تاملی در باب "فیروز منصوری"
کتابی را به تازگی یافتم با عنوان "رازهایی در دل تاریخ: شاه اسماعیل شاعر نبوده و دیوانی هم نداشته است". این کتاب در سال ۱۳۹۷ توسط انتشارات سمرقند به چاپ رسیده است. نکته جالب این کتاب اینست که نویسنده به هیچ وجه به آثار و پژوهشهایی که در ایران و جهان در این یکصد و بیست سال اخیر انجام شده است هیچ نیم نگاهی هم نداشته است و سریعاً به نتیجه رسیده است که این کتاب دستپخت دشمنان و دسیسه دُژاندیشان بوده است. حوزه مطالعاتی که برای ایشان تعریف کردهاند "پژوهشگر فرهنگ و زبان آذربایجان" است که به گفته سایت امرداد "برآیندش سالها کوشش وی کتابهایی مانند مطالعات تاریخ، زبان و فرهنگ آذربایجان-فرهنگ و واژههای آذری است".۱
نکته جالب توجه این است که هر که هر قدر بیتفاوتتر نسبت به مستندات تاریخی کتاب بنویسید در برخی محافل او را "ایراندوستتر" میخوانند و عجیبتر اینکه اغلب هم درباره "زبان" و "هویت" آذربایجان متخصص میشوند. در جلسهای که هفته پیش با استاد
محدثی در پردیس دماوند در منزل
دکتر عبدالکریمی داشتیم ایشان به نکته مهمی اشاره کرد و آن این بود که "ما جامعهشناسان در باب نقد و بررسی تاریخ باستان کوتاهی کردهایم". این سخن درستی است و باید به آن این نکته را اضافه کنم که ما نه تنها درباره نقد باستانگرایی کوتاهی کردهایم بل درباره تاریخ معاصر و غیرباستان هم قصور داشتهایم و این حوزه را به آماتورها و ایدئولوگها واگذار کرده بودیم. اگر فرصتی دست داد درباره این کتاب بیشتر خواهم نوشت.
سیدجواد میری
۱.
https://amordadnews.com/1001/#تاریخ#دکتر_حسن_محدثی#فیروز_منصوری@seyedjavadmiri