و…؟ راستش نمی‌دانم! اما روایت فعلی را هم نمی‌توانم باور کنم و ناراحتم از اینکه به خاطر نوع اتهامی که این شخص بخاطرش مجازات شد هیچ فرد و گروهی از حق او دفاع نکرد و صدای التماس‌های آخرین لحظات زندگی‌اش را نشنید. کسی چه می‌داند شاید او خیلی بی‌گناه‌تر از آن اعدامیانی باشد که روشنفکران وطنی برای‌شان مرثیه‌سرایی می‌کنند. فراموش نکنیم که حتی دزدان و قاتلان و متجاوزان هم حق و حقوقی دارند. اینجاست که ژست فیک و ابزاری حقوق بشر با اصل آن قابل تشخیص است. پینوشت: ویدئوی زیر در مورد زیرپاگذاشتن حقوق یک مجرم و دفاع مردم و روشنفکران از این اتفاق: https://t.center/kafshhaye_aahani/6261