🖋فکر که می‌کنم نمی‌توانم ستایش‌گر هوشمندی نسل‌های گذشته نباشم. پیاژه نخوانده بودند و از روش‌های تربیتی مونتسوری هم مطلع نبودند اما طبیعت
کودکی را بهتر از ما می‌شناختد.
مثلا هر وقت می‌خواستند بگو مگویی داشته باشند که ما شاهد آن نباشیم فورا ما را دنبال «قوطی بگیر و بنشون» نزد خاله و عمه و مادر بزرگ می‌فرستادند، و تا می‌آمدی بفهمی جدل‌ها خاتمه یافته بود، یا هر وقت زمین می‌خوردیم و اشک در چشم‌مان می‌جوشید می‌گفتند «دیدی نمک‌هارو ریختی! پاشو پاشو نمک‌ها رو جمع کن!» تا می‌آمدی دنبال نمک بگردی، درد فراموش شده بود!
بدترین قهرها قهر سر نخوردن غذا بود که جایش یک سنگ در بشقاب بود یعنی «پاداش کسی که از غذایی که با دشواری فراهم شده قهر کند سنک است!» و بعد آن بشقاب غذا که مادر با مهر جلوی‌مان می‌گذاشت می‌شد مائده بهشتی! ولی همیشه از یک چیز دلخور بودیم وقتی به ما می‌گفتند «الهی پیر شی!» نمی‌دانم درست بود یا غلط ولی خودم را مدیون‌شان می‌دانم!
✍🏼#ثریا_قزل‌ایاغ#یادداشت_فرهنگ_کودکی🔻https://ketabak.org/ti8b2🌿@koodaki_org
Iran
