♦️ریشههای خصومتورزیهای مداوم آقای محمدحسن علایی
✍ حسن محدثیی گیلوایی۱۱ مرداد ۱۴۰۳
با توجه به مجموعهی اقدامات خصومتورزانه توسط آقای محمدحسن علایی دانشجوی سابق در واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامیی تهران، لازم میدانم توضیحات کوتاهی را به منظور روشنگری تقدیم کنم:
۱. وی سالها پیش برای رسالهی دکترای خود با موضوع اندیشههای علیی شریعتی با من تماس گرفت که بهعنوان مشاور رسالهی دکترایش ایفای نقش کنم. او توضیح داد که راهنما دکتر منصور وثوقی است و اعلام کرد که میخواهد کار جدیای در بارهی اندیشههای علیی شریعتی انجام دهد. پس از گفتوگو و ارایهی توضیحات به دانشجو (مطابق معمول شیوهی کار ام در اینگونه موارد) پذیرفتم بهعنوان مشاور رسالهی وی ایفای نقش کنم.
۲. در روند کار نظرات و نقدها را به وی ارائه کردم و برخی نوشتههایم از جمله کتاب زیر سقف اعتقاد را در اختیار وی نهادم (مراجعه شود به تصاویری از محتوای کتاب ماخوذ از رسالهی وی
https://t.me/NewHasanMohaddesi/10979).
۳. اما گزارش نهاییی رسالهی وی بیش از آنکه اثری جامعهشناختی باشد، متأثر از افکار دکتر
بیژن عبدالکریمی و مفاهیم سلبی و مبهم وی نظیر ایدهی
"اندیشهی غیر سکولار- غیر تئولوژیک" بود. در محتوای این رساله اثری از نقش دکتر وثوقی استاد راهنما نیز دیده نمیشد.
۴. در روز دفاع من به عنوان استاد مشاور، رساله را در حد دکتری ندانستم و دقیقا گفتم که چنین رسالهای را میتوان برای مقطع کارشناسیی ارشد آنهم با اغماض پذیرفت. اما دکتر وثوقی بهعنوان راهنما و دکتر
بیژن عبدالکریمی بهعنوان استاد داور، رساله را تایید کردند. تا آنجایی که به خاطر دارم، داور دوم در جلسه حضور نداشت.
۵. متاسفانه از آن روز به بعد خصومتورزیهای آقای محمدحسن علایی علیه من آغاز گردید و در تمام این سالها ادامه یافت و همچنان ادامه دارد و وی انواعی از نوشتههای توهینآمیز را با زبان تحقیر و تخفیف و خصومتورزی علیه من منتشر و بدون دانش کافی در مورد اندیشهها و نوشتههای مختلف ام اظهار نظر تخفیفآمیز کرده است.
۶. در تمام این مدت با شکیبایی با نوشتههای خصمانهی ایشان مواجه شده ام و حتا برخی از آنها را بازنشر کرده ام. نمونهای از آن را میتوانید در قسمت پیوست کتاب دو سه خروار کیاست ملاحظه نمایید.
۷. آقای محمدحسن علایی در چند هفتهی پیش برای برگزاریی جلسهی رونماییی کتاب خود (همان رسالهی دکتری) مجددا (اما با ادب و احترام) به سراغ من آمد و با پیامهایی در تلگرام از من خواست در این جلسه شرکت کنم و نظرات خود را بیان کنم (مراجعه شود به فایل صوتیی دعوت وی از من:
https://t.me/NewHasanMohaddesi/10977). با تصور اینکه شاید مشی و شیوهی وی تغییر کرده باشد و نیز به احترام وی، شرکت در این جلسه را قبول کردم. روزهای بعد دیدم که نام برادر عزیز ام دکتر رحیم محمدی هم به فهرست سخنرانان (
عبدالکریمی، میری، و محدثی) اضافه شده است. لازم است عرض کنم که تضاد قابل توجهی بین زبان گفتاری در دعوتهای شخصی و متن نوشتاریی ایشان وجود دارد. در دعوتهای شخصی بسیار مودب و محترمانه و فروتنانه سخن میگویند و در نوشتهها بسیار توهینآمیز و تحقیرآمیز! (مراجعه شود به این فایل صوتی:
https://t.me/NewHasanMohaddesi/10977).
۸. مطابق معمول در جلسه شرکت کردم و محتوای کتاب وی را (کتابی که ناشر آن دکتر
عبدالکریمی بود) نقد کردم ولی باز هم با کمال تعجب دریافتم و تجربه کردم که آقای علایی تحمل شنیدن نقدها را ندارد و بارها وسط سخنان ام وارد شده و اجازه نداده سخن بگویم و در همانجا انواع اتهامات را به من وارد کرده است (مراجعه شود به فایل ویدیوییی سخنرانیها:
https://t.me/Vortrags/93329). معلوم نیست کسی که تحمل شنیدن نقد ندارد چرا مرا دعوت نموده است؟
۹. خوشبختانه اکنون رسالهی دکترای ایشان با عنوان "شریعتی و تفکر معنوی در روزگار سیطرهی نیستانگاری" توسط استاد داور رساله دکتر
بیژن عبدالکریمی منتشر شده است و در دسترس همهگان قرار دارد و صاحبنظران میتوانند آن را از نظر کیفیت دانشپژوهانه مورد بررسی قرار دهند! در همین جلسهی رونمایی، دکتر محمدی این کتاب را در حد
"نامههایی عاشقانه" ارزیابی کرد (مراجعه شود به فایل سخنرانیی دکتر رحیم محمدی:
https://t.me/NewHasanMohaddesi/10912?single). اما سخن ناقدان، مطلوب وی نیست.
۱۰. متاسفانه بعد از جلسه نیز مجددا چشمهی خصومتورزی و کینهورزیی آقای محمدحسن علایی به جوش آمده و همان مشی و شیوهی خصومتورزی را از سر گرفته است و انعکاس یکطرفهی مطالب را ادامه میدهد. از این رو، در اینجا اعلام میکنم که از این پس در برابر خصومتورزیها و اقدامات و نوشتههای وی سکوت میکنم و داوری را به اهل اش میسپارم.
#علی_شریعتی#رحیم_محمدی#بیژن_عبدالکریمی#محمدحسن_علایی@NewHasanMohaddesi