اتووود

شهر خطیِ پیتر آیزنمن و مایکل گریوز؛ یوتوپیا به مثابه خلا عمودیِ ممتد🔻

🔍ایده ی شهر خطی پیتر آیزنمن و مایکل گریوز سعی در بازسازی الگوهای ابتدای قرن بیستمیِ یوتوپیاگراهای کانستراکتیویست روسیه شوروی بر مدار شهرسازی پیوسته داشت، شهری که از ساحل غربی بوستون اغاز و تا واشنگتن دی سی امتداد پیدا می کرد. آنها برای قرارگیری این ابرسازه، یک خلأ شهری خاص به طول 22 مایل در ایالت نیوجرسی را انتخاب کردند. شهر خطی توسط نوارهای بزرگ افقی تعریف شده است: یکی لایه از آنها به کاربری های صنعتی و دیگری به کابری های مسکونی، دفاتر و فروشگاه ها اختصاص یافته است. این طرح پیشنهادی، برخلاف غالب ایده های آرمانشهری، از نظر ماندگاری و واقع بینی در چارچوب های واقع بینانه ای نسبت به شهر و فرهنگ ایالات متحده تعریف می شود، ایده ی شهر خطی پیتر آیزنمن و مایکل گریوز از ان رو دارای اهمیت است که بر مبنای یک زیرْساخت بزرگ که پروژه را پشتیبانی می کند، تعریف شده و حمایت می شود، از این منظر این دو به ایده ی رینر بنهام در کتاب "لس آنجلس؛ معماری چهار اکولوژی" وفادار مانده اند، ایده ای که در تفکرات اندیشمندان معاصرتری همچون بنجامین برتون و کلر استرلینگ نیز نمودی واضح دارد.

📌یادداشت کامل "شهر خطیِ پیتر آیزنمن و مایکل گریوز؛ یوتوپیا به مثابه خلا عمودیِ ممتد " را به همراه تصاویر بیشتر با برگردانی از جواد ماه صفت بر اتووود 🔺مطالعه فرمایید.

#پیتر_آیزنمن #مایکل_گریوز #شهر_خطی #شهر_آینده #سوریا_ایماتا #یوتوپیا #کانستراکتیویسم #یوتوپیا_امریکا #معماری_به_مثابه_زیرساخت #رینر_بنهام #لس_انجلس_معماری_چهار_اکولوژی #بنجامین_برتون #کلر_استرلینگ #وید_عمودی #معماری_بزرگ_مقیاس #اتووود_برگردان #جواد_ماه_صفت
@etooodchannel

۱۸ آموزه ی قرنطینه شهری در وضعیت جهانْ گیریِ کرونا به روایت بنجامین برتون🔻

🔍. . . برای اولین بار در چین و در حال حاضر در هر شهری تا حدی که قابل تحمل باشد، برنامه سیستم های توزیع در حال نگهداری بافت جامعه استرس زده به صورت سالم و بی عیب است. در پاسخ به ویروس، فروشگاه ها بسته شده اند، خیابان ها خالی است و با این وجود زندگی ادامه دارد. صد ها میلیون نفر از محبوس شده ها بر قرنطینه خانگی اصرار دارند و از غذاهایی که توسط اپلیکیشن ها به درب منزل ارسال می کنند می خورند. با رله های سفارش خودکار، تعدادی از مدیران سیستم ها و پیک ها در حال به حرکت در آوردن دنیا هستند در حالی دولتمردان از این کار عاجزند. با این کار زنجیرهای اتوماسیون به یک حوزه عمومی اضطراری تبدیل شده اند. بعضی اوقات اتوماسیون یک لایه مجازی شکننده در بالای شهر تنومند نیست بلکه برعکس است . . .

📌متن کامل مقاله "18 آموزه ی قرنطینه شهری در وضعیت جهانْ گیریِ کرونا به روایت بنجامین برتون" را با برگردانی از بهمن شیخی بر اتووود 🔺مطالعه فرمایید، یادداشتی که بنجامین برتون هوشمندانه، تلاش نمی کند آینده را پیش بینی کند، بلکه صرفا می گوید، کدام توپوس های وضعیت معاصر به آینده رسوخ خواهند کرد و تحت شمول تطبیق پذیری هوشمند، احتمالا، بخشی از آپارتوس آینده خواهند بود.

#بنجامین_برتون #معماری_فاجعه #معماری_بی_خانمانی #معماری_اقتصاد #معماری_اپیدمی #معماری_خانه #نظریه_معماری #معماری_حوزه_عمومی #حوزه_عمومی #ویروس_کرونا #پسا_کرونا #اپیدمی #قرنطینه #ناسیونالیسم #توتالیتاریسم #نئولیبرالیسم #سوسیالیسم #کمونیسم #امپریالیسم #سرمایه_داری

@etooodchannel

فرودگاه ها چه چالش هایی بر فهم ما از مرز، رابطه بیرون و درون، رابطه شهر با بیرون شهر، رابطه کشور با کشور، حریم خصوصی، رابطه غریبه تازه وارد با ساکنان پیشین، فضای استراحت، مکان، روابط اجتماعی ادم هایی که شهروندی شان در فرودگاه تقریبا فاقد معناست، گذر زمان و البته تداخل های زمانی، کنترل بدنی، هویت، پول ملی، فضاهای داخلی بزرگ مقیاس، ایستادن و فیزیک بدنی فرد ایستاده، حرکت های بعضا طولانی انسان پیاده، نسبت میان انسان و ارتفاع های صنعتی، فضاهای چند زبانه، معماری افقی، امکان خوابیدن، خوابیدن در میان دیگران و گونه شناسی خوابیدن و . . . نهادینه می کنند؟
ایا همچنان می توان فرودگاه را جایی دانست که بتوان در گوشه ای از ان نشست و نوشت یا خواند یا انکه نزدیک شدن اتمسفر فرودگاه به ازادراه ها و سالن های انتظارِ فراْبزرگْ مقیاس امکان کنشِ فکر را از ان صلب کرده است؟ ایا فرودگاه همچنان محل عبور از مرز است یا به محل بازگرداندن غریبه ها به مرزهای بعضا ناامن خودشان تبدیل شده است؟ آیا فرودگاه صرفا محل همْ رسش غریبه ها و پخشایش مجدد ان ها در شبکه در هم تاب خورده ارتباطات جهانی است یا انکه میدانی است اجتماعی روی مرز برای استقبال از کسانی که قرار نیست از مرز بگذرند؟
تبلور تمامی این چالش ها و پرسش ها موجب شده است که متفکرین متفاوت نگاه های متنوعی به فرودگاه داشته باشند، رم کولهاس فرودگاه را برای کاسموپلیتن ها همچون خانه ای با سالن انتظار بزرگ می بیند که بایستی بدان احساس تعلق کنند، چرا که به یک الیت متحرک تعلق دارند، در مقابل مارک اوژه فرودگاه را حد نهایی بازی اشفته هویت و رابطه می خواند و امکان های هویتی بی نهایت محدودی برای فرودگاه متصور می شود، این در حالی است که بنجامین برتون فرودگاه را میدان مبارزه ی هویت های اقلیتی می داند، حوزه عمومی در فضای داخلی که مرز را به میدان بدل می کند و این امکان را فراهم می اورد که مسائل اقلیت هایی همچون مهاجران و کارگران به بحران و اختلال در مناسباتِ جهانِ از درون مرتبط بدل شود.
پل ویریلیو نیز، در یک نگاه آینده نگرانه، شهرهای اینده را فرودگاه هایی می داند که ادم ها را، بر فراز زمین، جا به جا می کنند، ادم هایی که معلوم نیست چه نسبتی با شهر زیرپایشان دارند، اما انچه مشخص است انکه این شهرها انچنان درگیر مولفه های مشترک ژنتیکی شده اند که تفاوت محسوسی با هم ندارند، ان ها همچون شهرهای بلید رانری در هاله ای ابی، قهوه ای و قرمز محو شده اند و فقط "ورود به و بازگشت از" انهاست که اهمیت دارد، شهرهایی که ایتالو کالوینو در کتاب شهرهای نامرئی با تاکید بر نقش فرودگاه در شکل گیری شان، اینگونه توصیفشان می کند:
"اگر به محض رسیدن به تروده، اسم شهر را که با حروف بزرگ نوشته بودند نمی خواندم، یقین می کردم به همان فرودگاهی پا گذاشته ام که از عزیمت کرده ام، حومه هایی که از میانشان گذشتم، با همان خانه های زرد و سبزکمرنگ، با انهای دیگر تفاوتی نداشتند. . . اولین باری بود که به تروده می امدم، اما هتلی را که اتفاقا به ان وارد شدم از قبل می شناختم. . .
از خودم پرسیدم: چرا باید به تروده بیایم؟ . . . گفتند: می توانی هر وقت بخواهی با اولین پرواز برگردی، اما به تروده دیگری وارد خواهی شد، که نقطه به نقطه اش عینا شبیه به همین خواهد بود. دنیا پوشیده از یک تروده واحد است، که اغاز و انجامی ندارد و تنها فرودگاهش نام عوض می کند."

#پل_ویریلیو
#رم_کولهاس
#مارک_اوژه
#بنجامین_برتون
#ایتالو_کالوینو
#ترانه_یلدا
@etooodchannel

اعتراض کارکنان فرودگاه ها، اعتصاب خلبانان، حمله داعش به فرودگاه آتاتورک، حضور شهروندان اروپایی در فرودگاه برای خوش آمدگویی به پناهجویان خاورمیانه ای، حضور اعتراضی ساکنان امریکا برای اعتراض به فرمان مهاجرتی دونالد ترامپ در سالن های انتظار فرودگاه ها، همگی یاداور این واقعیت اند که فرودگاه دیگر ان نامکانی نیست که مارک اوژه از ان سخن می گفت، بلکه بیشتر بخشی از فضای جریان هایی است که مانوئل کاستلز بدان ها اشاره دارد، تعبیر تازه ای از حوزه عمومی که به موازاتْ توپوس مقاومت هم هست، میدان جنگی است که تعبیر تازه ای از مرز جغرافیایی ارائه می دهد.
#بنجامین_برتون
#مارک_اوژه
#نامکان
#فضای_جریان_ها
#مانوئل_کاستلز
@etooodchannel