[ فرشاد توکلی | 𝐹𝘢𝑟𝘴ℎ𝘢𝑑 𝑇𝘢𝑣𝘢𝑘𝘬𝑜𝘭𝑖 ]

Channel
Logo of the Telegram channel [ فرشاد توکلی | 𝐹𝘢𝑟𝘴ℎ𝘢𝑑 𝑇𝘢𝑣𝘢𝑘𝘬𝑜𝘭𝑖 ]
@farshadtavakoli2Promote
568
subscribers
نوشته‌ها، موسیقی‌ها، فعالیت‌ها و اطلاعات تدریس آنلاین. Musics, Writings and Online Teaching Information of Farshad Tavakkoli. Connect Me: @ftvk48 https://zil.ink/farshadtavakkoli
در روزهای ۲۰ و ۲۱ آبان‌ماه، دفتر اول (دستگاه همایون) ردیف میرزا عبدالله به روایت و دست‌نویس ابوالحسن صبا، در مشهد و تربت حیدریه، به گروهی از علاقه‌مندان معرفی شد. برگزاری این برنامه‌ها مدیون همّت موسیقی‌دان و هنرمند گرامی احسان انوریان و دوستان پرمهر دیگری چون نوید اخگر و همکاری جهاد دانشگاهی مشهد با خانهٔ پایور بود. جناب انوریان و دیگر دوستان عزیز حقیقتاً از همدلی و صفا و محبت و یاری مضایقه نکردند، که امیدوارم ــ به سهم خود ــ بتوانم قدردان‌شان باشم. همچنین، هنرمندان گرامی محمدعلی مستشارنژاد (سنتور)، مهدی اسکندری (نی)، محمد علیشاهی (تار) و محمد جهانشیری (دوتار) نشست‌ها را به هنر نوازندگی خود آراستند.
من، در فرصت‌هایی که در کنار دیگر همکاران برای صحبت از جنبه‌های قابل‌توجه کتاب داشتم، از ارتباط ادراک تاریخیِ عصرجدید با مفهوم «سند تاریخی» و نیز کنش منتج از این ادراک در تقابل با آنچه عصر پیشامدرن می‌توان نامید صحبت کردم و سعی کردم توجه حاضران را به کتاب از این منظر جلب کنم. مجموع این دو گفتار را در آینده در این کانال به انتشار خواهم رساند.
فرشاد توکلی
ادامه از 👆🏼 «بگذاریم امیر امیر باشد، پدر پدر و انسان انسان»

حق با خردمند چینی است. اما لازم است که گفتهٔ حکیم را از وجه عاملیتِ آن به تأمل بگذاریم تا میزان اهمیت و تأثیر آن را دریابیم. یعنی توجه کنیم به آنچه با تخطی از این اصل یا با رعایت این نکته به جهان می‌افزاییم. در این معنا، «جهان» از همین لحظه و در همین یک‌قدمی شروع و پایان می‌یابد. پس، تأمل کنیم در شکلی که به جهان می‌دهیم وقتی مثلاً با گفتنِ «امیر» سرباز را مراد می‌کنیم و یا از «دوستی» می‌گوییم تا گُرده‌ای را برای بهره‌کشی آماده‌تر کنیم. همچنان که فیلسوفان و جامعه‌شناسان متذکر شده‌اند، «گفتن» (و، پس، نگفتن) خود یک عمل است. با چنان گفتنی که خردمندِ افسانه‌ای چین ما را از آن بر حذر داشته است، با مخرب‌ترین شکل، دست در کار تیره و تار کردن زمانه و امور زمانه، محیط کار یا جامعه هستیم. سادگیِ صراحتْ جامعهٔ خوکرده با تاری جهانِ زبان (جهانی که با زبان آفرینش می‌یابد) را می‌ترساند؛ به‌همش می‌ریزد. آدمِ اُخت به این تیرگی، در خودبینی و خودشیفتگیِ ناشی از عادت به کوری و تاریکی، به‌هروله، علیه روشنای سادگیِ صراحت یارگیری می‌کند. زیرا سادگی صراحت مجال پیله تنیدن به گِرد واژه‌ها و معناها برای فرار از پذیرش مسئولیت گفته‌ها را نمی‌دهد. زیرا وامی‌داردش به پاسخ روشن و فصیح، که برایش ترسناک است. سادگیِ صراحت افشای کاهلی و بی‌مسئولیتی اوست در قبال جهانی که با هر کلمه چراغی را در آن خاموش ساخته است. پس، هرچند همیشه از «عبارت بهتر»، «نکتهٔ درست‌تر» و از بازگفتن و دست‌وپا کردنِ تعبیر جدید برای واژه‌ها حرف می‌زند، اما تنها کاری که می‌کند کشتنِ شمع واژه‌هاست و ستردن محیط از اعتماد و امید. بگذاریم امیر امیر باشد، پدر پدر و انسان انسان.

فرشاد توکلی
▪️
بگذاریم امیر امیر باشد، پدر پدر و انسان انسان
فرشاد توکلی


کارل یاسپرس، فیلسوف برجستهٔ آلمانی، جایی در کتابی درباره و به نامِ کنفسیوس، از او چنین نقل‌قول می‌کند:
«از کنفوسیوس پرسیدند: ’برای رهایی از روزگاری مشئوم [سخت و سیاه] چه تدابیر عاجلی باید اندیشید؟‘ او این جواب حیرت‌آور را داد: ’باید کاری کرد که واژه‌ها در معنای درست خود به کار روند. باید محتوای آن‌ها را دریافت. بگذارید امیر امیر باشد، پدر پدر، و انسان انسان. اما مدام به زبان خیانت می‌شود، و واژه‌ها دیگر با مدلول خود مطابقت ندارند. هستی و زبان از یکدیگر جدا می‌شوند […]. وقتی زبان آشفته گردد، همه چیز دچار آفت می‌شود. ’وقتی کلمات (نام‌گذاری‌ها و مفاهیم) دقیق نباشند، حکم‌ها روشن نیست، کارها رونق نمی‌گیرد، مجازات‌ها به‌جا اعمال نمی‌شوند و مردم سر از کارها درنمی‌آورند. از این رو، انسان آزاده واژه‌ها را چنان برمی‌گزیند که هیچ ابهامی پیش نیاید، و حکم‌های خود را به صورتی درمی‌آورد که بتوان بی‌دودلی آن‌ها را به عمل درآورد. انسان آزاده کمترین ابهامی را در سخنان خود برنمی‌تابد‘». (کارل یاسپرس. ۱۳۸۸. کنفوسیوس، ۴۸-۴۹. تهران: خوارزمی)

ادامه در فرستهٔ بعد 👇🏼
یک کشورْ نوح، یک کشتی از خواب و خاطره
در پاسخ به این پرسش که چرا می‌توان ای ایران را همچنان خواند و دوست می‌داشت.
از: فرشاد توکلی
در مجلهٔ تجربه، شمارهٔ ۳۴، مهر ۱۴۰۳، صفحات ۱۲۶ و ۱۲۷.
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
گزارش تصویری مراسم معرفی کتاب ردیف میرزا عبدالله، روایت و دست‌نویس ابوالحسن صبا
۱۴ تیرماه ۱۴۰۳

https://t.center/farshadtavakoli2
▪️
#معرفی

گروهی از دانشجویان دانشکدهٔ ریاضی، آمار و علوم کامپیوترِ دانشگاه تهران، به راهنمایی و سرپرستی دکتر باقر باباعلی، بر آن‌اند تا پژوهش در عرصهٔ پردازش رایانه‌ایِ موسیقی کلاسیک ایران را تسهیل کنند. آنها این کار را با طراحی و ساخت یک باتِ (BOT) تلگرامی که رابط بین گروه پژوهشی و کاربران و علاقه‌مندان عمومی این موسیقی است انجام داده‌اند. کاربر علاقه‌مند می‌تواند از طریق این بات نمونه‌های صوتی‌یی که گروه پژوهشی در نظر گرفته است را بشنود و، با پاسخ دادن به پرسش‌های سادهٔ مربوط به هر نمونه، گروه پژوهشی را در طراحی سامانه‌ای خودپو و هوشمند که می‌تواند نمونه‌های صوتی این موسیقی را، از طریق «برچسب» زدن بر هر اثر، به شیوه‌های گوناگون طبقه‌بندی کند یاری رساند.

❗️توجه
معرفی این سامانه در این ترعه صرفاً با انگیزهٔ حمایت از یک پروژهٔ علمی است. مسلماً، توجه به احتیاط‌های لازم در زمینهٔ حفظ حریم شخصی و نیز امنیت محیط‌های مجازی با خود علاقه‌مندان است. نشانی تلگرامی این بات از این قرار است: @PersianMIRbot

فرشاد توکلی

▪️
روز، امروز، شب است

این یادداشت به درخواست نشریهٔ هنرهای تصویریِ حرفه: هنرمند و به بهانهٔ مجموعه‌عکس‌هایی که از عکس‌خانهٔ کاخ گلستان در فضای مجازی بین ایرانیان پخش شد نوشته شده است. در آن کوشیده‌ام، به‌نحوی، هم به تغییری که از تاریخ آن عکس تا کنون در رابطهٔ موسیقی‌دان ایرانی با جامعه رخ داده و هم به آنچه باید برای آینده فراهم ساخت اشاره کنم. از دوستان و دست‌اندرکاران این نشریه برای این فرصت سپاسگزارم.

فرشاد توکلی

▪️
Media is too big
VIEW IN TELEGRAM
دیدار و گفت‌وگو با استاد #مجید_کیانی درباره‌ی کتاب ردیف میرزاعبدالله، دست‌نویس و روایت ابوالحسن صبا.

#ردیف_میرزاعبدالله_است
#ابوالحسن_صبا #موسیقی_ایرانی #خانه_پایور
@payvar_foundation
Telegram Center
Telegram Center
Channel