برخی از روشنفکران در مورد قدرت کشور بسیار حساس اند و این احساس را از طریق پیوستن به جنبشهای ایستادگی ابراز می کنند. این تمایل سابقه ای طولانی در هر دو کشور آلمان و روسیه داشته است. در قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم کشمکشی میان روشنفکران دارای گرایش غربی و روشنفکران دارای گرایش آلمانی یا روسی وجود داشت. گروه اول طرفدار الگوی فرانسه بودند و از گرایشهای دموکراتیک و سوسیالیستی حمایت میکردند. گروه دوم الگوی نظامی گرایانه و ملی گرایانه را مدنظر داشتند.