زن و جامعه (زن کارگر)

اگر فرزند دختر دارید

...علت‌های اقتصادی و اجتماعی گزینش حرفۀ مربی‌گری همان‌هایی هستند که پیشتر به بررسی‌شان پرداختیم؛ اما اگر از خود مربی‌ها بپرسیم، آن‌ها را به ندرت می‌پذیرند: یا به این دلیل که اصلا به آن‌ها آگاهی نیافته‌اند، یا از آن رو که می‌دانند برای چنین حرفه‌هایی انگیزه‌های صرفا رفاهی پذیرفتنی نیستند. در واقع تقریبا تمامی آنان تاکید می‌ورزند که کارشان نوعی «رسالت» است. واژۀ رسالت بار معنایی عرفانی دارد که نادیده‌گرفتن آن دشوار است: میل به خدمت به جامعه، بی‌اعتنایی کامل به جنبۀ اقتصادی این فعالیت، نوع‌دوستی، و به ویژه فداکاری و ایثار. (جالب آن‌که این واژه فقط در مورد فعالیت‌هایی به کار رفته که جنبه‌های شخص انسان مربوط می‌شود که درست یا نادرست، بسیار تحقیرآمیز به حساب می‌آیند، کودکی، پیری، بیماری‌های جسمانی و روانی، نابهجناری و مانند آن‌ها...) اما روحیۀ فداکاری همیشه مشکوک است. معلوم نیست آدمی با ذهن و روحیۀ سالم، به جای آن‌که از زندگی هرچه بیشتر بهره‌مند شود، با چه انگیزه‌ای باید به نحو خودانگیخته فداکاری و ایثار را برگزیند، آن‌هم نه فقط در لحظه‌های حساس زندگی‌اش، بلکه هر روزه، چندین ساعت در روز، طی سال های طولانی و بی‌هیچ وقفه‌ای.
اگر وضع به همین قرار باشد، به عبارت دیگر اگر مربی یا آموزگاری حرفۀ خود را با طرح ناسالمِ ریاضت‌کشی بی‌وقفه و ایثارگرانه بر می‌گزیند، بهتر است به روشنی به او گفته شود که چنین انگیزه‌ای خود به خود او را برای انجام این کار نالایق می‌سازد. شغل‌های مختلف از آن رو باید برگزیده شوند که مایه خوشایندی، خشنودی، شادمانی، پرباری و پیشرفت ما شوند، حتی اگر با وضعیت گذرایی همراه باشند که در آن‌ها «روحیۀ فداکاری» لازم می‌شود. کودکان دوست‌داشتنی و گیرا هستند. همان‌گونه که آیبل آیبسفلت خاطرنشان می‌کند شکل ظاهرشان ممکن است آدم بزرگ‌سال را مجذوب و فریفته سازد و او را به رسیدگی به آنان تشویق کند. کودکان باید حس مهربانی او را بیدار کنند، خوشایند او باشند، سرگرمش کنند، احساسات مثبت، تمایل، توجه و کنج‌کاو او را بیدار کنند و به وی بفهمانند که « در کنار آن‌ها است» و در وجودش نوعی همانند سازی با خودشان را برانگیزانند. وقتی بزرگ‌سالی رابطۀ آموزشی را «رسالت» می‌خواند، نشان می‌دهد که کودکان به هیچ‌وجه، یا چندان، یا آن‌طور که باید و شاید، خوشایندش نیستند. در این‌که بزرگ‌سالی کودکان را خسته‌کننده یا دوست‌نداشتنی بداند، هیچ‌چیز محکوم‌شدنی وجود ندارد؛ چنین حالتی یکی از انواع آشفتگی‌های روانی است، اما بهتر است که این فرد کاری با کودکان نداشته باشد. می‌تواند از میان بسیاری از کارهای دیگر شغلی را برگزیند که مخاطرات کمتری دارد. این نکته را نیز نباید ناگفته بگذارم که کاربرد واژۀ «رسالت» برای توصیف شغل خود، رابطه‌ای معکوس با سطح فرهنگی، حرفه‌ای و انسانی مربیان و آموزگاران دارد. در میان کسانی‌که خودم به هنگام کار دیده و با آنان سخن گفته‌ام، چند نفری که رابطۀ خوبی با کودکان داشتند درست همان‌هایی بودند که فقط می‌گفتند کارشان را دوست دارند چون کودکان دوست داشنی هستند و به هیچ‌وجه نمی‌کوشیدند آن را رسالت یا وظیفه وانمود کنند. برعکس، کسانی که کودکان را تحمل‌ناپذیر و کسل‌کننده می‌دانستند، ضرورت کاربردِ واژۀ «رسالت» را به شیوه‌های گوناگون احساس می‌کردند.
انگیزه‌های روانی کسانی‌که حرفه‌ مربی‌گری و آموزگاری را برمی‌گزینند باید عمیقا تحلیل شود. بیشتر آنان اشخاصی هستند که روابطشان با بزرگترها دشواری‌هایی دارند و چون نمی‌توانند پیوندهای عاطفی استوار و ماندگاری با آنان برقرار سازند، جایگزینی را جست‌وجو می‌کنند که دشواری و بی‌حاصلی آن کمتر باشد. در واقع بسیاری از اشخاص روان‌پریشی که در عرصه‌های عاطفی، اجتماعی و حرفه‌ای دشواری‌هایی دارند با سادگی تمام ادعا می‌کنند که می‌توانند با کودکان کار کنند و می‌گویند که نیاز دارند «دهنده» باشند، اما مطلقا بی‌خبراند که در آن‌لحظه برعکس فقط می‌کوشند «گیرنده» باشند.


📕اگر فرزند دختر دارید
|النا جانینی بلوتی|
ترجمه:#محمد_جعفر_پوینده
پوینده توسط وزارت اطلاعات در قتلهای زنجیره ای در سال ۷۷ به قتل رسید
#آزادی_بیان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

من نافرمانم
در برابر میله های قفس,طلایی باشد یا پلاستیکی, با شکوفه ها تزیین شده باشد یا با دندانه های اره,یا پوشیده با یخ
من نافرمانم
بر دیکتاتوری که دستار اعتراض بر سر دارد
و جلادی که برای آزادی سخنرانی میکند
در حالی که در پی فرصتی است تا آزادی را برباید و ترور کند.
من نافرمانم
در برابر انان که مژده عشق و عدالت می دهند,در حالی که خون از چکمه هاشان جاری است.

شعر #غادة_السمان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_حکومتی_
#علیه_حاکمیت_خشونت_پرور
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

🚩 @zan_j

🖌سطح هوشیاری مهسا امینی بعد از رفتن به کما در نتیجه ضرب‌ و شتم شدید نیروهای فاشیست گشت ارشاد در تهران به سه رسیده است.
تا ساعت دوازده شب چهارشنبه، دکترها وضعیت او را بسیار وخیم و سطح هوشیاری خانم امینی را سه اعلام کرده‌اند، همچنین از بهبودی وضعیت او قطع امید کرده‌اند.

این منبع مطلع اشاره کرد، پدر و مادر مهسا نزد فرزندشان در بیمارستان «کسری» هستند و این بیمارستان به شدت تحت کنترل نیروهای انتظامی و ماموران اطلاعات است. همچنین ماموران امنیتی این خانواده را تهدید کرده‌اند که حق مصاحبه با رسانه‌های خارج از کشور را ندارند و در غیر این صورت دچار مشکل می‌شوند.

این منبع در ادامه افزود، کیارش (اشکان) امینی، برادر خانم امینی که در زمان بازداشت خواهرش به‌شدت مورد ضرب ‌و شتم باتوم نیروهای گشت ارشاد قرار گرفته بود، نیروهای امنیتی وی را تهدید کردند که از مصاحبه با رسانه‌ها خودداری کند.

مهسا امینی بیست و دو ساله است و خانواده او ساکن شهرستان سقز هستند. او به همراه خانواده‌اش برای مسافرت به شمال رفته بودند و بعد از بازگشت از آنجا روز چهارشنبه بیست و ‌سوم شهریورماه، به‌دنبال سفری به تهران در یکی از پارک‌های آنجا با برخورد شدید نیروهای گشت ارشاد مواجه و بازداشت می‌شود.

خانم امینی بعد از چند ساعت در بازداشتگاه «وزرا» به‌دلیل ضرب و شتم شدید و شدت جراحات وارده دچار سکته مغزی می‌شود و به بیمارستان «کسری» در تهران منتقل می‌گردد..

#گشت_ناامنی
#تجاوز_به_حریم_شهروندان_ممنوع
#علیه_خشونت_سیستماتیک_حکومتی

https://t.me/zan_j/28349

انسیه خزعلی معاون زنان ریاست جمهوری در توییتی به جای آن‌که انگشت اتهامش را بگیرد به سمت فرهنگ نادرست مردسالار و زن‌ستیزی که خودکشی را چاره زنی که مورد تجاوز قرار گرفته می‌داند، این فرهنگ را تبلیغ و ترویج می‌کند. نوشته است شلیر اصالت کردستان را با زنانگی و پاکدامنی خود به نمایش گذاشت ولو به قیمتی گران. نوشته است شلیر تجسم عینی تربیت دینی، عفت، شرافت و نجابت است. ❗️❗️

🔸خزعلی به جای این که پاسخ دهد لایحه منع خشونت علیه زنان به کجا رسیده و چرا هنوز قانونی برای حمایت از زنان خشونت دیده و تحت آزار جنسی وجود ندارد، زنان ایرانی که در معرض خشونت جنسی و تجاوز هستند را به خودکشی فرا می‌خواند. به جای آن که به زنان خشونت دیده اطمینان دهد که حکومت مدافع آن‌ها‌ست، دستشان را می‌گیرد، تجاوزگر را مجازات می‌کند و امکان درمان روحی و بازگشت به زندگی برای چنین زنانی را فراهم می‌کند.
#علیه_خشونت_سیستماتیک_ساختاری
#علیه_قوانین_زن_ستیز
#مرگ_بر_ارتجاع

شهریور۱۴۰۱
امروز ۱۹ شهریور ۱۴۰۱ جمعی از فعالین دفاع از حقوق زنان سنندج در اعتراض به مرگ شلیر رسولی در مقابل دادگستری این شهر تجمع کرده و با قرائت بیانیه نسبت به این اتفاق واکنش نشان دادند.

🔸بیانیه فعالین حقوق زنان(سنندج) در رابطه با مرگ مظلومانه
شلیر رسولی
با افزایش مطالبات اجتماعی هزینه ها را از دوش انسانهای بی پناه کم کنیم
انسانهای پناه در مقابل سیل فجایع اجتماعی ناشی از بلیه حکومت تحمیلی

نه به کشتار زنان
قوانین ضد زن عامل کشتار زنان است
#علیه_خشونت_سیستماتیک_حکومتی
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی

@zan_j

تجمع اعتراضی فعالین زن در مریوان

زنان مبارز شهر مریوان مقابل دادگاه این شهر در اعتراض به عدم امنیت‌ زنان در جامعه دیت به تجمع اعتراضی زدند.

این اعتراض در پی اقدام به خودکشی یک زن جوان برای ممانعت از تجاوز از سوی فردی که گفته می‌شود با نیروهای امنیتی همکاری دارد صورت گرفته است
#نان_کار_آزادی
#امنیت_رفاه_شادی
#علیه_خشونت_سیستماتیک
#علیه_جمهوری_اسلامی_زن_ستیز
@zan_j

نکاح اجباری و ناپدید شدن زنان معترض در افغانستان
 «زنان برده جنسی شما نیستند»❗️


 در روزهای اخیر تصویر یک «بیل» به یکی از اصلی‌ترین محتواهای منتشر شده از سوی کاربران افغانستانی در شبکه‌های اجتماعی بدل شده است. ارجاع تصویر اما به یک اتفاق تلخ و تکان‌دهنده است؛ به ویدیویی که الهه دلاورزی، دانشجوی رشته پزشکی در افغانستان منتشر و سعید خوستی، رئیس پیشین مطبوعات و روابط عمومی وزارت کشور افغانستان را متهم به «تجاوز و نکاح اجباری» کرد. این  ویدیو از لحظه حضور این مرد در خانه الهه منتشر شده و گفته می‌شود، مربوط به زمانی است که الهه تازه از بازداشت طالبان رها شده و سعید خوستی برای بردنش به خانه او آمده است. در این ویدیو الهه با خشم و عصبانیت، بیلی در دست دارد و این عضو طالبان را با بیل می‌زند و از خانه پدری خود بیرون می‌کند.
این مقام مسئول طالبان اما ابتدا به طور کلی منکر این اتفاقات و حتی آشنایی با الهه شد اما پس از مدتی حرفش را تغییر داد و با رد ادعاهای الهه گفت به خواست خودش (الهه)، با او ازدواج کرده و پس از تلاش‌های بی‌نتیجه‌اش برای حل مشکلات عقیدتی او، الهه را طلاق داده و از این «نکاح ناسنجیده» پشیمان شده است. این ماجرا اما دقیقا همزمان با جشن استقلال طالبان در کشور افغانستان، باعث اعتراضات جدی و برگزاری تجمعات و کمپین‌های جدیدی شده است.
 
«بهتر است یک‌بار بمیرم تا هربار بمیرم»
الهه دلاورزی، دانشجوی رشته پزشکی دانشگاه کابل و دختر یکی از ژنرال‌های نیروهای امنیتی پیشین افغانستان است. او سه روز پیش، با انتشار ویدیو و عکس‌هایی از خود در رسانه‌های اجتماعی، فاش کرد که در زمستان ۱۴۰۰، به دلیل داشتن تصاویر نیروهای امنیتی پیشین در گوشی خود، در یک ایست‌بازرسی طالبان بازداشت شده است. او مدعی شد که سعید خوستی، سخنگوی پیشین وزارت کشور طالبان و مسئول یتیم‌خانه‌های شبکه حقانی، در بازداشتگاه به او تجاوز کرده و سپس او را به‌زور به عقد خود درآورده است. الهه می‌گوید که خوستی بعد از آزادی، بدون رضایت او، مراسم عروسی راه انداخته و او را به خانه‌اش در کابل برده است. این زن جوان تصاویر از آثار شکنجه و جراحت‌هایی که بر بدن داشت، منتشر کرد و گفت که خوستی بارها او را به بدترین شکل ممکن با چاقو، کابل و حتی گاز گرفتن شکنجه کرده است.
دیدبان آزار

@zan_j
https://harasswatch.com/news/2027
#علیه_خشونت_سیستماتیک
#زنان_علیه_طالبان

تبریک برای آزادی سپیده رشنو 🍃❤️


سپیده رشنو پس از حدود ۴۰ روز بازداشت، امروز با تودیع وثیقه ۸۰۰ میلیون تومانی آزاد شد. ❗️
.سپیده رشنو در واکنش به تذکر حجاب زنی به نام «رایحه ربیعی» بازداشت و برای مدتی در مکانی نامعلوم نگهداری شد.
روز ۲۹ مردادماه سال جاری خبرگزاری قوه قضائیه اتهامات او را  «فعالیت تبلیغی علیه نظام و تشویق به فساد و فحشا» عنوان کرد.

#سپیده_رشنو
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#زنده_باد__جنبش_نان_کار_آزادی

@zan_j

🔺️چرا بیانیه  ۸۰۰ زن نوشته شد؟
بخش اول- گفتگو با غزاله معتمد

🔹️"خشونت سیستماتیک علیه زنان بخشی از دنیای سینما است و  ما باید برای خودمان و صداهایی که به جایی نمی رسد، فکری کنیم."
«چرا پذیرفتن حرف‌های ما اینقدر سخت است؟ شورای صیانت خانه سینما تخصصی در حوزه خشونت جنسی و جنسیتی ندارند»
و غزاله معتمد (طراح صحنه و لباس)، یکی از اعضای هیئت پنج نفره 800 زن است. 

مشروح گفت‌وگو
https://www.sharghdaily.com/fa/tiny/news-853500

#علیه_خشونت_سیستماتیک
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

اگر فرزند دختر دارید

...علت‌های اقتصادی و اجتماعی گزینش حرفۀ مربی‌گری همان‌هایی هستند که پیشتر به بررسی‌شان پرداختیم؛ اما اگر از خود مربی‌ها بپرسیم، آن‌ها را به ندرت می‌پذیرند: یا به این دلیل که اصلا به آن‌ها آگاهی نیافته‌اند، یا از آن رو که می‌دانند برای چنین حرفه‌هایی انگیزه‌های صرفا رفاهی پذیرفتنی نیستند. در واقع تقریبا تمامی آنان تاکید می‌ورزند که کارشان نوعی «رسالت» است. واژۀ رسالت بار معنایی عرفانی دارد که نادیده‌گرفتن آن دشوار است: میل به خدمت به جامعه، بی‌اعتنایی کامل به جنبۀ اقتصادی این فعالیت، نوع‌دوستی، و به ویژه فداکاری و ایثار. (جالب آن‌که این واژه فقط در مورد فعالیت‌هایی به کار رفته که جنبه‌های شخص انسان مربوط می‌شود که درست یا نادرست، بسیار تحقیرآمیز به حساب می‌آیند، کودکی، پیری، بیماری‌های جسمانی و روانی، نابهجناری و مانند آن‌ها...) اما روحیۀ فداکاری همیشه مشکوک است. معلوم نیست آدمی با ذهن و روحیۀ سالم، به جای آن‌که از زندگی هرچه بیشتر بهره‌مند شود، با چه انگیزه‌ای باید به نحو خودانگیخته فداکاری و ایثار را برگزیند، آن‌هم نه فقط در لحظه‌های حساس زندگی‌اش، بلکه هر روزه، چندین ساعت در روز، طی سال های طولانی و بی‌هیچ وقفه‌ای.
اگر وضع به همین قرار باشد، به عبارت دیگر اگر مربی یا آموزگاری حرفۀ خود را با طرح ناسالمِ ریاضت‌کشی بی‌وقفه و ایثارگرانه بر می‌گزیند، بهتر است به روشنی به او گفته شود که چنین انگیزه‌ای خود به خود او را برای انجام این کار نالایق می‌سازد. شغل‌های مختلف از آن رو باید برگزیده شوند که مایه خوشایندی، خشنودی، شادمانی، پرباری و پیشرفت ما شوند، حتی اگر با وضعیت گذرایی همراه باشند که در آن‌ها «روحیۀ فداکاری» لازم می‌شود. کودکان دوست‌داشتنی و گیرا هستند. همان‌گونه که آیبل آیبسفلت خاطرنشان می‌کند شکل ظاهرشان ممکن است آدم بزرگ‌سال را مجذوب و فریفته سازد و او را به رسیدگی به آنان تشویق کند. کودکان باید حس مهربانی او را بیدار کنند، خوشایند او باشند، سرگرمش کنند، احساسات مثبت، تمایل، توجه و کنج‌کاو او را بیدار کنند و به وی بفهمانند که « در کنار آن‌ها است» و در وجودش نوعی همانند سازی با خودشان را برانگیزانند. وقتی بزرگ‌سالی رابطۀ آموزشی را «رسالت» می‌خواند، نشان می‌دهد که کودکان به هیچ‌وجه، یا چندان، یا آن‌طور که باید و شاید، خوشایندش نیستند. در این‌که بزرگ‌سالی کودکان را خسته‌کننده یا دوست‌نداشتنی بداند، هیچ‌چیز محکوم‌شدنی وجود ندارد؛ چنین حالتی یکی از انواع آشفتگی‌های روانی است، اما بهتر است که این فرد کاری با کودکان نداشته باشد. می‌تواند از میان بسیاری از کارهای دیگر شغلی را برگزیند که مخاطرات کمتری دارد. این نکته را نیز نباید ناگفته بگذارم که کاربرد واژۀ «رسالت» برای توصیف شغل خود، رابطه‌ای معکوس با سطح فرهنگی، حرفه‌ای و انسانی مربیان و آموزگاران دارد. در میان کسانی‌که خودم به هنگام کار دیده و با آنان سخن گفته‌ام، چند نفری که رابطۀ خوبی با کودکان داشتند درست همان‌هایی بودند که فقط می‌گفتند کارشان را دوست دارند چون کودکان دوست داشنی هستند و به هیچ‌وجه نمی‌کوشیدند آن را رسالت یا وظیفه وانمود کنند. برعکس، کسانی که کودکان را تحمل‌ناپذیر و کسل‌کننده می‌دانستند، ضرورت کاربردِ واژۀ «رسالت» را به شیوه‌های گوناگون احساس می‌کردند.
انگیزه‌های روانی کسانی‌که حرفه‌ مربی‌گری و آموزگاری را برمی‌گزینند باید عمیقا تحلیل شود. بیشتر آنان اشخاصی هستند که روابطشان با بزرگترها دشواری‌هایی دارند و چون نمی‌توانند پیوندهای عاطفی استوار و ماندگاری با آنان برقرار سازند، جایگزینی را جست‌وجو می‌کنند که دشواری و بی‌حاصلی آن کمتر باشد. در واقع بسیاری از اشخاص روان‌پریشی که در عرصه‌های عاطفی، اجتماعی و حرفه‌ای دشواری‌هایی دارند با سادگی تمام ادعا می‌کنند که می‌توانند با کودکان کار کنند و می‌گویند که نیاز دارند «دهنده» باشند، اما مطلقا بی‌خبراند که در آن‌لحظه برعکس فقط می‌کوشند «گیرنده» باشند.


📕اگر فرزند دختر دارید
|النا جانینی بلوتی|
ترجمه:#محمد_جعفر_پوینده
پوینده توسط وزارت اطلاعات در قتلهای زنجیره ای در سال ۷۷ به قتل رسید
#آزادی_بیان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

تمام دنیا در اجلاس‌های بین‌المللی از ما می‌پرسند که چگونه چالش‌های خانواده را حل کرده‌اید؟!!

کبری خزعلی، رئیس شورای فرهنگی اجتماعی زنان و خانواده در جلسه‌ای با بسیج دانشجویی در مورد #حقوق_زنان گفت: هر چیزی که برای یک زن، قبل از تولد تا آخرین لحظه حیات او لازم باشد در کشور وجود دارد و هر نوع امکان رشدی فراهم است...
وقاحت حاکمیت زن ستیز ،کودک کش وسرکوبگر انتهایی ندارد


#علیه_خشونت‌_سیستماتیک_ دولتی
#حق_تحصیل #حق_اشتغال #حق_انتخاب_محل_سکونت #حق_خروج_از_کشور
#حق_طلاق
#حق_حضانت_فرزند
#حق_پوشش
#حق_سقط_جنین
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

یک دهه تردید در حمایت از زنان در برابر خشونت
✍سیمین کاظمی

🔸قتل زنان به دست شوهر، پدر و برادر موضوعی است که وقتی رسانه ای می شود، جامعه را در بهت فرو می برد. قتل البته شدیدترین شکل خشونت است، و میزان سبعیت و توحشی که در آن هست آن را به موضوعی قابل توجه تبدیل می کند. اما از قتل گسترده تر و خاموش تر خشونت علیه زنان است که در اشکال جسمی، جنسی و روانی رخ می دهد و تقریباً هیچ گاه مورد توجه قرار نمی گیرد. بازماندگان خشونت خانگی اغلب مجبورند به تنهایی با درد و رنج شان کنار بیایند و بدون پناه و بی دفاع در معرض خشونت و در محضر خشونتگر روزگار بگذرانند.

🔸خشونت خانگی یک مشکل عمده و شایع زنان است که سلامت جسمی و روانی شان را تحت تأثیر قرار می دهد. در ایران میزان خشونت خانگی علیه زنان به طور کلی حدود 66 درصد است و حدود 30 درصد زنان مورد خشونت جسمی قرار می گیرند. یعنی دست کم از هر سه زن، یک زن خشونت فیزیکی را تجربه کرده است که این رقم، آن قدر بزرگ است که نمی توان به راحتی چشم بر آن فروبست. سازمان بهداشت جهانی خشونت علیه زنان را یک مشکل سلامت عمومی می داند و از این رو انتظار می رود همه کشورها برای مقابله با آن تدابیری بیندیشند. کنترل خشونت علیه زنان، مستلزم مدیریت چندبخشی و تصویب قوانینی در این خصوص است. هر چند تصویب قوانین به محو خشونت منجر نمی شود، و به تنهایی کافی نیست، اما شرط لازم برای کنترل خشونت است. لازم است برنامه ای طراحی شود که اولاً از خشونت پیشگیری شود و آمار آن کاهش یابد، ثانیاً به بازماندگان خشونت کمک شود که هم درمان شوند و هم از محیط خشونت زا نجات یابند و هم با خشونت گر، برخورد مناسب صورت گیرد. برای اجرای چنین برنامه ای لازم است، به طور قانونی بخش های مختلف مکلف شوند که وظایف شان را برای پیشگیری و مقابله با خشونت انجام دهند.

🔸در ایران به عنوان کشوری که خشونت علیه زنان شیوع بالایی دارد، هنوز برنامه ای برای مقابله با خشونت علیه زنان وجود ندارد. مراکز درمانی نمی دانند در مواجهه با زن خشونت دیده، غیر از درمان مشکل جسمی چه کار دیگری می توانند برای او انجام دهند. مشخص نیست ماموران پلیس برای حفاظت از زنان در برابر خشونت خانگی، به عنوان جرمی که در حوزه خصوصی اتفاق می افتد چه کاری می توانند انجام دهند. امکانات بهزیستی آن قدر محدود است که کفاف کمک به کسر کوچکی از بازماندگان خشونت را نمی دهد. رسانه ها و آموزش و پرورش هنوز پروتکلی برای آموزش پیشگیری از خشونت خانگی در اختیار ندارند.  قانونی برای پیگیری موارد خشونت و حمایت  از آسیب دیدگان خشونت وجود ندارد.

🔸 از سال 1391  برای مقابله با خشونت علیه زنان، لایحه ای موسوم به "حفظ کرامت و حمایت از زنان در برابر خشونت" تدوین شده که هنوز به تصویب نهایی نرسیده است. این لایحه بعد از حدود یک  دهه و رفت و آمد بین دولت و مجلس و قوه قضاییه و جرح و تعدیل های مکرر، سرانجام در دی ماه 1399 برای طی تشریفات قانونی به مجلس شورای اسلامی ارسال شد و در اردیبهشت 1400 هم خبر آمد که یک فوریت این لایحه در مجلس تصویب شده است. از آن پس هم سرنوشت لایحه حمایت از زنان در برابر خشونت، هنوز در ابهام است و مشخص نیست که سرانجام چه زمانی به تصویب نهایی خواهد رسید. چنین تعلل طولانی در تعیین تکلیف لایحه نشان دهنده آن است که مسأله خشونت علیه زنان، از نظر تصمیم گیرندگان در سطوح عالی کشور جدی گرفته نمی شود و مساله ای مهم به حساب نمی آید و این در حالی است که خشونت به عنوان مهمترین تهدید سلامت و زندگی زنان همچنان در جریان است و هرچه می گذرد زنان بیشتری در بی پناهی و سکوت مورد خشونت قرار می گیرند. 
چهارم آذر ۱۴۰۰

#علیه_خشونت_سیستماتیک
#علیه_قوانین_زن_ستیز
#علیه_خشونت_جنسیتی_طبقاتی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

من نافرمانم
در برابر میله های قفس,طلایی باشد یا پلاستیکی, با شکوفه ها تزیین شده باشد یا با دندانه های اره,یا پوشیده با یخ
من نافرمانم
بر دیکتاتوری که دستار اعتراض بر سر دارد
و جلادی که برای آزادی سخنرانی میکند
در حالی که در پی فرصتی است تا آزادی را برباید و ترور کند.
من نافرمانم
در برابر انان که مژده عشق و عدالت می دهند,در حالی که خون از چکمه هاشان جاری است.

شعر #غادة_السمان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_حکومتی_
#علیه_حاکمیت_خشونت_پرور
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

🚩 @zan_j

دو راه بیشتر نبود؛ یا مرگ من یا سقط آن جنین

از پرونده ۲۵ نوامبر روز منع خشونت علیه زنان


حق فراموش‌شده زنان بر بدن 

بر اساس اعلام وزارت بهداشت، سالانه ۳۰۰ هزار «سقط جنین غیرقانونی» در کشور انجام می‌شود. «کمیسیون ویژه جمعیت و تعالی خانواده» در مجلس ایران که پایان دادن آگاهانه بارداری را «سقط جنین جنایی» می‌داند، به‌تازگی از آمار سالانه ۴۰۰ هزار سقط جنین در سال خبر داده است. حکومت ایران، تاکنون آمار دقیقی از دخترانی که خارج از ازدواج باردار می‌شوند، ارائه نداده است. بااین‌حال بدیهی است که تعداد زیادی از «سقط‌های زیرزمینی» به دختران مجرد تعلق دارد. 



افزایش جمعیت برای حکومت ایران، این روزها به چالشی جدی تبدیل شده است. به همین دلیل به روش‌های متعددی برای اجرایی کردن «سیاست‌های جمعیتی» رهبر جمهوری اسلامی ایران، متوسل شده است. «قانون حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» که در مجلس تصویب شد و ابراهیم رئیسی آن را به دستگاه‌های اجرایی ابلاغ کرد، نشان می‌دهد که حکومت بدون در نظر گرفتن طبیعی‌ترین حقوق زنان، برای رشد جمعیت خیز برداشته است.


https://www.radiozamaneh.com/694054/
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#سقط_جنین_خود_خواسته

طی هشت سال اخیر،
۷۲ مورد خودسوزی زنان،
۳۰۴۸ مورد خودکشی با ریشه های مرتبط با حقوق زنان،
۲۰ مورد تبعیض شغلی،
۲ مورد ختنه زنان،
۵۵۳ مورد قتل ناموسی،
۳۳۲۱۰ مورد ازدواج دختران کودک
و ۴۶۰ مورد اسید پاشی نیز به ثبت رسیده است.
#گرامی_باد_۸_مارس_روز_جهانی_زن
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#اتحاد_همبستگی
@zan_j

از آرشیو زن و جامعه
سال گذشته

گروهی به نام لاس تسیس (Las Tesis) در شیلی، رقصی اعتراضی علیه خشونت علیه زنان را اجرا کردند.

و اینک این رقص اعتراضی با نام «تو متجاوز هستی» در پارلمان ترکیه نیز اجرا شده‌است.
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#مبارزه_زنان علیه خشونت مبارزه طبقاتی است
#نان_کار_آزادی_
@zan_j

اگر فرزند دختر دارید

...علت‌های اقتصادی و اجتماعی گزینش حرفۀ مربی‌گری همان‌هایی هستند که پیشتر به بررسی‌شان پرداختیم؛ اما اگر از خود مربی‌ها بپرسیم، آن‌ها را به ندرت می‌پذیرند: یا به این دلیل که اصلا به آن‌ها آگاهی نیافته‌اند، یا از آن رو که می‌دانند برای چنین حرفه‌هایی انگیزه‌های صرفا رفاهی پذیرفتنی نیستند. در واقع تقریبا تمامی آنان تاکید می‌ورزند که کارشان نوعی «رسالت» است. واژۀ رسالت بار معنایی عرفانی دارد که نادیده‌گرفتن آن دشوار است: میل به خدمت به جامعه، بی‌اعتنایی کامل به جنبۀ اقتصادی این فعالیت، نوع‌دوستی، و به ویژه فداکاری و ایثار. (جالب آن‌که این واژه فقط در مورد فعالیت‌هایی به کار رفته که جنبه‌های شخص انسان مربوط می‌شود که درست یا نادرست، بسیار تحقیرآمیز به حساب می‌آیند، کودکی، پیری، بیماری‌های جسمانی و روانی، نابهجناری و مانند آن‌ها...) اما روحیۀ فداکاری همیشه مشکوک است. معلوم نیست آدمی با ذهن و روحیۀ سالم، به جای آن‌که از زندگی هرچه بیشتر بهره‌مند شود، با چه انگیزه‌ای باید به نحو خودانگیخته فداکاری و ایثار را برگزیند، آن‌هم نه فقط در لحظه‌های حساس زندگی‌اش، بلکه هر روزه، چندین ساعت در روز، طی سال های طولانی و بی‌هیچ وقفه‌ای.
اگر وضع به همین قرار باشد، به عبارت دیگر اگر مربی یا آموزگاری حرفۀ خود را با طرح ناسالمِ ریاضت‌کشی بی‌وقفه و ایثارگرانه بر می‌گزیند، بهتر است به روشنی به او گفته شود که چنین انگیزه‌ای خود به خود او را برای انجام این کار نالایق می‌سازد. شغل‌های مختلف از آن رو باید برگزیده شوند که مایه خوشایندی، خشنودی، شادمانی، پرباری و پیشرفت ما شوند، حتی اگر با وضعیت گذرایی همراه باشند که در آن‌ها «روحیۀ فداکاری» لازم می‌شود. کودکان دوست‌داشتنی و گیرا هستند. همان‌گونه که آیبل آیبسفلت خاطرنشان می‌کند شکل ظاهرشان ممکن است آدم بزرگ‌سال را مجذوب و فریفته سازد و او را به رسیدگی به آنان تشویق کند. کودکان باید حس مهربانی او را بیدار کنند، خوشایند او باشند، سرگرمش کنند، احساسات مثبت، تمایل، توجه و کنج‌کاو او را بیدار کنند و به وی بفهمانند که « در کنار آن‌ها است» و در وجودش نوعی همانند سازی با خودشان را برانگیزانند. وقتی بزرگ‌سالی رابطۀ آموزشی را «رسالت» می‌خواند، نشان می‌دهد که کودکان به هیچ‌وجه، یا چندان، یا آن‌طور که باید و شاید، خوشایندش نیستند. در این‌که بزرگ‌سالی کودکان را خسته‌کننده یا دوست‌نداشتنی بداند، هیچ‌چیز محکوم‌شدنی وجود ندارد؛ چنین حالتی یکی از انواع آشفتگی‌های روانی است، اما بهتر است که این فرد کاری با کودکان نداشته باشد. می‌تواند از میان بسیاری از کارهای دیگر شغلی را برگزیند که مخاطرات کمتری دارد. این نکته را نیز نباید ناگفته بگذارم که کاربرد واژۀ «رسالت» برای توصیف شغل خود، رابطه‌ای معکوس با سطح فرهنگی، حرفه‌ای و انسانی مربیان و آموزگاران دارد. در میان کسانی‌که خودم به هنگام کار دیده و با آنان سخن گفته‌ام، چند نفری که رابطۀ خوبی با کودکان داشتند درست همان‌هایی بودند که فقط می‌گفتند کارشان را دوست دارند چون کودکان دوست داشنی هستند و به هیچ‌وجه نمی‌کوشیدند آن را رسالت یا وظیفه وانمود کنند. برعکس، کسانی که کودکان را تحمل‌ناپذیر و کسل‌کننده می‌دانستند، ضرورت کاربردِ واژۀ «رسالت» را به شیوه‌های گوناگون احساس می‌کردند.
انگیزه‌های روانی کسانی‌که حرفه‌ مربی‌گری و آموزگاری را برمی‌گزینند باید عمیقا تحلیل شود. بیشتر آنان اشخاصی هستند که روابطشان با بزرگترها دشواری‌هایی دارند و چون نمی‌توانند پیوندهای عاطفی استوار و ماندگاری با آنان برقرار سازند، جایگزینی را جست‌وجو می‌کنند که دشواری و بی‌حاصلی آن کمتر باشد. در واقع بسیاری از اشخاص روان‌پریشی که در عرصه‌های عاطفی، اجتماعی و حرفه‌ای دشواری‌هایی دارند با سادگی تمام ادعا می‌کنند که می‌توانند با کودکان کار کنند و می‌گویند که نیاز دارند «دهنده» باشند، اما مطلقا بی‌خبراند که در آن‌لحظه برعکس فقط می‌کوشند «گیرنده» باشند.


📕اگر فرزند دختر دارید
|النا جانینی بلوتی|
ترجمه:#محمد_جعفر_پوینده
پوینده توسط وزارت اطلاعات در قتلهای زنجیره ای در سال ۷۷ به قتل رسید
#آزادی_بیان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_دولتی
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی
@zan_j

من نافرمانم
در برابر میله های قفس,طلایی باشد یا پلاستیکی, با شکوفه ها تزیین شده باشد یا با دندانه های اره,یا پوشیده با یخ
من نافرمانم
بر دیکتاتوری که دستار اعتراض بر سر دارد
و جلادی که برای آزادی سخنرانی میکند
در حالی که در پی فرصتی است تا آزادی را برباید و ترور کند.
من نافرمانم
در برابر انان که مژده عشق و عدالت می دهند,در حالی که خون از چکمه هاشان جاری است.

شعر #غادة_السمان
#علیه_خشونت_سیستماتیک_حکومتی_
#علیه_حاکمیت_خشونت_پرور
#نان_کار_آزادی_اداره_شورایی

🚩 @zan_j

نافرمانی تو گل خواهد داد
کبودی های روحت و تنت را مپوشان

اعتراض کن
به آبرو،ناموس و غیرت
از سایه بیرون بیا
تو فقط مادر, همسر و خواهر نیستی
تو زن خوبروی پارسا نیستی
تو آشپز و کدبانو برای قضاوت دیگران نیستی
میدانی؟
زن بودن را برای ما به غلط معنا کردند

تو الگوی مجلات زرد جامعه مردسالار نیستی
که برای دوست داشتنی و خواستنی بودن
دستوراتی را قدم به قدم
اجرا کند :
"مردان آرایش ملایم را بیشتر می پسندند"
"خنده رو ها رو دوست دارن اما حواست باشه قهقهه نزنی...
"غذا خوردن ...این مقوله آداب دیگری دارد"
"لطایف الحیل و سیاست زنانه فراموش نشه"

تو انسانی
خودت باش!
یار باش ،رفیق باش ،بخند خشمگین شو ... شورش کن
سکوت را بشکن
و
عشق را جز با عشق
معامله نکن

✍ویدا
زن و جامعه

#25نوامبر_روز_جهانی_منع_خشونت_علیه_زنان
#علیه_ستم_جنسیتی و همه ستمها
#علیه_خشونت_سیستماتیک_ساختاری
@zan_j