#سیاست ‍ چه کسی رژیم‌هایی نظیر اسد و صدام حسین را تا دندان مسلح کرد؟ دهه‌های بیست تا پنجاه میلادی برای کشورهای مصر، سوریه، عراق و لبنان میان‌پرده‌ای کوتاه از صلح و آسودگی در تاریخ طولانی و خونبار خاورمیانه بود. مردم این کشورها معمولا از این دوران به عنوان عصر طلایی یا روزگار خوش نام می‌برند، همانگونه که اکثریت مردم ایران از "زمان شاه" یاد می‌کنند. پس از آن اما تندباد سیاهی که همان ناسیونالیسم چپگرا و غرب ستیز عربی باشد، این کشورها را درنوردید و مغاک سهمگین جنگ و کشتار و سرکوب زیر پای آنها دهان باز کرد. اما این طوفان سیاه برای درهم پیچیدن طومار منطقه به یک عامل کمکی کلیدی نیاز داشت که او را مسلح کرده و دستش را از سلاح‌های سنگین و مدرن پر نماید. مصر و سوریه و عراق ( تا دهه هفتاد میلادی) پولی در بساط نداشتند. این اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود که برای ضربه زدن به بلوک غرب و فلج کردن سیاست منظقه‌ای آن، حکومت‌های شبه فاشیست بعثی و ناصری را تا دندان مسلح کرده و سیل سلاح و جنگ‌افزار سنگین را به روی آنها گشود. مطابق محاسبه ژنرال سعد شاذلی رئیس ستاد ارتش مصر در جنگ یوم کیپور، سلاح‌هایی که شوروی تنها تا سال هفتاد و سه به مصر، سوریه و عراق تحویل داده شامل هفت هزار تانک، هزار و هشتصد هواپیمای جنگی، هجده هزار قبضه سلاح توپخانه‌ای و صد و پنجاه شناور رزمی می‌شود. سلاح‌هایی که از سال هفتاد و سه تا پایان دهه هشتاد میلادی به سوریه، عراق و لیبی تحویل داده شده، قطعا از این میزان بیشتر بوده است. این در شرایطی بود که شوروی نیمی از بهای سلاح‌ها را تخفیف می‌داد و برای نیمی دیگر به این کشورها وام بلند مدت پرداخت می‌کرد. بخش اعظم این وام‌ها هیچگاه بازپرداخت نشدند. سیاست مخرب و جنگ‌افروزانه امپراتوری شیطانی شوروی روند طبیعی موازنه قوا در منطقه را مختل نموده و رابطه طبیعی میان توسعه و رشد اقتصادی با قدرت نظامی را از میان برد. در نتیجه دیوانه‌های خون‌اَشامی همچون صدام، اسد و قذافی بدون آنکه مجبور باشند اولویت را به توسعه و رفاه کشورشان بدهند، همواره می‌توانستند مطمئن باشند که شوروی دست آنها را تقریبا به رایگان با انبوهی سلاح‌های سنگین پر خواهد کرد. در یک شرایط طبیعی و متوازن و بدون حضور امپراتوری جهنمی شوروی، عراق و سوریه و مصر و لیبی هرگز در شرایطی قرار نداشتند که بتوانند چندین جنگ منطقه‌ای به راه انداخته و میلیون‌ها نفر را به کام مرگ بکشند. اما داستان چهار جنگ‌افزاری که در تصاویر قرار داده‌ام چیست؟ پس از شکست سریع و حیرت‌‌آور ارتش سوریه در جنگ سه روزه دره بقاع در سال هشتاد و دو که پیشتر دو بار در این صفحه درباره آن نوشته‌ام، رژیم اسد در وحشت و تزلزلی عمیق فرو رفت. تمام نیروی پدافند و جنگنده‌های آن با تکنولوژی جدید جنگ الکترونیک، فقط ظرف چند ساعت نابود شده بود. اسد را گویی صاعقه زده بود. او نمی‌دانست که چه اتفاقی افتاده یا این دیگر چه نوع جنگی است. زمانی که آندروپوف هنگام تشیع جنازه برژنف در مسکو او را بسیار آشفته دید، برایرحفظ تنها دوست باقیمانده شوروی در جهان عرب، به اسد قول داد که شوروی به خاطر سوریه، برای اولین بار خطوط قرمز محکم خود درباره عدم صدور برخی سلاح‌ها را شکسته و دمشق را با مدرن‌ترین سلاح‌ها که تا به حال به هیچ کشوری فروخته نشده مجهز خواهد کرد. پس از آن سیل تسلیحات مدرن به سوی رژیم اسد سرازیر شد و ارتش سوریه در اواخر دهه هشتاد میلادی قدرتمندترین دوران تاریخ حیاتش را تجربه کرد. در میان چهار سلاح ویژه به سوریه صادر شد که در لیست صادرات نبودند. شرایط به قدری خطیر بود که مسکو برای نخستین بار از قوانین محکم خود در زمینه عدم صدور سطوحی از جنگ‌افراز‌ها تخطی کرد: این چهار جنگ‌افزار عبارت بودن از موشک‌های بالستیک دقیق توچکا، راکت‌اندازهای توپخانه‌ای سنگین اوراگان، سیستم مدافند موشکی ارتفاع بالای سام یازده بودک و نسخه ویژه‌ای از جنگنده میگ بیست و سه با شناسه ام ال دی که به طور انحصاری برای ارتش شوروی طراحی شده بود. ╭─►🌐 @ghorobekhodayan ╰────────────