#فاشیسم

روشنفکران، در صورت انزوای اجتماعی احتمال بیشتری دارد که به مشارکت و رهبری در جنبشهای توده ای بپیوندند. روشنفکرانِ آزاد (در مقایسه با روشنفکران نهادی) روابط کمتری با نظام اجتماعی دارند و این فقدانِ روابط جمعی باعث میشود که تقید کمتری به نظام اجتماعی داشته باشند؛ بنابراین علاقه بیشتری به جنبشهای توده ای نشان خواهند داد.
روشنفکران راحت تر در قالب جنبشهای توده ای منزوی (مثل جنبشها، در مرحله اولیه شکل گیری شان) بسیج میشوند، زیرا محتمل تر است که اینگونه جنبش ها جایگاه و عرصه ای برای ابراز بیگانگی آنها فراهم سازد.
در دوره های بحران اقتصادی احتمال بیشتری هست که روشنفکران به جنبشهای توده ای بپیوندند؛ زیرا اشتغال ناکافی یا بیکاری باعث شکسته شدن پیوندها با جامعه میشود و نارضایتی نهفته را به اعتراض کامل تبدیل میکند.