کـآلبدِسبز؛

چطور می‌توانی از بودن در قلّه کوه خوشحال باشی ، اگر اول عمیق‌ترین دره را ندیده باشی؟

تردید نکن که نوری هست ، شاید آنچنان نباشد که گفته‌اند ، اما آن‌قدر هست که از پسِ تاریکی‌ات بربیاید.

سلام بر آنان که بی حساب از ترس ها،تاریکی ها و سیاهی هایم‌ برایش گفتم و باز هم مرا شجاع پرنور و پر رنگ دیدند

سوگند به برگ برگِ افتاده به خاک، یك روز دوباره سبز بر می‌خیزیم اما نمیدانم آن روز کِی فرا میرسد

به ازای هر کسی که فکر می‌کنه تو خیلی ساکتی ، یک نفر هست که فکر می‌کنه تو شنونده خوبی هستی. به ازای هر کسی که فکر می‌کنه تو وابسته ای، یک نفر هست که فکر می‌کنه چقدر خوبه که اینقدر به دیگران اهمیت میدی.به ازای هر کسی که فکر می‌کنه تو چقدر عجیبی،یک نفر هست که فکر می‌کنه تو چقدر شجاعی که خودت هستی و خاصی.به ازای هر کسی که فکر می‌کنه تو خیلی حساسی، یک نفر هست که بهت احترام می‌ذاره که برای احساساتت ارزش قائلی.چیزی که ممکنه از نظر یک نفر ویژگی منفی به حساب بیاد،از نظر فرد دیگه ای یه توانایی خارق‌العاده هست.اجازه نده نظرات منفی دیگران تورو تبدیل به چیزی کنن که نیستی.تو همینجوری که هستی با ارزشی

و اما عزیزِ من، کنار شما، تمام خاکستر های من رنگ امید به خود می‌گیرد.

بگذار
به تو فکر کنم
و دلتنگت باشم
به خاطر تو گریه کنم و بخندم
و فاصله‌ی وهم و یقین را بردارم...
-نزار قبانی

«من یک رویاپردازم. آن‌قدر از زندگیِ واقعی، چیزهای کمی می‌دانم که نمی‌توانم چنین لحظاتی را در رویاهایم دوباره مرور نکنم؛ چرا که این لحظات، چیزهایی هستند که بسیار به ندرت تجربه‌شان کرده‌ام. من تمام شب، تمام هفته، تمام سال را درباره تو رویاپردازی خواهم کرد.»

فئودور داستایوفسکی؛

ما را پس از خزان بهاری دگر است

و اما یادت نرود عزیزم؛
من همیشه شانه‌ام را برای تکیه کردن تو، آغوشم را برای غم ها و خستگی هایت، و چشم هایم را برای خواندن حرف های ناگفته ی نگاهت کنار می‌گذارم.
یادت نرود؛ هرموقع به دنبال جایی برای گریختن بودی، به من بازگرد. که من وطن تو هستم.
-دیاکو.

دراز کشیدم و به شب کویر خیره شدم،
به آن پرده سیاه که کشیده بودند
روی همه چیز تا خدا نبیند
چه بلایی دارد سرمان می‌آید..
-عباس معروفی

پناه میبرم به جهان رویا و خیال،به علاقه هایم،به هنرم،که مرا در خود گم میکند..

کیستی که من
این‌گونه به جِد
در دیار رؤیاهای خویش
با تو درنگ می‌کنم ؟
احمد شاملو

در طی تجربیات زندگی به این مطلب برخوردم که چه ورطه‌ی هولناکی میان من و دیگران وجود دارد و فهمیدم که تا ممکن است باید خاموش شد، تا ممکن است باید افکار خودم را برای خودم نگهدارم.
-صادق هدایت

سال‌ها بعد؛ که مشتی خاک از سرزمین‌ات شده ای ، باران که میزند بویی به مشام خواهد رسید. کاش بوی عشق و امید بلند شود ، نه ترس و حسرت