زن و جامعه (زن کارگر)

در آغاز، زن خودش را اینگونه معرفی می‌کند: اسم من اسپرانزا است و همسر یک معدنچی هستم. به همین دلیل وقتی اتحادیه کارگران معدن به دنبال بهبود اوضاع معدنچی‌هاست، اسپرانزا از شوهرش می‌خواهد تا لوله‌کشی آب گرم را هم پیگیری کنند. شوهرش می گوید «فعلا مطالبات مهم‌تری وجود دارد. این چیرها را بذار بر عهده مردها.» اسپرانزا و زنان دیگر نیز پیگیری حقوقشان را بر عهده مردها می‌گذارند و روزی پنج بار هیزم می‌شکنند تا بتوانند به سختی آب گرم برای شستن لباس‌ها فراهم کنند. مردها اعتصاب می‌کنند اما به زندان می‌افتند و کاری از پیش نمی‌برند. نه برای خودشان و نه برای زنان. تا اینکه زنان تصمیم می‌گیرند خودشان تحصن کنند. اسپرانزا از شوهرش می‌ترسد اما زنهای همسایه به او می‌گویند «اگر یکی از زنها برود، همه باید بروند.» پس اسپرانزا و زنهای دیگر دست به اعتصاب می‌زنند. اما مشکل زنان فقط رئیسان معدن نیست، بلکه شوهرانشان است که حاضر نیستند از زنان و حقوقشان حمایت کنند. شوهر اسپرانزا به او می‌گوید «اگه فکر کردی من توی خونه می‌مونم و بچه‌ها را نگه می‌دارم، زده به سرت.» اما زنان تسلیم نمی‌شوند و بچه‌هایشان را نیز با خود به تحصن می‌برند. حتی وقتی به زندان می‌افتند، ماموران زندان را مجبور می‌کنند تا برای بچه‌ها شیرخشک بیاورند. زنان روزهای طولانی دست در دست هم در میدان شهر می‌چرخند و شعار می‌دهند و شوهران در خانه برای شستن لباسها هیزم می‌شکنند و تازه آنجاست که اولویت‌ها برای مردان فرق می‌کند. همان مردانی که ساعتها در جلساتشان درباره عدالت بحث می‌کردند و خواسته‌های زنان را پیش‌پاافتاده می‌دانستند، حالا به درک متفاوتی از نیازها و مطالبات جمعی می‌رسند. درنهایت آنچه حاصل می‌شود، فقط لوله‌کشی آب گرم و بهداشت و ایمنی در معدن نیست. بلکه زنان به آگاهی و قدرتی می‌رسند که دیگر به اطاعت و سکوت و حقارت در برابر شوهرانشان تن نمی‌دهند. اسپرانزا رو به شوهرش می‌گوید «باید بدانی بدون من هرگز پیروز نمی‌شی، نه در اعتصاب و نه در هیچ چیز دیگری.» شوهرش و مردان دیگر نیز می‌آموزند که بردگی و استثمار فقط بردگی مزدی نیست که رئیسان معدن به مردان تحمیل کردند، بلکه می‌تواند بردگی خانگی هم باشد که شوهران به زنان تحمیل می‌کنند. در انتها نام زن هنوز اسپرانزاست اما دیگر زن یک معدنچی نیست و برای خودش هویت متمایزی کسب کرده و دستاورد بزرگی به دست آورده که دیگر هیچکس نمی‌تواند از او بگیرد. چیزی که می‌تواند برای بچه‌هایش به جا بگذارد: برابری #فیلم #نمک_زمین #هربرت_بیبرمن #۱۹۵۴ #زنان_کارگر #زنان_خانه‌دار

🖍 #نزهت_بادی
#فیلم
#هنر
#سینما_زنان
@zan_j

برابری #فیلم #نمک_زمین #هربرت_بیبرمن #۱۹۵۴ #زنان_کارگر #زنان_خانه‌دار

 
🖌 سوم نوامبر را به عنوان روز #زنان_خانه‌دار مطرح کرده و بابت آن به زنان تبریک می‌گویند.❗️
گرامی‌داشت چنین روزی از هر نهادی که برخاسته باشد از موضعی مردسالارانه است و قصد سرپوش گذاشتن بر کاری را دارد که شغل محسوب نمی‌شود و با دیدگاه بهره‌برداری از کار خانگی زنان طرح ریزی شده است.

تبریک این روز به زنان تحکیم وضعیت موجود زنان است و از نظر فعالان حقوق زنان به منزله‌ی تحقیر و توهین به زنان می‌باشد.

در متن زیر خانم دکتر سیمین کاظمی به مقوله‌ی خانه‌داری می‌پردازند که نکات ارزشمندی را مورد توجه قرار داده‌اند:

🔸ترکیب «زنان خانه دار»، چنان عادی و جاافتاده است که گویا خانه داری وظیفه ازلی و ابدی زنان است و زنان با چنین وظایفی زاده می شوند. این در حالی است که تقسیم کار جنسیتی که طی آن وظایف خانگی به زن محول شده، ساخته و پرداخته جامعه است و ارتباطی با ویژگی های طبیعی زن و مرد ندارد.

🔸تقسیم کار جنسیتی که زنان را به کارهای خانه موظف می کند، یکی از بنیادی ترین شیوه هایی است که با آن نابرابری جنسیتی در جوامع استقرار یافته است. در تقسیم کار مبتنی بر جنسیت، چون کارخانگی که برعهده زنان است، کم ارزش و بی اهمیت به حساب می آید و کاری که مردان به مثابه نان آور خانواده انجام می دهند حیاتی و مهم است، بنابراین مردان واجد حقوق بیشتری نسبت به زنان می شوند.

🔸اگر چه محافظان وضع موجود می کوشند برای تداوم نظم جنسیتی مستقر، زنان خانه دار را با ادبیات تعارف آمیز مورد تفقد قرار دهند، اما واقعیت آن است که کار خانگی مجموعه ای پایان ناپذیر از وظایف بی‌ارج و بی‌اجر، تکراری، مداوم، ملال آور و در عین حال طاقت فرساست که زنان را از بام تا شام مشغول می کند. ماهیت چنین وظایفی به گونه ای است که امکان خلاقیت و خودشکوفایی در آن محدود است از این رو زنان را به افسردگی و ناامیدی و احساس استیصال می کشاند.

🔸خانه دار بودن زن عموماً به معنای فقدان فرصت اشتغال است. از همین روست که در جامعه ی ما که فرصت اشتغال زنان اندک است و متناسب با افزایش تحصیلات و مهارت آموزی فضای کار برای زنان وجود ندارد، تعداد زنان خانه دار تحصیلکرده نیز در حال افزایش است.

🔸علاوه بر این چون کارخانگی کار تولیدی نیست و در واقع کار بدون مزد است، زنان خانه دار از استقلال اقتصادی محروم و  به لحاظ مالی وابسته به مردان هستند که همین وابستگی مالی، به تبعیت بی چون و چرای زن از مرد مشروعیت می بخشد و خود منشأ بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی زنان است.

🔸سایه فرهنگ مردسالاری و میراث نامیمون آن یعنی تقسیم کار جنسیتی که خانه داری را به عنوان وظیفه ای زنانه تثبیت کرده چنان سنگین است که حتی بسیاری از زنان شاغل نیز از وظایف خانگی رهایی ندارند و مجبورند علاوه بر کار بیرون از خانه، کارهای خانگی را نیز انجام دهند که در واقع متحمل رنج مضاعف و خستگی و فرسودگی می شوند.

🔸خانه داری وظیفه‌ای زنانه نیست، و تحمیل چنین وظیفه ای به زنان غیرمنصفانه و ناعادلانه است. برای رهایی زنان از وظایف خانگی لازم است تقسیم کار مبتنی بر جنسیت حذف شود و وظایف سنگین خانه داری با اجتماعی شدن این شکل از کار و نیز مشارکت مردان از دوش زنان برداشته شود.
#خانه_داری_وظیفه_زنان_نیست
#تقسیم_کار_اجتماعی
#خانه_داری
#بیمه__بیکاری_حق_زنان_خانه_دار

.
از :پادکست مبارزان خیابان
شماره‌ی اول

کاری از کارگروه زنان کمیته‌ی مبارزان خیابان

اگر قرار است تکثر همگانی شود، باید شنیدن را تمرین کنیم. شنیدن زنانی که به پستوی خانه رانده شده‌اند، کسی آنان را نمی‌خواند و با نام آنان سخن نمی‌گوید. بله دقیقا منظور ما زنان خانه‌دار هستند. زنانی که ۲۲ میلیون‌اند، از این میلیونی‌ها شماری کودکند. کودکانی که همسرند‌. شماری در آستانه جوانی، پیرند. شماری میانسال‌اند و در حسرت و انتظار قاب خاکستری زندگی به سر می‌برند،شماری که پیرند و سختی‌ها را چنان بلعیده‌اند که فربگی اندامشان بیشتر از آنکه چربی باشد، تورم غلیظ رنج است.
این زن اکنون با ما سخن می‌گوید ، با ما که در خیابان به او که پشت شیشه خیره می‌شد، دقت نکرده ایم. ما با این زنان از زن زندگی آزادی به گفت و گو نشستیم
بشنوید صدایشان را
تا بیابیم صدای بی‌شماران ستمدیده را...

#صدای_زنان_ستمدیده
#زنان_خانه‌دار
#ستم_بر_زن
#زن_زندگی_آزادی
#اداره_شورایی

@zan_j

آرشیو

🖌 سوم نوامبر (۱۳ آبان) را به عنوان روز #زنان_خانه‌دار مطرح کرده و بابت آن به زنان تبریک می‌گویند.
گرامی‌داشت چنین روزی از هر نهادی که برخاسته باشد از موضعی مردسالارانه است و قصد سرپوش گذاشتن بر کاری را دارد که شغل محسوب نمی‌شود و با دیدگاه بهره‌برداری از کار خانگی زنان طرح ریزی شده است.

تبریک این روز به زنان تحکیم وضعیت موجود زنان است و از نظر فعالان حقوق زنان به منزله‌ی تحقیر و توهین به زنان می‌باشد.

در متن زیر خانم دکتر سیمین کاظمی به مقوله‌ی خانه‌داری می‌پردازند که نکات ارزشمندی را مورد توجه قرار داده‌اند:

🔸ترکیب «زنان خانه دار»، چنان عادی و جاافتاده است که گویا خانه داری وظیفه ازلی و ابدی زنان است و زنان با چنین وظایفی زاده می شوند. این در حالی است که تقسیم کار جنسیتی که طی آن وظایف خانگی به زن محول شده، ساخته و پرداخته جامعه است و ارتباطی با ویژگی های طبیعی زن و مرد ندارد.

🔸تقسیم کار جنسیتی که زنان را به کارهای خانه موظف می کند، یکی از بنیادی ترین شیوه هایی است که با آن نابرابری جنسیتی در جوامع استقرار یافته است. در تقسیم کار مبتنی بر جنسیت، چون کارخانگی که برعهده زنان است، کم ارزش و بی اهمیت به حساب می آید و کاری که مردان به مثابه نان آور خانواده انجام می دهند حیاتی و مهم است، بنابراین مردان واجد حقوق بیشتری نسبت به زنان می شوند.

🔸اگر چه محافظان وضع موجود می کوشند برای تداوم نظم جنسیتی مستقر، زنان خانه دار را با ادبیات تعارف آمیز مورد تفقد قرار دهند، اما واقعیت آن است که کار خانگی مجموعه ای پایان ناپذیر از وظایف بی‌ارج و بی‌اجر، تکراری، مداوم، ملال آور و در عین حال طاقت فرساست که زنان را از بام تا شام مشغول می کند. ماهیت چنین وظایفی به گونه ای است که امکان خلاقیت و خودشکوفایی در آن محدود است از این رو زنان را به افسردگی و ناامیدی و احساس استیصال می کشاند.

🔸خانه دار بودن زن عموماً به معنای فقدان فرصت اشتغال است. از همین روست که در جامعه ی ما که فرصت اشتغال زنان اندک است و متناسب با افزایش تحصیلات و مهارت آموزی فضای کار برای زنان وجود ندارد، تعداد زنان خانه دار تحصیلکرده نیز در حال افزایش است.

🔸علاوه بر این چون کارخانگی کار تولیدی نیست و در واقع کار بدون مزد است، زنان خانه دار از استقلال اقتصادی محروم و  به لحاظ مالی وابسته به مردان هستند که همین وابستگی مالی، به تبعیت بی چون و چرای زن از مرد مشروعیت می بخشد و خود منشأ بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی زنان است.

🔸سایه فرهنگ مردسالاری و میراث نامیمون آن یعنی تقسیم کار جنسیتی که خانه داری را به عنوان وظیفه ای زنانه تثبیت کرده چنان سنگین است که حتی بسیاری از زنان شاغل نیز از وظایف خانگی رهایی ندارند و مجبورند علاوه بر کار بیرون از خانه، کارهای خانگی را نیز انجام دهند که در واقع متحمل رنج مضاعف و خستگی و فرسودگی می شوند.

🔸خانه داری وظیفه‌ای زنانه نیست، و تحمیل چنین وظیفه ای به زنان غیرمنصفانه و ناعادلانه است. برای رهایی زنان از وظایف خانگی لازم است تقسیم کار مبتنی بر جنسیت حذف شود و وظایف سنگین خانه داری با اجتماعی شدن این شکل از کار و نیز مشارکت مردان از دوش زنان برداشته شود.
#خانه_داری_وظیفه_زنان_نیست
#تقسیم_کار_اجتماعی
#خانه_داری
#بیمه__بیکاری_حق_زنان_خانه_دار

آرشیو

🖌 سوم نوامبر (۱۳ آبان) را به عنوان روز #زنان_خانه‌دار مطرح کرده و بابت آن به زنان تبریک می‌گویند.
گرامی‌داشت چنین روزی از هر نهادی که برخاسته باشد از موضعی مردسالارانه است و قصد سرپوش گذاشتن بر کاری را دارد که شغل محسوب نمی‌شود و با دیدگاه بهره‌برداری از کار خانگی زنان طرح ریزی شده است.

تبریک این روز به زنان تحکیم وضعیت موجود زنان است و از نظر فعالان حقوق زنان به منزله‌ی تحقیر و توهین به زنان می‌باشد.

در متن زیر خانم دکتر سیمین کاظمی به مقوله‌ی خانه‌داری می‌پردازند که نکات ارزشمندی را مورد توجه قرار داده‌اند:

🔸ترکیب «زنان خانه دار»، چنان عادی و جاافتاده است که گویا خانه داری وظیفه ازلی و ابدی زنان است و زنان با چنین وظایفی زاده می شوند. این در حالی است که تقسیم کار جنسیتی که طی آن وظایف خانگی به زن محول شده، ساخته و پرداخته جامعه است و ارتباطی با ویژگی های طبیعی زن و مرد ندارد.

🔸تقسیم کار جنسیتی که زنان را به کارهای خانه موظف می کند، یکی از بنیادی ترین شیوه هایی است که با آن نابرابری جنسیتی در جوامع استقرار یافته است. در تقسیم کار مبتنی بر جنسیت، چون کارخانگی که برعهده زنان است، کم ارزش و بی اهمیت به حساب می آید و کاری که مردان به مثابه نان آور خانواده انجام می دهند حیاتی و مهم است، بنابراین مردان واجد حقوق بیشتری نسبت به زنان می شوند.

🔸اگر چه محافظان وضع موجود می کوشند برای تداوم نظم جنسیتی مستقر، زنان خانه دار را با ادبیات تعارف آمیز مورد تفقد قرار دهند، اما واقعیت آن است که کار خانگی مجموعه ای پایان ناپذیر از وظایف بی‌ارج و بی‌اجر، تکراری، مداوم، ملال آور و در عین حال طاقت فرساست که زنان را از بام تا شام مشغول می کند. ماهیت چنین وظایفی به گونه ای است که امکان خلاقیت و خودشکوفایی در آن محدود است از این رو زنان را به افسردگی و ناامیدی و احساس استیصال می کشاند.

🔸خانه دار بودن زن عموماً به معنای فقدان فرصت اشتغال است. از همین روست که در جامعه ی ما که فرصت اشتغال زنان اندک است و متناسب با افزایش تحصیلات و مهارت آموزی فضای کار برای زنان وجود ندارد، تعداد زنان خانه دار تحصیلکرده نیز در حال افزایش است.

🔸علاوه بر این چون کارخانگی کار تولیدی نیست و در واقع کار بدون مزد است، زنان خانه دار از استقلال اقتصادی محروم و  به لحاظ مالی وابسته به مردان هستند که همین وابستگی مالی، به تبعیت بی چون و چرای زن از مرد مشروعیت می بخشد و خود منشأ بسیاری از مشکلات فردی و اجتماعی زنان است.

🔸سایه فرهنگ مردسالاری و میراث نامیمون آن یعنی تقسیم کار جنسیتی که خانه داری را به عنوان وظیفه ای زنانه تثبیت کرده چنان سنگین است که حتی بسیاری از زنان شاغل نیز از وظایف خانگی رهایی ندارند و مجبورند علاوه بر کار بیرون از خانه، کارهای خانگی را نیز انجام دهند که در واقع متحمل رنج مضاعف و خستگی و فرسودگی می شوند.

🔸خانه داری وظیفه‌ای زنانه نیست، و تحمیل چنین وظیفه ای به زنان غیرمنصفانه و ناعادلانه است. برای رهایی زنان از وظایف خانگی لازم است تقسیم کار مبتنی بر جنسیت حذف شود و وظایف سنگین خانه داری با اجتماعی شدن این شکل از کار و نیز مشارکت مردان از دوش زنان برداشته شود.
#خانه_داری_وظیفه_زنان_نیست
#تقسیم_کار_اجتماعی
#خانه_داری
#بیمه__بیکاری_حق_زنان_خانه_دار

🔻۸۵ درصد #زنان_خانه‌دار در معرض ابتلا به بیماریهای ریوی

رییس بیمارستان دکتر مسیح دانشوری گفت:
▫️متأسفانه طبق آمار، ۸۵ درصد از زنان خانه‌دار به دلیل نادیده گرفتن کیفیت دستگاه‌های پخت‌وپز و همچنین آلودگی‌های ناشی از طبخ غذا در معرض ابتلا به بیماری ریوی قراردارند.

▫️حدود ۲۵ سال پیش این بیماری‌ها شانزدهمین علت مرگ ایرانیان بود و اکنون به هفتمین عامل تبدیل‌شده است./ایسنا


🔻استانداری لرستان:

افسردگی و اضطراب مهمترین اختلال روحی #کودکان_سیلزده استان

تاکنون سه هزار و ۱۰۰ کودک غربالگری روانشناختی شده اند

نتایج ۵۱۷ کودک مثبت اعلام شده و باید مشاوره شوند./ایرنا

@zan_j