غروب خدایان

🔻سناریوی تجزیه شدن ایران🔻

تجزیه یک قطعه ی سرزمینی از یک کشور مستلزم پیش نیازهایی است که دو رکن اصلی آن عبارت هستند از:

1-اقبال عمومی و وسیع برای استقلال در میان ساکنان
2- حمایت و تایید جامعه ی جهانی برای پذیرش جابجایی در مرزهای بین المللی

پیش از احساس نگرانی نسبت به تجزیه ایران باید از خود بپرسیم که کدام قطعه سرزمینی از کشور ما دارای این پتانسیل ها برای جدایی هستند؟

به گذشته و تاریخ نگاه کنیم:

1-آیا تجزیه آذربایجان پس از خروج چکمه های سرخ اتحاد جماهیر شوروی دوامی آورد؟
آیا نه مگر آنکه پیش از رسیدن ارتش شاهنشاهی به آذربایجان خود مردم این منطقه تجزیه طلبان را قطعه قطعه کرده بودند؟

2-مگر برای تجزیه کردستان چه در دوران شاهنشاه محمدرضاشاه و چه در ابتدای حاکمیت فعلی تلاش های جدی و وسیعی نشد؟ چرا هرگز این تلاش ها شانس و اقبالی نداشتند؟

به جهان پیرامون خود نگاه کنیم:

1- سوریه: مگر همه ترسی که به ما القا می کنند این نیست که ایران سوریه نشود؟ مگر سوریه در این وضعیت ویرانی محض و از هم پاشیدگی سیاسی و اقتصادی و... تجزیه شده است؟ مگر کم هستند دار و دسته های قومیتی در سوریه؟

2-عراق: مگر کردستان دوست و یار نزدیک آمریکا در طی این سالها در عراق رفراندوم برگزار نکرد؟ مگر به نفع استقلال رای جمع نکرد؟ مگر کردهای عراق کم سلاح سبک و سنگین و تجربه برای جنگ دارند؟ پس چرا عراق تجزیه نشد؟ دلیل ساده آن این بود که نه آمریکا و نه اروپا و نه حتی روسیه و جامعه جهانی از این تجزیه  استقبال و آن را حمایت و تایید نکردند. ( حالا یک عده متوهم توقع دارند این را به پای سردار قزمیت سلیمانی بگذارند اما واقعیت چیز دیگری است.)

3-اسپانیا: مگر کاتالونیا این ثروتمندترین ایالت اسپانیا رفراندوم برگزار نکرد؟ بروید بخوانید و ریشه دار بودن آرزوی جمع بزرگی از مردمان این قطعه سرزمینی اسپانیا را در گذار تاریخ ببینید. با آن همه تلاش وسیعی که صورت گرفت مگر در نهایت اسپانیا تجزیه شد؟

قطعه ای که قصد جدایی دارد یا باید خود داری دسترسی مستقل به جهان بیرون باشد و یا آنکه کشوری در همسایگی آمادگی ضمیمه کردن آن را به خاک خود داشته باشد، کدام قطعه سرزمینی ما امروز پر از مردمانی است که حسرت جدایی از ایران را دارند؟ مگر نه آنکه تجزیه طلب های ما در هر گوشه تنها گروهک ها و دار و دسته های کوچک منفوری هستند؟

گیریم که جمهوری اسلامی برود و حالا یک گروه تجزیه طلب هم چند روزی در گوشه ای سر برآورد! مگر ارتش ایران با رفتن جمهوری اسلامی خواد مرد؟ مگر نیروی هوایی  دلاور و نیروی دریایی و زمینی ما مرده است؟ هر دار و دسته ای که در این فاصله پا را از حد خود خارج کند بلافاصله پس از تثبیت سیاسی کشور با چنان حجمی از آتش به آن دنیا خواهد رفت که آتش جهنم در برابر آن برایش خنکای صبح های زود تابستانی باشد!

و در پایان اینکه نه مگر آنکه این جمهوری اسلامی است که امروز ایران را به این مرز از هم پاشیدگی درانداخته است؟ مگر ما در سایه جمهوری اسلامی بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر جنگ و درافتادن به زیر سهمگین ترین بمب ها و قدرتمندترین بمب افکن های جهان قرار نگرفته ایم؟ آیا به راستی کار ما به اینجا رسیده است که اشغالگران ایران ضامن حفاظت از آن شده اند؟

امروز نه ترکیه و اران شمالی(کشور آذربایجان) جرات چشم داشتن به خاک ما را دارند و نه کردستان عراق منکوب شده شهامت پذیرش ضمیمه کردن خاک ایران به خود را دارد و نه پاکستان قصدی برای دست درازی به بلوچستان ما، همه ی دنیا به خوبی می دانند که به رفتن جمهوری اسلامی شیر بیشه ایران از بند آزاد شده و از یک وجب از خاک خود نخواهد گذشت.

نه کشورهای جهان و نه و همسایگان ما هیچکدام دل خوشی از حکومت کنونی ایران ندارند و هیچکدام نیز قصد ندارند که خود را در معرض خشم مردم ایران قرار دهند.

این سناریوی نظام و سگان کاسه لیس رژیم است که در مقابل خشم مردم ، حربه ترس از تجزیه را بجان مردمی انداخته که خود بخوبی واقفند که ملت ما به یمن آموزه های عصر پهلوی ، خون میدهد اما خاک نخواهد داد...!!!

حالا کیا باید مورد شماتت قرار بگیرند ؟

بنیانگذاران قانون اساسی آمریکا
هر یک نسخه هایی ازکتاب کوروش نامه گزنفون داشتند که مبنای آزادیهای فردی آن کشور شد.

سیاستمدار برای اینکه ارباب شود، خود را به عنوان خدمتکار نشان می دهد.

#چارلز_دوگل

در ایران توالت عمومی ها را
کعبه نامگذاری خواهیم کرد
و دستمال توالت ها را
برگ قرآن

#سیاست


‍ چه کسی رژیم‌هایی نظیر اسد و صدام حسین را تا دندان مسلح کرد؟

دهه‌های بیست تا پنجاه میلادی برای کشورهای مصر، سوریه، عراق و لبنان میان‌پرده‌ای کوتاه از صلح و آسودگی در تاریخ طولانی و خونبار خاورمیانه بود. مردم این کشورها معمولا از این دوران به عنوان عصر طلایی یا روزگار خوش نام می‌برند، همانگونه که اکثریت مردم ایران از "زمان شاه" یاد می‌کنند. پس از آن اما تندباد سیاهی که همان ناسیونالیسم چپگرا و غرب ستیز عربی باشد، این کشورها را درنوردید و مغاک سهمگین جنگ و کشتار و سرکوب زیر پای آنها دهان باز کرد.

اما این طوفان سیاه برای درهم پیچیدن طومار منطقه به یک عامل کمکی کلیدی نیاز داشت که او را مسلح کرده و دستش را از سلاح‌های سنگین و مدرن پر نماید. مصر و سوریه و عراق ( تا دهه هفتاد میلادی) پولی در بساط نداشتند. این اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که برای ضربه زدن به بلوک غرب و فلج کردن سیاست منظقه‌ای آن، حکومت‌های شبه فاشیست بعثی و ناصری را تا دندان مسلح کرده و سیل سلاح و جنگ‌افزار سنگین را به روی آنها گشود.

مطابق محاسبه ژنرال سعد شاذلی رئیس ستاد ارتش مصر در جنگ یوم کیپور، سلاح‌هایی که شوروی تنها تا سال هفتاد و سه به مصر، سوریه و عراق تحویل داده شامل هفت هزار تانک، هزار و هشتصد هواپیمای جنگی، هجده هزار قبضه سلاح توپخانه‌ای و صد و پنجاه شناور رزمی می‌شود. سلاح‌هایی که از سال هفتاد و سه تا پایان دهه هشتاد میلادی به سوریه، عراق و لیبی تحویل داده شده، قطعا از این میزان بیشتر بوده است.

این در شرایطی بود که شوروی نیمی از بهای سلاح‌ها را تخفیف می‌داد و برای نیمی دیگر به این کشورها وام بلند مدت پرداخت می‌کرد. بخش اعظم این وام‌ها هیچگاه بازپرداخت نشدند. سیاست مخرب و جنگ‌افروزانه امپراتوری شیطانی شوروی روند طبیعی موازنه قوا در منطقه را مختل نموده و رابطه طبیعی میان توسعه و رشد اقتصادی با قدرت نظامی را از میان برد. در نتیجه دیوانه‌های خون‌اَشامی همچون صدام، اسد و قذافی بدون آنکه مجبور باشند اولویت را به توسعه و رفاه کشورشان بدهند، همواره می‌توانستند مطمئن باشند که شوروی دست آنها را تقریبا به رایگان با انبوهی سلاح‌های سنگین پر خواهد کرد. در یک شرایط طبیعی و متوازن و بدون حضور امپراتوری جهنمی شوروی، عراق و سوریه و مصر و لیبی هرگز در شرایطی قرار نداشتند که بتوانند چندین جنگ منطقه‌ای به راه انداخته و میلیون‌ها نفر را به کام مرگ بکشند.

اما داستان چهار جنگ‌افزاری که در تصاویر قرار داده‌ام چیست؟ پس از شکست سریع و حیرت‌‌آور ارتش سوریه در جنگ سه روزه دره بقاع در سال هشتاد و دو که پیشتر دو بار در این صفحه درباره آن نوشته‌ام، رژیم اسد در وحشت و تزلزلی عمیق فرو رفت. تمام نیروی پدافند و جنگنده‌های آن با تکنولوژی جدید جنگ الکترونیک، فقط ظرف چند ساعت نابود شده بود. اسد را گویی صاعقه زده بود. او نمی‌دانست که چه اتفاقی افتاده یا این دیگر چه نوع جنگی است. زمانی که آندروپوف هنگام تشیع جنازه برژنف در مسکو او را بسیار آشفته دید، برایرحفظ تنها دوست باقیمانده شوروی در جهان عرب، به اسد قول داد که شوروی به خاطر سوریه، برای اولین بار خطوط قرمز محکم خود درباره عدم صدور برخی سلاح‌ها را شکسته و دمشق را با مدرن‌ترین سلاح‌ها که تا به حال به هیچ کشوری فروخته نشده مجهز خواهد کرد. پس از آن سیل تسلیحات مدرن به سوی رژیم اسد سرازیر شد و ارتش سوریه در اواخر دهه هشتاد میلادی قدرتمندترین دوران تاریخ حیاتش را تجربه کرد. در میان چهار سلاح ویژه به سوریه صادر شد که در لیست صادرات نبودند. شرایط به قدری خطیر بود که مسکو برای نخستین بار از قوانین محکم خود در زمینه عدم صدور سطوحی از جنگ‌افراز‌ها تخطی کرد: این چهار جنگ‌افزار عبارت بودن از موشک‌های بالستیک دقیق توچکا، راکت‌اندازهای توپخانه‌ای سنگین اوراگان، سیستم مدافند موشکی ارتفاع بالای سام یازده بودک و نسخه ویژه‌ای از جنگنده میگ بیست و سه با شناسه ام ال دی که به طور انحصاری برای ارتش شوروی طراحی شده بود.


╭─►🌐 @ghorobekhodayan
╰────────────

🟢 کریسمس یک #جشن_ایرانی است نه مسیحی

《 #بخش_دوم 》۲ #پایان

از دیگر مراسمی که در غرب و جهان مسیحیت رواج پیدا کرده ولی از آیین های ایرانی هستند باید از چند نمونه آن نام برد تا ایرانیان از گنجینه های فرهنگی خود آگاهی پیدا کنند.

روشن کردن سپندار (شمع ) در جشن‌ زاد روزها، یک آیین ایرانی است اروپاییان که این آیین را از ایرانیان آموختند و به راز و رمز آن آگاه نیستند. و از ارزش آتش‌ و ارجمندی آن در میان ایرانیان چیزی نمی‌دانند، نیاکان ما در چنین روزهایی هرگز سپندارهای روشن را با پُف کردن خاموش نمی کردند. آنها آتش را همواره می گذاشتند تا به خودی خود خاموش شود. نیاکان ما هنگام روبرو شدن با آتش و سپندارها دهان بند ( ماسک ) می زدند تا بر آتش ندمند، و آب دهانشان بر آتش پاک نیفتد، خاموش نکردن آتش المپیک ها از این المپیک به المپیک بعدی نیز از فردزهای نگهداری آتش در نزد ایرانیان بوده که یونانی ها آن را آموخته بودند . لباس سپید و سیاه عروس و داماد نیز یک اندیشه ایرانی است ، سپید نشان پاکیزگی و سیاه نماد بی رنگی است .

حلقه انگشتر دادن ( ژرفین) یک آیین بسیار کهن ایرانی به جا مانده از آیین مهری است ...... ما نمی‌دانیم این گونه آیین های زیبا را از جهانیان پس بگیریم ، ما می‌خواهیم جهانیان بدانند که در داد و ستدهای فرهنگی ایرانیان چه جایگاه والایی دارند.

ویل دورانت : تاریخ نگار مشهور یونانی در کتاب تاریخ تمدن جلد سوم برگردان حمید عنایت گواهی می دهد که بیست پنچم دسامبر هیچ پیوندی با زاده شدن عیسی ندارند، ولی مسیحیان چنین روزی را به نام زاد روز عیسی با نام کریسمس جشن می گیرند.
چگونگی این برداشت ها از زمانی رخ داد که آیین ایرانی میترائیسم در غرب رواج پیدا کرد و از سوریه تا اسکاتلند پرستشگاه هایی برای میترا برپا کرده بودند . که تا امروز بیش از صدوسی نیایشگاه مهری از زیر خاک بیرون کشیده شده است .

ویل دورانت: می نویسد عیسی هرگز نگفت روز ۲۵ دسامبر زاد روز اوست تا پیروانش آن را جشن بگیرند ، این روز را پیروان میترا صدها پیش جشن می گرفتند به نشان زاده شدن خورشید پس از شب طولانی یلدا نه فقط از آیین میترایی بلکه از آیین زرتشتی های ایران هم مراسمی به کلسیا راه یافت مانند زدن نان در جام می و دادن آن به دست مردم که آن را عشای ربانی هم می نامند.
در آیین زرتشتی موبدان نان و آب را می ستودند و آن دو را با افشره ی گیاهی به نام ( هوم ) می آمیختند و میخوردند. این آیین هنوز در میان زرتشتیان پابرجاست. صدها بعد مسیحیت همین معجون را با نام آب مقدس در کلیساهای کاتولیک بر سر و روی خود می مالند و می خورند .
بدون تردید می توان گفت کلیسای مسیح بر شالوده مهری گری و میترائیسم و دیگر آیین های ایرانی استوار شده است .

جشن روز ۲۵ دسامبر را به هر نامی که باشد به ایرانیان گرامی شاد باش گفته برای همه مردم جهان آرزوی بهترین ها را داریم.

https://t.center/ghorobekhodayan/4919
👆👆
#تاریخ_پیدایش_کریسمس


🔴 کریسمس یک #جشن_ایرانی است نه مسیحی

《 #بخش_اول 》۱

برگرفته از نوشته پژوهشگر و دانشمند نامدار #هومر_آبرامیان ، تنها مسیحی زاده آشوری که زرتشتی گردید و به فرهنگ ایران عشق می ورزید هومر آبرامیان زندگی خود را در راه بزرگداشت کوروش و زرتشت و فردوسی سه بزرگ فرهنگ و هویت دیرپای ایرانی گذاشته است و اینک با راه اندازی دانشگاه جهانی کوروش بزرگ کاری کرده است کارستان ،
جشن جهانی شده شب یلدا را به او و یارانش در دانشگاه جهانی کورش بزرگ شاد باش می گوییم.

۲۵ دسامبر روزی که به نام کریسمس در جهان مشهور شده است یک جشن ایرانی است که هیچ پیوندی با مسیحیت و عیسی مسیح ندارد.
چون پیش از پیدایش مسیحیت ایرانی ها در همین روزها درخت کاج را با ریشه های زرین به نشانه خورشید و رشته های سیمین به نشانه ماه و گذاشتن ستاره برفراز آن به نشانه ایزدمهر به زیبایی می آراستند ( امروز آن را #اورنمنت می نامند) و در کنار این درخت تزیین شده سرود می خواندند و پیشکشی های خود ( کادو ) را به هم دیگه می دادند و بسیار دیگر از مراسم و جشن ها در دنیای مسیحیت همه ایرانی اند. و پیوندی با مسیح ندارند.
کریسمس را یک آیین خجسته ایرانی است کلیسای کاتولیک از نیاکان کهن ما ( مهربان ) وام گرفته و آن را به نام زاد روز عیسی مسیح در جهان گسترش داده است . کریسمس همان شب #یلدای ما ایرانی ها است . که باید ایرانیان بیش از دیگر مردم جهان در گرامیداشت این شاد روز ایرانی که اینک بنام کریسمس جهانی شده است بکوشند و آن را بهتر از غربی ها جشن بگیرند ، بی دلیل نیست که ایرانی ها جشن کریسمس را از سال های دور و گذشته دوست می داشتند و در جشن های آن به همراه هم میهنان مسیحی خود در ایران شرکت می کردند اگر چه آن ها از تاریخچه این آگاهی نداشتند اما یک کشیش طبیعی و علاقه به آن داشتند که بی دلیل نبوده است ، و هم اکنون ایرانی هایی که ساکن غرب شده اند ( حتی در خود ایران ) بسیاری درخت کاج آذین می کنند و در پای آن پیشکشی هایی خود را می گذارند تا در سحرگاه روز بعد به همدیگر بدهند. این شوق و ذوق ایرانیان را برای شرکت در جشن های کریسمس شاید در میان هیچ ملت دیگری نتوان دید.

#بقیه_دارد

ما بد تربیت میشویم ، همه ی خرابیِ ما به گردن همین
خرافات است که از بچگی توی کله مان چپانده اند
و همه ی مردم را آن دنیایی کرده اند ؛

این دنیا را ول کرده ایم و فکر موهوم را چسبیده ایم ،
نمیدانم کی از آن دنیا برگشته که خبرش را برای ما آورده ؛

از توی خشت که می افتیم برای آخرتمان گریه می کنیم ،
تا بمیریم ؛ این هم زندگی شد ...؟

#صادق_هدایت

دوستان دلسوز و ارجمندی هستند که ما را تشویق به داشتن زبانی آرامتر و فاخرتر در نوشتن می کنند ، از آنسو دوستان خواننده دیگری هستند که زبان ما را در برابر #غول خرافات و #بختک اسلام به اندازه کافی کوبنده و خُرد کننده نمی دانند.
در نوشتارهای آینده نوشتارهای را منتشر می کنیم که بارزی از تندی و عصبانیت باشد تا شما راضی .

اصالت خاص رازی اندیشمند ایرانی
در این است که ۸ قرن پیش از اروپای،
ولتر و هگل ،مخالفت خود را با ادیان
ابراز کرده است .

#پاول_کراس : خاورشناس برجسته آلمانی

ما همه بی دین و بی خدا به دنیا
می آییم تا این که یک نفر شروع
می کند دروغ گفتن به ما !

یا ما باید وضع مان را با اسلام
امروز روش کنیم یا بگذاریم
فرزندانمان خیلی سخت تر در
آینده به مقابله با آن بپردازد .

هرگاه زنده هامان نتوانند کار خود پیش ببرند بجای تلاش بیشتر رو به سوی مردگان می آوردیم! مذهبی هامان شب و روز به دنبال حسین و علی هستند که بیمارشان را شفا بدهد و یا بدهکاریهایشان را ادا کند . سیاسی هامان هم که از نجات دادن ایران ناامید شده اند رو به سوی #رستم_دستان #کوورش آورده اند و از و نام نیک او مدد می خواهند تا به یاری شان بیاید ما به همین دلیل عقب مانده ایم که بجای زنده ها دنبال مردهاییم.

ویدیوی منتشر شده در رسانه‌های اجتماعی نشان می‌دهد که گروهی از مداحان شعری را با محتوای «کوروش آسوده بخواب که ما بیداریم، ما شیر بچه‌های حیدر کراریم» می‌خوانند.
این درحالی است که نیروهای حکومتی جمهوری اسلامی در بسیاری از مناسبت‌ها با برقراری جو سنگین امنیتی مانع از تجمع و حضور شهروندان در آرامگاه کوروش می‌شوند و اشاره به تاریخ ایران باستان، از سوی حکومت همواره با انتقاد همراه بوده است.

❌ سپاهی ، بسیجی کمتر خشتک مالی ، بیضه مالی کوروش کنید .

دختر نه در دوران جاهلیت و نه بعد از آن هرگز در شمود صفت (  "ابتر" ) قرار نمی گرفته اند.

از خوانندگان گرامی و علاقمند تقاضا دارد که به هر فرهنگ لغت معتبر، چه عربی و چه فارسی، که در اختیار دارند مراجعه نمایند تا اینکه صدق این مدعا ثابت گردد.
بطور نمونه در لغت نامه #دهخدا در مقابل کلمه "ابتر" چنین میخوانیم:  #مرد بی فرزند - بی عقب - بلا عقب - #بی فرزند شده - کسی که فرزند و خلیفه ندارد" و همانطور که گفته شد هرگز مرد دختر دار را «ابتر» یعنی بلا عقب نمی گفته اند.

اما ایمن (برکه) پس از درگذشت عبید خزرجی با زید بن حارثه غلام خدیجه ازدواج کرده و از این ازدواج نیز صاحب پسر دیگری شده است بنام اسامه.
(زید غلام خدیجه هم با خدیجه روابط داشته و هم سپس به همسری برکه که هر دو نفر زنان پیامبر بوده اند ازدواج میکند، چه خصوصیتی در این مرد بوده! )

در هر حال، همانطور که گفته شد دلایل و شواهد موجود نشان میدهد که سن ام ایمن در همان حدود سن محمد و یا چند سالی کمتر (و یا به احتمال ضعیف، کمی بیشتر) بوده است.

مهمترین شواهد ما این است که (به موجب اغلب تواریخ معتبر اسلامی و نیز لغت نامه دهخدا مقابل نام اسامه بن زید) یعنی پسر دوم ام ایمن (برکه) در زمان رحلت محمد در حدود ۱۸ سال از سنش میگذشته است و چون جوانی مدبر و شجاع بوده لذا از سوی محمد در چند روز قبل از فوتش به فرماندهی سپاهی که جهت جنگ با کفار و نیز خونخواهی و انتقام قتل تعدادی از مسلمانان سرشناسی از جمله زید بن حارث پدر اسامه به موته (نزدیک دمشق) اعزام میشده اند منصوب شده است.

چون سن محمد در زمان فوت در حدود ۶۳ سال بوده به این جهت اسامه بن زید که در حدود ۱۸ سال داشته تقریبا ۴۵ بزرگتر بوده است.

به عبارت دیگر میتوان به این نتیجه رسید که محمد در زمان تولد اسامه در حدود ۴۵ سال داشته و نیز میتوان دریافت که مادر اسامه یعنی همان برکه یا ام ایمن کنیز سابق محمد هم هنوز در این زمان در سن باروری قرار داشته و به دوران یائسگی نرسیده بوده است.

محمد در سن ۲۵ سالگی با خدیجه که در آن زمان ۴۰ سال سن داشت ازدواج کرده است.
(ابن سعد طبقات کبری 14/8، البلاذری 406/1، سیرت رسول الله عربی، ابن هشام 124/1)

محمد در سن 40 سالگی به بعثت رسیده است، یعنی 15 سال از ازدواج او با خدیجه میگذشته است،
بنابر این در زمان بعثت، خدیجه 55 سال سن داشته است.
(سیرت رسول الله عربی، ابن هشام، 153/1، حیوه القلوب، ملا محمد باقر مجلسی پوشینه دوم برگ 257)

فاطمه به گواهی امام صادق در روز بیستم جمادی الثانی در سال پنجم پس از بعثت (8 سال قبل از هجرت) به دنیا آمده است.
(دلائل الامامه / 10)، اصول کافی در مورد ولادت فاطمه نوشته است «ولدت بعد النبوه به خمس سنین و بعد الاسراء بثلاث سنین»،
یعنی فاطمه پنج سال پس از نبوت و سه سال بعد از معراج بدنیا آمد
(اصول کافی ص 123)، مروج الذهب مسعودی نیز دقیقاً همین نظر را داشته است و علامه مجلسی از علمای بزرگ تشیع نیز این را پذیرفته است
(جلاء العیون، ص 82، حیوه القلوب، ملا محمد باقر مجلسی پوشینه دوم برگ 104)،
شیخ عباس قمی نیز این را تایید کرده است (منتهی الآمال پوشینه 1 برگ 129)

یک جمع و تفریق بسیار ساده مارا به این نتیجه میرساند که خدیجه در هنگام بدنیا آوردن فاطمه باید حدود 60 سال سن میداشت .

(اگر محمد صاحب فرزند نمیشده پس مسئله سید و این حضرات چگونه توجیه میشود...؟ )
برگرفته از کتاب همسران محمد کنیزان و موهوبات