کتاب و زندگی

@BOOK_LIFE

متاسفانه فرهنگ ارتباطی رایج بین ما ایرانی‌ها غالبا فرهنگ شفاهی است. علاقه‌ای به رد و بدل کردن یک صفحه کاغذ نداریم که بعدا اگر خواستیم به آن مراجعه کنیم و ببینیم چه گفته‌ایم.

این ننوشتن، باعث می‌شود سوای بحث مسئولیت‌نپذیری، حتی مسائل شخصی خودمان را هم که مثلا فردا باید چه کار‌هایی بکنیم و کجاها برویم، حتی این را هم عادت نکنیم که شبی دو دقیقه روی یک تکه کاغذ آن هم برای خودمان، بنویسیم. این فرهنگ شفاهی، مستقیما ازهمان مسئولیت نپذیرفتن ما نشات گرفته.

وقتی مسئولیت آنچه را که به عهده داری نپذیرفتی، آن وقت طبیعی است که آن را باید جای دیگر جبران کنی و این مسئولیت را به جای خودت هم که شده، از کس دیگری بخواهی.

چرا درمانده‌ایم | #حسن_نراقی

@BOOK_LIFE

سال‌ها پیش از زبان شیرین مرحوم دکتر رضازاده شفق شنیدم که می‌گفتند:
انتقاد، ورزش ملی ایرانی‌هاست.
هرکس صبح که از خواب برمی‌خیزد
دریک صف طولانی از مردم قرار می‌گیرد
و با باز کردن دست‌های خود به دو طرف
همه‌ی کسانی را که پیش روی هستند
مورد انتقاد قرار می‌دهد.
غافل از اینکه عده زیادی پشت سر او ایستاده‌اند
و با دست به او اشاره می‌کنند.
اما متأسفانه باید بدانیم که این ورزش ملی جامعه را سالم تر نمی‌کند
چون لبه‌ی تیز عیب‌جویی هرگز متوجه خود انتقاد کننده نمی‌شود
و افزون بر این متأسفانه مردم انتقاد را جانشین اقدام به حساب می‌آورند...!

جامعه‌شناسی خودمانی | #حسن_نراقی

🍂 #برشی_از_يك_كتاب

چه دوست داشته‌باشیم و چه نداشته‌باشیم اکثر ما اهل تظاهر هستیم. تظاهر به راستی،
تظاهر به درستی،
تظاهر به ثروت،
تظاهر به قدرت و ...

خانم خانه، از مقدار پرتقالی که برای بچه هایش می‌خرد، اول تعداد درشتی را سوا می‌کند برای مهمان؛ کوچک‌ها و یا به عبارتی درجه دو‌هایش را می‌دهد به بچه‌ها.

یعنی چه؟

یعنی اینکه میهمان بداند ما همیشه پرتقال درشت مصرف می‌کنیم!

این را می‌گویند تظاهر ...

من امید داشتم با گذشت زمان یا افزایش تحصیلات دامنه این تظاهرها، فروکش کند ولی شاید کاستی‌های اجتماعی و یا نمی‌دانم مسائل روحی دیگر، نیازهای دیگر، مردم را وادار به برافراشتن سنت‌های پرخرجی کرده که تا به حال سابقه نداشته است ...

#جامعه_شناسی_خودمانی
#حسن_نراقی
📖🌹 @book_life