زن و جامعه (زن کارگر)
#تبعیض_اتنیکی
Channel
2.08K
subscribers
17.1K
photos
14.3K
videos
5.21K
links
تماس با ما :
@Zan_jameh
Women's emancipation
در بلوچستان چه می‌گذرد؟ − پرسش درباره‌ی زمینه‌ی رخدادها
فرزانه راجی و نسرین مبتکر – درباره شرایط عمومی و وضعیت زنان بلوچستان مجموعه‌ای از پرسش‌ها طرح شده‌اند که تلاش شده به آنها با نظر به تجربه‌ی عینی و عملی پاسخ داده شود.
وضعیت عمومی
۱. آرایش طبقاتی در سیستان بلوچستان را چگونه توصیف می‌کنید؟
ج: بر اساس نمونه‌های آماری‌ای که داریم از بین ٦٠٠ خانواده‌ی زاهدانی، ١٢٠٠ خانواده‌ی سراوانی و ٢٠٠ خانواده‌ی زابلی، هیچ‌یک از افراد این خانواده‌ها، کارگر صنعتی یا صاحب یک مرکز تولیدی بزرگ نبوده و نیستند. در واقع مراکزی، اصلا در این مناطق وجود ندارند.
بخش بزرگی بیکارند. شغل مردان و زنان شاغل در میان این دوهزار خانواده شهری، کارمندی در ادارات دولتی مثل استانداری‌ها، بخشداری‌ها، معلمی یا اشتغال در فرودگاه هست.
اخیرا ظرف چهار و پنچ سال گذشته، فروشند‌گان موقت فروشگاه‌های بزرگ مثل کوروش، سون، وی وان و... نیز به آنها اضافه شده‌اند. کارگران ساختمانی، باربری و به‌خصوص سوخت‌کشی، شغل دوره‌ای و فصلی ٩٥ درصد خانواده‌های مناطق حاشیه‌ای شهرهاست.
زنان
۱. زنان معمولا چه مشاغلی دارند؟ توزیع آماری مشاغل حدوداً چگونه است؟
ج: معلمی بیشترین درصد شغل زنان را تشکیل می‌دهد و سنت و عرف هم کمتر نسبت به آن مسئله دارد. اما مرد ممکن است مخالف همین اشتغال هم برای همسرش باشد. در سایر موارد مثل کارمندی در موسسات دولتی یا خدماتی هم همینطور. فرهنگ مردسالارانه نسبت به آنها به مراتب سختگیرتر است.
اشتغال زن یا مرد در شغل حقوق‌بگیر در این استان بسیار مهم است. هر فرد حقوق بگیر به‌خصوص دولتی، از آموزش و پرورش، استانداری، شهرداری، کانون پرورش فکری و غیره، وقتی در این مراکز استخدام شد دیگر نانش توی روغن است و جزو یقه سفیدها به شمار می‌آید. در مورد زنان به‌رغم اینکه این شغل‌ها جزو آرزوهایشان است، کارشان منوط به رضایت مردانشان است، اما این رضایت خیلی به ندرت به‌دست می‌آید.
شغل فروشندگی (خدمات) برای زنان، به میزانی که در شهرهای شمال کشور و یا تهران و شهرهای بزرگ سال‌هاست رایج شده، در این استان وجود ندارد. مراکز تولیدی هم اساسا وجود ندارد.
بالاترین درصد درآمد زنان - متاسفانه یا خوشبختانه - که پارادوکس قابل توجهی است، از سوزن‌دوزی است. بعضی از دختران در حد جنون از آن متنفرند. همان تنفری که دختران شمالی از کار در مزارع و شالیزارها دارند، زنان و دختران در سیستان و بلوچستان از سوزن‌دوزی دارند، اما تقریبا باورشان شده که سرنوشت محتومشان است، حداقل برای لباس‌های خودشان...
#ستم_ملی
#ستم_طبقاتی
#تبعیض_اتنیکی
#جنبش_اجتماعی
#زن_زندگی_آزادی
👇
This website is here).
@zan_j
فرزانه راجی و نسرین مبتکر – درباره شرایط عمومی و وضعیت زنان بلوچستان مجموعه‌ای از پرسش‌ها طرح شده‌اند که تلاش شده به آنها با نظر به تجربه‌ی عینی و عملی پاسخ داده شود.
وضعیت عمومی
۱. آرایش طبقاتی در سیستان بلوچستان را چگونه توصیف می‌کنید؟
ج: بر اساس نمونه‌های آماری‌ای که داریم از بین ٦٠٠ خانواده‌ی زاهدانی، ١٢٠٠ خانواده‌ی سراوانی و ٢٠٠ خانواده‌ی زابلی، هیچ‌یک از افراد این خانواده‌ها، کارگر صنعتی یا صاحب یک مرکز تولیدی بزرگ نبوده و نیستند. در واقع مراکزی، اصلا در این مناطق وجود ندارند.
بخش بزرگی بیکارند. شغل مردان و زنان شاغل در میان این دوهزار خانواده شهری، کارمندی در ادارات دولتی مثل استانداری‌ها، بخشداری‌ها، معلمی یا اشتغال در فرودگاه هست.
اخیرا ظرف چهار و پنچ سال گذشته، فروشند‌گان موقت فروشگاه‌های بزرگ مثل کوروش، سون، وی وان و... نیز به آنها اضافه شده‌اند. کارگران ساختمانی، باربری و به‌خصوص سوخت‌کشی، شغل دوره‌ای و فصلی ٩٥ درصد خانواده‌های مناطق حاشیه‌ای شهرهاست.
زنان
۱. زنان معمولا چه مشاغلی دارند؟ توزیع آماری مشاغل حدوداً چگونه است؟
ج: معلمی بیشترین درصد شغل زنان را تشکیل می‌دهد و سنت و عرف هم کمتر نسبت به آن مسئله دارد. اما مرد ممکن است مخالف همین اشتغال هم برای همسرش باشد. در سایر موارد مثل کارمندی در موسسات دولتی یا خدماتی هم همینطور. فرهنگ مردسالارانه نسبت به آنها به مراتب سختگیرتر است.
اشتغال زن یا مرد در شغل حقوق‌بگیر در این استان بسیار مهم است. هر فرد حقوق بگیر به‌خصوص دولتی، از آموزش و پرورش، استانداری، شهرداری، کانون پرورش فکری و غیره، وقتی در این مراکز استخدام شد دیگر نانش توی روغن است و جزو یقه سفیدها به شمار می‌آید. در مورد زنان به‌رغم اینکه این شغل‌ها جزو آرزوهایشان است، کارشان منوط به رضایت مردانشان است، اما این رضایت خیلی به ندرت به‌دست می‌آید.
شغل فروشندگی (خدمات) برای زنان، به میزانی که در شهرهای شمال کشور و یا تهران و شهرهای بزرگ سال‌هاست رایج شده، در این استان وجود ندارد. مراکز تولیدی هم اساسا وجود ندارد.
بالاترین درصد درآمد زنان - متاسفانه یا خوشبختانه - که پارادوکس قابل توجهی است، از سوزن‌دوزی است. بعضی از دختران در حد جنون از آن متنفرند. همان تنفری که دختران شمالی از کار در مزارع و شالیزارها دارند، زنان و دختران در سیستان و بلوچستان از سوزن‌دوزی دارند، اما تقریبا باورشان شده که سرنوشت محتومشان است، حداقل برای لباس‌های خودشان...
#ستم_ملی
#ستم_طبقاتی
#تبعیض_اتنیکی
#جنبش_اجتماعی
#زن_زندگی_آزادی
👇
This website is here).
@zan_j
t.me
در بلوچستان چه می‌گذرد؟ − پرسش درباره‌ی زمینه‌ی رخدادها
فرزانه راجی و نسرین مبتکر – درباره شرایط عمومی و وضعیت زنان بلوچستان مجموعه‌ای از پرسش‌ها طرح شده‌اند که تلاش شده به آنها با نظر به تجربه‌ی عینی و عملی پاسخ داده شود.