💠 #سیاست_علوی /
1️⃣🔷 خوارج، امام علی ـ عليه السّلام ـ را كافر و خونش را حلال دانستند و به صراحت به ايشان گفتند: «بين ما و تو غير از شمشير چيز ديگرى نيست.» ( تاريخ طبرى: 4/ 57؛ الامامة و السياسة: 1/ 164؛ الاخبار الطوال: 208)
از اين روى پيامبر اكرم ـ صلّى اللّه عليه و اله ـ آنان را خارج از دين معرفى كرد ... با اين همه امام عليه السّلام بر ايشان خشم نورزيدند و در آغاز با آنها نجنگيد و ياران خود را از جنگ با آنها منع كرد و فرمود:
«پس از مرگ من با خوارج نجنگيد، زيرا كسى كه جوياى حق بوده؛ ولى راه آن را گم كرد مانند كسى نيست كه جوياى باطل بود و به آن دست يافت.» ( نهجالبلاغه: حکمت 61)
خوارج امام عليه السّلام را كافر شمرده و ريختن خونش را روا شمردند و با او جنگيدند و به او گفتند كه ميان ما و تو تنها شمشير كار ساز است و اما امام عليه السّلام درباره شان گفت كه آنها در جستجوى حق بودند!
... آيا واقعا تاريخ كسى را مى شناسد كه به اين اندازه با دشمن خود انصاف كند و مانند على عليه السّلام به اين اندازه بر دشمن خود بردبار باشد؟ اين جاست كه دليل وابستگى دلها به امام على عليه السّلام دانسته مى شود.
امام عليه السّلام همچنين فرمود: «خوارج را از پرداخت حقوق ماهانه خود محروم نمى سازيم و آنان را نمى شورانيم و قصد سوئى نسبت به آنها نداريم ... پس اگر لب فرو بستند كارى با آنها نداريم و اگر به سخن آمدند با آنها مناظره مى كنيم و اگر فساد كردند با آنها مى جنگيم.» ( انساب الاشراف: 1/ 389)
على عليه السّلام را رها كردند و او را كافر دانستند و كشتن او را روا ساختند؛ ولى او با اين همه بدى با آنها نيكى مى كند و حقوق مادى آنها را قطع نمى كند و گواهى مى دهد كه آنها جستجوگر حقيقت هستند و او خواهان هيچ گونه شرى براى آنها نيست و حتى قدرت خويش را بر آنان تحميل نمى كند ...
ولى اگر فسادى روى زمين انجام دادند و به حقوق مردم تجاوز كردند، حرمت و حقوق آنان ساقط مى شود و او، نه حق خود، كه حق مردم را از آنان مطالبه مى كند.
آنچه گذشت نحوه برخورد و رفتار على عليه السّلام در برابر كسانى بود كه او را كافر دانسته، با او جنگيدند. همچنين رفتارش با معاويه چنين بود كه معاويه آب را به روى لشكر امام عليه السّلام بست ولى امام عليه السّلام هنگام غلبه بر لشكر معاويه اجازه نداد كه آب بر آنها بسته شود. همين رفتار را با عمرو عاص نيز داشت، هنگامى كه جان خود را به بهاى بيرون انداختن عورت خود خريد. رفتار ايشان با عايشه پس از شكست جنگ جمل فراموش شدنى نيست. امام عليه السّلام، عايشه را با احترام كامل به مدينه برگرداند ... بلكه اين سياست و رفتار على عليه السّلام در برابر همه مردم است.
او هيچ تبعيضى بين دور و نزديك و دوست و دشمن نمى گذاشت. به اين علّت كسانى كه دنباله روى حكومت و منصب بودند، درباره ايشان گفتند: على عليه السّلام از سياست چيزى نمى داند. بله! على عليه السّلام سياست نفاق و تجاوز را نمى شناخت؛ و بلكه به خوبى مى شناخت ولى از آن استفاده نمى كرد. او سياست عدل و اجراى حق و رحمت را مى شناسد و آن، مقتضاى خوى و طبع او است. او به حق و رحمت عمل مى كرد و هرگز از آن نمى گذشت؛ حتى اگر به بهاى جان و اهل و فاميل و مقام و منال و آبروى خود تمام مى شد.
🔻 در سايه سار نهج البلاغه ، علامه محمد جواد مغنیه / ترجمه، ج1، ص: 495 - 498
✅ @Aminikhaah