💡بیماری
#آلزایمر (آلزهایمر) یکی از انواع مختلف دمانس (زوال عقل یا خِرَدسودگی) است؛ در واقع شایعترینشان. ۶۰ تا ۷۰درصد کل دمانسها از این نوع است. پس از آن (حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد) دمانس عروقیست و بعد مدل مخلوط دوتای اول و بعد شکلهای نادرتری از دمانس.
عوامل مستعدکننده دمانس دو دسته کلی کنترلپذیر و غیرقابل کنترلاند؛ به عنوان نمونه جنسیت. دمانس در زنان رایجتر از مردان است و این قابل تغییر نیست. سابقه خانوادگی هم ابتلای به بیماری را محتملتر میکند ولی ریسکفاکتورهایی هم وجود دارند که قابل کنترلاند.
در واقع باید از
#مغز کار بکشیم تا مانند عضلات کارکرده ورزیده بماند. هر چیزی که مانع این بشود ما را مستعد میکند مثل شنوایی مختل در اثر پیرگوشی که با سمعک قابل حل است یا
#افسردگی که باعث میشود ما کمتر فعالیت کنیم و از مغز کار نکشیم.
عامل خیلی مهم دیگر استرس است. نگرانی و فشار عصبی دائمی باعث میشود نورونها همیشه تحت فشار باشند و ما در حالت برانگیخته زندگی کنیم. برای مثال کسانی که از بیمار دمانس مراقبت میکنند تحت استرس همیشگیاند و این آنها را مستعد میکند که دچار زوال عقل بشوند.
از عوامل مهم دیگر فعالیت است، نه تنها بدنی بلکه روانی. ورزش منظم و ارتباطات مداوم (با دوست، آشنا و فامیل) به اندازه موثرترین داروهای آهستهکننده فرایند زوال مفیدند. اهمیت دادن به علاقمندیها و اشتیاقهای درونی نیز بسیار مهم است: موسیقی، مطالعه، فعالیت هنری و…
مصرف کمتر و کنترلشده الکل و سیگار هم باعث کاهش احتمال دمانس میشود. سازمان بهداشت جهانی میگوید میزان مصرف الکل روزانه برای زنان باید کمتر از ۱۶ گرم و برای مردان باید کمتر از ۲۴ گرم باشد و دست کم دو روز در هفته نباید مصرف شود.
رژیم غذایی مناسب یا بهاصطلاح «نوروپروتکتیو» نیز خیلی مهم است: میوه، سبزیجات و ماهی؛ رژیم غذایی مدیترانهای. از مصرف بیرویه نمک و شکر بپرهیزید.
خلاصه این که خبر بد این است که همه ما در معرض زوال عقلایم، هرچه پیرتر احتمال ابتلا بیشتر. اما خبر خوب این است که میتوان تا میزانی احتمال ابتلا به آلزایمر را کاست و در ضمن اگرچه ابتلای به آلزایمر برای دیگر افراد به عنوان ناظر بیرونی بسیار تلخ و ناگوار است اما خود فرد از ابتلای خود آگاهی ندارد، فراموشیاش را انکار میکند و برایش با خیال راحت داستان میسازد.
🔗 منبع
#سلامتی #ذهن@Jaryaann