مطمئن بودم که میتونم اونجا پیدات کنم و دیدمت. گوشه‌ترین جایِ کافه ایستاده، تکیه زده به دیوارایِ آجری، نورِ نوشته‌هایِ نئون روی موهات تابیده و از سرما دستات رو توی جیبای نعنایی رنگ سوییشرتی که بهت هدیه داده بودم، فرو برده بودی. لحظه ای لبخند زدی و من، فراموش…