دل نوشته های نیلوفرانه به یاد نیلوفر ومهدی

چشمه نور
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـمهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

شبی دل من لرزید
تهی شدم و غریب
در این شهر به سکوت نشسته و
دور از زمزمه ی یاران
تنها شوق من نوشتن به یاد شما
چشمهای تو مرا با خود برد
سوی خاطره
تو قصه شدی و
من راوی قصه ها
در سکوت این شهر
دورازهیاهو ونقاب ها
فریادم پنهان پشت دیوار سکوت
بغضم فرو در گلو
تو خورشید من بودی و
چشمه نور از تو می جوشید
تو رود و جاری بر ساحل تنهایی من
تو با آن شور و نوا
غزل سرودی و
من در فراق تو
فقط خواندم بیت غزل ها
راستی روزی خواهد رسید ؟
من تورا صدا زنم
تو پاسخگو ......!
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی https://t.center/behjatmahdavi

حرف بزن بامن
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهحت ـمهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

پریشان توام
در آرزوی دیدار
خنده از لب هایم می گریزد
ای رفته از دیده ام
حرف بزن بامن در سکوت تنهایی ها
می بینی بغضم را
حسرت برجای مانده ام
من در انتظار تو
دورها را می نگرم
دلتنگ ودلگیر توام
ای دنیای من
تو جان منی
آغاز منی
پس چرا ...
بی من به پایان رسید ی ؟
تو همان کبوتری که جلد دل مادر بودی
چه شد پریدی ورهایم کردی
واسیر دست تقدیرم کردی
ای دلیل اشک های شبانه ام
قرار بی قرارم
کاش روزی بیایی  از آسمان
همراه یک گل نیلوفر
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهحت ـ،مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

ماه به مرداب نگاهی از حسرت انداخت
در جستجوی نیلوفری سپید
دلش می خواست
نور بیفشاند به اعماق
شاید بیابد گل خویش
مهتاب حسد می ورزید
به این شور وعشق ماه
پیش خود گفت :
عشق ماه ومهتاب
ورد زبان هاست
این گل مرداب ...
چه دارد با خود
که ماه مرا ...
چنان شیفته ساخته
مرداب به مهتاب گفت :
عشق ماه به نیلوفر
افسانه ای بی همتاست
...در طی قرون
چه بسیار می خوانند
در برگ های تاریخ
غزل ماه و
کرشمه ی نیلوفر ان عاشق را
ماه گفت:
در حسرت آن روز هستم
که افسانه مرا بسراید
نیلوفری که بر دست های آب می روید
مرداب گفت:
سالهاست این افسانه دست به دست می گردد
وزمزمه ی عشاق ،کوچه های اقایست
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

به یاد استاد همایون خرم
براساس آهنگ های او
#بهجت ـ مهدویhttps://t.center/behjatmahdavi

شادی ها می دوند در نگاه ها
در  دست های کوچکمان.
در غوغای ستارگان
شور زندگی
رقص ماهی های طلایی
در چشم انداز  نرگسی ها
روشنای فانوس ها  ،
شادی ها ی  بی نهایت سر بر می آورند  ومی نشانند   لبخند های کودکی را
برتن پیچکها ی باغ    
موج ها می آیند و
می روند
گاه می غرندو
گاه بالا می روند 
دریا را ببین ...
سحرگاهان  چه زیبا رنگ می بازد
به عشق آسمان
گاه  آبی ست و
گاه سبز.
دریا رنگ رویا های ماست.
رنگ نیایش.و خنده ها
صدف ها ی ساحل آرام ،
آواز جاشوها
وآن مرد  سالهاست می نوازد
 شادی را ...
در عاشقانه های ما ...
بمناسبت اختتامیه جشنواره همایش استاد همایون خرم. که هنوز می نوازد در خاطره ها
#بهجت-مهدوی
دل نوشته های نیلوفرانه
https://t.center/behjatmahdavi.

خوشبختی در نگاه توست
در دست های پر مهر
افکار زیبایت
خوشبختی همان لبخندتوست
که هدیه می شود به آینه ها
همان نوای صوت دل انگیزیست که از بال زدن پروانه ها به گوش می رسد
آوای زیبا ی ...
جاشوهاست که به شوق رسیدن به ساحل امن زمزمه می کنند
در آهنگ دلنشین باران است که می بارد
برناودانی ها
در قطرات شبنم نشسته
بر گل‌برگ‌های نیلوفر است
خوشبختی همان احساس بخشیدن است
جرات دل کندن از آنچه از آن توست
خوشبختی همان نانی ست که در سفره عشق می نشانی
همراهی رود است با ماهی
آبشار است بر دامنه ها
خوشبختی نگاه من وتوست به یکدیگر
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
تقدیم به دوست خوبم مژگان ارباب زاده
که دلی بزرگ دارد
https://t.center/behjatmahdavi

تو ...
تنها بهانه ی عاشقانه ای هستی
که مرا جذب بوی دل انگیز خاک کردی
این سرزمین
با دشت های فراخ
انبوه از عطر دل انگیز  نرگس های زرد وسپید
دامنه های پر از شقایق سرخ
مرداب های پر زنیلوفر
تنها دلیلی زیبا
برای خندیدن است
وبا یاد تو...
توکل به او
قلمم می رقصد به سماع
تا دلم به شور جوانی تو ...
به ایمنی رسد
وبنویسم هر آنچه در دلم است
ای رهنورد کوه ها و کویر ها ی عشق
همیشه شکوفه ها بر لبانت بخندند

تقدیم به دختر خوبم
فاطمه ایمنی
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

هورا ...

نگاهی به قاب عکس آرمان و امید کردم, با لباس ورزشی   کنار  دروازه گل کوچیک با هم بودند  همیشه از اینکه دختر  بودم حرص می خوردم   در تنهایی داشتم بازی فوتبال  ایران و ازبکستان را می دیدم هربار انگار یک بمب درخانه
منفجرمی شد. یهو صدای بابا بلند شد:
آتنا با با صدای تلویزیون را کم کن! عروسکم را روی زمین گذاشتم و آرام سمت تلویزیون شاب لورنس
قدیمی وسفیدرنگمان میرفتم که آرمان پایش را جلویم گذاشت.ومن ازهمه جا بی خبرباسربه طرف تلویزیون میرفتم که امیدپریدودر
هوادست گذاشت توی سینه ام و
جلویم راگرفت.هرسه نفس راحتی کشیدیم.بعدازلحظه ای جای دست
امیدکه سینه ام راگرفته بود.درد
گرفت.واشکم را همراه نعره ی بلندم درآورد.چنان نعره زدم و گریه
کردم بابا با زیر شلواری راه راه. وعرق گیر آبی وسط اتاق حاضرشد
_نگذارید امشب بخوابما...
صدای پدرم را که شنیدم بیشترو
بلندترشیون کردم
_چی شده دخترم؟
با بغض گفتم
_آرمان مرا زد...
پدرنگاهی آرمان کرد.آرمان نیم
خیزآماده فراربود.که پدربه طرفش رفت.آرمان فورا به طرف حیاط فرارکرد.پدردمپایی را برداشت که
به طرفش پرت کند. امید پرید وسط گفت
_با با با اون نزن
_برای چی
_اخه ...
این دمپایی مامان سبکه بادمپایی خودت بزن.
شماره چهل و سه  ضربش مردونه اس ...
پدراز گوشه چشم نگاهش کرد وابروهایش رابالا برد..همه زدیم
زیر خنده.... که صدای تلویزیون
درمیان خنده ی اهل خانه پیروزی
ایران را اعلام کرد...وصدای هورا
ازدرودیوارساختمان بلندشد...
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهحت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

زندانبان
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

بردی مرا به کنج عزلت
مثل مجنون اسیر لیلا
رنجور و جانم به لب رسیده
دنیا...
عجب دنیای رسوایی ست
هرروز به امید افطار بوسه های تو
درختان سیب را آبیاری
اما به طوفانی
شاخ و برگ ها می شکنند
سیب ها نرسیده
کال ،کال فرو می افتند
بیهوده است این تلاش ها
این شعرها و واژه ها
دلی که به یغما رفت
به طوفانی فرو می ریزد
چون مجنونی به اسارت عشق
محکوم اندوه می شوم
در زندانی که خود زندانبان
خویشم ...!
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

این روزها
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـمهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

وقتی بر تارهای دلم می نوازی
حسی مبهم در من شکل می گیرد
ای رفته ازیادها
تو به کدام مقصد سفر کرده ای
ومن تا کجا باید به دنبال تو شعر شوم
من از این دورها به شوق دیدار تو
چشم ها را فرو می بندم
تا با ترنم باران اشک ها
به دعا بنشینم  و
آرزوهای محال را به گوش معبود رسانم
دستانم بی تو خالیست
پاهایم ناتوان
توشه ام پوچ‌
انگار هیچ برای هیچم
تو که نیستی
شور شاعرانه ام به یغما رفته
وواژه های عاشقانه ام
اسیر طوفان غم
بارها دل نزد دل گله ها داشته
وهزار پرسش بی جواب از او
ای سفر کرده دیگر از تارهایم نیز صدایی بر نمی خیزد بی تو
چون این روزها ....
روزها حال دلم خوش نیست
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدویhttps://t.center/behjatmahdavi

عشق را در او یافتم
در قلب مهربان او
در آغوش گرم و
شانه های امن پدر
دیگر هیچ عشقی نتوانست جای عشق او را پرکند
سالها رفته است
اما هنوز صدایش را می شنوم
در خواب هایم با او زندگی
هرگاه شاد بودم او را در کنار خود یافتم
هربار اندوه برجانم نشست شانه های او
مأمن من بود
سرانگشتان او دستمالی بود که چشمهایم را از اشک می زدود
من پدر را هنوز زندگی می کنم
دلم که تنگ می شود در خیالم سرم را بر پاهای او می گذارم و نوازش او را میان تارهای گیسویم احساس می کنم
او ستون من بود
او عشق بود ولبخند پدرم همه چیز من بود وهست
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

من سردم و در اوج نفس باز تو هستی
کی بر تو رسم همدم و همراز تو هستی
تا پلک زدم رفتی و صد حیف نماندی
من ماندم و در صحنه ی پرواز تو هستی

تقدیم به پدرم که نفس من بود

دل نوشته های نیلوفرانه

https://t.center/behjatmahdavi
#بهجت_مهدوی

تازه ناهار خورده بود و حسابی سنگین شده بود صدای آهنگی از تلویزیون پخش می شد زن خیره شده بود به پنجره و داشت تو ذهنش مرور می کرد کارهای انجام شده را که او تنها واسطه انجام آن کار ها بود از حس اعتماد دوستانش بخودش یک نوع شور و حس  مسئولیت بیشتری در خود احساس می کرد
چند  کار نیک این مدت با کمک دوستانش که در ایران و خارج ایران بود انجام شده بود حالا درست مصادف بود با روز پدر برای او این مناسبت ها معنای خاصی نداشت ولی در دلش گفت به هر دلیلی که انسان ها کار نیک می کنند خوب است روز پدر روز مادر خیرات ،جشن ها و عزاداری ها همه این روزها می توانند عاملی برای ترویج انسان دوستی باشند و دایره محبت ها را وسیع تر کنند توی همین فکر ها بود که ناگاه پیامکی آمد.
اول یک سلام وسپس خواهشی از طرف دوستی که دورا دور اورا می شناخت و گاهی در گروه همکاران از او پیامی دریافت می کرد البته طرف معلم نبود اصلا استخدام نبود او از نیروهای پاره وقتی بود که برای نظافت می آمد وبا در آمد اندک خودش فرزندانش را بزرگ کرده بود همیشه او را موقع نظافت کلاس ها می دید که چگونه گرد وغبار بر سر و رویش می نشیند وبا سرفه های ممتد با آن جارو دسته بلند کلاس را تمیز می کرد از وقتی پیر شده بود پسرش نان آور خانواده بود با آن پراید فکسنی که با هزاران وام وقسط خریده بودند 
سلام پسرم تصادف کرده باید دیه بدهد دوروز فرصت دارد  می شود به من قرض دهید سی تا.
چند بار پیام را خوانده بود. واقعا در توانش نبود تازه هرچه تو‌حساب خیریه هم بود صرف عمل قلب آن دختر شده بود. مانده بود چه کند دیگر هم رویش نمی شد از دوستان بخواهد توی دلش گفت خدایا چه کنم. موجودی خود را چک کرد چهارده تا داشت ولی بسیار کم بود  فقط رو به آسمان کرد توی دلش دختر و پسرش. را قسم داد که واسطه شوند شاید عزیزی مشکل را حل کند.    دوباره به آسمان خیره شد قطرات اشک از چشمانش جاری شد وپشت دار نشست نگاهی به ساعت کرد چهل و هشت ساعت فرصت گاه چه کم گاه چه زیاد ....
دل نوشته های نیلوفرانه
#بهجت ـمهدوی
https://t.center/behjatmahdavi

نیلوفرهای عاشق
#بهجت ـ مهدوی
https://t.center/behjatmahdavi