🔴آیا خدا پشیمان میشود؟ ✍️نکته دیگری که «ظاهرا» تناقض در کتاب مقدس به‌شمار می‌آید و بسیاری از ایمانداران را آشفته می سازد، مسأله ای است که در اینجا مورد بحث قرار میگیرد، در ملاکی ۳:۶ میخوانیم:(زیرا من که یهوه می‌باشم، تبدیل نمی پذیرم) و در یعقوب ۱:۱۷ :(هر بخشندگی نیکو و هر بخشش کامل از بالا است و نازل میشود از پدر نورها که نزد او هیچ تبدیل و سایه گردش نیست) و همچنین در اول سموئیل ۱۵:۲۹ :(و نیز جلال اسرائیل دروغ نمیگوید و تغییر به اراده خود نمی‌دهد، زیرا او انسان نیست که به اراده خود تغییر دهد.) ولی این آیات ظاهرا با یونس ۳:۱۰ متناقض‌اند: (پس چون خدا اعمال ایشان را دید که از راه زشت خود بازگشت نمودند، آنگاه خدا از بلایی که گفته بود که به ایشان برساند، پشیمان شد که انسان را بر زمین ساخته بود و در دل خود محزون گشت.) در این آیه نه فقط گفته شده خداوند پشیمان شد بلکه اشاره شده که «در دل خود محزون گشت» پاسخ این تناقض آشکار چیست؟ 🔶آنچه که در آیات اول آمده کاملا صحیح است، چون خدا مطلقا تغییر ناپذیر می‌باشد. او «دیروز و امروز و تا ابدالاباد همان است»(عبرانیان ۱۳:۸) اما آیات بعدی هم صحیح‌اند چون اگر خدا باید در ذات خود نسبت به گناه در انزجار کامل باشد و در هدف خود برای داوری کردن گناه، مطلقا ثابت بماند، پس چنانچه شهر یا شخصی در رفتار خود نسبت به گناه تغییر کند خدا هم الزاما باید در برخورد خود نسبت به آن شهر یا شخص تغییر نماید. اگر خدا تغییر ناپذیر بماند و اگر برخوردش با گناه و عدالت ثابت باشد، پس باید رفتارش با کسانی که از گناه توبه میکنند فرق نماید. ذات او همیشه ثابت است، ولی رفتارش با انسان، متغیر بسته موقعیت انسان متفاوت می‌باشد. انزجار خدا از گناه ثابت است، همچنان که علاقه اش نسبت به عدالت. 🔷این نکته را میتوان با یک مثال روشن ساخت. فرض کنید قطاری در شرق یک ایستگاه راه آهن توقف نموده است. تا وقتی که قطار حرکت نکند، موقعیت ایستگاه هم نسبت به آن تغییر نخواهد نمود، ولی اگر قطار به سمت غرب حرکت نماید، به زودی ایستگاه را پشت سر گذاشته و در غرب آن قرار خواهد گرفت. مگر اینکه ایستگاه هم متحرک باشد و همراه با قطار حرکت کند. تنها در این صورت است که موقعیت ایستگاه نسبت به قطار تغییر ناپذیر خواهد بود و این امر هم محال است، چون ایستگاه باید در محل ثابتی قرار داشته باشد. موقعیت خدا هم نسبت به بشر به همین صورت است. اگر خدا در شخصیت، هدف و موقعیت خود ثابت است پس باید در رفتار خود نسبت به انسانی که از گناه به عدالت می‌گرود، تغییر ده. پس خدا در فکر خود تغییر نمیکند، ولی در رابطه خود نسبت به بشر متغیر است و لاجرم تفاوتهایی دارد. ♦️در مورد گناهکار شدن بشر در زمان نوح هم اوضاع به همین منوال است. خدا میبایست در رفتار خود نسبت به بشری که بیش از پیش در بی اطاعتی و فساد فرو می‌رفت، روش تنبیه را در پیش می‌گرفت. انسان زمان نوح همان انسانی نبود که خدا در زمان آفرینش میخواست. اگر خدا نسبت به اوضاع اسفناک پیش آمده، پشیمان و محزون نمیشد پس باید ذات خود را تغییر میداد تا دیگر حساسیتی نسبت به گناه و شرارت بشر نداشته باشد که این امر غیر ممکن بود. خدا نمی توانست در قدوسیت خود تغییری دهد.