همه‌ی مردان رئیس‌جمهور و آن یک خانم! ✍یاسرعرب دوستی امروز تصویر کابینه‌ی فلان کانديد را برایم ارسال کرد. از همین لیست تصاویری که گاهی گفته می‌شود کار دشمن است. گاهی روی آن می‌نویسند لیست پيشنهادی (و معلوم نیست اساسا چه کسی یا گروهی آن را پیشنهاد داده و چینش کرده؟) یا در کنارش شعارهایی درج می‌شود که معلوم نیست شوخی است یا جدی یا برگی است انداخته شده برای گرفتن بازخورد از افکار عمومی و مثل این‌ها... از حق نگذریم لیست پيشنهادی آن بزرگوار مو به تن مردگان بر می‌انگیخت، چه رسد به ما معمولی‌ها...این نکته، پيشنهادی را به ذهن می‌آورد که می‌تواند بسیار مفید باشد‌. از آنجا که شخصیت و توان اداره امور یک فرد شناخته شده (چه رسد به چهره‌های کمتر شناخته شده) در عرصه دولت‌رانی‌ به واقع نامفهوم و گنگ است، بجاست هر کانديد تایید صلاحیت شده‌ای با مردان‌اش پا به عرصه انتخابات بگذارد. (همراه آن یک خانم/معاونت امور زنان ریاست جمهوری) اینگونه هم جامعه فهم دقیق‌تری از نسبت ایشان با دولت‌رانی‌ (حکمرانی تخصصی و مختصر) پیدا می‌کند. هم امکان بحث‌های تخصصی بین کانديدهای وزارت ایشان در مقابل مردم پیش می‌آید. هیچ دلیلی ندارد یک فرد به عنوان کانديد مدیریت دولت در همه امور از مسکن تا تورم تا محیط زیست کارشناس باشد. (یا به تعبیری رئیس جمهور خود را کارشناس ارشد وزاری خود بداند!) ملت با چهره‌ی دولتی که قرار است انتخاب کنند آشنا می‌شوند نه با خط ریش و عبای شکلاتی و کاپشن وسط تابستان. متخصصین و کارشناسان هر حوزه می‌توانند نظام ربط تحولات وعده داده شده را به تناسب مجموعه مدیران/وزیران فرد کانديد ریاست جمهوری فهم کرده و برای مردم به درستی طرح نمایند. اهالی مجلس شورای اسلامی هم برای رای اعتماد آینده فضایی کارشناسانه و اندکی دور از لابی‌گری پیدا می‌کنند! جامعه از مرحله رای به سید با شال سبز ‌و رای به کلید حلال مشکلات و هر نوع شعار توده وار، عبور کرده، یک قدم جلوتر آمده و مسئله انتخاب رئیس جمهور مسئله‌مندانه و روش‌مندانه برای‌اش طرح می‌شود. فرد منتخب نمی‌تواند پس از رای مردم راهنمايی که به راست زده را تبدیل به گردش به چپ نماید و بگوید تقصیر فلان فرد بالادست یا بهمان نهاد یا .. بود که بنده وزیر شایسته را معرفی نکردم. (نهایتا رای اعتماد مجلس است که باز قابل درک است و نزدیک‌ترین گزینه به وزیر اصلی انتخاب و معرفی می‌شود.) مردم و نخبگان به شکل واقعی در فرایند انتخابات شرکت می‌کنند و بخاطر فهم تفاوت‌های دولت‌مردان (و آن یک دولت‌زن با سایرین) تمایز‌ها و شباهت‌ها را جستجو و فهم کرده و آگاه تر به میدان آمده (یا اصلا نیامده) و به بلوغ سیاسی نزدیک‌تر می‌شوند. ایده‌ی《همه‌ی مردان رئیس‌جمهور و آن یک خانم》 آورده‌های بیشتری هم دارد... شما در کامنت‌ها اضافه بفرمایید. @yaser_arab57