🌺🌾 گفتاری پیرامون نگرشی نادرست به دین و بازنگری به روش درست زرتشتی زیستن
🌺🌾🌷 بخش دوم:
🌲🌲🌲🌲🌲⚡️بدی در سطح فیزیکی:
خود را به شکل های گوناگون آلودگی، ناپاکی و بیماری نشان میدهد. هر جا که آلودگی فیزیکی وجود داشته باشد، زرتشتی خوب تلاش در زدودن آن دارد. این به گمان، وسواس پارسی میانه رو را به بهداشت شخصی و محیط پاکیزه در خانه توضیح میدهد. برای یک زرتشتی، پاکیزگی تنها در کنار خداپرستی نیست؛ بلکه بخشی از خود خداپرستی است. یک زرتشتی بر این باور است که هر جا پاکیزگی یا محیطی پاک از آلودگی باشد، خداپرستی یا جایگاهی سرشار از انرژی های نیکو وجود دارد که پدید آورنده ی تندرستی، شادی، آرامش و آسایش و رفاه میشود.
⚡️بدی در سطح اخلاقی:
بدی خود را به گونه ی رذایل انسانی نشان میدهد. متون زرتشتی به رذایلی چون خشم، رشک ورزی، آز، کینه و تنبلی به گونه ی دیوان و اهریمنان نگریستند که باید کنترل شوند و در پایان شکست داده شوند. هر زرتشتی خویشکاری دارد که این دیوان را که زندگی روزانه ی او را ویران میکنند، بشناسد و تلاش کند آنها را از خود دور نگه دارد.
⚡️بدی در سطح اجتماعی:
بدی خود را به گونه ی نادانی، نداری و فقر، گرسنگی و بیدادگری اجتماعی نشان میدهد. این به گمان توضیح میدهد که چرا در میان پارسی ها درصد سواد (بالا) وجود دارد. جستحوی دانش یا دانش افزایی یک نیکخیمی یا فضیلت دانسته میشود و نادانی بار دیگر به عنوان دیوی دانسته میشود که باید نابود شود.
⭐️ این به نگر ما روحِ بودن و زیستن زرتشتی نیکو را در بر میگیرد. هر یک از ما (تکرار می کنم - هر یک از ما) نقشی را در سطح خرد در نبرد جهانی که در سطح گسترده انجام میشود، داریم. خویشکاری ها و روش های ما به خوبی بیان شده است. تنها کاری که باید انجام دهیم، این است که آنها را بشناسیم و از آنها پیروی کنیم.
"دین" از دیدگاه زرتشتی، در هر لحظه از زندگی باید زندگی کرد. این ساعت نباید مانند ساعت جیبی به کار گرفته شود؛ که ممکن است در هنگام نیاز بیرون کشیده شود؛ بلکه دین باید بخشی از زندگی روزانه باشد. دین زرتشت پیوند هر زرتشتی با مینو است. این دینی است که همیشه نیک و مثبت و دوستانه است. رستگاری از راه تنها ماندن، فقر، چشم پوشی و به گونه ی کلی پدید آوردن درد و آزار بر خود را سفارش نمیکند؛ بلکه به داشتن یک زندگی گیتی شاد و آسوده در چهارچوب اَشا (یعنی راستی، درستی، هماهنگی و نظم) می انگیزد
دینِ شادی است. این دین گسترش آسایش و رفاه است. این دینی است که سازندگی و نو آفرینی را تشویق میکند. ولی مهمتر از همه، دینی است که نیک است. شاید افزون بر «پارسی نامت صدقه است»، لقب «پارسی (زرتشتی) نامت نیکی است» هم کاملا بجا باشد!
🌲🌺🌾🌲🌺🌾🌲🌺🌾🌲🌺🌾✨ نوشته ی بهدین نوشیر هـ دادروالا
@Delpatan_zarrin