🌿🍂 🔵«بلوتوس(بلوتوث)/Bluetooth» و «وایفای/Wifi» بازَرنام(نام تجاری) استند و میتوان آنها را همانگونه به کار برد. 🌿🍂 🔴چم واژگان ناپارسی را تنها در گسترهی چَمیک(حوزهی معنایی) رایانه و تارکده در نِگر گرفتهام. ⤵️🌿🍂 🔴بیشتر واژگان آورده شده در بالا از واژهنامههای پارسی و از برساختههای استادان #محمد_حیدری_ملایری و فریدون_جنیدی، فرهنگستان، پارسی #انجمن و دیگر دوستان و سروران آموزانگر پارسی پاک (مجید دُرّی، ارشک امیری توسلی، و.مُهسِنی و...) استند. همچنین واژههای ستارهدار(★) پیشنهادهای من استند، زین روی آنها را در واژهنامهها نتوانید یافت.
🌿🍂 🔵«بلوتوس(بلوتوث)/Bluetooth» و «وایفای/Wifi» بازَرنام(نام تجاری) استند و میتوان آنها را همانگونه به کار برد. 🌿🍂 🔴چم واژگان ناپارسی را تنها در گسترهی چَمیک(حوزهی معنایی) رایانه و تارکده در نِگر گرفتهام. ⤵️🌿🍂 🔴بیشتر واژگان آورده شده در بالا از واژهنامههای پارسی و از برساختههای استادان #محمد_حیدری_ملایری و فریدون_جنیدی، فرهنگستان، پارسی #انجمن و دیگر دوستان و سروران آموزانگر پارسی پاک (مجید دُرّی، ارشک امیری توسلی، و.مُهسِنی و...) استند. همچنین واژههای ستارهدار(★) پیشنهادهای من استند، زین روی آنها را در واژهنامهها نتوانید یافت.
در پاكستان نام های خيابانها و محلات اغلب پارسی و صورت اصيل كلمات قديم است.
خيابان های بزرگ دو طرفه را شاهراه مینامند، همان كه ما امروز «اتوبان» میگوييم !
بنده برای نمونه و محض تفريح دوستان، چند جمله و عبارت پارسی را كه در آنجاها به كار میبرند و واقعا برای ما تازگی دارد در اينجا ذكر میكنم كه ببينيد زبان پارسی در زبان اردو چه موقعیتی دارد.
نخستين چيزی كه در سر بعضی كوچهها میبينيد تابلوهای رانندگی است. در ايران ادارهی راهنمايی و رانندگی بر سر كوچهای كه نبايد از آن اتومبيل بگذرد مینويسد:« عبور ممنوع» و اين هر دو كلمه عربی است، اما در پاكستان گمان میكنيد تابلو چه باشد؟ «راه بند»!
تاكسی كه مرا به قونسلگری ايران دركراچی میبرد كمی از قونسلگری گذشت، خواست به عقب برگردد، يكی از پشت سر به او فرمان میداد، در چنين مواقعی ما میگوييم: عقب، عقب،عقب، خوب !
اما آن پاكستانی میگفت: واپس، واپس، بس !
و اين حرفها در خيابانی زده شد كه به «شاهراه ايران» موسوم است.
اين مغازههايی را كه ما قنادی میگوييم( و معلوم نيست چگونه كلمهی قند صيغهی مبالغه و صفت شغلی قناد برايش پيدا شده و بعد محل آن را قنادی گفته اند؟) آر، اين دكانها را در آنجا «شيرينكده» نامند.
آنچه ما هنگام مسافرت «اسباب و اثاثيه» میخوانيم، در آنجا «سامان» گويند. سلام البته در هر دو كشور سلام است. اما وقتی كسی به ما لطف میكند و چيزی میدهد يا محبتی ابراز میدارد، ما اگر خودمانی باشيم میگوييم: ممنونم، متشكرم، اگر فرنگی مآب باشيم میگوييم «مرسی» اما در آنجا كوچك و بزرگ، همه در چنين موردی میگويند:« مهربانی»!
آنچه ما شلوار گوييم در آنجا «پاجامه» خوانده میشود.
قطار سريع السير را در آنجا«تيز خرام» می خوانند!
جالبترين اصطلاح را در آنجا من برای مادر زن ديدم، آنها اين موجودی را كه ما مرادف با ديو و غول آوردهايم «خوش دامن» گفتهاند. واقعا چقدر دلپذير و زيباست.
📚 از پاريز تا پاريس ✍ محمدابراهيم باستانی پاريزی / چاپ ششم، ١٣٧٠/صص ١٣٣و ١٣٤