جامعه‌ای بهتر بسازیم

‌چرا باید کتاب بخوانیم؟
بخش آخر
بخش قبلی اینجا

تقویت مهارت نوشتن
"خوب نوشتن" برای هریک از ما به علتی مهم است. یکی باید برای مدیر یا سرپرست خود گزارش بنویسد و دیگری باید نامه‌ای برای کارفرما تنظیم و درخواست کند تا شروط قراردادی که پیش از این نوشته‌اند اصلاح شود. گاهی که در رابطه با دوست، همکار یا شریک عاطفی خود به مشکل برمی‌خوریم، به نتیجه می‌رسیم که حتی نوشتن نامه‌ای ساده اما تاثیرگذار یا ارسال پیامکی چندخطی، چگونه ممکن است سرنوشت دوستی‌مان را تغییر دهد.

در سال‌های اخیر، که حضور در شبکه‌های اجتماعی به بخش جدایی‌ناپذیر زندگی بسیاری از ما تبدیل شده، نوشتن اهمیتی مضاعف پیدا کرده است. قرار نیست شغلتان تولید محتوا باشد، یا حساب کاربری بسیار فعالی در شبکه‌های اجتماعی داشته باشید، همین که می‌خواهید جایی نظرتان را در چند جمله زیر نوشته یا صحبت‌های فردی بنویسید، به نوشتن نیاز پیدا می‌کنید.

نوشتن حتی قرار نیست لزوما مخاطبی داشته باشد. محققان و صاحب‌نظران بسیاری و در راس آن‌ها جیمز پنه‌بیکر، نشان داده‌اند که "نوشتن بدون مخاطب" هم فواید بسیاری دارد. این کار ذهن ما را آزاد و کمک می‌کند تجربیات ذهنی خود را بهتر درک و تحلیل کنیم. نوشتن باعث می‌شود ذهنمان کمی خالی شود و کمتر به سراغ نشخوار افکار منفی برویم.

قطعا یکی از بهترین تمرین‌ها، برای بهبود مهارت نوشتن، "زیاد نوشتن" است. هرچه بیشتر بنویسیم، دستمان در نوشتن روان‌تر می‌شود و بهتر می‌توانیم افکارمان را به کلمه و جمله تبدیل کنیم.
بهتر است تمرین نوشتن را زمانی انجام دهید که وقت کافی داشته باشید.

اما نوشتن را نمی‌شود صرفا با نوشتن آموخت. تا ذهن ما منابع ورودی کافی نداشته باشد، خروجی مفید و درخوری هم نخواهد داشت. به همین سبب، نویسندگان و اندیشمندان بسیاری بر این نکته تاکید کرده‌اند که "خواندن" مهارت نوشتن را تقویت می‌کند.

آسیموف در نامه‌ای که سال ۱۹۶۹ در پاسخ به یکی از طرفدارانش فرستاده می‌نویسد: ببین حس می‌کنی دوست داری در چه زمینه‌ای بنویسی و هر کتابی را که در آن زمینه به دستت رسید بخوان. با دقت بخوان و سعی کن بفهمی که نویسنده دقیقا چه کار کرده و چه تاثیری روی تو می‌گذارد و این تاثیر چگونه شکل گرفته است و اگر تاثیر مطلوب بر تو نگذاشت، از خودت بپرس چه اشتباهی کرده که نتوانسته آن تاثیری را که می‌خواسته بر من بگذاردئ.

فاکنر هم زیادخواندن را توصیه می‌کند. او می‌گوید بهترین شکل یادگیری، خواندن است. بخوانید. بخوانید. بخوانید. همه چیز بخوانید. آشغال بخوانید. کلاسیک بخوانید، چه خوب، چه بد. ببینید چگونه نوشته‌اند. همان‌طور که نجار کارش را با دیدن یاد می‌گیرد، شما هم بخوانید. وقتی جذب وجودتان شد، بنویسید. اگر خوب نوشته باشید، خودتان می‌فهمید.

|کتاب: از کتاب، محمدرضا شعبانعلی|
@JameahiBehtarBesazim

به مناسبت هفته کتاب
#معرفی_کتاب

ده کتاب تأثیرگذار در زندگی‌ِ استاد ملکیان
- دما پدا، بودا
- دائو ده جینگ، لائوژه
- محاکمه و مرگ سقراط، افلاطون
- اخلاق اسپینوزا، باروخ اسپینوزا
- حکمت‌ها، فرانسوا لا روشفو کولد
- اصول روان‌شناسی، ویلیام جیمز
- بینوایان، ویکتور هوگو
- مائده‌های زمینی و مائده‌های تازه، آندره ژید
- برادران کارامازوف، فئودور داستایفسکی
- والدن، هنری دیوید ثورو
- مرگ ایوان ایلیچ، لئون تالستوی
|مصطفی ملکیان|
@JameahiBehtarBesazim

كلینیك ترك بی‌حجابی و مساله حاكمیت قانون
آگاهی‌بخشی حقوقی

خلق یك نهاد و یك الزام و تحمیل آن بر اراده شهروندان، نیازمند قانون و مصوبه قانونی است و نمی‌توان برخلاف قانون- هرچند با انگیزه‌های مثبت در جهت نهادینه كردن امری شرعی یا عرفی- دست به خلاقیتی زد كه برای آن خلاقیت، اجازه قانون وجود ندارد.

باید همگان- شهروندان و نهادهای حاكمیتی و نهادهای نیمه‌حاكمیتی- قبول كنند كه مداخله در حقوق و آزادی‌های شهروندان اقدامی استثنایی و خاص است كه نیازمند اجازه‌ای روشن از سوی قانون‌گذار بوده و بدون چنین اجازه‌ای هرگونه مداخله و نهادسازی و خلاقیتی، خلاف قانون است و نمی‌توان از طریق قانون‌شكنی با جرم و قانون‌شكنی مقابله نمود.

همان‌گونه كه در خبرها ذكر شد و سپس توضیحات تكمیلی برخی مسئولان ستاد امر به معروف بیان گردید، برای این‌كه موضوع حجاب جنبه امنیتی پیدا نكند این ستاد با ایجاد مراكزی در برخی پارك‌ها با عنوان "كلینیك" با استفاده از خانم‌هایی كه سابقه عدم رعایت حجاب را داشته‌اند و الان محجبه شده‌اند و با اشتراك‌گذاری تجارب‌شان، تلاش خواهند كرد كه خانم‌های بی‌حجاب را در "ترك بی‌حجابی" راهنمایی و اقناع كنند تا ایشان پس از آشنا شدن با تجربه زیسته این اشخاص، سبك پوشش خود را تغییر دهند.

- آیا عدم رعایت حجاب نوعی اختلال روان‌شناسانه است كه برای رفع آن نیاز به كلینیك وجود دارد؟
- آیا ریشه عدم رعایت حجاب، ناآگاهی است كه با آگاهی‌رسانی این پدیده ریشه‌كن می‌شود؟
- آیا در رفع بی‌حجابی شخص بی‌حجاب باید آگاهانه تقاضای كمك نماید تا این كلینیك‌ها بتوانند به درمان و تغییر همت گمارند؟

موضوع قابل تأمل نسبت میان این كلینیك و حاكمیت قانون است. از ابتدای سال ۱۴۰۲ با مجموعه اقدامات مختلفی علیه خانم‌هایی كه حجاب شرعی را رعایت نمی‌كردند و خانواده‌های ایشان و خودروی ایشان مواجه شدیم كه هیچ‌كدام دارای مستند قانونی نبودند. حتی واحدهای خدماتی و فروشگاه‌ها نه به علت عدم رعایت حجاب فروشندگان، بلكه به علت عدم رعایت حجاب از سوی خریداران و مراجعه‌كنندگان پلمب می‌شد كه متأسفانه برخی از این اقدامات غیرقانونی، كماكان ادامه دارد و شهروندان را با مشكلات عدیده مواجه نموده است.

ممانعت از ورود به برخی اماكن مانند بانك‌ها و پارك‌ها و متروها و حتی عدم تحویل كارت پرواز علی‌رغم خرید بلیت و … همه و همه اقداماتی ایذایی و قانون‌شكنانه بود كه در حق شهروندان روا داشته شد و هم‌اكنون نیز بعضا روا داشته می‌شود.

تولد مفهومی به نام "حجاب‌بان" و الزام برخی مجتمع‌ها جهت به‌كارگیری این كارمندان ناخوانده و ایجاد تونل‌های انسانی با دوربین و فیلم‌بردار جهت عكس‌برداری از شهروندان در همین راستا تحقق پیدا كرد. ایجاد "كلینیك ترك بی‌حجابی" را نیز بایستی از قبیل همین اقدامات دانست.

سؤال اساسی این است كه رفتن خانم‌هایی كه حجاب را رعایت نكرده‌اند به این كلینیك‌ها اختیاری است یا الزامی؟
در حقوق ایجاد الزام، نیازمند بیان پیشینی از سوی قانون‌گذار است. تولید الزام یا جابه‌جایی الزام یا تعیین جایگزین برای الزام و مجازات قانونی، از اختیارات قانون‌گذار است و نه فلان ستاد و فلان نهاد و فلان قرارگاه.

حال بایستی به پرسش سابق بازگشت كرد؛ حضور خانم‌های بی‌حجاب در این كلینیك‌ها اختیاری است یا الزامی؟
اگر اختیاری است كه هیچ صحبتی وجود ندارد؛ خانمی دوست دارد محجبه باشد اما نمی‌داند به چه صورتی و چرا و با چه استدلالی باید حجاب را رعایت كند در این صورت با مراجعه اختیاری و آزادانه به كلینیك و استفاده از راه‌كارهای احتمالا كارشناسانه به خواسته خود می‌رسد.
اما الزام خانم‌ها به رفتن به كلینیك یا ایجاد یك دوگانه برای ایشان مبنی بر "یا دادگاه یا كلینیك" و "یا مجازات یا گفت‌وگوی اقناعی" قطعا و مسلما امری غیرقانونی است.
نمی‌توان راه‌های میان‌بری ایجاد كرد و منّت هم گذاشت كه چون نمی‌خواستیم خانم‌ها درگیر دادگاه و سیستم قضایی شوند، ایشان را عازم كلینیك كردیم! و اتفاقا در یكی از همین كلاس‌های غیرقانونی مرحومه مهسا امینی به رحمت خدا رفت، كه مشابه این اتفاقات تلخ اگر در كلینیك یا مقرّ دیگری واقع شود، به علت غیرقانونی بودن و وجود عنصر تقصیر، به استناد بند پ ماده ۲۹۱ قانون مجازات اسلامی جنایت شبه‌عمد محسوب می‌گردد.

اساسا این توجیه اشتباه است كه برای آنكه مشكل خانم‌ها كمتر شود و ایشان درگیر دادگاه نشوند ما كلینیك را ایجاد كردیم؛ چنین جایگزینی و رأفت ادعایی از اختیارات قانون‌گذار است و لا غیر.
|محسن برهانی، روزنامه اعتماد|
@JameahiBehtarBesazim

قدرت و فساد
آگاهی‌بخشی روان‌شناسی سیاسی

رابطۀ قدرت و فساد چیست؟
آیا قدرت فساد ایجاد می‌کند یا افراد فاسد جذب قدرت می‌شوند؟
چگونه مطمئن شویم افراد فاسد به قدرت نمی‌رسند؟
عوامل مختلفی که باعث فساد قدرتمندان می‌شود.
عوامل روانی، بیولوژیکی و اجتماعی‌ که بر نحوۀ کسب، استفاده و سوء‌استفاده افراد از قدرت تأثیر‌گذار است.
چطور می‌توانیم نفرین قدرت را خنثی کنیم.
منبع اصلی این اپیزود کتاب "قدرت و فساد" نوشته‌ی برایان پل کلاس، استاد علوم‌سیاسی در دانشگاه لندن است.
|اکوتوپیا، پوریا بختیاری|
این فایل‌های صوتی (اول) و (دوم) را در دو قسمت در کانال دکتر آذرخش مکری نیز می‌توانید بشنوید.
@JameahiBehtarBesazim

‍ جامعه، توسعه نامتوازن و مشکل پله‌های ناتراز

🔸ارتفاع یکی از این پله‌ها با مابقی آن‌ها متفاوت است و چون مغز و حافظه اندامی انسانی از همان ابتدا و با پیمودن چند پله به یک ارزیابی می‌رسد و طبق آن الگو پیش می‌رود، همان یک یا دو سانت اختلاف، سبب چنین مشکلی برای عابران می‌شود.

جامعه نیز چنین است. اگر تمام ساختار آن بی‌نظم باشد محاسبه ذهن و حافظه اجتماع تکلیفش با این‌همه هرج و مرج روشن است و برای بقا به الگویی می‌رسد و این‌حاست که از دل بی‌نظمی، نظمی نسبی بیرون می‌آید که برای مردم خارج از آن جامعه قابل درک نیست، مشکل اما وقتی بروز می‌کند که ساختار جامعه (اعم از حاکمیت و مردم) چندپاره شود، گاهی نظم گاهی بی‌نظمی یا نظم در کنار بی‌نظمی، جایی قانون برای عده‌ای خاص و جایی بی‌قانونی برای عده‌ای دیگر و خلاصه سیاست یک بام و دو هوا.

🔸این‌جاست که به قول امیل دورکیم، جامعه‌شناس فرانسوی، مفهوم "آنومی" پیش می‌آید (۱) وضعیتی که در آن نظم اجتماعی و هنجارهای اجتماعی دچار تزلزل و عدم انسجام می‌شوند. دورکیم معتقد بود که عدم هماهنگی بین انتظارات فرهنگی و واقعیات اجتماعی موجب می‌شود افراد دچار سردرگمی و عدم هدف‌مندی شوند و جامعه به سوی هرج‌ومرج کشیده شود.

🔸جامعه‌شناسانی مانند نیکلاس لوهمان و هربرت سایمون از نظریه سیستم‌ها (۲) برای مطالعه جامعه و نهادهای اجتماعی استفاده کردند. نظریه سیستم‌ها بر این ایده استوار است که جامعه به‌عنوان سیستمی پیچیده از اجزای وابسته به هم عمل می‌کند و هر نهاد یا سازمان بخشی از این سیستم را تشکیل می‌دهد. آشفتگی سیستمی می‌تواند از یک اختلال کوچک در یکی از اجزا شروع شود و سپس در کل سیستم گسترش یابد. بنابراین تضمین اصلاح کارکرد یک سیستم کژکارکرد به تعبیر پارسونز، در بهبود نقطه به نقطه نیست یا امکان نظارت جامعه تنها در یک حوزه و وانهادن بخش‌های دیگر نیست.

۱- Structural Strain and Anomie Theory
۲- Systems Theory and Systemic Dysfunction
|سهند ایرانمهر|
@JameahiBehtarBesazim

هرگز از مرگ نهراسیده‌ام
اگرچه دستانش از ابتذال شکننده‌تر بود.
|شاملو

درختی در مسیر توچال، آخرین پیکارهای برگ و زندگی.
@JameahiBehtarBesazim

من هم داستانی دارم؛ مراقب بیمار

- مراقبین بیمار و سالمندان، کسانی که نادیده گرفته می‌شوند و همراه بیمار فراموش می‌شوند
- بی‌مقدمه حرف‌ زدن از بی‌اختیاری ادرار
- روایت فاصله‌ای که مراقبت طولانی از بیمار به‌وجود می‌آورد
- شکستن تابوی شرم و انزوا

اسپانسر: ایزی‌لایف
موسیقی تیتراژ: گروه کلی
|پادکست رادیو مرز|
@JameahiBehtarBesazim

ما و میکروب‌هایمان
آگاهی‌بخشی علمی

امروز هنگام خرید توجه‌ام به موضوعی جلب شد. روی برچسب یک مایع‌دستشویی با رنگی که به چشم بیاید نوشته شده بود "۹۹/۹ درصد باکتری‌ها و ویروس‌ها را از بین می‌برد". این‌که این عدد چه‌طور محاسبه شده و تا چه اندازه درست است برایم اهمیتی ندارد. بخش زیادی از تبلیغات نه صادق‌اند و نه کاذب بلکه به قول هری فرانکفورت باید آن‌ها را "حرفِ مفت" حساب کرد (منبع). با این حال این تبلیغ چیزی را هدف قرار می‌دهد که تا حد زیادی عمومیت دارد: ترس و هراس ما از میکروب‌ها.

خیال می‌کنم همۀ ما از دوران کودکی بارها شنیده‌ایم که برای جنگ با میکروب‌ها باید دست خود را بشوریم، استحمام کنیم و مسواک بزنیم. بعدها که بزرگ‌تر شدیم به کرات از پزشکان شنیدیم که عامل فلان بیماری، ویروس یا باکتری است و همیشه درمان‌هایی برای نابودی آن به‌کار گرفته‌ایم. چند سال پیش با شیوع و سپس دنیاگیری کووید-۱۹ تجربۀ دست‌اولی از قدرت مهیب میکروب‌ها به‌دست آوردیم. پس تعجب ندارد اگر بخواهیم تا جای امکان از آن‌ها دور بمانیم و با نابودی "۹۹/۹ درصد" آن‌ها اجازه ندهیم به‌هیچ عنوان وارد بدن‌مان شوند.

اما نکته اینجاست که آن‌ها همین حالا هم در بدن ما هستند. یا اگر دقیق‌تر بخواهم بگویم ٪۵۷ از سلول‌های بدن ما را میکروب‌ها تشکیل می‌دهند که شامل باکتری‌ها، ویروس‌ها، آغازیان و برخی قارچ‌ها می‌شوند. یعنی از منظر سلولی، ما بیش از آن‌که انسان باشیم، میکروبیم. اما از لحاظ ژنتیکی اوضاع حتی از این هم عجیب‌تر است. ژنوم انسان (تقریبا) شامل ۲۰,۰۰۰ ژن می‌شود. اما ژنوم میکروبیوم بدن ما (یعنی مجموعۀ میکروب‌های همزیست بدن ما) بین ۲ تا ۲۰ میلیون ژن را در بر می‌گیرد (منبع). علاوه بر این، ۸ درصد از DNA که در ژنوم "انسان" وجود دارد مشتمل بر بقایای ویروسی است و درحدود ٪۴۰ دیگر نیز احتمالاً منشاء ویروسی دارد (منبع). هرچند ما انسان‌ها از نظر ژنوم انسانی تقریباً ٪۰/۱ با یکدیگر متفاوت هستیم اما از لحاظ ژنوم میکروبیوم می‌توانیم تا ٪۹۰ با هم فرق داشته باشیم (منبع).

اکنون می‌دانیم که میکروبیوم ما انسان‌ها طی میلیون‌ها سال در تکامل همبسته (یا تکامل همراه) با بدن ما قرار گرفته و هم‌کاری میان آن‌ها به‌صورتی درآمده که بقای یکی وابسته به بقای دیگری است. میکروبیوم بدن ما از اهمیت اساسی در هضم غذا، تعدیل سیستم ایمنی، تولید ویتامین‌های حیاتی و حتی تامین سلامت روان برخوردار است. (برای مطالعۀ شرحی خواندنی از این ارتباط نگاه کنید به این کتاب). تضعیف یا حذف میکروارگانیسم‌ها بدون در نظر گرفتن این تاریخ تکاملی و وابستگی دوسویۀ به پیامدهای ناگواری منجر شده است.

برای مثال بخش اعظم میکروبیوم بدن در دستگاه گوارش و به‌ویژه در رودۀ بزرگ ما جا دارد. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها می‌تواند به میکروبیوم دستگاه گوارشی آسیب‌ برساند و در نتیجه کار هضم غذا را با دشواری مواجه کند. امروزه شواهدی در دست است که نشان می‌دهد یکی از دلایل اصلی چاقی مفرط (obesity) و بیماری‌های مرتبط با آن اختلال‌هایی است که در نتیجۀ از بین رفتن یا آسیب‌ وارد شدن به میکروارگانیسم‌های بدن رخ می‌دهد (منبع). یکی از راه‌های درمان این مشکل نه از بین بردن بیشتر میکروب‌ها، بلکه اضافه کردن میکروب‌ها و باز گرداندن تعادل به دستگاه گوارش است (بنگرید به این منبع و همین‌طور فصل یازده این کتاب).

علاوه بر این، میکروبیوم بدن بر سلامت روان ما نیز اثر می‌گذارد. محیطی که در آن زندگی می‌کنیم، رژیم غذایی که مصرف می‌کنیم و همین‌طور استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها باعث شده که میکروبیوم بدن ما متفاوت از اجدادمان باشد. به‌نظر می‌رسد که تغییر میکروبیوم رودۀ ما می‌تواند بر کارکرد سیستم اعصاب مرکزی و در نتیجه بروز برخی از اختلالات روانی (هم‌چون روان‌پریشی و افسردگی و اضطراب) بینجامد. شاخۀ علمی جدید psychobiotics مشخصاً به مطالعۀ تاثیرات میکروبیوم بر مغز و سلامت روان می‌پردازد و همچون مورد چاقی مفرط، گاهی راه درمان برخی اختلالات روانی را ایجاد تغییرات در محیط میکروبی روده می‌داند (برای مطالعه بیشتر بنگرید به این منبع و این و این و این).

پس از دستگاه گوارش، بیشترین تعداد میکروب‌ها بر روی پوست ما قرار دارد، به‌نحوی که در هر سانتی‌متر مربع از پوست بین ۱۰,۰۰۰ تا یک میلیون باکتری جای گرفته است (منبع). این میکروب‌ها نخستین‌ خط دفاعی ما برای مبارزه با عناصر بیماری‌زایی است که بر روی پوست قرار می‌گیرند. آن‌ها با تجزیۀ شیمایی برخی از عناصر بیماری‌زا، نقشی حیاتی در سلامت ما بازی می‌کنند (بنگرید به این منبع و این و این). میکروب‌های پوست، نه تنها خود به دفع عوامل بیماری‌زا می‌پردازند، بلکه به تقویت سیستم ایمنی بدن نیز کمک می‌کنند.
|عارف عبادی|
@JameahiBehtarBesazim

آیا چاقی باعث تغییر مسیرهای پاداش در مغز می‌شود؟
آگاهی‌بخشی سلامت

دکتر حمید زند، استاد بیوشیمی گروه تغذیه سلولی و مولکولی دانشگاه شهید بهشتی
|کانال دیسکورس|
@JameahiBehtarBesazim

تکامل فرهنگی؛ تغییر ضرورت شباهت‌ها به حرمت تفاوت‌ها

برای جامعه‌ای که قرن‌ها بر مبنای سنت زیسته است، شباهت‌ها نه تنها مقدس، بلکه حیاتی هستند. در اجتماع سنتی، فردی با دین، زبان، فرهنگ، سبک زندگی یا حتی ظاهر و پوشش متفاوت، یک تهدید به حساب می‌آمد. اگر فردی در یک اجتماع سنتی، خلاف رسوم و استانداردهای سنتی عمل می‌کرد، کمترین مجازاتش طرد شدن بود.

جامعه ما سال‌های زیادی در حال تکامل در فرهنگی بوده است که تفاوت‌ها سرکوب می‌شدند و اگر کسی متفاوت بود، برچسب می‌خورد و طرد می‌شد. مبنای ضرب‌المثل‌هایمان نیز شباهت‌ها بودند: "خواهی نشوی رسوا، هم‌رنگ جماعت شو".

دلیل ساده‌اش آن بود که ما به‌جای جامعه، اجتماع‌های کوچک داشتیم. یک اجتماع کوچک، ظرفیت هضم تفاوت‌ها را ندارد و هرچه شباهت‌ها بیشتر شود، قدرت بیشتری خواهد داشت. پس ما حق داشتیم و کار درستی هم می‌کردیم.

تا این‌که تکامل تدریجی ما به یک‌باره در مواجهه با تحولی بزرگ، ناقص شد. اجتماع‌های کوچک ما در زمان بسیار کوتاهی، ناگهان خود را جزئی از یک جامعه بسیار بزرگ دیدند؛ نه جامعه‌ی ایران، بلکه جامعه‌ی جهان. حالا قطره‌های کوچک باید خود را با قانون دریایی که به آن پیوسته بودند، سازگار می‌کردند.

ناگهان، مبنای بقاء از "ضرورت شباهت‌ها" به "حرمت تفاوت‌ها" تغییر کرد. کارها تخصصی شد و حالا دیگر برای سازگاری بیشتر، باید سراغ تفاوت‌ها می‌رفتیم. ما دیگر جزئی از سیستم بودیم و برای بقاء باید اجزاء دیگر سیستم را هم دوست می‌داشتیم. جهان جدید، ظرفیت یک دنیا انسان منحصر به فرد را در خود داشت. جهانی که شباهت‌ها را در چند صفحه کاغذ تحت عنوان "قانون" خلاصه می‌کرد. مابقی هرچه بود، تفاوت بود و محترم.

ما ناگهان به جهان تفاوت‌ها خوردیم. جهانی که  برای خودش به "مرور" تغییر کرده بود، اما برای ما همه چیز "ناگهان" رخ داد! این شد که ما نتوانستیم با همان سرعت، با جهان جدید سازگار شویم. اما ژنتیک انسان به این سرعت تغییر نمی‌کند. ته‌مانده‌‌ی ژن‌های اجدادمان هنوز روشن است و میل به شباهت‌ها به این سادگی در درونمان از بین نمی‌رود.

ما در جهان جدید و دنیای تفاوت‌ها هستیم، اما هنوز دنبال شباهت‌های گمشده می‌گردیم. از هیچ فرصتی برای احیاء‌کردن شباهت‌ها دریغ نمی‌کنیم. دست برنمی‌داریم. دست خودمان هم نیست. هنوز اصرار داریم فرزندمان دقیقاً چیزی باشد که ما می‌خواهیم. هنوز همسرمان را زمانی دوست داریم که به آن‌چه ما می‌خواهیم تبدیل شده است نه آن‌چه که خودش می‌خواهد باشد. خواهرمان باید شغلی را انتخاب کند که ما فکر می‌کنیم به دردش می‌خورد. برادرمان باید خانه‌ای بخرد که ما فکر می‌کنیم برایش مناسب است. دوستمان باید با کسی ازدواج کند که ما فکر می‌کنیم مرد یا زن زندگی است.

برای ما هنوز حرف مردم اهمیت دارد. چون مردم بر مبنای شباهت‌ها استاندارد می‌سازند و ما نیز باید خود را به همان استانداردها برسانیم. ما همدیگر را آن‌گونه که می‌خواهیم دوست داریم نه آن‌گونه که هستیم. برای همین است که ما هنوز تلاش می‌کنیم همه را شبیه خودمان کنیم.

با این کار احساس امنیت می‌کنیم. چون اجداد ما این‌گونه احساس امنیت می‌کردند. اما امروز که دیگر شباهت عامل امنیت نیست، پس چرا هنوز هم ما برای چیزی که دیگر وجود ندارد هزینه‌های سنگین می‌دهیم؟ چرا ژن‌های شباهت‌دوست ما در جهان تفاوت‌ها هنوز فعالند؟ به همان دلیل که ما هنوز هم موقع ترس، موهایمان سیخ می‌شود، چون این کار از اجداد پشمالوی ما هنگام خطر مراقبت می‌کرده است.

اگر بخواهیم خاموش شدن ژن‌هایمان را به زمان بسپاریم، چندین نسل هزینه‌های سنگینی پرداخت خواهند کرد. با این سرعت تحولات جهان، عاقلانه هم نیست که تغییرات را به زمان بسپاریم. می‌توانیم به خودمان بیاییم، آموزش ببینیم و فکر کنیم، جهانمان را درک کنیم‌ و با آن سازگار شویم، ریشه‌ی رفتارهایمان را بشناسیم و آن‌ها را تغییر دهیم.

جهان از سر دشمنی یا نافهمی به دنبال تفاوت‌ها نرفته است. ما هم اگر با جهان مواجه نمی‌شدیم، در راه چندهزارساله‌مان آخر به ارزش همین تفاوت‌ها پی می‌بردیم. امروز، خوش‌اقبالیم که راه‌مان چنین کوتاه شد؛ البته به شرط این که فکر کنیم و ارزش آن را دریابیم.

جهان برای پذیرش تفاوت‌ها مجبور نبوده است. جهان، مجذوب زیبایی تفاوت‌هاست. این‌گونه است که امروز این همه تنوع در همه ابعاد زندگی بشر و طبیعت وجود دارد.
سعی نکنیم همه چیز را به سمت استانداردهای یکسان نزدیک کنیم. همه آدم‌ها و همه چیزها را همان‌گونه که هستند دوست بداریم. چون تفاوت زیباست.
|مدرسه توسعه|
@JameahiBehtarBesazim

گفت‌وگوهایی میان‌رشته‌ای در باب اضطراب/آرامش
روز اول

گفت‌وگوکنندگان:
استاد مصطفی ملکیان
دکتر مقصود فراستخواه
دکتر جواد حاتمی

پنج‌شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۳، مرکز شناخت و موسسه فرهنگی فرزانه
@JameahiBehtarBesazim

کنگره آمریکا (مجلس نمایندگان + سنا)
آگاهی‌بخشی قانون بین‌الملل

کنگره ایالات متحده آمریکا از دو مجلس تشکیل شده است که اولی مجلس نمایندگان و دومی مجلس سنا است.

در واقع، شاخه قانون‌گذاری حکومت در آمریکا، یک نظام دوپارلمانی(به نام سنا و مجلس نمایندگان) است که روی هم کنگره نامیده می‌شود.

ریشه نظام قانون‌گذاری دوپارلمانی در آمریکا به دوران پیش از استقلال این کشور باز می‌گردد.

نمایندگان مجلس نمایندگان، نماینده نامیده می‌شوند.
نمایندگان مجلس سنا، نیز سناتور خوانده می‌شوند.

مجلس نمایندگان که بخش پایینی در شاخه قانون‌گذاری حکومت آمریکا است، ۴۳۵ کرسی دارد که انتخابات آن هر دو سال یک‌بار و در سال‌های زوج برگزار می‌شود.
این انتخابات، وقتی در میانه یک دوره چهار ساله ریاست‌جمهوری (پس از گذشت دو سال از ریاست‌جمهوری هر رئیس‌جمهور) برگزار ‌شود، انتخابات میان‌دوره‌ای خوانده می‌شود. پس دوره خدمت نمایندگان مجلس نمایندگان آمریکا، دو ساله است.

طول دوره خدمت سناتورها در مجلس سنای آمریکا نیز ۶ سال است. مجلس سنا که بخش فوقانی شاخه قانون‌گذاری در حکومت آمریکا است، ۱۰۰ کرسی دارد. انتخابات این کرسی‌ها به‌نحوی انجام می‌شود که ایالت‌های مختلف هر دو سال یک‌بار برای انتخاب یک‌سوم کرسی‌ها، پای صندوق‌های رأی بروند.

اختیارات
- در کل وظایف کنگره (مجلس نمایندگان + سنا) آمریکا عبارتند از قانونگذاری، تصویب بودجه دولت، اعلان جنگ، تصویب معاهدات خارجی، تأیید وزرای معرفی شده توسط دولت، تأیید قضات دیوان عالی فدرال، استیضاح رئیس‌جمهور و ابطال وتوی رئیس‌جمهور.

- تصویب معاهدات خارجی بر عهده مجلس سنا است و رئیس‌جمهور باید طبق قانون اساسی آمریکا، در انتصابات خود، "مشاوره و رضایت" مجلس سنا را درنظر بگیرد. از این حیث، قدرت مجلس سنا، بیش از مجلس نمایندگان است.

- مجلس نمایندگان می‌تواند روند استیضاح رئیس‌جمهور را کلید بزند و با اکثریت ساده بیش از ۵۰ درصدی رأی به استیضاح رئیس جمهور بدهد.

- با این حال، در روند استیضاح رئیس‌جمهور، مجلس نمایندگان تنها نقش دادستان را ایفاء می‌کند و پس از رأی به استیضاح، پرونده استیضاح رئیس‌جمهور به مجلس سنا می‌رود و این مجلس سنا است که در مقام قاضی یا هیئت منصفه در مورد برکناری یا برکناری رئیس‌جمهور تصمیم‌گیری می‌کند.

- در مورد سایر مقامات دولتی نیز رویه به همین صورت است و مجلس نمایندگان نمی‌تواند به تنهایی وزرا را عزل کند.

- مجلس نمایندگان تقریباً حق تحقیق و تفحص در هر موردی را دارد و این تحقیق و تفحص ابزار نظارتی کنگره آمریکا است.

هم مجلس نمایندگان و هم سنا، اکثر طرح‌ها و لوایح را به بحث و بررسی خواهند گذاشت؛ با این حال، تنها مجلس نمایندگان می‌تواند طرح‌هایی را به جریان بیندازد که هدف آن‌ها افزایش درآمدهای دولت و افزایش مالیات‌هاست. برای تبدیل، یک طرح یا لایحه به قانون، تصویب هر دو مجلس مورد نیاز است.

- بدون همراهی مجلس نمایندگان آمریکا هم رئیس‌جمهور این کشور، همچنان قدرت زیادی دارد و می‌تواند کار خود را با استفاده از فرامین اجرایی به پیش ببرد.

رئیس‌جمهور آمریکا حتی می‌تواند طرح‌هایی که در دو مجلس تصویب شده‌اند را وتو کند؛ برای باطل کردن وتو‌های رئیس‌جمهور، هر مجلس باید با دو سوم آراء به ابطال وتوی وی رأی دهد که دست‌یابی به آن، کار دشواری محسوب می‌شود.

خلاصه
بنابراین سنا و مجلس نمایندگان روی هم می‌شود کنگره؛ و این کنگره این وظایف را دارد:

قانون‌گذاری
تصویب بودجهٔ دولت
اعلان جنگ
تصویب پیمان‌های خارجی
تأیید مقامات دولتی
تأیید قضات دیوان عالی فدرال ایالات متحده آمریکا
استیضاح رئیس‌جمهور (روند استیضاح در ایالات متحده آمریکا)
ابطال وتوی رئیس‌جمهور (وتوی مصوبات کنگره ایالات متحده آمریکا)
|کانال علمی افق رویداد، سام آریامنش|
@JameahiBehtarBesazim

هیچ‌کس حتی نزدیک نرفت!

آدم‌ها در مواجه با شرایط تنش‌زا مکانیسم‌های جبرانی متفاوتی بروز می‌دهند. عصبانیت، پرخاشگری، آسیب زدن به خود و دیگران معمولی‌ترین مکانیسم‌های مواجه با آزردگی‌های روحی و روانی هستند.
یک زن به هر دلیلی لباس‌هایش را از تن درآورده و با بدن عریان، عصبانیت و شرایط بحرانی خود را نشان داده است. پیداست که در شرایط روحی و روانی طبیعی هیچ‌کس چنین شکل و شیوه‌ای را نمی‌پسندد. انتخاب این رفتار حکایت از بحرانی عمیق و هیجانی شدید دارد.

این‌که عریان‌شدن آن زن به‌خاطر تذکر پوشش نامتعارف بوده است یا به‌خاطر جای پارک نامناسب، تعادل روانی نداشته است یا با قصد و هدف این کار را کرده هرگز اهمیت ندارد. آن‌چه که من دیدم و برای من اهمیت دارد تنهایی آن آدم و ترس آدم‌های حاضر در آن صحنه بود. من در آن صحنه آدم‌هایی را دیدم که بدیهی‌ترین رفتارهای اجتماعی را بلد نبودند. نمی‌دانستند با یک آدم آشوب و آشفته چگونه باید مواجه شوند. شاید هم می‌دانستند  اما نمی‌توانستند؟ کسانی که در آن صحنه حضور داشتند گرخیده و گریخته به‌نظر می‌آمدند. دست‌و‌پای خودشان را گم کرده بودند. هوش و حواسشان سر جای خود نبود و تشخیص نمی‌دادند چه کاری درست و چه رفتاری نادرست است.

صحنه عریان شدن آن زن و رفتار آدم‌های اطرافش نشان داد که ما تماشاگران ماهری هستیم. کار ما این است که سوژه‌ای پیدا کنیم و به تماشا بنشینیم. آدم‌های آن صحنه ثابت کردند ما مردم مداخله و مسئولیت نیستیم و برای مواجهه با بحران‌های این‌چنینی نه آموزش دیده‌ایم و نه آمادگی داریم.

رفتار به‌هنجار آن بود که چند نفر از آدم‌های آن صحنه بروند نزدیک آن زن، کنارش بمانند، دستش را بگیرند، با او حرف بزنند، همراهش شوند و با لباس‌های خود و حتا اگر شده با تن و بدن خود حریمی امن برای یک آدم هراسیده بسازند و آرامش و اعتماد از دست رفته را به او بازگردانند.

آن صحنه تابلوی گویای ترس و تنهایی جامعه ما بود. همه آن آدم‌ها تنها بودند و ترسیده. بی‌هیچ تفاوتی. زن‌ها ترسیده بودند  و مردها تنها. مامورها سر درگم نشان می‌دادند. دانشجوها خام و خفتیده. بی‌تفاوتی همجنس‌ها تباه‌کننده بود. هیچ نشانی از یک جامعه آگاه و سرزنده و مسئولیت‌پذیر وجود نداشت. جامعه‌ای شقه‌شقه و آشفته را به نمایش گذاشتیم. هیچ‌کس در آن صحنه کار خودش را بلد نبود. هیچ چیز درست سر جای خود ننشسته بود.

بی‌تفاوتی آدم‌های اطراف آن زن نشانه‌ای از تنهایی همگانی جامعه است. بی‌تعلقی. تعلیق ترس و تنهایی. آدم‌هایی که چون تنها هستند می‌ترسند و چون می‌ترسند در بزنگاه‌ها تنها می‌مانند. آن صحنه نشان داد ما  شهروندان بی‌پیوستگی و پشتوانه‌ای هستیم.

هیچ تاویل و تفسیری نمی‌توانم برای این واقعه بنویسم. حق هیچ قضاوتی ندارم. تنها می‌توانم بگویم زنی دیدم که مصیبت تنهایی خود را با بدن عریان برای تن‌هایی که ترسیده بودند فریاد می‌زد اما، نمی‌دانست که آدم‌های ترسو پیش از آن که ترسو شوند کور و کر می‌شوند!

نمی‌دانم و اگر هم بدانم هیچ اهمیتی ندارد که آن زن انقلابی بود یا ضد انقلاب، پرستو بود یا پروژه‌بگیر، روانی بود یا سالم، هنجار بود یا هنجارشکن،حق داشت یا نداشت، رفتارش درست بود یا نبود، مادر بود یا فرزند، هر چه که بود من زنی تنها دیدم که میان تن‌های ترسو، تنهایی و ترسویی همه ما را فریاد می‌زد!

او که عریان شده بود از تنهایی خود می‌گریخت و آن آدم‌ها فقط تن او را دیدند و چشم‌ها و دست‌هایشان بر تنهایی او بستند. هیچ‌کس حتا نزدیک او نرفت. او زنی تنها بود که تنها ماند!
آن‌چه من دیدم لخت‌شدن یک زن نبود، عریانی یک اجتماع تنهای ترسیده‌ی بی‌تفاوت بود. نمایش تن‌های تنها و ترسوهای تنها.
|ماشا اکبری|
@JameahiBehtarBesazim

‍ مهربانی می‌تواند شما را زیباتر کند

با بررسی بیش از ۴۰۰۰ شرکت‌کننده و انجام ده مطالعه مختلف، محققان به این نتیجه رسیدند، افرادی که مهربان و کمک‌کننده دیده می‌شوند، از نظر فیزیکی نیز جذاب‌تر هستند. این تأثیر، که در سناریوها و انواع روابط دیده می‌شود، نشان می‌دهد که چگونه اعمال مهربانانه ممکن است درک زیبایی فیزیکی را شکل‌دهد.

این امر نشان می‌دهد که داشتن رفتارهای مثبت و مهربان در روابط اجتماعی نه تنها برای دیگران، بلکه برای خود فرد نیز می‌تواند مزیت‌های زیادی داشته‌باشد.

مهربانی و کمک‌رسانی نقش منحصر به فردی در تأثیرگذاری بر ادراکات فیزیکی افراد دارند و این تأثیر فراتر از یک "اثر هاله‌ای" عمومی است که فقط از طریق موارد مثبت دیگر تقویت می‌شود. به‌عبارت دیگر، مهربانی و کمک‌رسانی می‌تواند تأثیر به‌سزایی بر ادراک زیبایی فیزیکی افراد داشته باشد که موجب ارزیابی مثبت و گسترده‌تر دیگر ویژگی‌ها می‌شود.

انگیزه برای برقراری روابط نیز بر تأثیر مهربانی بر جذابیت تأثیرگذاری دارد. در واقع، افراد در محیط‌هایی که امکان ایجاد رابطه وجود داشت، افراد مهربان را جذاب‌تر ارزیابی کردند.

براساس این تحقیق، رفتار جامعه‌پسند تأثیر مثبتی بر قضاوت شرکت‌کنندگان در مورد نقص‌های فیزیکی شخص داشته است. به‌عبارت دیگر، وقتی شخص به‌عنوان جامعه‌پسند شناخته می‌شد، شرکت‌کنندگان کمتر بر روی نقص‌های جزئی مانند زخم‌ها یا بی‌نظمی‌های فیزیکی تمرکز می‌کردند، که نشان از آن دارد که مهربانی می‌تواند جذابیت را نه تنها با تقویت عوامل مثبت، بلکه با کاهش توجه به نقص‌ها، افزایش دهد.
این منبع و این منبع را ببینید.
|فرازتد|
@JameahiBehtarBesazim

طیف، چیزی بین پلیدان مطلق و قدیسان

من غلامِ خوشی‌های کوچک و کوتاه هستم. البته قلبا دوست داشتم تا به وجود شادی‌های بزرگ با ماندگاری دائمی و قله‌های بلند باور می‌داشتم. اما چون خیلی وقت‌ است که ایمانم را به اورست و کلیمانجارو از دست داده‌ام، به همین تپه‌های کوتوله و کوهان شتر کفایت می‌کنم. همین خوشی‌های دم‌ دستی. شوق قیمه. شوق قهوه‌. شوق خریدن کفش با پنجاه درصد تخفیف پاییزی. شوق شستن ماشینم که شبیه به تانک بازگشته از جنگ قادسیه شده است. از همین شادی‌هایی که مثل ادکلن‌های تقلبی‌ای که سرِ میدان فردوسی می‌فروشند و ماندگاری‌شان از دم در خانه است تا بیست دقیقه مانده به دیدنِ دلبر سر قرار. همین قدر کوتاه.

چرا برویم جای دور. همین زیرزمین خانه‌ی ما. فضای عجیبی است. پنجره ندارد و وقتی لامپ‌ها خاموش باشند، مثل سیاه‌چاله‌های فضایی آن‌قدر تاریک می‌شود که حتی خفاش هم راه خودش را پیدا نمی‌کند. از آن‌طرف چهار تا لامپ روی سقف دارد که وقتی روشن می‌شوند، از شدت نور عنبیه چشم آدم را جر می‌دهند. هر کس که این خانه را ساخته، احتمالا برنامه داشته تا زیرزمین را تغییر کاربری بدهد به اتاق عمل قلب باز. یا تاریکی مطلق یا نور مطلق. من از صفر و یک بدم می‌آید. من طیف دوست دارم. همین شد که رفتم یک دیمر خریدم. دیمر چیه؟ همین کلید‌هایی که با آن می‌شود نور خروجی لامپ را تنظیم کرد. یک دیمر خریدم و زدم جای کلید برق. حالا می‌توانم نور را تنظیم کنم. از تاریکی سیاه‌چالگی تا وضعیت بیابان‌های سمنان زیر نور ماه کامل، تا فضای رستوران‌های کم‌نورِ بابِ شام خوردن با لیلای زندگی‌. تا نور مطلق و تجربه‌ی زندگی روی خورشید. این دیمر خوشی کوچکی است که این روزها تجربه‌اش می‌کنم. نور و حس فضای زیرزمین را می‌توانم با حال دلم تنظیم کنم. چه وقت‌هایی که دلم مثل آسمان ژاپن آفتابی است و چه وقت‌هایی که مثل آسمان لندن ابری است.

اصلا من به طیف اعتقاد دارم و از منطق صفر و یک خوف می‌کنم. قدیم‌ها خانواده‌ی ما در خصوص تعریف خیر و شر کاملا صفر و یک بود. هر پسری که دوست‌دختر اختیار می‌کرد، محور شرارت بود. یا اگر برای الکل مصرفی به غیر از آمپول زدن داشت، خودِ خودِ شرارت بود. آدم‌ها یا هابیل بودند یا قابیل. در این جهانِ سیاه و سفید هیچ آمیبی در منطقه‌ی خاکستری نمی‌توانست زندگی کند. هر آدم وضو گرفته‌ای با یک قطره اوره، چراغش خاموش می‌شد و از سمتِ طهارت به ورطه‌ی نجاست می‌افتاد. به همین راحتی. درست مثل چراغ زیرزمین خانه‌‌ی ما قبل از دیمر.

طیف خیلی خوب است. مخصوصا برای من که نه تاریکی زیاد را دوست دارم و نه روشنی زیاد را. آدم‌های اطرافم را هم همین‌طوری انتخاب می‌کنم. از آدم‌هایی که پلیدِ مطلقند، هراس دارم و دور ازشان می‌مانم تا خواب آشفته نبینم. آدم‌های قدیس‌ هم که مثل بوم سفید و نقاشی نشده‌اند و سفیدی‌شان حوصله‌ را سر می‌برند. کلا یک چیزی وسط طیف خوب است. یک بوم که خط افق داشته باشد و یک خورشید در حال طلوع و یک کشتی شکسته و چهار پرنده‌ی سرگردان در آسمان و این‌ها. یک چیزی کشیده شده باشد. ولو شده خرابه‌های چغازنبیل. من نه با آلکاپون می‌توانم سر کنم و نه با اسقف رم.

پرت شدیم از موضوع. بله آقا. خوشی‌های کوچک. داشتیم از خوشی‌های کوچک می‌گفتیم. از زیرزمین که حالا از زیر یوغِ نور مطلق و تاریکی مطلق نجات پیدا کرده است. همین مطلقِ بی‌روح و ناسازگار که قدرت بینایی‌ام را نابود می‌کرد. در عوض الان دیمر دارم. بسته به حال دل، فضا را روشن و تاریک می‌کنم. روشن برای مطالعه. کم نور برای نوشیدن با آوای زندگی. کمی تاریک‌تر برای بوسیدن. تاریک‌ترتر برای خوابیدن. روشن‌تر برای بیدار شدن. من زندگی روی طیف را دوست دارم. سیال بودن روی محور خیر و شر و دوری کردن از خیر مطلق و شر مطلق.
|فهیم عطار|
@JameahiBehtarBesazim

فلش ماب
آگاهی‌بخشی فرهنگی

اجرای سمفونی شماره‌ی ۹ بتهوون به صورت فلش ماب

فلش ماب (flash mob) یک پدیده اجتماعی و جدید در رابطه با یک "قرار دسته‌جمعی هدفمند" به اصطلاح خودجوش است.

فلش ماب به گروه شهروندانی گفته می‌شود که از طریق رسانه‌های دنیای مجازی (اینترنت، ایمیل و ...) یا تلفن همراه یا نامه زنجیره‌ای همدیگر را خبردار کرده و در زمان معینی در مکان‌های عمومی برای انجام کارهای شگفت‌آور از جمله اجرای کنسرت، آواز گروهی فی‌البداهه، آب‌بازی و ... تجمع می‌کنند.

در بسیاری موارد، طی اجرای برنامه ده‌ها یا صدها شهروند رهگذر به گروه اولیه ملحق می‌شوند.
|کانال بزم موسـیقی|
@JameahiBehtarBesazim

الکترال کالج چیست؟
آگاهی‌بخشی عمومی

برخی رسانه‌ها و سیاسیون در تریبون‌های مختلف مدعی‌اند که رئیس‌جمهور آمریکا را یک عده سیاست‌مدار در مجمع الکترال انتخاب می‌کنند نه مردم! به‌گمان آن‌ها در انتخابات ۲۰۱۶ با وجود آن‌که هیلاری کلینتون سه میلیون رای بیشتر کسب کرد، اعضای مجمع الکترال با نظارت استصوابی به او خیانت کردند و رای خود را به سبد ترامپ ریختند!
این‌طور نیست و بحث نظارت استصوابی هم بی‌ربط است.

[انتخابات ریاست‌جمهوری در آمریکا به‌صورت دو مرحله‌ای انجام می‌شود. مردم در روز انتخابات اگر چه اسم نامزدهای ریاست‌جمهور را در برگه‌های اخذ رأی می‌نویسند، اما در عمل مجمع گزینندگان (Electoral college) به‌طور مستقیم رئیس‌جمهور و معاون او را انتخاب می‌کنند].

هر ایالت آمریکا با توجه به جمعیتی که دارد، سهمیه یا آراء الکترال مشخصی دارد که مساوی با مجموع تعداد نمایندگان آن ایالت در سنا و مجلس نمایندگان است. [هر ایالت، سوای از وسعت و جمعیتش، دو نماینده یا سناتور برای مجلس سنا دارد. اما مجلس نمایندگان، متناسب با جمعیت هر ایالت، تعداد متفاوتی نماینده مجلس دارد]. برای سهولت با مثالی از کشورمان توضیح می‌دهم. تهران ۳۸ نماینده در مجلس دارد پس ۳۸ سهمیه رای الکترال دارد. خوزستان و فارس هر کدام ۱۸ نماینده در مجلس دارند پس هر کدام ۱۸ سهمیه الکترال دارند به‌همین ترتیب لرستان، کرمانشاه و سمنان هم هر کدام ۹، ۷ و ۴ سهمیه الکترال دارند. هر ایالت آمریکا هم با توجه به مجموع تعداد نمایندگان خود در کنگره، تعداد مشخصی سهمیه یا رای الکترال دارد.

تمام ایالات آمریکا مجموعاً ۵۳۸ سهمیه الکترال دارند. بیشترین سهمیه را کالیفرنیا با ۵۵ رای الکترال دارد. آلاسکا، داکوتای جنوبی و شمالی و چند ایالت دیگر هر کدام فقط ۳ سهمیه الکترال دارند. تگزاس ۳۸ و فلوریدا و نیویورک هر کدام ۲۹ سهمیه رای الکترال دارند. بقیه ایالات بین ۳ تا ۲۰ سهمیه الکترال دارند.

نکته بسیار مهم
هرکدام از کاندیداها که در یک ایالت پیروز شوند، تمام سهمیه الکترال آن ایالت را از آن خود می‌کنند و کاندیدای شکست خورده هیچ سهمیه‌ای از آراء الکترال آن ایالت را کسب نمی‌کند. تکرار می‌کنم هیچ! یعنی هر ایالت یا قرمز جمهوری‌خواه (ترامپ) می‌شود و یا آبی دموکرات (هریس). در انتخابات آمریکا رقابت بین ایالت‌هاست. این پاراگراف را دوباره بخوانید!
در نهایت هر کس نصف به‌علاوه یک، یعنی ۲۷۰ رای الکترال از مجموع ۵۳۸ رای الکترال را کسب کرد، رئیس‌جمهور می‌شود.

نکته مهم دیگر
برخی ایالات به دلیل بافت جمعیتی و نژادی و فرهنگی خود در یک‌صد سال گذشته همواره طرف‌دار دموکرات‌ها یا جمهوری‌خواهان بوده‌اند، بنابراین اهمیت آن‌ها در رقابت انتخاباتی کمتر است. مثلاً مردم کالیفرنیا همیشه به دموکرات‌ها رای داده‌اند، پس کار کاندیدای دموکرات مثل هریس در کالیفرنیا برای پیروزی سخت نیست و انتخابات در این ایالت رقابتی نیست. ترامپ حتی نیازی نمی‌بیند که به کالیفرنیا سفر کند چون وقت تلف کردن است! برعکس، ایالاتی هم هستند که همیشه حامی جمهوری‌خواهان هستند مثل ایالت تگزاس. می‌شود گفت با توجه به گرایش سیاسی غالب در کالیفرنیا و تگزاس، انتخابات در این دو ایالت تشریفاتی است. مهم نیست که مشارکت در این دو ایالت ۱۵ درصد باشد یا ۸۵ درصد چون کم یا زیاد بودن مشارکت تعداد سهمیه الکترال این ایالت‌ها را تغییر نمی‌دهد.

اما ۸ ایالت پاندولی (نوسانی) یا صحنه نبرد هستند مثل پنسیلوانیا، میشیگان، آریزونا، جورجیا، ویسکانسین و چند ایالت دیگر. در ایالت‌های پاندولی احتمال پیروزی هر دو نامزد جمهوری‌خواه و دموکرات وجود دارد، لذا رقابت در این ایالت‌ها خیلی داغ و پر سر و صداست و پیروزی در این ایالات و کسب سهمیه آراء الکترال آن‌ها بسیار مهم و سرنوشت‌ساز است. وقتی تعداد آراء الکترال کسب شده در سراسر کشور نزدیک باشد، ممکن است در ایالت پنسیلوانیا یک نامزد با اختلاف هزار رای تمام بیست رای سهمیه الکترال این ایالت را کسب کند و با کسب حد نصاب ۲۷۰ رای الکترال، رئیس‌جمهور شود.
| اسفندیار خدایی، با کمی حذف و اضافه|
@JameahiBehtarBesazim

سکولاریسم و لائیسیم؛ پرسش و پاسخ
آگاهی‌بخشی فلسفه سیاسی

- تفاوت سکولاریسم و لائیسیته
- سکولاریسم و دموکراسی، کمونیسم و فاشیسم

امید اطهری‌نژاد
|آوای فلسفه در یوتیوب و در تلگرام|
@JameahiBehtarBesazim

سکولاریسم و لائیسیسم
Secularism & Laicism
آگاهی‌بخشی فلسفه سیاسی
|وب‌سایت بالاویزیون|
@JameahiBehtarBesazim