تاریخ و فرهنگ دره شهر

سر ئه سر ومال ئاوا ،دو کُت ،یَکونیم

زمانی هیچ پلی بر روی رودخانه سیمره برای عبور ومرور نبود ، بعلت نبود راه ونبود ماشین الات کشاورزی مردم محصولات کشاورزی خود را که بیشتر گندم بود داس ودرو می کردند ،فصل بهار گندم زارها را می چیدند ،خرمن می گذاشتند پس از اتمام تابستان و در اولین روزهای پاییز که هوا رو به خنکی می نهاد کار خرمن کوبیدن و
شن یاری (خرمن را باد زدن ) شروع می شد ،در این اثنا فروشندگان دوره گرد بخصوص میوه فروشان که به انها چرچی #گفته می شد، با حمل چند صندق که اکثرا شامل محتوی انگور ،انار ،سیب ،خرما، .....‌‌بود خرمنجا به خرمنجا می گشتند، در واقع بازار خرید و فروش خرمنجا های هر ابادی بود ومحصول خود را بیشتر با گندم معامله ومعاوضه می کردند ،به اصطلاح امروز یک معامله پایا پای بود ،وسر ئه سر #دو کت# ویک ونیم میزان مقیاس اوزان بود ،مثلا هندوانه وگوجه اغلب اوقات سرئه سر #بود یعنی در یک لنگه ترازو دستی مقداری گوجه می ریختند ودر لنگه دیگر به همان میزان گندم ریخته می شد دو طرف معامله از این تساوی راضی بودند ودر پایان بهم دیگر مال ئاوا (خانه ات اباد )می گفتند ،هر وقت میوه ای قیمت بیشتری داشت در یک کفه ترازو مثلا انگور می ریختند ودر کفه دیگر ان دو برار وزن انگور گندم ریخته می شد ان را دوکت# می گفتند ، هروقت هم یک ونیم برابر میوه می گرفتی ویک برابر گندم می دادی فی معامله یک ونیم# می شد.قیمت گندم همیشه بر سایر فراوردهای کشاورزی ارجعیت داشت .راستی با یک من گندم امروزه می توان حتی سرئه سر یک من گوجه خرید ؟ با سه کت هم نمی توان خرما خورد ، تنزل قیمت گندم داخلی توسط مسئولین ومرفهین بی درد تا به این اندازه ، مسئولین غذایی را در اینده برای خرید گندم روانه کشوری امثال اوکراین خواهد کرد وامارهای خیالی با حقیقت فاصله خواهد داشت وبا داشتن چنین مدیرانی قطعا تولید رونقی نخواهد گرفت و فردا در پیشگاه خدا و مردم باید پاسخگو باشند

#علی_آقایی
تاریخ و فرهنگ دره شهر
@CEYMARIAN