فلسفه و ادبیات

⁠▪️پایان زندگی، بنابر تعالیم ادیان « آغاز تألمات واقعی ماست.»

درنظر #اپیکور اندیشه‌های خرافی مربوط به جهان پس از مرگ و شکنجه هایی که در آن گریبانگیر آدمی است، بزرگترین دشمن بشیریت است. جهان زیر زمین یونان قدیم، مانند « دوزخ دانته » کابوس وحشتناکی بود، و اپیکور به تمام کسانی که از این کابوس، از این خراف، در عذاب بودند می‌گفت : ( خوشحال باشید، دنیای پس از مرگی وجود ندارد.چون جسمتان فانی شد روحتان باقی نخواهد ماند که دست خوش شکنجه و عذاب قرار گیرد. مرگ پایان همهٔ وحشت ها و درد و رنجهای شماست.

اما هنوز این مسئله باقی است، و آن اندیشهٔ نابودی و پوچی بعد از مرگ است. آیا این خود دلیل بزرگترین ترسهای آدمی نیست؟
اپیکور میگوید نه. مگر شما از «نبودن» خویش پیش از تولد می ترسیدید؟ در این صورت چرا از نیستی خویش بعد از زندگی می هراسید؟ زندگی آدمی رؤیای میان دو خواب است. و خواب بی رؤیا همیشه شیرین تر از خوابی است که با رؤیاها درآمیزد. به علاوه، طولانی ترین خواب ها لحظهٔ کوتاهی بیش نمی‌نماید. نیستی نیز خواه ده، یا صد، یا یک میلیون، یا هزار میلیون سال باشد، لحظه ای بیش نیست. در ابدیت مرگ، انسان حتی از موجودیت خویش آگاه نیست.

ذات مردهٔ شما را با ذات زنده تان پیوندی نیست؛ پس نگرانی تان از چیست؟ بنابراین، از زندگی خود، که مانند روزی پر از پایکوبی میان دو شب آکنده از خواب است، لذت ببرید. در حقیقت سراسر عالم جز رقص طبیعت در فضای بی پایان نیست؛ رقص اتم ها.

👤 #هنری_توماس
📚 #بزرگان_فلسفه
▪️#اپیکوروس

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

‍ ■ پایان زندگی، بنابر تعالیم ادیان « آغاز تألمات واقعی ماست.»

درنظر #اپیکور اندیشه‌های خرافی مربوط به جهان پس از مرگ و شکنجه هایی که در آن گریبانگیر آدمی است، بزرگترین دشمن بشیریت است. جهان زیر زمین یونان قدیم، مانند « دوزخ دانته » کابوس وحشتناکی بود، و اپیکور به تمام کسانی که از این کابوس، از این خراف، در عذاب بودند می‌گفت : ( خوشحال باشید، دنیای پس از مرگی وجود ندارد.چون جسمتان فانی شد روحتان باقی نخواهد ماند که دست خوش شکنجه و عذاب قرار گیرد. مرگ پایان همهٔ وحشت ها و درد و رنجهای شماست.

اما هنوز این مسئله باقی است، و آن اندیشهٔ نابودی و پوچی بعد از مرگ است. آیا این خود دلیل بزرگترین ترسهای آدمی نیست؟
اپیکور میگوید نه. مگر شما از «نبودن» خویش پیش از تولد می ترسیدید؟ در این صورت چرا از نیستی خویش بعد از زندگی می هراسید؟ زندگی آدمی رؤیای میان دو خواب است. و خواب بی رؤیا همیشه شیرین تر از خوابی است که با رؤیاها درآمیزد. به علاوه، طولانی ترین خواب ها لحظهٔ کوتاهی بیش نمی‌نماید. نیستی نیز خواه ده، یا صد، یا یک میلیون، یا هزار میلیون سال باشد، لحظه ای بیش نیست. در ابدیت مرگ، انسان حتی از موجودیت خویش آگاه نیست.

ذات مردهٔ شما را با ذات زنده تان پیوندی نیست؛ پس نگرانی تان از چیست؟ بنابراین، از زندگی خود، که مانند روزی پر از پایکوبی میان دو شب آکنده از خواب است، لذت ببرید. در حقیقت سراسر عالم جز رقص طبیعت در فضای بی پایان نیست؛ رقص اتم ها.

📚 #ماجراهای_جاودان_در_فلسفه
👤 #هنری_توماس و #دانلی_توماس
■ #اپیکورس

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2

■ همدلیِ #اپیکور و #خیام را فراموش نکنیم، آن‌ها پیامِ مشترکی دارند. اپیکور فیلسوف یونانی در ۲۳۰۰ سال پیش می‌زیسته و خیام در ۱۰۰۰ سال پیش زندگی می‌کرده است.

اپیکور چه می‌گفت؟ او از فلسفه‌ی لذت می‌گفت. دیدگاه او پرهیز از پریشان‌خاطری دنیوی، پرهیز از میلِ واهی، جستجوی آرامش نفس، رهایی از تشویش و دوری از رنج را بیان می‌کرد. برای اپیکور بالاترین لذت نبودن درد است و آنچه درد را برطرف می‌کند، خردمندی‌ست و خردمندی هم در این‌ست که ما خود را از اسارت شهوت، پرخوری، ترس از مرگ و خرافات مذهبی برهانیم. اپیکور برآن بود که از رقابت و مسابقه، از حسادت و شهرت‌طلبی باید پرهیز نمود. او می‌گفت باید به فکر بدست آوردن آرامش درونی بود. برای اپیکور چهار فکر خردمندانه برای چاره‌ی درد وجود دارد: "هیچ دلیلی نیست تا از خدایان بیمناک باشیم. مردن ارزش آن را ندارد که در ما نگرانی برانگیزد. رسیدن به نیک آسان‌ست. تحمل آنچه ترس‌آور است دشوار نیست." نگاه اپیکور را می‌توان در این خلاصه کرد: خوشبختی جاودانه برای انسانی که می‌میرد. به گفته‌ای دیگر زندگی خود را علی‌رغم اینکه شکننده و فناپذیر است، باید به طرز کامل تجربه کنیم و از مرگ دور کنیم.

باید نشان داد که زندگی امروزی ما ربطی به مرگ ندارد و چنین حالتی‌ست که اجازه می‌دهد تا لذت ببریم. میل های بیهوده را باید کنار گذاشت، تا لذت در ما جا پیدا کند. میل به فناناپذیری، میل به شهرت طلبی و میل به ثروت اندوزی و میل به زیاده روی‌ها، ما را از خود دور می‌کند. دور کردن عوامل رنج ما وسایل لذت بزرگ ما را فراهم می‌سازد. در پی آن باشیم که در لحظه‌ی کنونی، بی‌انتهایی لذت در ما حاضر باشد. خوشبختی خردمند در تنهایی نیست، بلکه در مناسبات دوستانه راستین، اهرم نیرومند برای زندگی پرلذت بدست می‌آید.

خیام دانشمند و شاعر با دیدگاهی پر از طنز به جهان می‌نگرد، شک می‌کند، دین را به سخره می‌گیرد و می‌گوید هراس نداشته باشید. او برآن‌ست که از زندگی، از لحظه و هستیِ کنونی باید لذت برد و به انسان می‌گوید: شاد باش و در عشق باش، خود را از فشارِ افسانه‌ی دوزخ و میل واهی بهشت دور کن، تا در لذت زندگی کنی.

خیام اگر ز باده مستی خوش باش/ با ماهرخی اگر نشستی خوش باش
چون عاقبت کار جهان نیستی است/ انگار که نیستی چو هستی خوش باش

امروز ترا دسترس فردا نیست/ و اندیشه فردات بجز سودا نیست
ضایع مکن این دم ار دلت شیدا نیست/ کاین باقی عمر را بها پیدا نیست

دریاب که از روح جدا خواهی رفت/ در پرده اسرار فنا خواهی رفت
می نوش ندانی از کجا آمده‌ای/ خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

تا چند زنم بروی دریاها خشت/ بیزار شدم ز بت‌پرستان کنشت
خیام که گفت دوزخی خواهد بود/ که رفت بدوزخ و که آمد ز بهشت

l👇 عضو شوید 👇l
@Philosophers2.