نه قهر، نه ذوق زدگی! ✍یاسرعرب مخالفت با #هیجان_پزشکیان را بنده در شرایطی گوشزد می‌کنم که شخصا بیشترین قرابت فکری را با ایشان دارم. و در حال حاضر معتقدم حضور ایشان می‌تواند یک فرصت برای کشور باشد. از روز گذشته که جامعه‌ی غیر رسمی! پالس‌های مثبتی به ایشان نشان داد و جامعه‌ی غیر رسمی‌تر!! (با ایده عدم حضور در انتخابات) وزن سنگین خود را یادآوری نمود، سخن بر سر شخصیت، سلامت، تعهد، کاربلدی و سایر شئون فردی ایشان است. پی رنگ سیاسی و شخصیت روانی فرد کانديد بسیار مهم است و حتما در انتخاب رویکردها و مدیران نقش دارد. در عین حال در زمین واقعی سیاست و سیاست ورزی واقعی باید اصل را بر روشن کردن این دو گذاشت (رویکردها و وزیران/مدیران) دوستانی که به عارضه‌های روان جمعی جامعه‌ی ایران (همچون کیش شخصیت) اعتراض جدی دارند بهتر است از پزشکیان توصیف ایجابی و رویکردی پیدا کنند. این جای تاسف است که صرفا تبلیغ برای جناب پزشکیان به عنوان گزینه‌ی خندان! در مقابل گزینه‌های چهره در هم کشیده فهم و توسط ما تایید شود. و با اشتراک گذاری چند دقیقه از فلان موضع‌گیری اش در فلان برنامه صدا و سیما نتیجه بگيريم که اگر ایشان بیاید 《نه ظلم و نه زنجیری آزاد و رها هستیم!》سپس امر واقع ما را دچار افسردگی مضاعف #پساپزشکیان کند! دیگر اینکه بزرگوارانی هم که قاطعانه در صدد تخریب هرنوع استقبال از صندوق رای بوده و هرگونه رای دادن را خیانت قلمداد و فریاد می‌کنند، یادشان باشد که به لحاظ روشی به کسانی که هیچ راه اصلاحی جز صندوق رای نمی‌شناسند و پای صندوق رای نیامده‌ها را انواع برچسب نثار می‌کنند تفاوت چندانی ندارند! قبول دارم برای یک جامعه هیجانی و عاطفی و مهمتر از آن بی حوصله و شتاب زده موضع حقیر نه جالب و جذاب است و نه محلی از اعراب دارد. اما اگر ما قبول کرده‌ایم مشکل نظام رویکردهای غیر مسئله‌مندانه آن است بهتر است خودمان از این عارضه رنج نبریم! یادداشت مرتبط 《همه‌ی مردان رئیس‌جمهور و آن یک خانم!》 @yaser_arab57