پلیس بی‌غیرت، روشنفکر تقلبی و شهروند عقده‌ای… «این ویدئو» به خوبی معلوم می‌کند که چقدر شعارهای حقوق‌بشری روشنفکران وطنی ریاکارانه و فیک یا صادقانه و واقعی است. در واقع در چنین موقعیت‌های سختی است که به خوبی، آدم‌ها و شعارهای اصلی و تقلبی از هم متمایز می‌شوند. نه فقط مردم حاضر در این صحنه که به خاطر رنج تحمیلی پر از عقده شده‌اند، از خشونت غیرقانونی علیه متهم و مجرم لذت می‌برند بلکه عموم روشنفکران و رسانه‌های مدعی حقوق‌ بشری یا در مقابل این چنین صحنه‌هایی سکوت می‌کنند یا از آن حمایت. اگر خشونت غیرقانونی علیه متهمان و مجرمان موجه است آنگاه دیگر چطور می‌توان به سایر انواع خشونت غیرقانونی علیه متهمان مانند شکنجه و حبس بدون حکم و حصر بدون دادگاه اعتراض کرد؟ از آن سو پلیس هم که به عنوان نماینده حاکمیت در صحنه فوق، اینقدر بی‌غیرت و بی‌بخار است که اجازه می‌دهد یک شهروند جلوی چشم‌اش، «انحصار خشونت حاکمیتی» را نادیده بگیرد و رأسا اعمال خشونت کند. طبق تعاریف بین‌المللی، «خشونت قانونی» در انحصار حاکمیت مستقر و در چارچوب قانون رسمی است و هر نوع اعمال خشونت خارج از حاکمیت مستقر توسط شهروندان و خارج از حکم دستگاه قضایی توسط نهاد حاکمیتی، «خشونت غیرقانونی» محسوب می‌شود.