فرهیختگان

پزشکیان: از انتخاب ملت سوریه حمایت می‌کنیم به شرط آنکه بدون دخالت کشورهای خارجی باشد

رئیس جمهور در نشست خبری با نخست وزیر عراق:

ما به اراده ملت سوریه احترام قائل هستیم و از هر انتخابی که ملت سوریه در خصوص نظام سیاسی خودش و در خصوص قانون اساسی این کشور داشته باشد حمایت می‌کنیم به شرطی که بدون دخالت کشورهای خارجی باشد.

به هوشیاری و ایمان و باور ملت سوریه در خصوص حفظ حاکمیت و تمامیت ارضی کشور اطمینان کامل داریم.



#فرهیختگان راهی به رهایی

گفت‌وگوی رضا علیجانی با رادیو فردا

حرف‌های امروز خامنه‌ای «ظاهری» دارد و «باطنی». این حرف‌ها در امتداد سخنان زنجیره‌ای او پس از سقوط اسد است.

او گفت باید امید داشت و از طرح سخنان ناامید کننده پرهیز کرد. هم‌چنین گفت رشد هشت درصدی هم بدون احتیاج به خارج ممکن است! و افزود تصمیم‌گیران در مسائل اقتصادی و فرهنگی مثل حجاب، ملاحظه آمریکا را نکنند.

وی تصریح کرد که مخاطبم مرعوبان غرب هستند(الآن این مرعوبان چه کسانی هستند!؟).

سخنان رهبر ج.ا در صورتی است که او به خوبی می‌داند قرار است نظام تحت رهبری او مسیر دیگری را برود؛ به صد زبان خواهان مذاکره با ترامپ شده‌اند و لایحه حجاب نیز از ترس مردم تعلیق شده است.

«باطن» این سخنان این است که او از همین جا می‌خواهد خرجش را به صورت منافقانه اما غیرمستقیم و پوشیده‌ای از این سیاست‌های عملی جدا کند. تا بعدا بتوانند احتمالا کاسه، کوزه‌ها را سر مسئولان و دولت‌مردان بشکنند!

اکثریت مردم و جامعه مدنی اما دارند راه خودشان را می‌روند. همین روزها دو بیانیه جمعی منتشر شد: اعتراض به توهین به مولوی عبدالحمید و اعتراض به اقدام قضایی علیه آقای رنانی...



#فرهیختگان راهی به رهایی

تجمع در پرلاشز در محکومیت توهین به قبر ساعدی به دعوت باربد گلشیری بود که خود او هم در آن سخن گفت و به کسانی که مطلق گرایی می کنند نقد کرد، هم به حزب اللهی ها و هم به طرفداران افراطی پهلوی و هم به مجاهدین که مریم و مسعود را مطلق می کنند.
در دعوت تایید نظرات ساعدی نبود بلکه محکوم کردن عمل زشتی بود که بر سر قبر او صورت گرفته بود.
نقد ساعدی و هر کس دیگر امری درست و ضروری اما بی ادبی و توهین به نویسنده نادرست است. اما نادرست تر تحریف این تجمع در پرلاشز است.
تقی رحمانی

#فرهیختگان راهی به رهایی

‍ دو دقیقه حرف بی‌حساب

✍ ناصر دانشفر

امروز جناب خامنه‌ای رهبر نظام مقدس در بخش کوتاهی از سخنرانی خود فرمودند:
« یکی از خواسته‌های استکبار و در رأس آن دولت آمریکا از همه کشورها از جمله از مسئولان جمهوری اسلامی، رعایت کردن منافع و ملاحظات آنها می‌باشد.»
ولذا امر نمودند که
« مسئولان و تصمیم‌گیران به هیچ وجه ملاحظه خواسته‌ها و مواضع آمریکا و صهیونیست‌ها را نکنند.»
ایشان تأکید نمودند:
« اگر مسئولان کشورمان در هر دوره‌ای، در تصمیم‌گیری در موضوعات مختلف به توقع بی‌جای آمریکایی‌ها یعنی درنظر گرفتن ملاحظه منافع آنها، گوش فرا بدهند، مردم سالاری و جمهوریت کشور را تهدید کرده‌اند.»
جنابشان دلیل این مدعا را چنین تبیین نمودند:
« برای اینکه مردم به ما رأی دادند، ما را سر کار آوردند تا از منافع آنها دفاع کنیم. »
هر چه فکر می‌کنم چطور می‌شود تنها در دو دقیقه این‌همه سخن مغایر منطق و واقعیت بر زبان جاری کرد، عقلم به جایی نمی‌رسد. صد البته که این مشکل من است و در بصیرت ولی‌امر مسلمین‌جهان شکی نیست.
بیائید یکبار دیگر این مطالب را مرور کنیم. فرموده‌اند که یکی از خواسته‌های استکبار و در رأس آن دولت آمریکا از همه کشورها از جمله از مسئولان جمهوری اسلامی، رعایت کردن منافع و ملاحظات آنها می‌باشد، عجب؟!!! پس بنا بوده که کدخدای جهان خواستار چه چیزی جز این باشد؟ مگر بورکینافاسو وقتی با شما گفت و شنود می‌کند، به دنبال چیز دیگری جز منافع خود است؟ مگر آیت‌الله پوتین و جناب شن جن پینگ وقتی بر سر میز مذاکره می‌نشینند، تنها به دنبال رضایت خداوندگار متعال می‌باشند؟
دست رفاقت شیخ سید حسن نصرالله خدا بیامرز به چه منظوری به سمت شما دراز شد؟ رهبران حماس از جمله هنیه و سنوار در پی منافع مردم ما بودند و یا به دنبال مداخل هموطنان خود بودند؟
حضرت‌آقا قربان قد و بالایتان شوم، مگر در این روزگار فرد، گروه، کشور و یا قدرتی وجود دارد که برای انسانیت، حقوق بشر و یا پیروی از فرامین الهی با طرف‌های مقابل خود به داد و ستد مشغول باشد؟ آمریکا پای برجام را امضاء کرد که سود خود را از این معاهده ببرد، بقیه نیز چنین سودایی در سر داشتند. با این حساب چرا به مسئولان ذی‌ربط فرمان می‌دهید که به هیچ وجه ملاحظهٔ خواسته‌ها و مواضع آمریکا را نکنند.
بله، اگر منظور حضرتعالی زیاده‌خواهی یا توقعات غیرمعقول و مغایر منافع ملی باشد، هیچ تنابنده‌ای به خود اجازه نمی‌دهد که با این فرمودهٔ شما مخالفت ورزد، اما وقتی شما این پدیده را امری شایع و خواسته‌های به قول شما این مستکبر را مختص کشورمان نمی‌پندارید، حداقل برای نگارنده این سؤال می‌شود که نکند، مد نظر مقام عظمای ولایت همان منافع معقول و یا حداکثر آن چیزی است که ابرقدرت‌ها به طور طبیعی آن را جزئی از حقوق خود ارزیابی می‌نمایند.
نکتهٔ جالب این ماجرا آن است که رهبر معظم، دلیل این فرمان خویش را التزام خود به مردم‌سالاری ابراز نموده‌ و تأکید کرده‌اند که اگر مسئولان کشورمان، ملاحظهٔ آمریکایی‌ها را کنند و به خواسته‌های آنان تن دهند، جمهوریت نظام را مورد تهدید قرار داده‌اند.
این بی‌منطق که نیست، عین منطق است اما به دو شرط، اول آنکه همانطور که جناب خامنه‌ای مدعی آن می‌باشند، مردم  به دست‌اندرکاران نظام رأی داده و آنها را منصوب نموده باشند و دوم اینکه ملت ایران به آنان وکالت داده باشند که در برابر آنچه رهبر جمهوری‌اسلامی، آن را زیاده‌خواهی‌های مستکبرانه می‌خوانند، محکم بایستند و سر خم نکنند.
اما حداقل به گمان حقیر، هیچ‌یک از این شروط مهیا نیست. بله اگر جناب خامنه‌ای رأی نزدیک به پنج دههٔ پیش مردمان را نوعی عقد دائمی و بدون حق طلاق تصور نمایند و چنانچه در ذهن معظم‌له این نهادینه شده باشد که اختیار جان و مال ما مردم بواسطهٔ آن رأی کذایی در اختیار ایشان است، حق با ولایت‌امر می‌باشد. اما چه کسی است که نداند، اکنون جز یک جمع اندک بر این باور جز نیشخند نمی‌زنند که اگر اینگونه نبود ولی‌امر مسلمین‌جهان قطعاً با رفراندوم موافقت می‌فرمودند.


#فرهیختگان راهی به رهایی

جاویدنام بکتاش آبتین:
دوست دارم که در جوانی، با اقتدار، جان شیرینم را فدا کنم برای آزادی

۱۸ دی‌ماه یادآور روزی است که بکتاش آبتین، شاعر، نویسنده و فیلمساز آزادی‌خواه، در زندان جمهوری اسلامی به دلیل ابتلا به کرونا و محرومیت از درمان، جان خود را از دست داد. اما پیش از آنکه جسم او در بند ستم خاموش شود، با سخنان و عملش راهی روشن برای آزادی‌خواهان ترسیم کرد.

بکتاش آبتین در سخنانش از انتخابی گفت که زندگی و جانش را به فضیلتی مهم‌تر گره زد: پایمردی و ایستادگی در برابر ظلم. او در ویدیویی، از پیشنهادهای دوستان نزدیکش برای خروج از ایران سخن می‌گوید. او می‌توانست با حمایت رفقایش از ایران خارج شود، در امنیت زندگی کند و آثار بیشتری خلق کند. دوستانش بارها از او خواستند تا از این فرصت استفاده کند و به او گفتند که «بیرون زندان مؤثرتر هستی.» اما بکتاش آبتین چنین پاسخ داد:

«حلقه مفقوده وضعیت جامعه معاصر ما فضیلت پایمردی و ایستادگی است. ما امروز به اندازه کافی شاعر خوب، فیلم‌ساز خوب و هنرمند خوب داریم. چیزی که کم داریم، آدم‌هایی است که بایستند، مبارزه کنند، حقشان را بخواهند و پایمردی کنند. بدین ترتیب دوست دارم که همین امروز، با جوانی، با اقتدار، جان شیرینم را فدا کنم برای آزادی.»

آبتین با شجاعت، بی‌هیچ مصلحت‌اندیشی و بدون هیچ انتقادی به کسانی که انتخابی دیگر داشتند، تصمیم گرفت بایستد.

ما یک بار و مدت محدودی زندگی می‌کنیم. اینکه برای آزادی حاضر باشیم تا پای جان ایستادگی کنیم، ارزش بزرگی است.

بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، تنها یک شاعر یا هنرمند نبود؛ او الگویی برای مبارزه علیه سانسور، ظلم و استبداد بود. او در دفاع از آزادی بیان و کرامت انسانی تا پای جان ایستاد و یادش تا همیشه الهام‌بخش آزادی‌خواهان باقی خواهد ماند.

#بکتاش_آبتین #نه_به_جمهورى_اسلامى #دادخواهی #شاعر #نویسنده #فیلمساز #برای_آزادی #یاری_مدنی_توانا


@Tavaana_TavaanaTech

روایت خبرنگاران از پرواز ۷۵۲؛
این ۷۲ ساعت
۱۸ دی ۱۳۹۸ هواپیمای بوئینگ ۷۵۲ خطوط هواپیمایی اوکراین اندکی پس از برخاستن از فرودگاه امام خمینی در ساعت ۶:۱۸ سقوط کرد. پس از ۷۲ ساعت انکار، در ۲۰ دی ستاد کل نیروهای مسلح ایران مسئولیت شلیک به هواپیمای اوکراینی را برعهده گرفت. این گزارش روایتگر سقوط هواپیمای اوکراینی و ۷۲ ساعت سکوت و پنهان‌کاری ،از زبان خبرنگارانی است که در ساعات اولیه این فاجعه در محل حاضر شدند.



#فرهیختگان راهی به رهایی

ریزش طاق پل تاریخی محمد حسن خان قاجار در بابل


پل تاریخی محمد حسن خان قاجار در بابل ، یک گذرگاه ارتباطی مهم و تاریخی در شهرستان بابل است که به همت محمد حسن خان قاجار پدر آقا محمد خان و پدر بزرگ فتحعلی شاه ساخته شده است . اما در چند روز اخیر یکی از طاق های این پل ریزش کرده است .

تردد چند باره خودروهای سنگین زیر پل تاریخی محمدحسن خان بابل در حالی در چند سال اخیر به یک سریال غمناکی تبدیل شد که باردیگر برخورد تاج یکی از خودروهای سنگین بخشی از طاق این پل ۳۰۰ ساله را تخریب کرد.
 
به گزارش ایرنا، پل تاریخی محمد حسن خان بابل که به عنوان نماد تاریخی شهر بابل محسوب می شود در چند سال اخیر برای چندمین بار تردد خودروهای سنگین از زیر پل تاریخی آزاد می شود که این امر زمینه تخریب بخشی از پل ۳۰۰ ساله این شهر را فراهم کرد.
 
عبور غیرقانونی خودروهای سنگین از زیر پل تاریخی محمدحسن خان بابل که باعث ضربه زدن به چشمه طاق‌ها و زخمی کردن آن می‌شود، این پل تاریخی را در سراشیبی استهلاک و فروپاشی قرار داده است.
 
پل محمدحسن خان بابل اسفند ۱۳۹۴ با ساخت پل جدید از زیر ترافیک شهری مرخص شد و قرار بود از آن پس به عنوان یک اثر تاریخی از گردشگران داخلی و خارجی میزبانی کند، اما این روزها تردد روزانه صدها دستگاه خودروی سنگین از زیرگذر پل و برخورد سقف این خودروهای سنگین به طاق ها و دیواره آبراه، خطر ریزش این اثر تاریخی را افزایش داده است.
 
این پل ۳۰۰ ساله که حدود نیم قرن پیش یعنی سال ۱۳۵۶ با شماره ۱۴۱۴ در فهرست آثار ملی ثبت شد، با ۱۴۰ متر طول و ۶ متر عرض، دارای ۶ چشمه طاق اصلی و ۲ چشمه فرعی بوده و ارتفاع آن از بستر رودخانه ۱۱ متر است.
 
این پل به سبک پل های دوران صفوی و دوران پسا نادرشاه افشار، در دوران پادشاهی محمد حسن خان قاجار ساخته شده و از ویژگی های مهم ساخت آن استفاده از سفیده تخم‌مرغ و ساروج است.
 
عبور از زیرگذر پل محمدحسن خان و آسیبی که به آن وارد می کند اگر چه تازگی ندارد و حتی بعد از خارج شدن پل از زیرترافیک هم ادامه داشت، ولی سال ۱۳۹۵ شورای ترافیک شهرستان به دنبال اعتراض دوستداران میراث فرهنگی با گذراندن مصوبه ای، عبور و مرور خودروهای سنگین از زیر این پل را ممنوع کرده بود، مصوبه ای که ظاهرا اجرا نشده و نمی شود و رانندگان خودروهای سنگین هم در چنین وضعیتی بدون توجه به حجم و ارتفاع خودروهایشان با به کارگیری هر ترفندی آنها را از زیر پل عبور می دهند.
 
نکته شگفت انگیز این که کار به جایی رسیده تا برخی از رانندگان خودروهای سنگین دارای ارتفاع زیاد برای این که بتوانند به هر شکلی از زیر این پل عبور کرده و راهشان را برای رسیدن به مقصد نزدیک کنند، باد لاستیک خودرو را کم کنند تا ارتفاع کمتر شود و خودرو هنگام عبور گیر نکند.
 
در روزهای اخیر تردد خودروهای سنگین در زیر این پل تاریخی موجی از نگرانی را در بین شهروندان بابلی به همراه داشته است که این ترددها لرزه بر اندام پل تاریخی انداخته و خطر ریزش پل را بیشتر کرده است.
 
شهروندان بابلی که از ترس رانندگان خودروهای سنگین به شکل مخفیانه زیر پل دیگر در کنار پل محمد حسن خان از تردد خودروهای سنگین فیلم گرفته و آن را در فضای مجازی پخش می کنند از مسوولان استانی و شهرستانی برای نجات این بنای فاخر کمک خواستند.
 
تردد خودروهای سنگین که سبب ریزش بخشی از طاق های این پل شده و شکاف های در سازه پل ایجاد کرد تردد مجدد خودروهای سنگین شکاف های روی پل را بیشتر کرده است.
 

#فرهیختگان راهی به رهایی

مجازات سنایی فر و زنگنه و پورمحمدی یا مجازات سعید جلیلی

حضور ریاست محترم قوه قضاییه برادر بزرگوار حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای محسنی اژه‌ای

احتراماً با توجه به اینکه آقای سعید جلیلی از طرف وزیر نفت سابق کشور آقای بیژن زنگنه متهم به سنگ اندازی و ممانعت از اجرای قرارداد کر سنت و نتیجتاً ورود ده‌ها بلکه صدها میلیارد دلار خسارت به کشور گردیده و از طرف دیگر حضرت حجت الاسلام والمسلمین حاج آقای پورمحمدی در مناظرات انتخاباتی وی را متهم به ممانعت از اجرای قرارداد برجام نموده و بنده نیز با توجه به اطلاعات متقن معتقدم نام برده در حوادث فاجعه آمیز سال ۸۸ نقش بارز و کلیدی داشته، مصرانه تقاضا می‌کنم با تشکیل پرونده‌ای در دادسرای صالح و سپس تشکیل دادگاهی صالح متشکل ازقضاتی صالح و بی‌طرف و امین تشکیل و آقایان جلیلی و پورمحمدی و زنگنه و این حقیر در آن دادگاه دعوت و یا احضار و در خصوص ادعاهاي مطرح شده علیه آقای جلیلی که در صورت صحت خیانت نامبرده به کشور و مردم و نظام جمهوری اسلامی محرز خواهد شد، رسیدگی و در صورت عدم اثبات نسبت به مجازات حقیر و دیگر افراد دخیل در ورود اتهامات یاد شده به آقای جلیلی اقدام نمایند تا ملت خادمان صادق خود و خائنان خادم نما را بهتر بشناسد.

با سپاس برادر کوچک شما وکیل دادگستری و طلبه و قاضی بازنشانده مصطفی سنایی فر



#فرهیختگان راهی به رهایی

ایده انتقال پایتخت
محمد طبیبیان

اخیر مقام والامقامی گفته‌اند که برای انتقال پایتخت منطقه مکران در نظر است. دولت‌های قبل دلیجان و سمنان را هم مثال زده اند. یکی از مقامات هم خواست برخی نهاد‌ها و سازمان‌ها را به شهرستان هایی منتقل کند که آسیب هایی هم ایجاد شد. این اوهام انتقال پایتخت بیشتر اعتراف به شکست طولانی مدت در اداره و برنامه ریزی یک شهر یعنی پایتخت است. حکومتیان در دود و دمه ایجاد شده نفس تنگی گرفته و آرزوی انتقال به جایی با هوای پاکیزه تر دارند. ویلاها و تفرج گاه‌های موجود خوش آب و هوا هست لیکن از میز و مسند عزیز دور میافتد پس کلاً تخت و پایه آن جای بهتری پیدا کند ، به نام پایتخت جدید، این گزینه گزیده تر می‌نماید.
اما این اوهام عملی نیست این رفقا خبر ندارند دلیل تاریخی انتخاب این محل یعنی تهران که ابتدا دهی بوده بی نام و نشان چیست. تاریخ این انتخاب به زمان صفویه برمی گردد و در زمان آقا محمدخان قاجار عملی شد. این فدوی به دلائل و سابقه آن نمی‌پردازم که جای بحث طولانی توسط تاریخدانان است. اما عرض می‌کنم ایده انتقال پایتخت اوهامی بیش نیست. طبق معمول سال های گذشته بهار که آمد و هوا با نسیم های موسمی بهتر شد، این ایده هم فراموش می شود.

اما این که اخیراً مکران مطرح شده خود خبر سرگرم کننده ای است. می توان در اطراف این طنز مطالبی به هم بافت محض سرگرمی:

در مکران شهر مهم منطقه چاه بهار است. شهر و کلاً منطقه مورد غفلت قرار گرفته برای قرن ها، و از امکانات لازم زندگی متعارف و همراه با آسایش مردمش کم بهره. در گوشه جنوب شرقی کشور قرار گرفته. تصور کنید کشوری که پایتختش در یک حاشیه دورافتاده از تمام کشور باشد. گوئی که قرار است حکومتگران به ته کشور درآن گوشه در کنار دریا رفته و با نگرانی به پشت سر نگاه کنند…
پرسشی که مطرح می شود این که اگر کرسی حکومت تا آن گوشه خواهد رفت آیا نمی شود زحمت کشیده چند کیلومتر دیگر به آن طرف خلیج فارس رفته و مثلاً در دوبی امکاناتی و برج هایی را از شیخ محمد اجاره کرده یا مثلا به صورت حبه در اختیار گرفت و مراکز سیاسی را در دوبی مستقر کرد؟ زیرا لیاقت شیخ محمد و پدرش کویر بی‌حاصل را به یک شهر پر از امکانات و زیربنا و خدمات و وفور و به‌سامان و مدریت عالی و رفاه ساکنین تبدیل کرده است. پس برای رفقا کمبودی احساس نخواهد شد. جلسات هیات دولت همانجا تشکیل و در عصر اینترنت مصوبات به دستگاه‌ها و سازمان‌ها و نهادهای داخل از طریق اینترنت و سامانه و غیره ابلاغ می‌شود. مجلس هم مصوبات را به جای هوای آلوده تهران همانجا بایگانی و محاکم هم از طریق اسکایپ و کلاب هاس تشکیل و احکام قضایی هم اینترتی ابلاغ می‌شود؟ می توان سخنرانی‌ها دستورات و راهبرد‌های شفاهی هم از طریق اسکایپ و کلاب هاس و سامانه و غیره منتقل شود. در این صورت حقوق رفقا هم دلاری می‌شود چون در خارج مسقر هستند. در عصر اینترنت لااقل این تکنولوژی در امر حکومتگری یک اثر مناسب و مفیدی ببار خواهد آورد. البته در مرحله بعدی و کسب تجربه و تکمیل سامانه‌ها می‌توان تصور کرد که مجموعه کلاً به یک شهر خوش آب و هوای سوئیس هم منتقل شود. چه فرقی می کند؟ اینترنت دسترسی جهانی دارد.
تا آنجا که به رابطه دولت ملت مربوط می‌شود هم ضرب المثل قدیمی و حکیمانه داریم که دوری و دوستی. مردم هم در این خاک تیره تخریب شده یک نوعی مثل همین اکنون مشکلات خود را نصفه نیمه حل می‌کنند. تجارت خارجی از طریق کولبری و قاچاق، تجارت داخلی از طریق بازار سیاه، تولید نصفه نیمه از طریق برق و سوخت سهمیه‌ای ، بودجه از طریق خلق نقدینگی…مشکلات اداری از طریق مربوط و سایر مشکلات با سرخ کردن صورت با سیلی. رفقا خارج از طنز به نظر برنامه قابل تاملی می‌رسد.


#فرهیختگان راهی به رهایی

خبرنگار ایتالیایی بازداشت شده در ایران آزاد شد

بنا به اعلام دفتر نخست وزیری ایتالیا، چچیلیا سالا خبرنگار زن ایتالیایی که به تازگی در ایران بازداشت شده بود، آزاد شده است.

#فرهیختگان راهی به رهایی

در چنین روزهایی...

کشف حجاب رضاشاه در 17 دیماه 1314..

فیلمی تاریخی از سخنرانی محمد رضا شاه  به همراه تصاویری از  تظاهرات بانوان ایرانی در اوایل انقلاب  علیه اجباری شدن حجاب توسط آیت الله خمینی ، در ۱۷ اسفند سال ۱۳۵۷..

سخنرانی شاه مربوط به 8 اسفند ماه 1356  در ورزشگاه آریامهر ( آزادی) که در شانزدهمین سالگرد اعطای حقوق سیاسی به زنان ایران ایراد شده است.

محمد رضا شاه پهلوی :

« مسلما یک عده‌‌ای بودند که با خارجی‌ مبارزه می کردند ولی‌ قطعاً من بودم که در مقابل خارجی‌ مقاومت کردم …

این ننگ زائل شد ، نصف جمعیت ایران  که همانا بانوان ایرانی بودند مثل نصف  دیگر  جمعیت ایران که همانا مردان ایرانی بودند وارد اجتماع شد،
زن ایرانی  مسئولیت‌ها را قبول کرد ،
شاید خودش کاری انجام نداد ولی‌ شرافتمندانه مسئولیت‌ها را قبول کرد و کارشان را با شرافت و با نزاکت و انضباط انجام میدهند،

البته دشمنان قسم خورده ایران اتحاد نامقدس سرخ (کمونیست های هوادار روس) و سیاه (روحانیون متحجر) میل دارد که جمعیت مملکت نصف بشود و زنان دوباره خانه نشین شوند..»


#فرهیختگان راهی به رهایی

نخستین شمارۀ فصلنامۀ «بلخ» منتشر شد

سردبیر: مجتبی نوروزی

این فصلنامه در هر شماره تلاش خواهد کرد پروندۀ اصلی نشریه را به یکی از شخصیت‎های فرهنگی افغانستان اختصاص دهد. بر این اساس، در شمارۀ نخست (۱۴۰۳)، برای پاسداشت و به احترام زحمات پرشمار زنده‎یاد استاد محمداعظم رهنورد زریاب، که نقشی سترگ در توسعۀ ادبیات داستانی در افغانستان داشته است، پروندۀ ویژه به وی اختصاص یافته است. در بخشی دیگر تلاش خواهد شد یک موضوع اساسی که ناظر بر روندی فرهنگی و اجتماعی در جغرافیای افغانستان باشد در قالب نشست نیم‏روزه به بحث گذاشته شود و نتیجۀ آن در نشریه منعکس شود. برای نخستین شماره، موضوع اساسی و پراهمیت «نسبت ادبیات فارسی و جغرافیای افغانستان» به بحث گذاشته شده است.
balkh143@gmail.com
نخستین شمارۀ فصلنامه را می‎توانید از اینجا دانلود کنید.

#فرهیختگان راهی به رهایی

تسلیت بیش از ۸۰۰ نفر از شخصیت‌های سیاسی، اجتماعی و فرهنگی
به مناسبت درگذشت دکتر رضا رئیس‌طوسی

به‌نام هستی‌بخش

دکتر رضا رئیس‌طوسی استاد علوم سیاسی دانشگاه تهران ، از تبار نواندیشان دینی و‌ نسل اول مجاهدین، یار و‌ همراه شریعتی ‌ها و سحابی ها و از فعالان ملی مذهبی در چهاردهم دی ماه با جهان‌هستی وداع گفت و به دیار باقی شتافت .

او کنشگری در عرصه سیاست و علم را با اخلاق گره زد و برای دانشجویان و همرزمان خویش اسوه ای از صبر و متانت و فروتنی بود. بی ادعا علم و تجربه‌ی خود را در طبق اخلاص گذاشت و در آخرین سال‌های واپسین عمر،در سکوت به رواج اندیشه پرداخت . رفتن چنین دوستی سخت و‌جبران ‌ناپذیر است .

این ضایعه را به همسر محترم و فرزندان عزیزش سارا و علی رئیس‌طوسی و یاران و دانشجویان این بزرگ مرد تسلیت می گوییم و از خداوند، رحمت و‌ آرامش برای دوست بزرگوارمان طلب می کنیم‌.


مراسم یادبود دکتر رضا رئیس‌طوسی:

▫️زمان : روز پنجشنبه مورخ ۲۰ دی ماه ۱۴۰۳ از ساعت ۱۶-۱۴

مکان : مسجد و کانون توحید،خیابان آزادی،خیابان رودکی شمالی(شهدای منا)، خیابان پرچم، پلاک ۷۰

اسامی :

سیدهاشم آقاجری, حسین آبادیان, ابوطالب آدینه‌وند, مرضيه آذرافزا, خسرو آذربایجانی , پرویز آذربایجانی , منصور آسيم, فروزان آصف‌نخعی, حمید آصفی , محمدرضا آقاابراهیمی, زهره آقاجری, رضا آقاخانی, زهره آقاخانی, زهرا آقاقلی, حسین آقامحمدی, اسماعیل آقامیرزایی, مسعود آقايى, امیراصلان آقایی, بهنام آقایی, محمدرضا آهني, محمد ابراهیم‌زاده , حمیده ابراهیمی, عنايت اتحاد, هادی احتظاضی , حمید احراری, احمد کفیل, احمدرضا اشتری, مژگان احمدزاده , ابوالفضل احمدی, رضا احمدی, وحید احمدی, شهروز احمدی, محمدرضا احمدی, امین احمدی, خداداد احمدی, حسن احمدی, زینب احمدی , رامین اخلومدی, مظهر ادوایی, مریم اربابزاده, مائده اربابزاده, مهران ارژنگ, بیژن ارقند, مهدی استیری, محمد اسحاق‌قمی, احمدرضا اسدی, بتول اسدی, کمال اسعدی, محرم اسلامی, حمیدامین‌ اسماعیلی, ابراهیم اسماعیلی, احمدرضا اشترى, موژان اشرفی, اشکان اشعریون, نورسا اصغری , ابراهیم اصغری, ابراهیم اصلانی , محبوبه اعرج‌شیروانی, فرزانه افشاری, فهیمه افشاری, عباس اقبال, جلال اقتداری, علیرضا اکبرزادگان, اعظم اکبرزاده, مرتضی اکبری, سیدعبدالمجید الهامی , مرتضی الویری, حسین الهی‌منش, ولی‌اله امامی, پروین امامی, شهربانو امانى, الهه امیرانتظام, امیرخسرو دلیرثانی, حبیب‌الله امیری, احمد امین, کاک‌حسن امینی , رضا امینی, مهدی امینی‌زاده , علیرضا انتشاری, فاطمه انصاری, محمد انصاری, سیدمحمدعلی ایازی, لیلا ایپکچی, محمد ایرانمنش, عبدالحسین ایرانی, سعيده ايزدى, مصطفی ایزدی, نعمت‌الله ایزدی, مرضیه ایزدی, هاشم باروتی , مسعود باریکانی, ابوالفضل بازرگان, عبدالعلی بازرگان, بهمن بازرگانی, محسن باستانی, هاله باستانی, نگار باقری, محمدرضا باقری, داود باقری , زهره باقری, علی‌اصغر بای, رضا بخشی, اکبر بدیع‌زادگان, مجتبی بدیعی, منصور بذرپور, محرم براتی, اميدرضا بردبار , اشرف بروجردى, محمد بلبلیان, صادق بندیزاده, محمدحسین بنی‌اسدی, عباس بنی‌رضی, عماد بهاور, جلال بهرامی, رضا بهرامی, بهروز گرانپایه, بهزاد سعیدپور, عليرضا بهشتى, حمید بهشتی, رضا بهشتی معز , محبوبه بهمنی, محسن بوستانی, بهنام بیات , صفا بیطرف, فاطمه بیگدلی‌آذری, معصومه بینات, محسن پاینده, مسعود پدرام, مهناز پزشك, مهدی پناهی , عاطفه پهلوان , وحید پوراسماعیلی, عباس پوراظهری, پارسا پورغفارمغفرتي , حسن پويا, محمود پویانفر, جهان‌میر پیش‌بین, حبیب‌الله پیمان, احمد تابنده, مصطفی تاجزاده , مهسا تاجیک, رضا تحویل‌داری, علی تفکری, مجید تقی‌لو , علی تک فلاح, سیدمحمدباقر تلغری‌زاده, مصطفی تنها, رضا تهرانی, مرادعلی توانا, فرهاد توانا, محمد توسلی , ناهید توسلی, مجید تولایی, مجید تولّایی , تیمور خدابخشی, رضا تیموری, درخشنده تیموریان, محمدجمادی ثابت‌قدم, احمد ثاراللهی, حسین ثاقب, روزبه جامه‌شورانی, فاطمه جباری, سیدمحمدمهدی جعفری , محمد جعفری, علی جعفری, جعفر جعفری, علی جعفری‌دینانی, جلال جلالی‌زاده , هادی جلالی‌زاده, حميدرضا جلائى‌پور, محمد جمادی, فرشته جمشیدی, امیرحسین جهانی, هاشم جواهری, جعفر جودکی, منصوره جورابچیان (احمدزاده).....


متن و اسامی کامل :

https://cutt.ly/Ce08BEz8

#فرهیختگان راهی به رهایی

رضا رئیس‌طوسی دغدغه ایران را داشت
سخنان سرکار خانم زارع، همسر شادروان رضا رئیس‌طوسی، در آئین تشییع ایشان

#فرهیختگان راهی به رهایی

عمادالدین باقی
از عجایب این است که در سال‌های گذشته، پارلمان ایران، قانون الحاق به چند سند بین‌المللی علیه تروریسم را امضا کرده که حاوی بسیاری از مفاد fatf است اما در برابر تصویب پیوستن به خود fatf مقاومت غیرمنطقی و زیانبار می‌کنند!!
و کسی گریبان عاملان این خسارت‌های جبران ناپذیر را نمی‌گیرد.

متن کامل گفتگو در یوتوب

https://youtu.be/DhNYMJwUVj4




#فرهیختگان راهی به رهایی

👆👆👆
با توجه به این اشارات، رأی دادن به جناب آقای دکتر پزشکیان در انتخابات ریاست جمهوری، اهمیت پیدا می‌کند. البته اذعان دارم که بدلیل محدودیت‌ها، این انتخاب تحقق بخش همه توقعات نیست ولی رئیس جمهور منتخب نباید از جدیت برای تحقق پیمان خود با مردم و ارائه گزارش صادقانه به مردم درباره موانع کوتاهی نماید.
     
امید است به لطف الهی، با این انتخاب  آلام ملت تقلیل یابد و احساس تحقیر و تبعیض از دختران و پسران، فاصله گیرد. و لا حول و لا قوة الا باللّه العلیّ العظیم.پایان.

خدای را گو مفکن سایه ی شرف هرگز
در آن دیار که طوطی کم از زغن باشد




#فرهیختگان راهی به رهایی

👆👆👆
وقتی فردی چون دکتر رنانی، که همواره با رویکردی دلسوزانه و علمی به ارائه نظرات خود پرداخته است، با محدودیت مواجه شود، سایر متخصصان و دلسوزان نیز احساس ناامنی خواهند کرد و احتمالاً به خودسانسوری روی خواهند آورد.
این وضعیت باعث می‌شود جامعه از بسیاری از دیدگاه‌های سازنده محروم بماند و راه‌حل‌های علمی برای مشکلات نادیده گرفته شوند.
محدود کردن نظرات علمی و دلسوزانه می‌تواند پیام بدی به سایر نخبگان و جامعه ارسال کند؛ این‌که حتی تلاش‌های خیرخواهانه نیز ممکن است مورد سرکوب قرار گیرد.
این امر باعث کاهش انگیزه برای مشارکت در حل مشکلات کشور و تضعیف اعتماد عمومی به حکومت خواهد شد.
در شرایطی که کشور با بحران‌های اقتصادی، اجتماعی و سیاسی متعددی روبه‌رو است، نیاز به نظرات تخصصی و علمی برای عبور از این بحران‌ها بسیار ضروری است.
سرکوب و محدودیت برای افرادی چون دکتر رنانی، حکومت را از دسترسی به دیدگاه‌های ارزشمند و راه‌حل‌های عملی محروم می‌کند.
محدود کردن متخصصان و روشنفکران معمولاً به نفع افراد تندرو و غیرعلمی تمام می‌شود که به جای ارائه راه‌حل‌های واقع‌بینانه، به تقویت شکاف‌های اجتماعی و سیاست‌های ناکارآمد می‌پردازند.
این وضعیت می‌تواند فضای حکمرانی را از تعادل خارج کرده و بر شدت بحران‌ها بیفزاید.
در شرایط کنونی، کشور بیش از هر زمان دیگری به همبستگی میان ملت و حکومت نیاز دارد. نظرات علمی و دلسوزانه می‌توانند به کاهش تنش‌ها و ایجاد اعتماد میان حکومت و مردم کمک کنند.
محدود کردن آزادی بیان و سرکوب منتقدان دلسوز، پیام عکس ارسال می‌کند و شکاف میان ملت و حکومت را عمیق‌تر می‌کند.
در زمان‌هایی که اصلاحات ضروری است، شنیدن نظرات منتقدان و متخصصان می‌تواند به‌عنوان چراغ راه اصلاحات عمل کند.
بی‌توجهی به این فرصت‌ها و محدودسازی آن‌ها می‌تواند کشور را در مسیر بحران‌های پیچیده‌تر و غیرقابل‌کنترل قرار دهد. نخبگان دلسوز و اخلاق‌محور که به جای تقابل، به دنبال ارائه راه‌حل‌های عملی هستند، به حاشیه رانده می‌شوند و جای خود را به افراد تندرو و بی‌مسئولیت می‌دهند.
وقتی روشنفکران و نخبگان مستقل سرکوب شوند، مردم نیز از اصلاحات و عقلانیت ناامید می‌شوند و احتمالاً به سمت واکنش‌های رادیکال‌تر سوق پیدا می‌کنند.
کشور در زمانی که به همه ظرفیت‌های علمی و فکری نیاز دارد، بخش مهمی از این سرمایه انسانی را از دست می‌دهد.

حکومت باید رویکرد خود را نسبت به آزادی بیان و نقدهای سازنده تغییر دهد و از نظرات نخبگان برای اصلاح سیاست‌ها بهره گیرد.
قوانینی وضع شود که آزادی بیان علمی و دلسوزانه را تضمین کرده و از سرکوب نخبگان جلوگیری کند.
حکومت می‌تواند با دعوت از نخبگان مستقل و تشکیل جلسات گفت‌وگو، همبستگی بیشتری ایجاد کند.
نشان دادن احترام و ارزش‌گذاری به نظرات سازنده، اعتمادسازی می‌کند و مسیر اصلاحات را هموارتر می‌سازد.
ایجاد محیطی که در آن نظرات مختلف بتوانند آزادانه مطرح شوند، به توسعه کشور کمک می‌کند و خطرات ناشی از تصمیمات نادرست یا ناکارآمد را کاهش می‌دهد.
محدود کردن آزادی بیان برای افرادی مانند دکتر رنانی، که دغدغه‌های علمی و اخلاقی برای کشور دارند، نه‌تنها به زیان نخبگان است، بلکه برای حکومت و آینده کشور نیز زیان‌بار خواهد بود. چنین اقداماتی می‌تواند آغازگر فضایی پر از ترس و بی‌اعتمادی باشد که در مقطع حساس کنونی، خطرات آن چندین برابر است. حکومت باید با بازنگری در سیاست‌های خود و تقویت تعامل با نخبگان و روشنفکران، از ظرفیت آن‌ها برای عبور از بحران‌ها و ایجاد همبستگی ملی بهره‌برداری کند.

مایلم مطلب را با نامه ی تفکر آمیخته ی استاد آیت الله محمد سروش محلاتی در آستانه ی انتخابات ۱۴۰۳ ختم کنم :

بسم الله الرحمن الرحیم

در آستانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم. در گذشته طی مباحث طولانی خاطر نشان کرده‌ام که نظام با اشکالات ساختاری روبروست و نظام انتخابات نیز ایراداتی دارد که نتیجه آن می‌تواند "تقدیمِ اراذل و تاخیرِ افاضل" -- به تعبیر امیرالمؤمنین(ع) -- باشد.

با این همه، در شرایطی که اصلاح بنیادین ساختار در دسترس نیست، نباید به بی تفاوتی روی آورد و از وظیفه اصلاح نسبی غفلت نمود، از این رو شایسته است برای به قدرت رسیدن شخصیت‌هایی که از سلامت و طهارت در عرصه اخلاق و سیاست، و از دانش و تجربه در زمینه مدیریت، و از تعهد و روشن‌بینی در حوزه دیانت برخوردارند، تلاش کرد تا از نابسامانی‌ها کاسته شود؛ چه اینکه فقهای بزرگوار حتی در شرایط حاکمیت جور هم قبول ولایت برای رفع مشکلات مردم را تجویز فرموده‌اند.



👇👇👇
#فرهیختگان راهی به رهایی

👆👆👆
رفع محدودیت‌ها و جبران دلخوری دکتر محسن رنانی نیازمند تغییر رویکرد حکومتی به نقد و نظرات علمی است. رئیس‌جمهور، به‌عنوان نماینده عالی مردم و مسئول اجرای سیاست‌های توسعه‌محور، باید از تمامی ابزارهای قانونی، دیپلماتیک و فرهنگی خود برای ایجاد فضای باز فکری، بهره‌گیری از نخبگان، و تقویت تعامل مثبت میان نهادهای حکومتی و متخصصان استفاده کند. همکاری دکتر پزشکیان در این مسیر می‌تواند با میانجی‌گری و تبیین اهمیت نظرات دکتر رنانی و سایر نخبگان، گامی بزرگ برای پیشرفت کشور باشد.
پیشگیری از محدود کردن آزادی بیان میهن‌دوستان و روشنفکران اخلاق‌محور نیازمند ایجاد یک فرهنگ عمومی و نظام سیاسی است که بر احترام به تنوع فکری، گسترش فضای گفت‌وگو و حمایت از حقوق بنیادین شهروندان تأکید داشته باشد. در این راستا، هم حکومت و دولت و هم خود روشنفکران و جامعه نقش مهمی دارند. در ادامه، اقدامات پیشنهادی برای هر یک از این گروه‌ها ارائه می‌شود:

دولت و مجلس باید قوانینی تصویب کنند که از آزادی بیان، به‌ویژه برای روشنفکران و منتقدان دلسوز، حمایت کند و محدودیت‌های غیرمنصفانه را کاهش دهد.
قوه قضائیه باید به‌طور مستقل و بی‌طرفانه عمل کند و نظرات انتقادی سازنده را با تخریب یا تهدید یکی نداند.
ایجاد فضاهایی برای گفت‌وگو میان نخبگان، دولت، و مردم، به‌ویژه در مورد مسائل اساسی کشور، می‌تواند به کاهش سوءتفاهم‌ها و تقویت همبستگی کمک کند.
دولت باید روشنفکران مستقل و دلسوز را به‌عنوان مشاور یا عضو در کمیته‌های علمی، اقتصادی و اجتماعی دعوت کند و از ظرفیت فکری آن‌ها بهره ببرد.
دولت باید از طریق رسانه‌های عمومی، اهمیت آزادی بیان را به‌عنوان یک ارزش ملی تبیین کرده و از اتهام‌زنی‌های بی‌اساس علیه روشنفکران جلوگیری کند.
محدودیت‌های امنیتی باید تنها در شرایط بسیار خاص و برای جلوگیری از تهدیدات واقعی اعمال شوند، نه برای سرکوب نظرات دلسوزانه.
روشنفکران باید نظرات خود را با استدلال، ادب، و احترام بیان کنند تا امکان سوءتعبیر کاهش یابد و مقبولیت بیشتری در جامعه پیدا کنند.

تأکید بر اصولی مانند انصاف، همبستگی ملی، و دلسوزی برای کشور می‌تواند فضای گفت‌وگو را سازنده‌تر کند.
روشنفکران و میهن‌دوستان باید شبکه‌هایی برای تبادل نظر و حمایت متقابل ایجاد کنند تا در صورت بروز محدودیت، بتوانند از یکدیگر پشتیبانی کنند .
همکاری با سازمان‌های مردم‌نهاد و انجمن‌های علمی می‌تواند به تقویت نقش روشنفکران در جامعه کمک کند.
روشنفکران باید تلاش کنند مردم را با اهمیت آزادی بیان و حقوق اساسی آشنا کنند و آن‌ها را به حمایت از این ارزش‌ها ترغیب کنند .
بیان راه‌حل‌های ملموس برای مشکلات کشور می‌تواند اثربخشی و اعتبار روشنفکران را در جامعه افزایش دهد.
مردم باید از دولت و حکومت بخواهند که از آزادی بیان حمایت کند و نسبت به محدودیت‌های غیرمنصفانه اعتراض کنند.
پذیرش تنوع فکری:
جامعه باید به تنوع فکری و حق اختلاف‌نظر احترام بگذارد و فضای باز برای گفت‌وگو را تقویت کند.
مردم باید در برابر تندروها و کسانی که به جای گفت‌وگو به تخریب روشنفکران می‌پردازند، بایستند و از گفتمان اخلاق‌محور حمایت کنند.
با ترویج فرهنگ گفت‌وگو و شنیدن نظرات مختلف، می‌توان به کاهش تنش‌ها و تقویت اعتماد اجتماعی کمک کرد.
روشنفکران باید به‌جای مواجهه خصمانه، با بیان منطقی و دلسوزانه اعتماد حکومت را جلب کنند. در مقابل، حکومت باید نشان دهد که نظرات منتقدانه را به‌عنوان فرصتی برای اصلاح می‌بیند، نه تهدید.

هر دو طرف باید بر منافع ملی و کاهش رنج مردم تأکید کنند تا زمینه‌های همکاری و تعامل سازنده فراهم شود.
ایجاد تیم‌های مشترک از نخبگان مستقل و نمایندگان دولت برای بررسی و حل مشکلات اساسی کشور می‌تواند اعتمادسازی و پیشرفت را تسریع کند.
برای پیشگیری از محدود کردن آزادی بیان میهن‌دوستان اخلاق‌محور، هم حکومت باید فضای بازتری برای گفت‌وگو ایجاد کند و هم روشنفکران باید با گفتمان مستدل و اخلاقی به تقویت اعتماد عمومی و حکومتی بپردازند. حمایت مردم از آزادی بیان و ترویج فرهنگ گفت‌وگو نیز از عوامل کلیدی است. این فرآیند تنها با همکاری متقابل میان تمامی بخش‌های جامعه و حکومت امکان‌پذیر خواهد بود.

بله، محدود کردن آزادی بیان شخصی چون دکتر محسن رنانی می‌تواند به‌عنوان نشانه‌ای نگران‌کننده و نقطه آغازین برای ایجاد فضایی پر از رعب و نگرانی برای سایر وطن‌دوستان اخلاق‌محور و دلسوز تعبیر شود. چنین اقداماتی نه‌تنها پیام منفی به جامعه نخبگان و روشنفکران مخابره می‌کند، بلکه برای حکومت و ملت نیز در مقطع کنونی که کشور با چالش‌های جدی روبه‌رو است، پیامدهای بسیار خطرناکی دارد. در ادامه، دلایل و ابعاد این موضوع اجمالا از این قرار است :

👇👇👇


#فرهیختگان راهی به رهایی

👆👆👆
اصلاحات پیشنهادی متخصصان اغلب نیازمند صرف زمان، انرژی و منابع است. در حالی که سرکوب یا نادیده‌گرفتن نظرات، راه‌حلی ساده‌تر و کم‌هزینه‌تر به نظر می‌رسد، هرچند در بلندمدت بسیار پرهزینه خواهد بود.
تندروها و تملق‌گویان، حتی اگر فاقد دانش باشند، به‌دلیل حمایت بی‌چون‌وچرا از سیاست‌های جاری، ابزاری برای نمایش انسجام و قدرت نظام محسوب می‌شوند. این در حالی است که متخصصانی مثل دکتر رنانی ممکن است سیاست‌های ناکارآمد را به چالش بکشند.

تندروها معمولاً از ایدئولوژی رسمی حمایت می‌کنند و در گفتمان‌سازی نقش دارند. این نقش، آن‌ها را به‌عنوان ابزارهایی مفید برای حاکمیت معرفی می‌کند، حتی اگر نظراتشان غیرعلمی یا غیرواقع‌گرایانه باشد.
محدودسازی نظرات متخصصانی مانند دکتر رنانی به‌دلیل ترس از تغییر، نگاه کوتاه‌مدت، و اولویت‌دادن به وفاداری ظاهری به جای تخصص و دانش است. این رویکرد در بلندمدت باعث افزایش مشکلات ساختاری و کاهش اعتماد عمومی می‌شود. حاکمیت خردمند، به جای سرکوب نظرات علمی و دلسوزانه، باید از آن‌ها به‌عنوان فرصتی برای اصلاحات و تقویت پایه‌های حکمرانی استفاده کند. متأسفانه، در شرایط کنونی، نگاه تدافعی و اولویت‌های سیاسی مانع از بهره‌گیری از این فرصت‌ها شده است.

رفع محدودیت‌ها از متخصصان مستقل و جبران دلخوری دکتر محسن رنانی نیازمند تعامل هوشمندانه، سیاست‌گذاری مناسب و همکاری میان نهادهای حکومتی است. در این مسیر، رئیس‌جمهور، با توجه به جایگاه خود به‌عنوان بالاترین مقام اجرایی و مسئول تقویت توسعه و تعامل مثبت با نخبگان، نقش کلیدی دارد. پیشنهادهای زیر برای حرکت به سمت رفع این محدودیت‌ها و بهره‌گیری از ظرفیت دکتر رنانی و سایر متخصصان ارائه می‌شود:

رئیس‌جمهور می‌تواند در جلسات عمومی و خصوصی با سایر نهادها، به‌ویژه نیروهای امنیتی و قضایی، بر این موضوع تأکید کند که نقد متخصصان نه‌تنها تهدید نیست، بلکه فرصتی برای اصلاح و بهبود حکمرانی است .
ایجاد کمیته‌های مشورتی از متخصصان، از جمله دکتر رنانی، برای بررسی مشکلات کشور و ارائه راهکارهای عملی می‌تواند قدمی مثبت باشد. این اقدام هم به بهره‌گیری از دانش آن‌ها کمک می‌کند و هم نشان‌دهنده احترام به نظراتشان است.
رئیس‌جمهور، از طریق تعامل با رئیس قوه قضائیه و نهادهای امنیتی، می‌تواند به رفع محدودیت‌های وضع‌شده بر فعالیت‌های علمی و رسانه‌ای دکتر رنانی کمک کند.
یک دعوت رسمی یا غیررسمی از دکتر رنانی برای همکاری و شنیدن دغدغه‌های او، می‌تواند دلخوری‌های او را کاهش دهد و فضای مثبتی ایجاد کند.
رئیس‌جمهور می‌تواند نشست‌هایی را با حضور متخصصان دانشگاهی، نخبگان فکری، و مسئولان اجرایی ترتیب دهد تا فضایی برای تبادل نظر و ارائه پیشنهادات سازنده فراهم شود.
دکتر پزشکیان به‌عنوان یک سیاستمدار معتدل و باهوش، می‌تواند میان نخبگان و نیروهای امنیتی نقش میانجی را ایفا کند و این اطمینان را ایجاد کند که نظرات دکتر رنانی و افراد مشابه تهدید نیست، بلکه فرصتی برای حل بحران‌ها است.
رئیس‌جمهور باید با تاکید بر استقلال دانشگاه‌ها، اطمینان دهد که اساتید و پژوهشگران می‌توانند بدون نگرانی از سانسور یا سرکوب، به بیان نظرات خود بپردازند. این اقدام، زمینه را برای بهره‌گیری از توان علمی کشور فراهم می‌کند.
رئیس‌جمهور می‌تواند با تعامل با قوه قضائیه، بر بازنگری در قوانین مربوط به آزادی بیان تاکید کند تا تضاد میان بیان نظرات علمی و محدودیت‌های قانونی کاهش یابد.
اجازه فعالیت آزادانه به رسانه‌های علمی و پژوهشی، از جمله سایت‌ها و کانال‌های تلگرامی دکتر رنانی، می‌تواند به تقویت گفتمان‌های توسعه‌محور کمک کند.
استفاده از دکتر رنانی و سایر متخصصان به‌عنوان مشاور یا تحلیل‌گر در رسانه‌های رسمی کشور می‌تواند به بهره‌برداری از ظرفیت فکری آن‌ها و ترمیم اعتماد عمومی کمک کند.
رئیس‌جمهور یا نماینده او، مانند دکتر پزشکیان، می‌تواند در جلسه‌ای دوستانه با دکتر رنانی دیدگاه‌ها و نظرات او را بشنود. این اقدام نشان‌دهنده احترام و ارزش‌گذاری به تلاش‌های علمی و دلسوزانه او خواهد بود.
اگر دکتر رنانی پروژه‌ها یا راه‌حل‌هایی برای حل مسائل کشور پیشنهاد دهد، رئیس‌جمهور می‌تواند از آن‌ها حمایت کرده و شرایط اجرای آن‌ها را فراهم کند.
رئیس‌جمهور می‌تواند با تعامل با رئیس قوه قضائیه، بر اهمیت دیدگاه‌های نخبگان در توسعه کشور و ضرورت رویکرد سازنده به آن‌ها تاکید کند.

ایجاد کارگروهی مشترک بین دولت، قوه قضائیه و نخبگان دانشگاهی، با هدف بررسی نظرات و پیشنهادات سازنده، می‌تواند به بهبود تعامل میان این گروه‌ها کمک کند.

👇👇👇
#فرهیختگان راهی به رهایی

👆👆👆
نظرات و پیشنهادات دکتر رنانی و افرادی مانند او می‌تواند نقشه راهی برای حل مشکلات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی کشور باشد. محدود کردن این افراد به معنای از دست دادن فرصت‌های گرانبهایی برای پیشرفت و توسعه کشور است.
بی‌توجهی به هشدارها و تحلیل‌های کارشناسانه، اغلب منجر به افزایش مشکلات و بحران‌های ساختاری می‌شود. بسیاری از مسائل امروز ایران (مانند تورم، بیکاری، شکاف طبقاتی) با استفاده از دیدگاه‌های صاحب‌نظرانی همچون رنانی قابل کاهش است.
حکومت‌هایی که فضای گفت‌وگو و نقد سازنده را محدود می‌کنند، به مرور زمان با افزایش اشتباهات و کاهش کارآمدی خود مواجه می‌شوند. نقدپذیری، حتی از سوی روشنفکران منتقد، یکی از شروط اساسی برای بقای پایدار حکومت‌هاست.
برخورد عاقلانه با صاحب‌نظران و اجازه دادن به بیان آزادانه دیدگاه‌ها می‌تواند مشروعیت و مقبولیت نظام حکمرانی را افزایش دهد. این رویکرد نشان‌دهنده بلوغ سیاسی و اعتماد حکومت به خود است.
دکتر رنانی دغدغه‌مند مسائل مردم و کشور است. استفاده از نظرات او می‌تواند به بهبود شرایط زندگی مردم و کاهش مشکلات آنان کمک کند، که این امر در نهایت به نفع حکومت نیز خواهد بود.
باز بودن فضای گفت‌وگو میان حکومت و صاحب‌نظران، می‌تواند به شکل‌گیری همگرایی و همکاری میان نخبگان و حاکمیت منجر شود، که این امر برای توسعه پایدار کشور ضروری است.
بستن راه ابراز نظرات افرادی همچون دکتر محسن رنانی اقدامی غیرمعقول و زیان‌بار است که نه‌تنها به نفع حکومت نیست، بلکه به آینده کشور نیز آسیب می‌رساند. حکومت عاقل و خردمند باید از نظرات کارشناسی و دلسوزانه استقبال کند، چرا که این نظرات می‌تواند راهگشای حل بسیاری از مشکلات ساختاری و اجتماعی باشد. برخورد حمایتی با صاحب‌نظران، نه‌تنها مشروعیت نظام را افزایش می‌دهد، بلکه پایه‌های توسعه پایدار و تعامل مثبت میان مردم و حکومت را تقویت می‌کند.
چرا دکتر رنانی ؟!
این موضوعی بسیار پیچیده و چندبعدی ست که ریشه در ساختار سیاسی، اجتماعی و فرهنگی ایران دارد. دلایلی که می‌توان برای حساسیت حکومت نسبت به نظرات متخصصان مستقل مانند دکتر محسن رنانی و در مقابل، عدم حساسیت به تملق‌گویان و تندروها مطرح کرد، شامل ابعاد مختلفی از ساختار قدرت، نگرش حکمرانی، و ترس از تغییر است. در ادامه، این موضوع را با دقت بیشتری تحلیل می‌کنیم:
بسیاری از نظام‌های حکمرانی که خود را در برابر تغییر آسیب‌پذیر می‌بینند، نظرات منتقدان و صاحب‌نظران را تهدید تلقی می‌کنند. این نگرش باعث می‌شود که حتی نظرات دلسوزانه و علمی، به‌جای فرصتی برای اصلاح، به‌عنوان تهدیدی علیه ثبات تلقی شود.

تحلیل‌های کارشناسانی مانند دکتر رنانی، به دلیل عمق علمی و استدلال منطقی، قدرت اقناع بالایی دارند. این موضوع ممکن است باعث نگرانی از گسترش این دیدگاه‌ها در جامعه شود، به‌ویژه زمانی که این نظرات با سیاست‌های جاری حاکمیت در تضاد باشد.
در برخی نظام‌های سیاسی، وفاداری ظاهری و تملق‌گویی جایگاه بالاتری از تخصص و صداقت پیدا می‌کند. تملق‌گویان و تندروها، حتی اگر فاقد دانش باشند، به دلیل تقویت وجهه قدرت و عدم به چالش کشیدن سیاست‌ها، مورد حمایت قرار می‌گیرند.
باز گذاشتن فضا برای نظرات منتقدانه و علمی می‌تواند به ایجاد پرسشگری در میان جامعه منجر شود. حاکمیت‌هایی که اولویت خود را بر حفظ نظم موجود می‌گذارند، ممکن است چنین فضایی را خطرناک تلقی کنند.
پیشنهادهای اصلاحی متخصصانی مانند دکتر رنانی معمولاً نیازمند تغییرات بنیادین در سیاست‌ها و ساختارهای حکومتی است. این تغییرات ممکن است با منافع کوتاه‌مدت گروه‌های قدرتمند در تضاد باشد، بنابراین به جای پذیرش، با سرکوب مواجه می‌شود.
وقتی نقد از سوی فردی با جایگاه علمی و اجتماعی معتبر مطرح می‌شود، تأثیرگذاری آن بسیار بیشتر از نقدهای سطحی و بی‌اساس است. همین اعتبار و تأثیرگذاری می‌تواند برای حاکمیت حساسیت‌زا باشد.
در برخی موارد، نظرات دلسوزانه و سازنده به‌دلیل تفاوت در نگرش یا عدم توانایی حاکمیت در درک نیت خیرخواهانه، با تخریب یا مخالفت سیاسی اشتباه گرفته می‌شود. این مسئله باعث محدودسازی صاحب‌نظرانی می‌شود که در واقع، هدفشان کمک به بهبود شرایط است.
حکومت ممکن است نخبگان مستقل را به دلیل نداشتن وابستگی مستقیم به سیستم قدرت، غیرقابل اعتماد تلقی کند. این عدم اعتماد می‌تواند به بی‌توجهی به پیشنهادات دلسوزانه آن‌ها منجر شود.
بسیاری از نظام‌های حکومتی، به جای تمرکز بر ریشه‌یابی مشکلات و پیشگیری از بحران‌ها، تلاش می‌کنند تنها بحران‌های فوری را مدیریت کنند. نظرات افرادی مانند دکتر رنانی که بر تغییرات ساختاری و پیشگیری تأکید دارد، در چنین شرایطی مورد استقبال قرار نمی‌گیرد.


👇👇👇
#فرهیختگان راهی به رهایی