دفاع از تولید حداقل هشتمیلیونی نفت در ایران
✅ این هفته و در پنجمین کنگره نفت و نیرو، پنلی درباره امکان تولید هشت میلیونی نفت برگزار شد که شرحش اینجاست:
www.shana.ir/news/294150✅ نگارنده قریب به یک سال پیش اشاره داشته که براساس یک محاسبه سرانگشتی، امکان تولید حداقل هشتمیلیونی از مخازن ایران وجود دارد:
t.me/EconomicsandOil/2924آن گزاره حاصل ارائهای بود که در سومین کنگره اکتشاف و تولید صورت گرفت:
t.me/EconomicsandOil/2921✅ این واقعیت باتوجه به حجم ذخایر نفت ایران و لحاظ نُرمهای جهانی بدیهی است؛ اما معمولاً تایید اولیه آن به بررسیهای آتی (که چند دهه است صورت نگرفته!) احاله میشود. اصولاً هر کاری در عالم نیازمند بررسی است؛ ولی بررسیهای دقیق نافی آن نخواهد بود که در یک بررسی اولیه و حساب سرانگشتی متوجه شویم چه حجم عظیمی پتانسیل مغفول در میادین نفتی ایران وجود دارد و چندده سال عقبیم. سوال: چرا در چارچوب پارادایم حاکم بر نفت ایران، تولید هشتمیلیونی معمولاً انکار میشود؟
✅ ظاهراً پاسخ را باید در همان پارادایم جست. در پارادایم حاکم، عدم حضور شرکتهای تراز اول دنیا در مدیریت مخازن و عدم بکارگیری مدلهای جذاب امتیازی و مشارکت در تولید اهمیت ویژهای دارند. از سوی دیگر پذیرش وجود یک پتانسیل «افزایش تولید حداقل چهارمیلیونی»، هیچ نتیجهای نخواهد داشت جز اینکه باید به سراغ مدلهای جذاب رفت و چند دهه تکرار روشهای ناکارامد (شامل انحصار شرکت ملی نفت ایران، عدم بهرهگیری از توان شرکتهای خارجی در مدیریت بلندمدت مخازن و ...) را کنار نهاد. این چیزی نیست جز تغییر پارادایم و البته که تغییر پارادایم آسان نیست.
✅ پتانسیلهای مغفول نفت ایران سه دسته هستند:
1️⃣ مخازن کشف یا ارزیابی نشده (منابع متعارف و حتی غیرمتعارف مثل شیل)
2️⃣ مخازن کشفشده و توسعه نیافته (بیش از ۱۰۰ مخزن نفتی در ایران توسعه نیافتهاند)
3️⃣ مخازن و میادین کمترتوسعه یافته (مثلاً میدان آبتیمور که پروپوزال افزایش تولید آن از ۵۰ هزار بشکه در روز به ارقام چندبرابری از ۱۵۰ تا ۴۵۰هزار بشکه در روز وجود دارد؛ همین طور میادین غرب کارون که به سادگی امکان تولید یک میلیون بشکه در روز را دارند.)
✅ تجربه صنعت نفت آمریکا که از منابع شیل روزانه بیش از هفت میلیون بشکه نفت و هفتاد میلیارد فوت مکعب گاز تولید میکند، نشان میدهد در یک رژیم قراردادی خوب میتوان چه میزان تولید اضافی بدون نیاز به منابع صندوق توسعه ملی و ... آن هم از مخازن غیرمتعارف ایجاد کرد. این ارقام طی بازهای دهساله حاصل شدهاند. یعنی طی یک دهه معادل دو برابر ظرفیت تولید نفت ایران و بیش از سه برابر ظرفیت تولید گاز ایران (معادل 70 فاز پارس جنوبی!) از میادین و مخازنی بسیار دشوارتر از ایران به ظرفیت تولید آمریکا اضافه شده؛ آن هم بدون دخالت دولت، با محوریت بخش خصوصی و بدون آنکه کلمات غیرعلمی و بیپایهای مثل «تولید صیانتی» و امثال آن سد راه توسعه شوند. البته که شاید فعلاً نظام قراردادی آمریکا را نتوان در ایران پیاده کرد، اما میتوان متوجه شد که در دنیای امروز نفت تولید هشتمیلیونی مخازن ایران رقمی بسیاری پیشپاافتاده است.
✅ بهترین راه برای تشخیص توان تولید مخازن ایران، قرار دادن آنها در معرض ارزیابی و رقابت همه شرکتها (نه انحصار شرکت ملی نفت ایران) و تحت رژیم قراردادی است که بهترین پیشنهاد را به همراه آورد؛ یعنی امتیازی و مشارکت در تولید (و نه رژیم خدماتی). طی چند دهه اخیر چنین هیچ گاه چنین شرایطی وجود نداشته و در نتیجه تولید ایران در محدوده چهار میلیون بشکه در روز در جا زده است. این موضوع را قبلاً به صورتی جامع توضیح دادهایم:
t.me/EconomicsandOil/3149✅ با تولید حداقل هشتمیلیونی نفت (انشاءالله در شرایط پساتحریم)، تحریمپذیری اقتصاد ایران مرتفع شده، حجم عظیمی سرمایهگذاری به کشور آمده و اشتغالی پایدار به وجود خواهد آمد که لازمه آن اصلاح نظام قراردادی و ارائه کلیه میادین ایران به سرمایهگذاران خارجی است. به یاد داریم که طی دوران IPC اجازه داده نشد بسیاری از میادین تولیدی کشور در معرض بررسی قرار گیرد که اگر اینگونه بود، میدیدیم که ایران آبستن دهها «آبتیمور» است. خروجی پارادایم حاکم بر نفت ایران «آبتیمور» است و عجیب نیست در چنین پارادایمی امکان تولید هشتمیلیونی انکار شود.
⭕️ @EconomicsandOil#Iran #AbTeymour #Field #IPEC