زن و جامعه (زن کارگر)

خشونت‌های ریز و پنهان در روابط عادی

کتاب «قطار سریع‌السیر» #فریبا_وفی به شکل مصور اخیرا در آلمان منتشر شده است. با حضور نویسنده میزگرد مختصری ترتیب دادیم درباره این داستان با تأکید بر مسأله «مادری» و قرارداد بین نسل‌ها.



به تازگی داستان «قطار سریع‌السیر» فریبا وفی به شکل دو زبانه، به فارسی و آلمانی در یک مجلد به ترجمه نوشین ممقانیان – پرنسلو با تصاویری از اینا ابوشنکو وتوجبا توسط نشر «بوبول» در برلین منتشر شده است.

موضوع «قطار سریع‌السیر» رابطه مادر و دختر است. این رابطه با کمک دو سفر با قطار سریع‌السیر از مبدأ تبریز بیان داستانی پیدا می‌کند. مادر راوی داستان در سفر اول مسافر این قطار است. در سفر اول زن مسافر باردار راوی داستان است و در سفر دوم مادر به دیدار دخترش می‌رود که در برلین تحصیل می‌کند. بین این دو سفر ۲۲ سال فاصله وجود دارد. داستان بیانگر روحیات یک مادر ایرانی در متن جامعه سنتی ایران است.  زنی که توانایی انتخاب را از او گرفته‌اند، نمی‌داند به کجا تعلق دارد و مثل این است که زندگی او در فاصله بین دو ایستگاه اتفاق می‌افتد و هرگز هم به مقصد نمی‌‌رسد.

نوشین ممقانیان – پرنسلو این داستان را ترجمه کرده و تصاویر کار اینا ابوشنکو وتوجبا است. منتقدی به نام فولکر کامینسکی می‌نویسد: ترجمه اثر یک متن مستقل و موفق است و تصاویر کتاب هم بیانگر «نافرمانی پنهان و سرکوب شده شخصیت اصلی داستان‌اند که سرسختانه حاضر نیست دنیای ذهنی خود را ترک کند.»

فریبا وفی (متولد ۱۳۴۱ تبریز) از همان نخستین اثرش، «در عمق صحنه» که در سال ۱۳۷۵ منتشر شد توجه ویژه‌‌ای به مشکلات خانوادگی و اجتماعی زنان ایرانی دارد.  

وفی با رمان «پرنده من» توجه منتقدان را به خود جلب کرد و چند جایزه مهم ادبی از جمله جایزه هوشنگ گلشیری و مهرگان ادب را دریافت کرد.

وفی در آلمان هم نویسنده شناخته شده‌ای است. رمان‌های «پرنده من»، «ترلان»، و «رؤیای تبت» او در آلمان مورد توجه رسانه‌ها و منتقدان قرار گرفته است. به تازگی انتشارات سوژه در آلمان مجموعه «به باران» نوشته وفی را به زبان آلمانی منتشر کرده است.

«به باران» گزیده‌ای است از داستان‌هایی که پیش از این فریبا وفی در فاصله بین سال‌های ۱۳۸۷ تا ۱۳۹۶ در مجموعه‌های «در راه ویلا»، «همه افق» و «بی‌باد، بی‌پارو» توسط نشر چشمه در ایران منتشر کرده بود.

#زنان_داسنان_نویس

#ادبیات_پیشرو
https://www.radiozamaneh.com/704546/

امیر می‌گوید : "خیلی چاق شده‌ای مثل بوفالو. از دخترهایی که قلمی‌اند و توی خیابان راه می‌روند خوشم می‌آید، باریک و ظریف."
می‌خندم!به پوست بازویم دست مي‌کشم، لطیف و نرم است...وقتی دستم را برمی‌دارم فکر می‌کنم پوست یک کرگدن را دارم، پوست کلفت یک کرگدن را که ضربه‌ها روی تنش مثل نوازشند!
می خندم! ازدواج اگر دوام بیاورد، پوست زن شروع می‌کند به کلفت شدن. ظاهرا حساس و لطیف است ولی کلفت شده است.
این زن نه غش می‌کند نه بیهوش می‌شود، نه شب و روز غصه می‌خورد، نه زمین را چنگ می‌زند، نه شب‌ها گرسنه می‌خوابد و نه می‌خواهد خون دخترهای قلمی را بریزد...

#فریبا_وفی
#پرنده_من
@Zane_karegar