هزاره جنبش یتیمان مزاری(ره)

#برگی_از_تاریخ

بخش پایانی
غصب و تصرف زمین های اقوام هزاره #اورزگان توسط کوچی ها به فرمان #عبدالرحمان_بارکزی

"و هم در این ایام از عریضهء رعایای هزارهء سکنهء #لعل_دای_زنگی، حالی رای والا شد [که] مردم #کوچی_افغان_قندهار، به سرکردگی #سیف_آخند_زاده و #حاجی_عبدالستار سه ساله است که وارد #سر_جنگل شده، چراگاه، بیده جات و زراعت ایشان را تمام تلف و علف دواب و مواشی خود کرده، پسران و دختران ایشان را به سرقت با خود می برند و چون رفته دختر و پسر خود را دستیاب کرده، می خواهیم، نداده ادعای خرید و نکاح می کنند و قباله و نکاح نامه هم ظاهر نمی نمایند. و حضرت والا در روز 5 جمادی الثانی سنه 1315 فرمان کرد که نزد حاکم و دفتری آنجا شده، عرض حال خود را نمایند تا ایشان پس از ثبوت معروض داشته، مراسم بازخواست به تقدیم رسید."16
"دیگر آنکه هیچ قاعده و قانون نگذاشت از برای اخذ محصول اراضی حکم می شد که ده خروار گندم فلان طائفه باید بدهند مثلا مأمورین فرستاده بظلم تمام از آن می گرفتند. مأمورین در هرجا که می رفتند گوسفند و مرغ با لوازماتش از مردم جبرا می گرفتند و جیبهای خودشان را هم پر می کردند..."17
"پس از تسلط حاکميت #عبدالرحمن_بارکزی در کشور، چراگاه‌ها و اراضی مردم هزاره و بسياري از اقوام محكوم به عنوان هزينه‌هاي جنگ و پاداش همکاری با دولت رسما برای #افغان‌های_کوچی داده شد. «فقط از 1892م به بعد که امير عبدالرحمن خان هزاره جات را فتح کرد و آن را زير تسلط مستقيم خود قرار داد، ما در هنگام تابستان کوچ نشينان را به تعداد زياد در اين بخش‌های مرکزی کشور می‌يابيم. رويداد بعد از فتح به اين صورت بود که چراگاه‌های هزاره‌جات بين قبايل مختلف کوچ‌نشين به عنوان پاداش همکاری و غنیمت ازفتح و جهاد بلادکفر آنها در اين فتح و برای کسب اطمينان از عدم قدرت گرفتن مجدد هزاره‌ها، تقسيم شد(دربخش های قبل گفته شد که عبدالرحمن برای جنگ با اقوام و مخالفین خود و رسمیت بخشیدن به آن اقدام به گرفتن فتوی تکفیر از ملاهای دیوبندی نموده است بنگرید به #دارلعلوم_حقانی و #مدارس_دیوبندی ). امير عبدالرحمن خان به شعب مختلف قبيله‌ای برای چراگاه‌های جديدشان تأييديه رسمی (فرمان) داد."18
"پس از قتل عام هزاره‌ها توسط وی، بخش های از سرزمين هزاره‌جات که غنی‌ترين زمين‌های کشاورزی محسوب‌ مي‌شد، از چنگ هزاره‌ها خارج و به #پشتون‌ها واگذار گرديد. سرزمين #دايه، #دای_چوپان، و ديگر مناطق #ارزگان از هزاره ها گرفته شد. در ولايت #پروان نيز زمين‌های مرغوب از چنگ هزاره‌ها گرفته شده «#دره_دوشی، و #دره_وادو و #دره_اشرف و ساير نقاط موطن و مسکن هزاره #شيخ_علی از وجود ايشان تهی گرديد و حضرت والا فرمان داد که از مردم #افاغنه سکنه #غوری و #بغلان در مواضع مذکوره جای دهند."19

ماخذ ها و منابع :
16- صفحات 425 و 426، «سراج التواریخ» ، مؤلف: مرحوم ملافیض محمد کاتب، چاپ اول: زمستان 1372، چاپ: اسماعلیلیان، ناشر: ارگان نشریاتی سید جمال الدین حسینی( حبل الله )
17- «تاریخ مختصرالمنقول در تاریخ هزاره ص 134»، نویسنده: محمد افضل بن وطن داد زابلی مغلولی ( ارزگانی)، چاپ: اول، قم .
18 – افغانستان اقوام- کوچ نشينی، ترجمه: محمد حسين پاپلی يزدی با همکاری انجمن ايرانشناسی فرانسه در تهران، 1993- 1372، ص 26
19 – فرهنگ، محمد صديق، افغانستان در پنج قرن اخير، ، قم: انتشارات وفايي، 1374ش، ج اول، ص 400




🔴 قصردانش و فرهنگ خراسان

👉 @khurasan20

پس از این واقعه تلخ و خونین، ابدالیان افغان کم کم بر کشور خراسان مسلط گردیدند. احمدخان ابدالي- احمد شاه بابا- در/ اكتبر 1747م/1160ه ق. (260 سال پيش ازين (1385ش) در قندهار بر اريكة سلطنت خراسان جلوس نموده و خود را در آغاز پادشاه خراسان خواند. از اين پس كم كم نام خراسان به «افغانستان» تغيير يافت. پس از آمدن نام افغانستان، تاريخ آريانا و خراسان و تاريخ ادبيات دري در کشور، بيگانه شده و کم کم معلّق و مسكوت گرديد. پس از رفتن نام خراسان (برآمدگاه خورشيد)، گویا خورشيدِ روشنايي و شادي نيز از افغان خانة ما روي گردانيد و به جاي آن، آه و فغان، ناله و غم، جنگ و ركود و تنگدستی بر كشور استيلا يافت. حاكمان جديد افغانستان، با فرهنگ قبيله اي و ادب صحراگردی و با سياست نارسا و ناكار آ‌مد خود، اهميت فرهنگ و تاريخ وحدت بخش آريانا و خراسان را درك نكردند و به طور پيگير با آن بی مهری نمودند. فرهنگ و زبان کم ظرفیت هندی تباران حاکم، نتوانست تمام مردم خراسان را زیر پوشش خود بگیرد. در افغانستانِ پس از «خراسان» داستانهاي شاهنامه وادبيات غنی دري بي صاحب گرديد. زردشت بلخي، جمشيد زابلی، ایران هوشنگ، منوچهر بامی، كيخسرو، کی پَشین، رستم زابلي ، مهرابشاه کابلی، سُهراب سمنگانی، اردشیر بهمن و اسفنديار کیانی و سياوش و آرش و بوعلي و مولوي و بيروني و سنايي و... بي كشور شدند. تمام اين مفاهيم بطور پيگير مورد بی مهری و انكار قرار گرفتند. از اين ظلم ناروا و از اين نا بخردي سیاسی، نه تنها قوم يا اقوام خاصي در كشور صدمه ديدند، بلكه بر كل فرهنگ و تاريخ و زبان و ادبيات پنج هزار سالة افغانستان لطمة مرگباري وارد گرديد. تا حدي كه امروز اين مملكت را بصورت ويرانه‌اي غم انگيز و حقير نظاره مي‌كنيم و از شنيدن نام افغانستان، جز شتر و تفنگ و بجز عمامه و ريش چيزي به ذهن مردم دنيا نمي آيد.
بقایای ابدالیان و عبدالرحمان، آخرين نوعي از اين تاريخ كشي و فرهنگ ستيزي را در قرن بیست و یک و در پیش چشم و گوش جهانيان در باميان انجام داد. در روز نهم مارچ 2001 م /1379 خورشیدی/ ميراث بی نظیر فرهنگي و تاريخي سه هزار ساله کشور ما یعنی تندیس های53 و 35 گزي سلسال و شَه مامه بامیان كه در عهد تهمورث سومين پادشاه پيشدادي بلخ ساخته شده بود، به دست طالبان با خاك يكسان شد.
بلي به قول ويل دورانت: «در طول تاريخ، توحش و گله‌داران صحراگرد پيوسته دشمناني بودند كه بر گِرد تمدن‌هاي بشري كمين كرده و در سر فرصت آنها را با خاك يكسان كرده‌اند».
تا كوچي گري در كشور ما قانون مند و تا بیابان گردي و توحش و قبيله پرستي كنترل نشوند، مشكل است كه دوباره كمركشور راست شود و مردم ما به امنيت، وحدت ملي، آباداني و آسايش گذشته برسند.
فاضل کیانی
نه تركم، نه تازيک، نه افغان، نه ديو
نشان دارم از سام و گودرز و گيو
#زابلیان #صفاریان #غوریان #زابلستان #خوراسان #غورستان #غرجستان #هزارستان #هزاره #غوری #غور #جاغوری #مالستان
#کیومرث #زابلی #بلخی #هزارگی
#سلسله_غوریان #سلاطین_غور.

@YatemanMazary