همچون پرنده که با شکوه به پرواز در میآید؛
بال میگشاید و پرواز کنان میگذرد؛
میچرخد و آرام بر هوا میلغزد؛
آدمی را نیز هوای پرواز در سر است؛
تا دور شود؛
راهش را بیابد؛
و در آرامش به حستجو پردازد.
همچون پرنده که بر زمین مینشیند؛
بال جمع میکند؛
دانه برمیچیند؛
به تور صیاد و دام خطر میافتد؛
آدمی نیز بازمیگردد،
ـ آماده ـ
تا خود را به زندگی، و تقدیر خویش سپارد.
#مارگوت_بیکل#شعر_ملل
@Sherane_poem