و اما یادت نرود عزیزم؛ من همیشه شانه‌ام را برای تکیه کردن تو، آغوشم را برای غم ها و خستگی هایت، و چشم هایم را برای خواندن حرف های ناگفته ی نگاهت کنار می‌گذارم. یادت نرود؛ هرموقع به دنبال جایی برای گریختن بودی، به من بازگرد. که من وطن تو هستم. -دیاکو.