نشریه دانشجویی «ترنج»

اوه ناخدا!

«انجمن شاعران مرده» به‌دنبال احیای روی زنده‌ی زنده‌مانی‌ست. آن رویی که نادیده گرفته شده و یا در منزلش در حال گذراندن حصر ابدمدت است. این انجمن چیزی را جلوی چشم ما درخشان می‌کند که شاید هرروز آن را ببینیم و ساده از آن را رد شویم.
شاید «لحظه را دریاب» کلیشه‌ای‌ترین جمله‌ی پرتکراری باشد که همواره به گوش ما می‌خورد. تشویق مداوم به زیستن در حالت خوش و استفاده از زمان اندک پسندیده است؛ اما از ما ناصحان از حال نصیحت‌پذیران چه می‌دانیم؟ انسان‌ها چه‌قدر می‌توانند از بندهای خودساخته و دیگران‌ساخته‌ی زندگی‌شان در یک آن فاصله بگیرند و بدون عواقب به آن بازگردند؟ روراست بگویم: نمی‌دانیم و درک نمی‌کنیم. حتی متوجه نیستیم گاهی امکان زیست در لحظه و رهایی را از دیگران -که می‌توانند عزیزان ما نیز باشند- سلب می‌کنیم. با هر آن که آن‌ها را از بِه‌زیستن بازمی‌داریم، بر دشت رویاهاشان یک ستون چوبی می‌کاریم و با آنِ بعدی، ستون بعدی را در زمین فرومی‌بریم. آن‌قدر می‌کاریم که حصار درو می‌کنیم.
انسان در دریای بزرگ زندگی که از هر جهت جغرافیایی به ساحل جایی ندارد، ناخدای کشتی خود است. تعیین مسیر در این دریا معنا ندارد. ما کیستیم که برای کشتی‌ها مسیر تعیین کنیم؟ آن شناورانْ کاپیتان‌های خود را دارند. پس OH CAPTAIN, MY CAPTAIN!

✍🏻ارسلان احمدی

#قلم_ما
#فیلم_و_سریال
🆔 @ToranjSUT

🎞رنگ خدا

📽مجید مجیدی

📅سال ساخت: ۱۳۷۷

«معلممون میگه خدا ما نابیناها رو بیشتر دوست داره، ولی من بهش گفتم اگر ما رو دوست داشت، ما رو نابینا نمی‌کرد که نتونیم ببینیمش، ولی اون می‌گه خدا دیدنی نیست، همه جا هست. شما می‌تونید اونو حس کنید. شما می‌تونید با دستاتون ببینید. حالا من همه‌جا رو می‌گردم تا بالاخره یه روزی دستم به خدا بخوره و همه چیز رو بهش بگم؛ حتی هرچیزی که توی دلم هست.»

فیلم رنگ خدا ساخته چهارم مجید مجیدی است. نکته‌ی قابل توجه فیلم، فیلم‌برداری و کادربندی‌هاست که با احساسات کودک نابینای فیلم تغییر می‌کند. هر زمانی خوشحال است کادرها پرنورتر و هرچه جلوتر می‌رویم و احساس دوست نداشتن و تفاوت در محمد تشدید می‌شود کادرها تاریک‌تر می‌شود. فیلم روایت احساس تفاوتی است که اطرافیان به محمد تحمیل می‌کنند تا حدی که پدر محمد خواسته‌ها و منافع خود را بالاتر از فرزندش می‌بیند. تقابل این احساسات تاریک و خودخواهانه بزرگسالان با احساسات پاک کودکان به‌صورت یک روایت جالب به مخاطب القا می‌شود. در نهایت می‌توانم یک چیز دیگر بگویم و روی صحبت با محمد است: همه‌ی ما احساس تفاوت و پذیرفته‌نشدن می‌کنیم و تو این مسیر تنها نیستی و خدای ما خیلی وقته گم شده. اگر دستت بهش خورد، حرفای ما رو هم بهش بزن.

#فیلم_و_سریال
🆔@Toranjsut