سندیکالیسم در صنعت نشر

در ستایشِ پایداری
یادی از بکتاش آبتین، در سالمرگش

"بله من ایدئالیستم، من آرمان‌خواهم، من آزادی‌خواهم. حاضرم همه زندگی‌ام را بدهم و شرافتم را به دست بگیرم. من حاضرم همین الان درعین جوانی جان شیفته‌ام و خون پُر شورم را فدا کنم."
در چنین روزی در سال ۱۴۰۰ #بکتاش_آبتین شاعر و فیلم‌سازِ عضو #کانون_نویسندگان_ایران به قتل رسید.
بکتاش در طی دورانِ زندان دو بار به کرونا مبتلا شد که در بار دوم با وجود وخیم شدن شرایط جسمی، سرکوبگران آن‌قدر از اعزام او به بیمارستان جلوگیری کردند تا به کما رفت. پیکر نیمه‌جان بکتاش را با زنجیر به تخت بستند تا اینکه در روز ۱۸ دی چشم از جهان فرو بست.
منبع: صدای ماهی سیاه

#کانون_نویسندگان_ایران
#سندیکالیسم_در_صنعت_نشر
#سندیکای_کارکنان_صنعت_نشر
@IranPubWorkers

نامه سپیده قلیان به نمایشگاه کتاب تورین ایتالیا

از سرزمینی به شما درود می‌فرستم که قدر و منزلت تفکر در آن را بیش از هر جایی باید در جد و جهد مستبدان در خفه کردن صدای نویسندگان و شاعرانش جُست. از گلوله‌ای که یک قرن پیش قلب #میرزاده_عشقی، شاعر بلندآوازه‌ی مشروطه را درید، تا چنگالی که تقریباً دو سال پیش دهان بکتاش آبتین، شاعر و نویسنده‌ی برنده انجمن قلم آمریکا را بست، هیچ‌گاه زندان و شکنجه‌گاه‌های دولت‌های مستبد ایران نگذاشتند جای خالی نویسندگانمان بر دوش طناب‌های دار سنگینی کند. (۱) از سلاخی بیش از ٨٠ نویسنده و شاعر و مترجم در قتل‌های زنجیره‌ای تا سال‌ها زندان و شکنجه برای ترجمه‌ای که هرگز منتشر نشد.
آری در این سرزمین هنوز، و اکنون بیش از هر زمان دیگری، به درستی انتشار هر کتاب نشانی از تَرَک انداختن بر شیشه جهان خیالی انقیاد و جمود ظالمان است که می‌کوشد راهی به لایتناهی بجوید و شما می‌دانید چنین تلاشی برای آنان مستوجب آتش است. اما عزیزانم اجازه بدهید با شما بگویم که با همه این‌ها اینجا شاعرانش هم‌چنان در خیابان سرود آزادی می‌خوانند و دست در دست یکدیگر به امید روزگاری نو به استقبال گلوله‌ها می‌روند و هنوز نویسندگانش از درون زندان‌ها صدای رسای انقلابند. فقط اینبار فراموش نکنید که درخت نام زنانش است! (٢) آری! این روزها و در این سرزمین قدر و منزلت زنان را نه در پای ننهادن در دوزخ که در دستگیری آنان از همگان و علی الخصوص شاعران و نویسندگانش می‌یابند. تا پیمودن یکایک طبقات و رسیدن به بهشتی که در آن زن، زندگی و آزادی به هزاران صدا و کلمه در روزگار آزادی فریاد زده شود ما راوی خونهایی می‌شویم که سر می‌کشند و امید داریم که نوای آزادیمان را به زودی در کنار یکدیگر و در کتاب‌هایمان با یکدیگر بخوانیم.

۱- اشاره به شعر «آکاردئون محزون» از بکتاش آبتین
٢- اشاره به نام کتاب تازه منتشر شده سپیده رشنو، «درخت نام اوست»

سپیده قلیان، بند زنان زندان اوین

منبع: صدای ماهی سیاه
#سپیده_قلیان
#بکتاش_آبتین
#سپیده_رشنو
#کمیته_حقوق_زندانیان
#سندیکای_کارکنان_صنعت_نشر
#زن_زندگی_آزادی
@IranPubWorkers